Νυχτερινός Επισκέπτης

Το μυαλό μου γεμάτο σκέψεις που βασανιστικά στριμώχνονται. Κυριακή βράδυ. Μία νέα εβδομάδα ξεκινά με υποχρεώσεις, αγωνίες, άγχος για να προλάβω ότι σπάνια καταφέρνω να ολοκληρώσω. Αλλά πάντως στο τέλος κάποιος άλλος θα φταίει. Θα συνωμοτήσουν οι ανομολόγητες δυνάμεις και εξουσίες για την ανατροπή των προγραμμάτων. Το ποτήρι αδειάζει σιγά σιγά το κεφάλι μου βαραίνει και οι εικόνες ίδιες όπως κάθε βράδυ. Στο πικ απ η φωνή της Diana Krall στο Departure Bay. Η ησυχία βοηθά στην τακτοποίηση των σκέψεων, στην αυτοσυγκέντρωση για την επιλογή των στόχων. Και ενώ η αμηχανία της κατανόησης της άχρηστης διαδικασίας με πνίγει και ενώ ασφυκτιώ μέσα στη γαμημένη ευφορία των προγραμμάτων, το κλάμα της νεογέννητης κόρης μου με προσγειώνει στην πραγματικότητα της ευτυχίας μου. Η μυρωδιά του μωρού μου ξεσηκώνει το μυαλό, διαγράφοντας όλες τις ανώμαλες παρεκτροπές μου. Ο νυχτερινός επισκέπτης όπως λέει η Αθηνά διεκδικεί εμένα, το χρόνο μου και την ευθύνη μου. Και αύριο θα κλείσω το τηλέφωνο και δεν θα υπάρχω για κανένα. Θα ρουφήξω την ευτυχία των στιγμών αυτών μέχρι το μεδούλι. Κανένας πούστης δε θα μου το χαλάσει. Υπάρχω όπως θέλω και όταν θέλω. Ας με χάσουν για λίγο. Ίσως τελικά το πάρω απόφαση να την κάνω επιτέλους για τα καλά πριν με τρελάνουν αυτοί εμένα. Στο πικάπ η φωνή της Jennifer Warnes στο Well έχει την αποδοχή της νέας μου θυγατέρας :"we can make it I know we can". Την κρατώ και κοιμάται στην αγκαλιά μου. Μου χαμογελά ευτυχισμένη. Και μεις που νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα.....