Μάτια Ερμητικά Κλειστά

Στην πρόσφατη ευρωπαική ιστορία η αγγλογαλλική συμμαχία θεωρείται δεδομένη. Η σύγχρονη Ευρώπη είναι αποτέλεσμα αυτής της συμμαχίας όπως διαμορφώθηκε στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Ωστόσο τα αισθήματα μεταξύ των δύο γειτονικών λαών δεν είναι τα καλλίτερα. Παρά τη συμμαχία, τη συνεργασία και την κοινή συμμετοχή στην Ευρωπαική Ένωση, τα προαιώνια μίση και οι ανταγωνισμοί κυριαρχούν. Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους γειτονικούς λαούς, άλλωστε. Η παγκόσμια ιστορία βρίθει παραδειγμάτων. Με τους γείτονες σφαζόμαστε. Στους μακρινούς είμαστε συνήθως αλληλέγγυοι.
Το παράδειγμα του eurochannel είναι χαρακτηριστικό. Το 1994 οι δύο χώρες συνεργάστηκαν στην ολοκλήρωση της κατασκευής της σιδηροδρομικής σύνδεσης των δύο χωρών με το υποθαλάσσιο κανάλι της Μάγχης, ενός από τα μεγαλύτερα τεχνικά έργα του κόσμου. Το Eurostar συνδέει σιδηροδρομικά τις δύο πρωτεύουσες, Λονδίνο και Παρίσι. Ωστόσο, ο τερματικός σταθμός του Λονδίνου ήταν για δεκατρία χρόνια (μεταφέρθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2007) στο Waterloo (Βατερλώ), που ονομάστηκε προς τιμήν της αιματηρής μάχης που δόθηκε στη βελγική πόλη τον Ιούνιο του 1815, όπου ο συνασπισμένος στρατός του Βρετανού δούκα του Ουέλινγκτον, νίκησε οριστικά κατά κράτος τη στρατιά του Ναπολέοντα. Πολύ ευγενικό από την μεριά των Βρετανών, δε βρίσκετε?
Όμως, αιώνες αγγλογαλλικού μίσους και εθνικών ανταγωνισμών εξανεμίζονται. Η Κάρλα βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Ο φλεγματικός λογιστής, Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν υποκλίνεται στην μαγεία του αιώνιου θηλυκού. Μπροστά στη σύζυγό του ξεπέρασε κάθε μέτρο και φίλησε την Κάρλα στο μάγουλο. Φιλώντας την Κάρλα με το διαχυτικό φιλί της φωτογραφίας, έχοντας τα μάτια ερμητικά κλειστά, προφανώς φαντασιώνεται απίθανα πράγματα για την καταπιεσμένη συντηρητική ψυχοσύνθεσή του. Τι καράβι στο βουνό και σάχλες. Εδώ τα βρετανικά ΜΜΕ κυριεύτηκαν από το ταπεραμέντο της προεδρικής συζύγου. Παραδοσιακά συντηρητικές λονδρέζικες εφημερίδες γράφουν ύμνους για την Κάρλα. "Η νέα Νταιάνα" έγραψε η Daily Telegraph, "Carlamania" σημείωσε η Guardian. Ο γαλλοβρετανικός άξονας σφυρηλατήθηκε στο μάγουλο της Κάρλα. Το σπαθί της Κάρλα Μπρούνι σπάει το γόρδιο δεσμό της βρετανικής απομόνωσης στην Ευρώπη. Μία νέα εποχή ξεκινά για την Γηραιά Ήπειρο.

Και εμείς εδώ σαν μίζεροι Βαλκάνιοι προσπαθούμε να κυριαρχήσουμε στους γείτονες με πολιτικές ξεπερασμένες. Η Κάρλα δείχνει τον δρόμο. Δυναμικά. Ισοπεδωτικά. Η εξωτερική πολιτική δεν γίνεται πλέον από τους διπλωμάτες. Τα παραδείγματα πάμπολλα όπως και η κοντόθωρη αντιμετώπιση τους από τους εγχώριους νάνους της ενημέρωσης. Η πρόσφατη καλλιτεχνική κυριαρχία της Άντζελας Δημητρίου στην Τουρκία χλευάστηκε από τους κρετίνους δημοσιογράφους. Η εξαγωγή των σκυλάδικων charts στους βόρειους βαλκάνιους γείτονες αποσιωπάται από τους γραικύλους.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών έχοντας αντιληφθεί το ζήτημα, επιστρατεύει το βαρύ εθνικό κεφάλαιο της Στέλλας Μπεζεντάκου που έχει τα αντίστοιχα προσόντα σε ομορφιά και ταλέντο, είναι μοντέλο, ηθοποιός, τραγουδίστρια, προκειμένου να ριχτεί στη μάχη της διπλωματικής σκακιέρας. Στέλλα Μπεζαντάκου. Σεμνά και ταπεινά. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο.

Κοπερτί

Η ραγδαία αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό είναι αποτέλεσμα της συνάντησης των οικογενειών Καραμανλή - Παπανδρέου στην παρέλαση για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Η αποκαλυπτική φωτογραφία απεικονίζει την αιτία της κρίσης. Ο καλοπροαίρετος και ευγενής Γιώργος Παπανδρέου πλησιάζοντας τα δίδυμα αντιλαμβάνεται εμβρόντητος ότι η Αλίκη είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα γιατί όπως της έχουν εξηγήσει από το σπίτι, ο Γιώργος είναι κάτι μεταξύ δράκου και κακού λύκου. Στην άκρη του πλάνου, ο Αλέξανδρος, άξιος συνεχιστής της ένδοξης οικογενειακής παράδοσης, ξέρει επίσης πολύ καλά από τον μπαμπά του, ότι οι άγνωστοι κύριοι που δίνουν σοκολάτες στα αγοράκια έχουν κακό σκοπό, και ετοιμάζεται να σκάσει τη σημαία στο κεφάλι του Γιώργου. Το κάδρο κλείνει με τον πρόεδρο του Πασόκ και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να αποχωρεί κατηφής και προσβεβλημένος. Στη συνέχεια ο Γιώργος Παπανδρέου αφού συμβουλεύτηκε τη μαμά του, απάντησε στην προσβλητική αντιμετώπιση, καταθέτοντας στην Βουλή πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Ο Αλέκος Αλαβάνος αντιλαμβανόμενος την πολιτική βαρύτητα του ελιγμού του Γιώργου δήλωσε "καλώς τα παιδιά".Ο Θεόδωρος Πάγκαλος από το βήμα της βουλής υποστήριξε με πάθος την επιλογή του προέδρου του Πασόκ να ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση απαντώντας στον Αλέκο "έχουμε κάνει και εμείς σε παιδότοπους όχι μόνο ο κύριος Αλαβάνος και ο κύριος Τσίπρας". Ο πρόεδρος του Λάος Γιώργος Καρατζαφέρης τόνισε με νόημα "Από τα ΚΑΠΗ των κομμάτων εξουσίας εμείς προτιμούμε τους παιδότοπους των μικρών κομμάτων, και ιδιαίτερα αυτούς που δεν πετούν μολότωφ". Ο πρωθυπουργός ήταν απασχολημένος με το play station και για λογαριασμό του μίλησε ο αρμόδιος για τις παιδικές χαρές, υπουργός του πολιτισμού,πρώην προιστάμενος του Ζαχόπουλου και της τριανταπεντάχρονης, Μισέλ Λιαπίς. Η Αλέκα Παπαρήγα δεν πήρε μέρος στις αντεγκλήσεις γιατί η άποψη του κόμματος για "πέντε κόμματα, δύο πολιτικές" αφορά και στους παιδότοπους. Η συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας συνεχίζεται στο Κοινοβούλιο, με τα παραμύθια της Θείας Λένας που θα διαβάσουν η Εύα Καιλή και η Έλενα Ράπτη, ντυμένες κοκκινοσκουφίτσα. Θα ακολουθήσει παράσταση Καραγκιόζη με το έργο "Ο Ζορό και το σκοπιανό φίδι".
Επιτέλους, η πολιτική επιστρέφει στο φυσικό της χώρο.

Η Εθνική Ανταμοιβή

Η συζήτηση για την ακριβή ημερομηνία της έναρξης της Επανάστασης της Ανεξαρτησίας του 1821, καλά κρατεί αυτές τις μέρες. Μεταξύ των περιοχών που διεκδικούν τα πρωτεία της έναρξης του αγώνα είναι η Πάτρα όπου σημειώθηκε η εξέγερση υπό την ηγεσία του Φιλικού και τσαγκάρη στο επάγγελμα Παναγιώτη Καρατζά στις 21 Μαρτίου 1821.
Ο Καρατζάς - το πραγματικό του όνομα ήταν Αναστασόπουλος, ονομάστηκε Καρατζάς για την ανδρεία του - γεννήθηκε στην Πάτρα το 1776. Συγκαταλέγεται από τους ιστορικούς στους πρωτεργάτες του Αγώνα. Η συμβολή του όμως παραμένει γενικά άγνωστη.
Το 1809 μετά από μία συμπλοκή στην αγορά της πόλης κατέφυγε στην Ζάκυνθο όπου κατατάχθηκε στην Ελληνική Λεγεώνα που συντηρούσαν οι Άγγλοι. Έφθασε μέχρι τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Το 1812 παραιτήθηκε επιστρέφοντας στην Πάτρα και συνέχισε να ασκεί την τέχνη του τσαγκάρη.
Στις 21 Μαρτίου 1821 βγήκε στο κλαρί απαντώντας σε προληπτικό χτύπημα των Τούρκων που είχαν μυριστεί ότι οι Ρωμιοί ετοίμαζαν ξεσηκωμό, και μαζί με τους Επτανήσιους Β. Λιβαδά και Ν. Γερακάρη χτύπησαν τους Τούρκους και τους ανάγκασαν να τραβηχτούν στο κάστρο της Πάτρας. Με τους Τούρκους κλεισμένους στο κάστρο, η Πάτρα είναι η πρώτη πόλη που ελευθερώνεται στο Μωριά. Τρεις μέρες αργότερα στις 24 Μαρτίου φτάνει στην Πάτρα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός με τους Αχαιούς προεστούς και δημιουργούν το "Αχαικό Διευθυντήριο". Να γιατί είναι παραμύθι η Αγία Λαύρα και το λάβαρο. Ο δεσπότης Γερμανός ήταν στην Πάτρα στις 25 του Μάρτη. Ο τίτλος του "Παλαιών Πατρών" είναι βυζαντινός και έχει να κάνει με τον διαχωρισμό της Παλαιάς με την Νέα Πάτρα που ίδρυσαν οι βυζαντινοί, την σημερινή Υπάτη.
Με την είσοδο των προεστών στην Πάτρα ο τσαγκάρης Καρατζάς παραμερίστηκε. Έτσι όταν ο Γιουσούφ πασάς της Εύβοιας στις 3 Απριλίου επιτέθηκε στην Πάτρα μπήκε στην αχαική πρωτεύουσα σχεδόν ατουφέκιστος, διέλυσε την πολιορκία του κάστρου και κατέστρεψε την πόλη. Η Πάτρα έγινε η πρώτη πόλη που ένιωσε την εκδικητική μανία των Τούρκων για την επανάσταση.
Ο Καρατζάς όμως δεν το έβαλε κάτω. Ξεκίνησε νυχτερινές επιθέσεις στην Πάτρα, τρομοκρατώντας την φρουρά και πρωτοστάτησε στην κατάληψη της στρατηγικής θέσης της μονής του Γηροκομειού στους πρόποδες του Παναχαικού, έξω από την Πάτρα. Με την μεγάλη του τόλμη και ικανότητα κατάφερε να πατήσει το Γηροκομειό στις 2 Αυγούστου 1821 και να επιτρέψει την εγκατάσταση του στρατοπέδου των επαναστατών. Από εκεί πολιόρκησαν την Πάτρα αργότερα, οι μονάδες του Κολοκοτρώνη.
Η σημαντική αυτή επιτυχία του Καρατζά προκάλεσε τον φθόνο των άλλων οπλαρχηγών και των προκρίτων. Ιδιαίτερα η οικογένεια των οπλαρχηγών Κουμανιωταίων τον κατηγόρησαν σαν υπεύθυνο για τον θάνατο του αδελφού τους Σταμάτη στις 24 Μαρτίου στην μάχη της Πάτρας. Ο δεσπότης Γερμανός και οι πρόκριτοι δεν εμπόδισαν την διαμάχη αποβλέποντας στη διάσπαση των οπλαρχηγών και στην αποδυνάμωσή τους.
Ο Παναγιώτης Καρατζάς δολοφονήθηκε άνανδρα στις 4 Σεπτέμβρη 1821, πυροβολημένος πισώπλατα από τον Τσαλαμηδά, πρωτοπαλίκαρο του Θανάση Κουμανιώτη, σε ενέδρα που του έστησαν στο αχαικό μοναστήρι του Ομπλού. Τάφηκε εκεί και ο τάφος του υπάρχει ακόμα και σήμερα στον χώρο της μονής. Η δολοφονία του Καρατζά προκάλεσε μεγάλο ρήγμα στους επαναστάτες που έλυσαν την πολιορκία της Πάτρας. Η παλικαροσύνη του υμνήθηκε από τη λαική μούσα. Η μνήμη του έμεινε αθάνατη στα βουνά του Μωριά μέσα από το δημοτικό τραγούδι.
Η Πάτρα ουδέποτε ξαναπατήθηκε από τους Έλληνες Επαναστάτες κατά τη διάρκεια του Αγώνα. Ήταν το μοναδικό κάστρο της Πελοποννήσου που παρέμεινε στους Τούρκους μέχρι το τέλος. Παραδόθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1828 στο εκστρατευτικό σώμα των Γάλλων με αρχηγό τον στρατηγό Μαιζών σε μία επιχείρηση-περίπατο. Οι Γάλλοι υπήρξαν οι οργανωτές του στρατού του Ιμπραήμ. Ανέλαβαν, αφού συνεννοήθηκαν με τον Ιμπραήμ, να "διώξουν" τους Τουρκοαιγύπτιους από το Μωριά με μία εκστρατεία-οπερέτα, που αποτελεί μοναδικό μνημείο απάτης στα παγκόσμια στρατιωτικά χρονικά. Οι Γάλλοι ενεργούσαν ως εκπρόσωποι των Μεγάλων Ευρωπαικών Δυνάμεων που ήθελαν πάση θυσία την ανεξαρτησία των Ελλήνων, οι οποίοι απογοητευμένοι από την επικράτηση του Ιμπραήμ το είχαν ρίξει στην πειρατεία, ρημάζοντας το εμπόριο των ισχυρών Ευρωπαίων στην Μεσόγειο. Τα μόνα θύματα που είχαν οι Γάλλοι στην εκστρατεία τους στην Πελοπόννησο ήταν οι στρατιώτες που πέθαναν από την ελονοσία...
Ο Παναγιώτης Καρατζάς αποτελεί παράδειγμα γνήσιου λαικού αγωνιστή και επαναστάτη. Η ελεύθερη πατρίδα και οι Πατρινοί για να τιμήσουν τον πρωτεργάτη της Επανάστασης Παναγιώτη Καρατζά έδωσαν το όνομά του σε ένα μικρό και ασήμαντο δρόμο στη συνοικία "γύφτικα" στην Πάτρα ενώ ο ανδριάντας του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που επέτρεψε με τη στάση του την δολοφονία του Καρατζά, κοσμεί σε περίοπτη θέση την πλατεία Υψηλών Αλωνίων στην Πάτρα, μουτζώνοντας με το δεξί υψωμένο τα Επτάνησα που τόσα πρόσφεραν στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας ενώ με το αριστερό κρατά το λάβαρο της δήθεν ευλογίας των όπλων στη Αγία Λαύρα, όπως την φαντασιώθηκε ο ιστορικός Πουκεβίλ, αδελφός του Γάλλου πρόξενου στην Πάτρα το 1821. Επίσης η κεντρικότατη οδός Μαιζώνος της πόλης όπου βρίσκεται το Δημαρχείο, η Μητρόπολη και η Βιβλιοθήκη ονομάστηκε προς τιμήν του αρχηγού του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο, στρατηγού Μαιζών.
Η πατρίδα ξέρει να προσφέρει απλόχερα την εθνική ανταμοιβή της σ' αυτούς που την αξίζουν...

Οικειοθελώς

Ο Χασάν είναι είκοσι δύο χρόνων. Ένα χαμογελαστό παιδί που ζει στα Χανιά, δουλεύοντας στην οικοδομή. Γεννήθηκε στο Χαμιντίγιε της Συρίας. Ένα συριακό χωριό που απέχει τρία χιλιόμετρα από τα συρολιβανικά σύνορα. Το Χαμιντίγιε είναι το χωριό των Κρητικών μουσουλμάνων που μεταφέρθηκαν εκεί το 1897. Χτίστηκε με την πρόνοια του τελευταίου Οθωμανού σουλτάνου Αβδούλ Χαμίντ για να υποδεχτεί ακρίτες φρουρούς στην εσχατιά της τότε αυτοκρατορίας. Τα σύνορα των αυτοκρατοριών πάντα χρειάζονταν ικανούς πολεμιστές. Το χωριό ονομάστηκε Χαμιντίγιε ή Χαμιντιέ προς τιμή του σουλτάνου.
Η Οθωμανική κυριαρχία στην Κρήτη ολοκληρώθηκε με το πάτημα του Χάνδακα το 1669. Είκοσι τέσσερα χρόνια νωρίτερα το 1645 ο Οθωμανικός στρατός ακολουθώντας τη στράτα των εισβολέων δημιούργησε το πρώτο του προγεφύρωμα στο Κολυμπάρι. Την ίδια διαδρομή θα ακολουθήσουν και οι Γερμανοί κατακτητές τέσσερις αιώνες αργότερα, τον Μάιο του 1941 πατώντας πρώτα το Μάλεμε που είναι δίπλα στο Κολυμπάρι. Από εκεί μπήκε και ο Νικηφόρος Φωκάς όταν έδιωξε τους Σαρακηνούς το 961.
Το πάτημα του Χάνδακα, του Μεγάλου Κρητικού Κάστρου σηματοδοτούσε την Οθωμανική κυριαρχία στην ανατολική μεσόγειο. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι Οθωμανοί δεν εποίκισαν το νησί. Οι πηγές αποδεικνύουν ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, που αγγίζει το 40% των κατοίκων του νησιού, εξισλαμίστηκε οικειοθελώς με σκοπό να διατηρήσει την περιουσία του και τα προνόμιά του. Λέγεται ότι οι περισσότεροι ήταν βενετικής καταγωγής. Ολόκληρα χωριά με τον παπά τους επικεφαλής προσχώρησαν στον μουσουλμανισμό. Έτσι προέκυψαν οι λεγόμενοι Τουρκοκρητικοί. Είναι οι Κρήτες μουσουλμάνοι.
Οι κρητικοί αγώνες και το αιματοκύλισμα στα Χανιά των Χριστιανών τον Γενάρη του 1897 από τους μουσουλμάνους κατοίκους που δεν ανεχόντουσαν τα σχέδια για ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, οδήγησαν στην αυτονομία της Κρήτης και στην δημιουργία της Κρητικής Πολιτείας σε ένα περίπλοκο διεθνές σκηνικό.
Με την ανακήρυξη της Κρητικής Πολιτείας αποχωρούν από το νησί περίπου σαράντα χιλιάδες Κρήτες Μουσουλμάνοι. Έτσι φεύγουν από τα Χανιά οικειοθελώς οι παπούδες του Χασάν με τα υπάρχοντά τους φοβούμενοι τα αντίποινα των Χριστιανών. Κατευθύνονται στο Χαμιντίγιε. "Χαμιντίγιε" ονομάζονται επίσης και όλα τα πιστά στον Αβδούλ Χαμίντ σώματα ατάκτων, κυρίως Κούρδων, που έκαναν όλες τις "βρώμικες" δουλειές (σφαγές Αρμενίων κλπ).
Βεβαίως πολλοί Κρήτες μουσουλμάνοι για να μην φύγουν από το νησί (ξανα)έγιναν χριστιανοί! Είναι οι αποκαλούμενοι από την ελληνική ιστοριογραφία "κρυπτοχριστιανοί" που είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται από τα χρόνια της επανάστασης του 1821, με επιφανέστερη οικογένεια αυτή των Κουρμούληδων στην Μεσσαρά.
Οι πολεμικές φουρτούνες και οι εθνικές θύελλες των δεκαετιών που ακολούθησαν τον διαμελισμό του "μεγάλου ασθενούς" από τις μεγάλες δυνάμεις, έφεραν τους Χαμιντιανούς να είναι πολίτες της Συρίας. Έχουν γίνει πλέον Συροκρητικοί. Ως Σύριοι πολίτες υπερασπίζονται τα σύνορα της νέας τους πατρίδας. Γενναίοι πολεμιστές, παίρνουν μέρος στον αραβοισραηλινό πόλεμο των έξι ημερών. Παρόλα αυτά το καθεστώς τους αντιμετωπίζει με καχυποψία. Όπως γίνεται παντού και πάντα. Οι εξουσίες δεν πολυγουστάρουν αυτούς που διαφέρουν, που είναι μιας άλλης καταγωγής και κυρίως είναι δίγλωσσοι. Τους έχει λοιπόν "από κοντά". Κουβαλούν βλέπετε πολλά. Είναι εθνικά ύποπτοι, δίγλωσσοι, πολίτες μίας περίεργης καταγωγής, αγαπούν με πάθος την μακρινή τους πατρίδα, παίζουν λύρα, τραγουδούν μαντινάδες και μιλούν με νοσταλγία για το όμορφο νησί τους.
Στο Χαμιντίγιε οι Κρητικοί διατηρούν όλα τα έθιμα τους, την παραδοσιακή φορεσιά τους και το κυριότερο, την γλώσσα τους. Μιλούνε μόνο ελληνικά στην διάλεκτο της Κρήτης, χωρίς να ξέρουν να διαβάζουν ή να γράφουν. Μιλάνε τα κρητικά στην πιο αυθεντική τους μορφή. Την αραβική την μαθαίνουν όταν πάνε στο σχολείο. Στα σχολεία της Συρίας τους διδάσκουν το ιστόρημα της φαντασιακής εθνικής καταγωγής. Τους μαθαίνουν ότι είναι συριακής καταγωγής απόγονοι πληθυσμών που εποίκισαν την Κρήτη μετά την Οθωμανική κατάκτηση και που αργότερα με την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα επέστρεψαν στην πατρίδα τους, ολοκληρώνοντας τον κύκλο. Ο εθνικός μύθος επιστρατεύεται πάντα για να τακτοποιήσει τα ζητήματα. Πιστεύω ότι ο τοπικός τηλεοπτικός "εθνοσωβινιστόπουλος" θα τους θεωρεί με βεβαιότητα ιδρυτές της αρχαίας Δαμασκού...
Η ιστορία όμως δε σταματά ποτέ να ξαφνιάζει με τα τερτίπια της. Τα τελευταία χρόνια οι Κρητικοί του Χαμιντίγιε επιστρέφουν αθόρυβα στην Κρήτη. Πάνω από διακόσιοι Συροκρητικοί ζουν σήμερα στα Χανιά. Είναι κυρίως οικοδόμοι. Πολύ καλοί και άξιοι τεχνίτες οπλισμένου σκυροδέματος που δουλεύουν σε οργανωμένα μπουλούκια. Όλοι μαζί. Έρχονται και μένουν. Οι περισσότεροι είναι φυγόστρατοι στην Συρία. Κάθε Παρασκευή μεσημέρι τα γιαπιά των Χανίων που εργάζονται ερημώνουν για μία ώρα. Είναι η ώρα της προσευχής. Αποχωρούν οργανωμένα για τον χώρο λατρείας που διατηρούν σε μία γωνιά της πόλης και επιστρέφουν πάλι στη δουλειά όλοι μαζί. Δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα από την τοπική κοινωνία. Τους ανέχεται. Παίρνουν σιγά σιγά την ελληνική υπηκοότητα. Για τον λόγο αυτό στρατεύονται στον ελληνικό στρατό. Γίνονται οικειοθελώς Έλληνες πολίτες. Ωστόσο πάλι είναι ξένοι. Ίδια στην Συρία όπως και στην Κρήτη. Προς αναζήτηση ταυτότητας λοιπόν. "Ίντα διάολο είμαστε?" μονολογούσε ο παππούς του Χασάν. Ένα είναι βέβαιο. Επέλεξαν να είναι Κρήτες. Ένα σημαντικό γεγονός που είναι ταυτόχρονα άγνωστο ή και απαρατήρητο. Οι Κρήτες μουσουλμάνοι επιστρέφουν μετά από εκατό δέκα χρόνια στη γη της καταγωγής τους. Οικειοθελώς.

Η Μεταρρύθμιση

Σήμερα πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Η γιορτή καθιερώθηκε το 843 μχ από την Ενδημούσα Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη οι αποφάσεις της οποίας αναστήλωσαν με τελετουργικό τρόπο τις εικόνες και σήμαναν το τέλος της εικονομαχίας που συγκλόνισε το Βυζάντιο για περίπου ένα αιώνα.
Η Εικονομαχία κρύβει εξουσιαστικές έριδες και πολιτικές σκοπιμότητες ακόμα και ταξικούς αγώνες ανάλογα με την πολιτική ματιά του κάθε ιστορικού ερευνητή. Σε κάθε περίπτωση όμως αποτελεί ένα μέγιστο πολιτικό γεγονός που εκδηλώθηκε με αφορμή ένα εκκλησιαστικό ζήτημα και προκάλεσε την επέμβαση των αυτοκρατόρων, δημιούργησε ζητήματα αναφορικά με την διάρθρωση της πολιτικής εξουσίας και παγίωσε τις πολιτικές δομές για τις σχέσεις κράτους - εκκλησίας στο βυζαντινό κόσμο. Πολιτικές ίντριγκες, οικουμενικές σύνοδοι, δολοφονίες, σκοπιμότητες, εξορίες αντάμα με τεράστιες μοναστηριακές περιουσίες συνθέτουν ένα εκπληκτικό σενάριο βυζαντινής πολιτικής που ταλάνισε την αυτοκρατορία από το 726. Η εικονομαχία ωστόσο χωρίζεται σε δύο περιόδους. Η πρώτη καλύπτει τα χρόνια 726 έως 787 και η δεύτερη από το 813 μέχρι την αναστήλωση των εικόνων το 843.
Η αναστήλωση των εικόνων έγινε από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα, η οποία ως επίτροπος του ανήλικου (μόλις τριών ετών) γιου της Μιχαήλ του Γ προκάλεσε τις απαραίτητες πολιτικές διεργασίες. Ο σύζυγός της, εικονομάχος αυτοκράτορας Θεόφιλος, που γνώριζε τις απόψεις της αυτοκράτειρας, φρόντισε πριν τον θάνατό του το 842, να ορκίσει την Θεοδώρα ότι δεν θα ακύρωνε τις επιλογές του για την κατάργηση των εικόνων. Η Θεοδώρα πάτησε τον όρκο και σήμερα τιμάται ως αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εξασφαλίζοντας την εκκλησιαστική μνημόνευση της στους αιώνες. Η παράβαση του όρκου της εξασφάλισε την αιωνιότητα. Ο Θεόφιλος διάλεξε την Θεοδώρα για σύζυγό του μέσα από καλλιστεία που διοργάνωσε η μαμά του (μητριά του για την ακρίβεια) Ευφροσύνη. Στα ίδια καλλιστεία συμμετείχε και η ποιήτρια Κασσιανή που έχασε. Το γνωστό τροπάριο της Μεγάλης Εβδομάδας το έγραψε αργότερα.
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας εορτάζεται δηλαδή η πολιτική απόφαση της Θεοδώρας για την αναστήλωση των εικόνων. Πολιτικός εορτασμός ηλικίας χιλίων εκατό εξήντα πέντε ετών!
Ο πατέρας της ιστορίας του νέου ελληνισμού Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος ονόμασε την εικονομαχία "μεταρρύθμιση" και τους εικονομάχους αυτοκράτορες "μεταρρυθμιστές". Δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει την ήττα της προσπάθειας για μεταρρύθμιση του 8ου αιώνα.
Στις μέρες μας που η έννοια της μεταρρύθμισης είναι ιερή και πολιτικά ορθόδοξη και επιπλέον δεν σηκώνει αντιρρήσεις γιατί επιθυμεί να είναι χρήσιμη και όχι αρεστή, οι δικαστικές αποφάσεις για την κήρυξη των απεργιών ως παράνομων και καταχρηστικών, λαμβάνονται σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας σε μία απαραίτητη προσπάθεια της σύγχρονης πολιτικής νεοελληνικής εξουσίας να αποκαταστήσει την επιστημονικά ιστορική αλήθεια, δίνοντας ένα καθαρό πολιτικό μήνυμα ότι η μεταρρύθμιση δεν ηττάται. Ο υπερχιλιόχρονος βυζαντινός εορτασμός δεν είναι δυνατόν να καταργηθεί αλλά μπορεί να συνεορτάζεται με την ευκαιρία των κυριακάτικων ορθόδοξων δικαστικών αποφάσεων που θα σηματοδοτούν στο εξής την Κυριακή της Ορθόδοξης Πολιτικά Μεταρρύθμισης.

Η Δωρεά του Καρνάβαλου

Το καρναβάλι στις μέρες μας έχει τη γνωστή δυτικότροπη εικόνα του αστικού εορτασμού με τις καλά οργανωμένες παρελάσεις, με κορυφαία εκδήλωση αυτήν του Πατρινού Καρναβαλιού. Όμως η Αποκριά είναι γιορτή με πανάρχαια αγροτική προέλευση με στοιχεία αναφοράς στην γονιμότητα και την ευφορία.
Η μεταμφίεση μας είναι γνωστή από την μυθολογία. Ο πατέρας Θεών και ανθρώπων Ζευς , διάσημος εραστής ,μεταμορφώνεται συνεχώς με σκοπό να ρίξει στην κλίνη του τις ποθητές υπάρξεις. Από την κόρη του Τιτάνα Κοίου, Λητώ και τον Τρώα Γανυμίδη μέχρι την πριγκίπισσα της Φοινίκης Ευρώπη. Ειδικότερα την Ευρώπη την απήγαγε από τις ακτές της Σιδώνας μεταμφιεσμένος σε λευκό Ταύρο και την μετέφερε πετώντας πάνω στα κύματα στην Κρήτη όπου ζευγάρωσε μαζί της κάτω από τον ιερό αειθαλή πλάτανο της Γόρτυνας, της Ρωμαϊκής πρωτεύουσας της Κυρηναϊκής, σπέρνοντας τον γενάρχη του Μινωικού Πολιτισμού Μίνωα.
Η μάσκα συνόδευε τους προϊστορικούς ανθρώπους των Μυκηνών στο τελευταίο μεγάλο ταξίδι, της αναχώρησης από τα εγκόσμια. «Σήμερα αντίκρισα το πρόσωπο του Αγαμέμνονα» τηλεγράφησε ο Σλήμαν στον βασιλιά Γεώργιο τον Α’ μετά την ανακάλυψη της περίφημης νεκρικής μάσκας στις Μυκήνες. Όμοια ο ταυροπρόσωπος θεός Διόνυσος-Ζαγρέας παρασέρνει τις Μαινάδες στον εκστατικό τους χορό.
Στους ιστορικούς χρόνους, στην Αρχαία Ελλάδα, γιορτάζονταν τα κατ΄ αγρούς Διονύσια και τα Ανθεστήρια. Αργότερα με την Ρωμαική κατάκτηση προστέθηκαν τα Σατουρνάλια, τα Βρουμάλια, τα Λουπερκάλια.
Τα Ανθεστήρια εορτάζονταν τον μήνα Ανθεστηρίωνα που συμπίπτει με τον σύγχρονο εορτασμό της Αποκριάς. Η Τρίτη ημέρα των αρχαιοελληνικών Ανθεστηρίων (Χύτροι) ήταν αφιερωμένη στον Ερμή, τον συνοδό των ψυχών στον Άδη. Τα Ψυχοσάββατα της σύγχρονης Αποκριάς αποτελούν μία ακόμα προσαρμογή της αρχαίας παγανιστικής γιορτής στην Ορθόδοξη λατρεία. Άλλωστε η νεοελληνική λαική δοξασία αναφέρει την παρουσία των αθάνατων ψυχών στον κόσμο των θνητών τις τρεις εβδομάδες της Αποκριάς. Είναι η γιορτή των αντιθέσεων, της Αποκριάς με τα σκώμματα, τις μεταμφιέσεις, τα πιώματα, τα σατυρικά τραγούδια, τις φαλλικές αναφορές, τον διονυσιασμό, τις βακχείες και τις ψυχές να σουλατσάρουν ανάμεσα στους ζωντανούς.Κατά τη λαική προσέγγιση η μεταμφίεση θεωρείται το μέσο υποδοχής των νεκρών που παραμένουν ζωντανοί όσο υπάρχουν κάποιοι να τους θυμούνται και να οργανώνουν τις μακαρίες τους.
Ωστόσο η έλευση του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας είχε σαν αποτέλεσμα την απαγόρευση των μεταμφιέσεων. Οι Πατέρες της εκκλησίας κατακεραύνωναν τις παγανιστικές μεταμφιέσεις ως έργα των δαιμόνων. Όμως στο Βυζάντιο αποδεδειγμένα στις 25 Οκτωβρίου εορτή του αγίου Μαρκιανού γινόταν μεγάλη παρέλαση μεταμφιεσμένων στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης. Η εορτή απαγορεύτηκε τον 12ο αιώνα με εντολή του Πατριάρχη Λουκά Χρυσοβέργη.
Η Αποκριά ξεκινούσε την επόμενη του εορτασμού των Φώτων και κρατούσε μέχρι τις πρώτες μέρες της Σαρακοστής. Το Μακεδονικό Καστοριανό καρναβάλι των Ραγκουτσάριων που γιορτάζεται τα Φώτα είναι γνήσιο απομεινάρι αυτών των εορτασμών.
Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος το 691 μχ αποφάσισε τον αφορισμό όσων διατηρούσαν τις αρχαίες ειδωλολατρικές παραδόσεις και καταδίκασε τις μεταμφιέσεις. Παρόλα αυτά οι μεταμφιέσεις δεν σταμάτησαν ποτέ. Έτσι το "άνοιγμα του Τριώδιου" παρέμεινε στις μέρες μας να συμβολίζει την περίοδο της ελευθεριότητας και της χαλάρωσης των ηθών. Το Τριώδιο είναι ένα λειτουργικό βιβλίο της ορθόδοξης εκκλησίας και το «άνοιγμα του» στην εκκλησιαστική γλώσσα σημαίνει την έναρξη της πορείας για το Πάσχα και την Ανάσταση.
Η Τουρκοκρατία είχε σαν αποτέλεσμα την υποχώρηση των αποκριάτικων εορτασμών. Με την απελευθέρωση και την επικράτηση της Επανάστασης της ανεξαρτησίας οργανώνονται τα πρώτα δυτικότροπα καρναβάλια στην επικράτεια του νεαρού κράτους. Το πρώτο σύγχρονο καρναβάλι οργανώθηκε στην δυτική πύλη της χώρας, την Πάτρα, το 1829 με τον χορό μεταμφιεσμένων που δόθηκε στην οικία του σταφιδέμπορου Μωρέτη. Η ενσωμάτωση των Επτανήσων το 1864 και το κύμα των επτανήσιων μεταναστών στην Πάτρα ενίσχυσε τα δρώμενα με περισσότερες δυτικότροπες επιρροές, άρματα, και παρελάσεις. Στα Επτάνησα που δεν γνώρισαν Τουρκοκρατία η δυτική αποκριά αποτελεί μέρος της τοπικής κουλτούρας.
Στην Κρήτη το 1908 στο Ηράκλειο μία ομάδα φοιτητών μεταξύ των οποίων και ο Νίκος Καζαντζάκης οργάνωσαν το πρώτο αστικό καρναβάλι στην Κρήτη. Το καρναβάλι αυτό το διέσωσε ο Καζαντζάκης στο έργο του «Καπετάν Μιχάλης» περιγράφοντας το πραγματικό περιστατικό με τον Θωμά τον Φούρναρη που τον παρουσίασε ημίγυμνο ο δάσκαλος Τίτυρος, ως Προμηθέα Δεσμώτη, και ο φουκαράς ο Θωμάς πούντιασε και πέθανε.
Ο αρχέγονος εθιμικός κύκλος της περιόδου περιλάμβανε πλήθος εντυπωσιακών δρώμενων με εκστατικούς χορούς και άλλες βακχικές τελετουργίες. Σήμερα έχουν επιβιώσει μερικά έθιμα της αυθεντικής διονυσιακής αποκριάς σε περιοχές όπως ο Σοχός Θεσσαλονίκης με τις γιορτές των κουδονοφόρων μεταμφιεσμένων και ο Τίρναβος με τα φαλλικά δρώμενα.
Η πατρίδα μας φέτος γιόρτασε ένα ξεχωριστό βαλκανικό καρναβάλι στην πρωτεύουσα της Βαλκανικής Ενδοχώρας στην μητρόπολη του διονυσιακού βλαχομπαρόκ, με την ευκαιρία των λαοσυνάξεων. Αρχαίοι σαρισσοφόροι Μακεδόνες μαζί με σύγχρονους Μακεδονομάχους κάτω από το άγαλμα του Μεγαλέξανδρου εμπλούτισαν τις εορταστικές εκδηλώσεις. Φρεσκοσιδερωμένες φουστανέλες ανέμισαν στον αέρα. Γιαταγάνια και ξιφολόγχες στραφτάλισαν στον ιερό Μακεδονικό ουρανό. Πολεμικές ιαχές έδωσαν τον τόνο. Ο Παρμενίων κουνήθηκε στον τάφο του. Για πρώτη φορά η επίσημη ορθόδοξη εκκλησία ευλόγησε με την παρουσία της ένα μεγαλειώδες καρναβάλι, μία σπουδαία ελληνική Αποκριά. Οι φετινοί εορτασμοί ήταν ανώτεροι από το χριστιανορθόδοξο μνημόσυνο που διοργάνωσε στον τάφο του Βασιλιά Φιλίππου, στην Βεργίνα, ο μακαριστός Παντελεήμων. Ο Νομάρχης Ζορό σε ζωντανή μετάδοση εξύψωσε τον αγώνα για την τιμή του έθνους και της Μακεδονίας. Το σύμβολο "Ζ" του Ζορό παραπέμπει σημειολογικά στον ακούραστο αγωνιστή του ελληνισμού Ζουράρι και στον εκπρόσωπο του Παοκτζίδικου Βυζαντινού μεγαλείου, Ζαγοράκη. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, όπου οι εκδηλώσεις μεταφέρθηκαν στην γειτονική χώρα με το γοητευτικό όνομα FYROM και τελετάρχη τον Φυρομιάνο αντίστοιχο του Άδωνη Γεωργιάδη μεταμφιεσμένο σε Μεγαλέξανδρο, που κατά μία περίεργη βαλκανική αποκριάτικη σύμπτωση κυβερνά την γείτονα χώρα, πλαισιωμένος από ένα ιδιότυπο καρναβαλικό κάμπινετ από Αλβανούς και Γύφτους, τους γνήσιους δηλαδή απογόνους του Μακεδόνα στρατηλάτη.
Άιντε και του χρόνου Βαλκάνιοι παίδες, καλή Σαρακοστή και στην επόμενη δωρεά του Καρνάβαλου.


Του Στάθη από την Ελευθεροτυπία της Πέμπτης 6 Μαρτίου 2008

Μακεδοσίες

Ζώντας στην πιο βαλκανική περιοχή της χώρας, την Μακεδονία, βιώνουμε από πολύ κοντά την ασυναρτησία που χαρακτηρίζει τους γείτονές μας. Όσο πιο βόρεια τόσο μεγαλύτερη η ασυναρτησία. Και όποιος δεν το γνωρίζει αυτό αξίζει να το διαπιστώσει. Οι ταινίες του Εμίρ Κουστουρίτσα είναι απλώς μία μικρή ένδειξη του τι συμβαίνει. Το μπάχαλο είναι ανεπανάληπτο. Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια έχουν εκτοξεύσει τον παραλογισμό που πλέον εκφράζεται με έναν παραληρηματικό λόγο. Με το παραλήρημα του μεγαλείου. Όλοι ονειρεύονται τις χώρες τους μεγάλες, τεράστιες, δυνατές. Στις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης ο μεγαλοιδεατισμός περισσεύει. Οι μόνοι που είναι κάπως μαζεμένοι είναι οι Σέρβοι που έχουν πρόσφατα πληρώσει πολύ ακριβά αυτό το παραλήρημα. Η εγχώρια ελληνοβαλκάνια παραγωγή περιλαμβάνει επίσης εκφράσεις του μεγαλείου και για μία ακόμα φορά οργανώνει συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις με λάβαρα και εξαπτέρυγα στην βαλκανική Μητρόπολη για το "μεγάλο εθνικό θέμα". Το σημερινό ποστ στέκεται αιρετικά προβάλλοντας τις αντί- μεγαλειώδεις πλευρές μίας διαχρονικής ασυναρτησίας.

Η πρώτη απόπειρα υπερδύναμης να βάλει πόδι στην νοτιοανατολική Ευρώπη ήταν η εκστρατεία του Πέρση βασιλιά Δαρείου Α' την άνοιξη του 513 π.χ. Ο Μακεδόνας βασιλιάς Αμύντας δήλωσε υποταγή. Η Μακεδονία παρέμεινε υποτελής στους Πέρσες μέχρι το τέλος των Μηδικών πολέμων το 479 π.χ. όταν ο στρατός των Περσών νικήθηκε οριστικά στις Πλαταιές, ένα χρόνο μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ο γιος του Αμύντα, Αλέξανδρος ο Α' ενίσχυσε τον στρατό του Ξέρξη το 480 π.χ. κατά την εκστρατεία του εναντίον της νότιας Ελλάδας προσφέροντας "γην και ύδωρ" και συνεισφέροντας με τη συμμετοχή Μακεδόνων πολεμιστών στον Περσικό στρατό. Ο ίδιος ο Μακεδόνας βασιλιάς Αλέξανδρος Α' πήγε στην Αθηναική Εκκλησία του Δήμου πριν την μάχη των Πλαταιών, να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως πιστός σύμμαχος του Πέρση ηγεμόνα, προσπαθώντας να πείσει τους θριαμβευτές της Σαλαμίνας Αθηναίους να αποδεχτούν την περσική κυριαρχία. Οι Αθηναίοι αρνήθηκαν και ο περσικός στρατός (ξανά)λεηλάτησε την Αττική. Η τελική μάχη δόθηκε στις Πλαταιές όπου οι Πέρσες κατατροπώθηκαν από τον συνασπισμένο στρατό των Ελλήνων. Μετά τη περσική συντριβή στις Πλαταιές, ο Αλέξανδρος ελευθερώνοντας πλέον το καταπιεσμένο ελληνικό του φρόνημα, μακέλεψε στην Μακεδονία τα υπολείμματα του περσικού στρατού που επέστρεφαν στην Περσία. Έτσι έμεινε στην ιστορία ως ο "Αλέξανδρος ο Φιλέλληνας Μακεδόνας Βασιλιάς". Αργότερα ο δισεγγονός του, Αλέξανδρος Γ', ο γνωστός στρατηλάτης Μεγαλέξανδρος θα εκστρατεύσει το 334 π.χ.επικεφαλής των πανελλήνων εναντίον της Περσίας για να εκδικηθεί την προ εκατό πενήντα χρόνων περσική εκστρατεία του Ξέρξη στην Ελλάδα κατά την οποία ο παππούς του συμμετείχε ως σύμμαχος των Περσών!

Στα χρόνια του Βυζαντίου ο άξιος αυτοκράτορας Νικηφόρος Α΄ εκστράτευσε το 811 μ.χ. εναντίον των Βουλγαρικού κράτους του ηγεμόνα Κρούμου που από το 809 μ.χ. είχε εισβάλει στην αυτοκρατορία. Ο στρατός του Νικηφόρου εισέβαλε στην Βουλγαρία και αφού αφάνισε την φρουρά του Κρούμου, κατέλαβε την πρωτεύουσα των Βουλγάρων Πλίσκα. Ο Κρούμος κατέφυγε στα βουνά. Μετά την επιτυχία ο στρατός του Νικηφόρου χαλάρωσε και στα στενά της Μοισίας ο βυζαντινός στρατός παγιδεύτηκε και διαλύθηκε ολοσχερώς. Ο αυτοκράτορας αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε από τον Κρούμο που αφού έγδαρε το κρανίο του, το επαργύρωσε και το έκανε κούπα για να πίνει τα ξίδια του ως γνήσιος βαλκάνιος μονάρχης του μεσαίωνα.
Στη συνέχεια ο Κρούμος νιώθοντας πανίσχυρος έφθασε το 813 μ.χ. έξω από τα τείχη της Βασιλεύουσας. Αφού διαπίστωσε ότι δεν τον έπαιρνε να ξεκινήσει πολιορκία, οπισθοχώρησε και ξέσπασε στην Ανδριανούπολη την οποία κατάστρεψε συθέμελα. Οι βυζαντινοί αιχμάλωτοι, συνολικά 40.000, μεταφέρθηκαν στα βόρεια του Δούναβη στη σημερινή Βεσσαραβία όπου σχημάτισαν χωριστή αποικία με το όνομα Μακεδονία. Τους ερχόταν εύκολο φαίνεται το όνομα από τότε. Μακεδονία βόρεια του Δούναβη! Εκεί παρέμειναν οι εξόριστοι βυζαντινοί για είκοσι τέσσερα χρόνια μέχρι το 837 μ.χ. οπότε επαναστάτησαν και κατόρθωσαν να φύγουν και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους με πλοία που είχε στείλει για το σκοπό αυτό στον Δούναβη ο αυτοκράτορας Θεόφιλος. Έτσι τερματίστηκε ο βίος αυτής της υπερβόρειας Μακεδονίας.

Τα χρόνια 1904 -1908 οι Έλληνες και οι Βούλγαροι σφάχτηκαν με πολύ άγριο τρόπο στα τότε όρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας για τον έλεγχο της Μακεδονίας. Είναι τα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα. Λίγο αργότερα, το τέλος των βαλκανικών πολέμων το 1913 είχε σαν αποτέλεσμα την μοιρασιά των τριών οθωμανικών βιλαετιών της Μακεδονίας στα τέσσερα βαλκανικά κράτη. Στην Ελλάδα, στην Σερβία, στην Βουλγαρία και στην Αλβανία. Η Αλβανία έλαβε την μακεδονική περιοχή δυτικά από τις λίμνες των Πρεσπών και την Κορυτσά. Το παράδοξο είναι ότι οι Αλβανοί πολέμησαν στο πλευρό των Τούρκων με αποτέλεσμα οι Σέρβοι να προελάσουν μέχρι το Δυρράχιο και η ελληνική στρατιά της Ηπείρου ως τον Αυλώνα. Όμως η Συνθήκη του Λονδίνου τον Ιούλιο του 1913 που όρισε τα νέα σύνορα των Βαλκανικών κρατών θα αναγνωρίσει την Αλβανία ως αυτόνομη ηγεμονία και θα της δώσει ως προίκα το μακεδονικό μερτικό της, κατά τις βουλές των ισχυρών. Με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας ο ελληνικός στρατός θα υποχρεωθεί να αποσυρθεί από την Βόρειο Ήπειρο, υπακούοντας στους δυτικούς συμμάχους. Έτσι η Αλβανία έγινε κράτος και ταυτόχρονα βρέθηκε με μακεδονικό κομμάτι από τη μοιρασιά γιατί έτσι ήθελαν οι μεγάλες δυνάμεις!

Στις 29 Νοεμβρίου 1945 η νοτιότερη δημοκρατία της ομοσπονδιακής σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας ονομάστηκε Μακεδονία. Ο ισχυρός άνδρας της Γιουγκοσλαβίας στρατάρχης Τίτο, αφού τα έσπασε το 1948 με τον Στάλιν, απόλαυσε την ευνοϊκή μεταχείριση της Δύσης που τον περιέβαλε με περισσή φροντίδα. Ο ικανός στρατάρχης είχε σχέδιο. Προσδοκούσε να ενώσει τα Βαλκάνια σε μία σοσιαλιστική ομοσπονδία. Ήταν μάλιστα πολύ κοντά σε συμφωνία με την Βουλγαρία, κάτι που εξόργισε τον πατερούλη του διεθνούς σοσιαλισμού Στάλιν. Το όνομα της νότιας δημοκρατίας δημιουργούσε ζητήματα για έξοδο στο Αιγαίο και στο ποθητό λιμάνι της βυζαντινής συμβασιλεύουσας. Βέβαια η ιστορία απέδειξε ότι τα οράματα του Τίτο πήγαν περίπατο με τον θάνατό του, το 1980. Η μεταπολεμική Ελλάδα, προτεκτοράτο των Άγγλων αρχικά και των Αμερικανών αργότερα υπακούοντας στις επιθυμίες των δυτικών προστατών δεν αντέδρασε στην δημιουργία από τον Τίτο της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Οι πολιτικοί κληρονόμοι αυτών των καλόπιστων Ελλήνων αποδέχτηκαν το 1991 τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας υπακούοντας αυτή τη φορά στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως των Γερμανών που βιάζονταν για την άμεση αναγνώριση της Σλοβενίας και της Κροατίας, χωρίς να θέσουν κανένα περιορισμό στους Ευρωπαίους για την κρατική υπόσταση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Έτσι ο υπουργός των εξωτερικών που προσυπέγραψε με τα τέσσερα τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας θυμήθηκε καθυστερημένα ότι ήταν εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα και ότι το όνομα της Μακεδονίας είναι ιερό, και συνδιοργάνωσε το γεμάτο πάθος συλλαλητήριο στις 14 Φεβρουαρίου του 1992 προκειμένου να μεταφερθεί η λαϊκή εντολή και οργή στους Ευρωπαίους εταίρους μας που δεν αντιλαμβάνονταν την ελληνική ευαισθησία και ευνοούσαν την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας. Λίγο αργότερα και αφού είχε γίνει αρχηγός πολιτικού κόμματος ανέτρεψε την «ενδοτική» κυβέρνηση Μητσοτάκη. Σήμερα, είναι ευρωβουλευτής της παράταξης, την κυβέρνηση της οποίας ανέτρεψε το 1993, και που υποστηρίζει αυτά που έλεγε ο Μητσοτάκης το 1992, προσπαθώντας εναγωνίως να περισώσει ότι μπορεί μετά από δεκαπέντε χρόνια, έχοντας ως προισταμένη της ελληνικής διπλωματίας την κόρη του Μητσοτάκη!

Το 1994 η ελληνική κυβέρνηση επέβαλε εμπάργκο στη γειτονική χώρα. Σαν αποτέλεσμα η αγορά του Βαρδάρη στην Θεσσαλονίκη ερήμωσε και οι παραλίες της Κατερίνης άδειασαν από τους σκοπιανούς παραθεριστές. Αυτό δεν εμπόδισε πολλούς συμπολίτες μας να κάνουν χρυσές δουλειές με τους γείτονες σπάζοντας το εμπάργκο κάνοντας λαθρεμπόριο μέσω Βουλγαρίας. Μιλάμε για χοντρές μπίζνες. Οι κατά τα άλλα αξιοπρεπείς αυτοί συμπολίτες συμμετείχαν και στα παμμακεδονικά συλλαλητήρια ανεμίζοντας σημαίες με χρυσό σταυρό πάνω στο κοντάρι!
Τον Νοέμβριο του 1995 υπογράφτηκε η ενδιάμεση συμφωνία. Ήταν αποτέλεσμα των διεθνών πιέσεων για την αποκατάσταση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Βλέπετε οι δυτικοί σύμμαχοι προετοίμαζαν την επέμβαση στη Σερβία και ήθελαν ανοιχτό το διάδρομο από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης προς την βαλκανική ενδοχώρα. Η Ελλάδα είχε τότε το πάνω χέρι. Την είχαν ανάγκη. Έτσι η γειτονική χώρα άλλαξε σημαία και διόρθωσε το Σύνταγμα της απαλείφοντας τις αλυτρωτικές αναφορές. Φανταστείτε την ξεφτίλα μίας χώρας που υποχρεώνεται να αλλάξει σημαία... Έκτοτε οι Έλληνες πολιτικοί εγκατέλειψαν το θέμα αφού κανείς από τους συμμάχους δεν τους το ξαναθύμισε και δεν τους επέβαλε την ολοκλήρωση της "λύσης". Αντίθετα όλα αυτά τα χρόνια οι διεθνείς αναγνωρίσεις της γειτονικής χώρας με το συνταγματικό της όνομα καταγράφονται απανωτές.

Αυτές τις ημέρες διεξάγεται η τελική διαπραγμάτευση μεταξύ της Ελλάδας και της FYROM. Είναι αποτέλεσμα της πίεσης των ξένων συμμάχων που επιθυμούν την συμμετοχή της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ. Την έχουν ανάγκη για την εξυπηρέτηση των νέων τους σχεδιασμών στη χερσόνησο του Αίμου. Και αφού οι σύμμαχοι ξανάρχονται στα Βαλκάνια ευκαιρία να κλείσουν οι εκκρεμότητες. Η ελληνική υπερήφανη εξωτερική πολιτική υπακούοντας για μία ακόμα φορά στις συμμαχικές απαιτήσεις προσέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να υπερασπίσει τα εθνικά δίκαια, που έχουν άλλωστε απεμποληθεί επαρκώς στο παρελθόν. Η άλλη πλευρά σε μια γκροτέσκο βαλκάνια εκδοχή λεονταρίζει μέχρι να της πουν οι νατοικοί να το βουλώσει. Η λογική των συμμάχων θα επιβάλλει μία αμοιβαία αποδεκτή και ταυτόχρονα εξευτελιστική και για τους δύο συμφωνία. Το ποιος κάνει παιχνίδι στην περιοχή είναι δεδομένο. Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Η λαική ένταση και στις δύο χώρες είναι πράγματι έκδηλη. Περιγράφει την αγωνία για μία ακόμα αναμενόμενη ξεφτίλα. Εκφράζεται με συλλαλητήρια και τους γνωστούς βαλκάνιους παροξυσμούς γνωρίζοντας πολύ καλά τι έρχεται και ότι η διαχρονική μακεδοσία θα συνεχιστεί.