Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

Ο δικαστής

Η αίθουσα μικρή και ψυχρή. Οι δικηγόροι ντυμένοι στα ακριβά τους κοστούμια με υφάκι "τα έχω όλα" κάθονται στα έδρανα τους. Οι φάκελοι με τα χαρτιά τοποθετούνται σε ακριβή στοίχιση μπροστά τους. Οι συνήγοροι των διαδίκων καθηγητές με πανάκριβο κασέ. Θυμίζει γιγαντομαχία. Ο δικαστής παρουσιάζεται από την μικρή πόρτα. Ο γραμματέας κάθεται στα αριστερά του. Ζυγίζει την ατμόσφαιρα. Τη νιώθει ηλεκτρισμένη. Από μέρες σκέφτεται την υπόθεση. Και χτες το βράδυ που έπρεπε να κοιμηθεί νωρίς τα κωλόπαιδα από δίπλα δεν τον άφησαν να κλείσει μάτι. Είναι λιώμα. Από χρόνια τον ταλαιπωρεί το πρόβλημα της αϋπνίας. Ξυπνά με το παραμικρό. Μετά δε μπορεί να κοιμηθεί με τίποτα. Ο πρώτος εκ των συνηγόρων παίρνει το λόγο. Ζητά αναβολή. Ισχυρίζεται εκκρεμοδικία της υπόθεσης σε άλλο βαθμό. Οι αντίδικοι διαφωνούν. "Πέντε χρόνια μας ταλαιπωρούν κύριε πρόεδρε. Συνεχώς εφευρίσκουν τεχνάσματα για να πετυχαίνουν αναβολή της υπόθεσης. Έχουν βολευτεί με αυτή την κατάσταση ". Οι συνήγοροι επιχειρηματολογούν. Η ένταση στο απροχώρητο. Οι συνήγοροι ο ένας μετά τον άλλο αγορεύουν υποστηρίζοντας ο καθένας τα συμφέροντα του εντολέα του. Ο δικαστής κοντεύει να κλατάρει. Δεν αντέχει άλλο. Είναι αλήθεια ότι πέντε χρόνια η υπόθεση πάει κι έρχεται. Σήμερα ήθελε να δικάσει. Πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία. Ταλαιπωρεί την κοινή γνώμη. Πάλι οι εφημερίδες θα γράφουν για σκοπιμότητες και συνεχείς αναβολές. Κάνει μία τελευταία προσπάθεια συμβιβασμού των πλευρών. Να τα βρουν εξωδίκως. Δέχεται να συμβάλει. Κάνει τη μεγάλη ρελάνς. Δηλώνει ότι εάν δώσει αναβολή θα είναι για δώδεκα μήνες. Αντιλαμβάνεται ότι κανείς από τους διαδίκους δεν το θέλει. Ζητούν διακοπή. Ο δικαστής δέχεται. Σε είκοσι λεπτά γυρνούν στην αίθουσα. Οι πιστωτές ανακοινώνουν ότι αποσύρεται η αίτηση για εκκαθάριση. Ο δικαστής ξεφυσάει ανακουφισμένος. Τα κατάφερε. Η μπλόφα έπιασε. Έσωσε χίλιες διακόσιες θέσεις εργασίας. Μπορεί να καμαρώνει ότι τα πήγε μιά χαρά. Βέβαια τα παιδάκια του διπλανού διαμερίσματος βοήθησαν τον υποψήφιο "προς εκκαθάριση". Φοιτητάκια που καλοπερνάνε. Όλη νύχτα μουσικές και γέλια. Την άλλη φορά θα φωνάξει την αστυνομία. Πίνει τον καφέ του αργά στο κυλικείο. Απολαμβάνει την εξουσία του. Οι ακριβοί δικηγόροι δεν άντεξαν στην πίεση που τους άσκησε. Συμβιβάστηκαν σε είκοσι λεπτά. Αυτός γνήσιο παιδί του λαού που έγινε άτεγκτος δικαστής με την αξία του τους ανάγκασε να παραδεχτούν ότι όλα ήταν για το θεαθήναι. Μετά από δώδεκα μήνες όλα θα τα έπαιρνε το δημόσιο. Ικα και εφορία. Οι επιχειρηματίες δεν μπορούσαν να αντέξουν τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με την εκκρεμότητα. Όλα αυτά τα πέντε χρόνια που έχουν δηλώσει "παύση πληρωμών" συντηρούσαν την κατάσταση με τρίμηνες παρατάσεις. Δώδεκα μήνες είναι πολλοί. Τελικά έδωσαν στους πιστωτές δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα εξόφλησης των υποχρεώσεών τους. Θα το τηρήσουν. Εάν τους άφηνε, οι δικηγόροι θα επιχειρηματολογούσαν όλη μέρα. Κοιτάει προς την είσοδο του κυλικείου. Ιδρωμένη μπαίνει η γραμματέας του. Τον ενημερώνει ότι κατατέθηκε αίτηση πτωχεύσεως πριν από λίγο από τους επιχειρηματίες. Πήρε δικάσιμο για την μεθεπόμενη βδομάδα που θα δικάζει πάλι ο ίδιος. Κι αυτός που νόμισε ότι τους έσωσε στο όνομα του ελληνικού λαού....Η ετυμηγορία του μεταξύ καφέ και μπισκότου: Θα τα σκίσει τα λαμόγια.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα