Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Η Εθνική Ανταμοιβή

Η συζήτηση για την ακριβή ημερομηνία της έναρξης της Επανάστασης της Ανεξαρτησίας του 1821, καλά κρατεί αυτές τις μέρες. Μεταξύ των περιοχών που διεκδικούν τα πρωτεία της έναρξης του αγώνα είναι η Πάτρα όπου σημειώθηκε η εξέγερση υπό την ηγεσία του Φιλικού και τσαγκάρη στο επάγγελμα Παναγιώτη Καρατζά στις 21 Μαρτίου 1821.
Ο Καρατζάς - το πραγματικό του όνομα ήταν Αναστασόπουλος, ονομάστηκε Καρατζάς για την ανδρεία του - γεννήθηκε στην Πάτρα το 1776. Συγκαταλέγεται από τους ιστορικούς στους πρωτεργάτες του Αγώνα. Η συμβολή του όμως παραμένει γενικά άγνωστη.
Το 1809 μετά από μία συμπλοκή στην αγορά της πόλης κατέφυγε στην Ζάκυνθο όπου κατατάχθηκε στην Ελληνική Λεγεώνα που συντηρούσαν οι Άγγλοι. Έφθασε μέχρι τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Το 1812 παραιτήθηκε επιστρέφοντας στην Πάτρα και συνέχισε να ασκεί την τέχνη του τσαγκάρη.
Στις 21 Μαρτίου 1821 βγήκε στο κλαρί απαντώντας σε προληπτικό χτύπημα των Τούρκων που είχαν μυριστεί ότι οι Ρωμιοί ετοίμαζαν ξεσηκωμό, και μαζί με τους Επτανήσιους Β. Λιβαδά και Ν. Γερακάρη χτύπησαν τους Τούρκους και τους ανάγκασαν να τραβηχτούν στο κάστρο της Πάτρας. Με τους Τούρκους κλεισμένους στο κάστρο, η Πάτρα είναι η πρώτη πόλη που ελευθερώνεται στο Μωριά. Τρεις μέρες αργότερα στις 24 Μαρτίου φτάνει στην Πάτρα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός με τους Αχαιούς προεστούς και δημιουργούν το "Αχαικό Διευθυντήριο". Να γιατί είναι παραμύθι η Αγία Λαύρα και το λάβαρο. Ο δεσπότης Γερμανός ήταν στην Πάτρα στις 25 του Μάρτη. Ο τίτλος του "Παλαιών Πατρών" είναι βυζαντινός και έχει να κάνει με τον διαχωρισμό της Παλαιάς με την Νέα Πάτρα που ίδρυσαν οι βυζαντινοί, την σημερινή Υπάτη.
Με την είσοδο των προεστών στην Πάτρα ο τσαγκάρης Καρατζάς παραμερίστηκε. Έτσι όταν ο Γιουσούφ πασάς της Εύβοιας στις 3 Απριλίου επιτέθηκε στην Πάτρα μπήκε στην αχαική πρωτεύουσα σχεδόν ατουφέκιστος, διέλυσε την πολιορκία του κάστρου και κατέστρεψε την πόλη. Η Πάτρα έγινε η πρώτη πόλη που ένιωσε την εκδικητική μανία των Τούρκων για την επανάσταση.
Ο Καρατζάς όμως δεν το έβαλε κάτω. Ξεκίνησε νυχτερινές επιθέσεις στην Πάτρα, τρομοκρατώντας την φρουρά και πρωτοστάτησε στην κατάληψη της στρατηγικής θέσης της μονής του Γηροκομειού στους πρόποδες του Παναχαικού, έξω από την Πάτρα. Με την μεγάλη του τόλμη και ικανότητα κατάφερε να πατήσει το Γηροκομειό στις 2 Αυγούστου 1821 και να επιτρέψει την εγκατάσταση του στρατοπέδου των επαναστατών. Από εκεί πολιόρκησαν την Πάτρα αργότερα, οι μονάδες του Κολοκοτρώνη.
Η σημαντική αυτή επιτυχία του Καρατζά προκάλεσε τον φθόνο των άλλων οπλαρχηγών και των προκρίτων. Ιδιαίτερα η οικογένεια των οπλαρχηγών Κουμανιωταίων τον κατηγόρησαν σαν υπεύθυνο για τον θάνατο του αδελφού τους Σταμάτη στις 24 Μαρτίου στην μάχη της Πάτρας. Ο δεσπότης Γερμανός και οι πρόκριτοι δεν εμπόδισαν την διαμάχη αποβλέποντας στη διάσπαση των οπλαρχηγών και στην αποδυνάμωσή τους.
Ο Παναγιώτης Καρατζάς δολοφονήθηκε άνανδρα στις 4 Σεπτέμβρη 1821, πυροβολημένος πισώπλατα από τον Τσαλαμηδά, πρωτοπαλίκαρο του Θανάση Κουμανιώτη, σε ενέδρα που του έστησαν στο αχαικό μοναστήρι του Ομπλού. Τάφηκε εκεί και ο τάφος του υπάρχει ακόμα και σήμερα στον χώρο της μονής. Η δολοφονία του Καρατζά προκάλεσε μεγάλο ρήγμα στους επαναστάτες που έλυσαν την πολιορκία της Πάτρας. Η παλικαροσύνη του υμνήθηκε από τη λαική μούσα. Η μνήμη του έμεινε αθάνατη στα βουνά του Μωριά μέσα από το δημοτικό τραγούδι.
Η Πάτρα ουδέποτε ξαναπατήθηκε από τους Έλληνες Επαναστάτες κατά τη διάρκεια του Αγώνα. Ήταν το μοναδικό κάστρο της Πελοποννήσου που παρέμεινε στους Τούρκους μέχρι το τέλος. Παραδόθηκε στις 7 Οκτωβρίου 1828 στο εκστρατευτικό σώμα των Γάλλων με αρχηγό τον στρατηγό Μαιζών σε μία επιχείρηση-περίπατο. Οι Γάλλοι υπήρξαν οι οργανωτές του στρατού του Ιμπραήμ. Ανέλαβαν, αφού συνεννοήθηκαν με τον Ιμπραήμ, να "διώξουν" τους Τουρκοαιγύπτιους από το Μωριά με μία εκστρατεία-οπερέτα, που αποτελεί μοναδικό μνημείο απάτης στα παγκόσμια στρατιωτικά χρονικά. Οι Γάλλοι ενεργούσαν ως εκπρόσωποι των Μεγάλων Ευρωπαικών Δυνάμεων που ήθελαν πάση θυσία την ανεξαρτησία των Ελλήνων, οι οποίοι απογοητευμένοι από την επικράτηση του Ιμπραήμ το είχαν ρίξει στην πειρατεία, ρημάζοντας το εμπόριο των ισχυρών Ευρωπαίων στην Μεσόγειο. Τα μόνα θύματα που είχαν οι Γάλλοι στην εκστρατεία τους στην Πελοπόννησο ήταν οι στρατιώτες που πέθαναν από την ελονοσία...
Ο Παναγιώτης Καρατζάς αποτελεί παράδειγμα γνήσιου λαικού αγωνιστή και επαναστάτη. Η ελεύθερη πατρίδα και οι Πατρινοί για να τιμήσουν τον πρωτεργάτη της Επανάστασης Παναγιώτη Καρατζά έδωσαν το όνομά του σε ένα μικρό και ασήμαντο δρόμο στη συνοικία "γύφτικα" στην Πάτρα ενώ ο ανδριάντας του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που επέτρεψε με τη στάση του την δολοφονία του Καρατζά, κοσμεί σε περίοπτη θέση την πλατεία Υψηλών Αλωνίων στην Πάτρα, μουτζώνοντας με το δεξί υψωμένο τα Επτάνησα που τόσα πρόσφεραν στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας ενώ με το αριστερό κρατά το λάβαρο της δήθεν ευλογίας των όπλων στη Αγία Λαύρα, όπως την φαντασιώθηκε ο ιστορικός Πουκεβίλ, αδελφός του Γάλλου πρόξενου στην Πάτρα το 1821. Επίσης η κεντρικότατη οδός Μαιζώνος της πόλης όπου βρίσκεται το Δημαρχείο, η Μητρόπολη και η Βιβλιοθήκη ονομάστηκε προς τιμήν του αρχηγού του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο, στρατηγού Μαιζών.
Η πατρίδα ξέρει να προσφέρει απλόχερα την εθνική ανταμοιβή της σ' αυτούς που την αξίζουν...

19 σχόλια:

Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 12:11 π.μ. , Ο χρήστης Blogger squarelogic είπε...

Τι ειχες Καρατζά μου, τι είχα πάντα...

Μα πάντα τόσο καταραμένοι είμαστε?

Ευχαριστούμε Βασικέ που μας μαθαίνεις Ιστορια με τη μοναδικη σου λεπτη ειρωνια...

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 1:17 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Λωτοφάγος είπε...

"Όσοι αξίζαν για κρεμάλα,
στα ψηλά και στα μεγάλα,
κι οι λεβέντες και οι άντρες
μ'αίμα βάψανε τις μάντρες!"

Τι να πεις, φίλε μου; Στην πλημμύρα επιπλέουν οι φελλοί! Δεν φταίει η πατρίδα, Βασικέ. Μας προσφέρει τα κάλλη της και περιμένει να τα διαφυλάξουμε και να τα προστατέψουμε. Τώρα, αν εμείς είμαστε μαλάκες, αγόμαστε και φερόμαστε από αριβίστες και κάνουμε πως δεν βλέπουμε τα μικρά ή μεγάλα καθημερινά εγκλήματ, δεν φταίει η Ελλάδα!

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 1:32 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Ο άλλος είπε...

Είναι τραγικό το όνομα του Καρατζα να έχει χαθεί μέσα στο ομιχλώδες τοπίο των μυθευμάτων και των σκοπιμοτήτων. Ο μόνος Καρατζάς που έχουν ακούσει οι έλληνες, είναι ο τραπεζίτης.Φευ

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 10:12 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

Όταν μαθητής της Α λυκείου έγραψα σε έκθεση με θέμα το 1821 όλα όσα αναφέρω στο ποστ πήρα μπόνους από τους καθηγητές μου απειλές για αποβολή και μείωση διαγωγής. Μετά από είκοσι πέντε χρόνια δεν αντιμετωπίζω τέτοιους κινδύνους.

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 10:48 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ότι η ιστορία γράφεται από τους νικητές είναι γνωστό και αποδεκτό. Το να γράφεται όμως με τέτοιο (στρεβλό) τρόπο αποτελεί ένα θέμα προς διερεύνηση. Ίσως να προέχει η ανάγκη να γράφεται με σχηματικό, ηθικοπλαστικό και προπαντός εύπεπτο τρόπο, χωρίς ''περιττές'' λεπτομέρειες. Εθνικό όμως παραμένει το αληθές.
Βασικέ, ευχαριστούμε που μοιράζεσαι μαζί μας αυτή την ανήσυχη, αιρετική και καλοχωνεμένη ματιά της ιστορίας.

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 12:22 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

Η ιστορία tristan πάντα παραποιείται από τους προσκυνημένους.
Η εκστρατεία των Γάλλων το 1828 υπό τον στρατηγό Μαιζών είχε ένα κωμικοτραγικό τέλος. Οι 14.000 στρατιώτες κατέλαβαν τα κάστρα του Μωριά χωρίς να πέσει τουφεκιά. Στις 2 Οκτωβρίου 1828 ο μακελάρης Ιμπραήμ πασάς μετά από πρόσκληση του Μαιζών επιθεώρησε το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα πριν από την αναχώρηση του για την Αλεξάνδρεια!!! Όπως περιγράφει ο αυτόπτης λοχαγός Duheaume Ο Ιμπραήμ αφού διέτρεξε έφιππος τα γαλλικά τμήματα παρακολούθησε ασκήσεις τακτικής από το 3ο Σύνταγμα και η τελετή έκλεισε με ανταλλαγή δώρων...Παρόντες στην "εκδήλωση" ήταν και οι τρεις ναύαρχοι των μεγάλων δυνάμεων που ναυμάχησαν με τον αιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο.

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 4:25 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

τιμή και δόξα στους αιώνιους καρατζάδες, έστω και αν είναι παραγνωρισμένοι. Αλήθεια οι Πατρινοί τι κάνουν;
Για παράδειγμα παλαιότερα κανείς δεν ήξερε τον Αντώνη Οικονόμου, που ξεσήκωσε την Ύδρα κόντρα στους Καραβοκύρηδες αρχικά σήμερα τον ξέρουν πολλοί.

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 6:45 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger pensierix είπε...

Όπως λέει κι ο ποιητής:
"Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά."

Ακούς εκεί να μας μουτζώνει ο Παλαιών Πατρών εμάς τους Επτανήσιους! Ν'αγιάσουν τα κόκκαλά σου Λασκαράτε μου!

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 7:47 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ καπιταλιστικό κουμμούνι

Είδα χθες μία αναφορά στην εφημερίδα της Πάτρας Ημέρα. Νομίζω ότι είναι ώρα να αποδοθούν τα δέοντα στον πατρινό πρωτεπαναστάτη.

@ pensierix

Καλώς ήρθες. Για να μην έχεις αμφιβολίες...

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 8:40 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger αθεόφοβος είπε...

Σημαντικές πληροφορίες για ένα από τους μέχρι σήμερα αφανείς αγωνιστές.
Θα προσθέσω στο σχετικό ποστ που έχω μερικές από αυτές τις πληροφορίες.

 
Τη 25 Μαρτίου 2008 στις 8:59 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Mπράβο Βασικέ και σε σένα που αναφέρεις ένα κομμάτι της ιστορίας που κρύβεται δεκαετίες τώρα, όπως και σε άλλους φίλους που έγραψαν για το θέμα.
Καλησπέρα :-)

 
Τη 26 Μαρτίου 2008 στις 1:42 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ αθεόφοβος

Η αναφορά σου είναι πολύ τιμητική και σε ευχαριστώ.
Νομίζω ότι η εκστρατεία των Γάλλων στην Πελοπόνησσο είναι χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο αντιμετώπιζαν οι ξένοι την επανάσταση. Ο Β. Λάζαρης στο δίτομο έργο του "πολιτική ιστορία της Πάτρας" περιγράφει τον ατιμωτικό τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονταν οι Γάλλοι στους πατρινούς. Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να στήσουν καπηλιά και πορνεία παίρνοντας με το ζόρι τα ορφανά κορίτσια της πόλης...
Ανθέλληνες και υποκριτές μέχρι το τέλος. "Κατέλαβαν" τα κάστρα του Μωριά στο όνομα του βασιλιά της Γαλλίας. Ο στρατηγός Μαιζών κατά την άφιξη του σώματος στο Πεταλίδι έβγαλε λόγο στους άνδρες του εξυμνώνοντας την αποστολή τους, να καταλάβουν τα κάστρα του Μωριά στο όνομα του Γάλλου βασιλιά και να ανεμίσουν ξανά οι γαλλικές σημαίες μετά την φραγκοκρατία, το 1204.
Ο στόχος της εκστρατείας ήταν να κατοχυρώσουν τα κάστρα και τα νησιά των Κυκλάδων σαν γαλλικές βάσεις. Η εναντίωση του Καποδίστρια και η σθεναρή του στάση οδήγησε στην αποχώρηση των γάλλων. Βέβαια αυτό στοίχισε στον Κυβερνήτη τη ζωή του αφού είναι πλέον βέβαιο ότι οι αγγλογάλλοι όπλισαν τα χέρια των δολοφόνων.
Παρόλα αυτά οι πατρινοί τον τίμησαν δίνοντας το όνομά του στην κεντρικότατη οδό της πόλης τους...

Vassia

Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τη στήριξη.

 
Τη 26 Μαρτίου 2008 στις 5:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Βασικέ, ειλικρινά, παρ' ότι κάτι έχω διαβάσει για την "επανάσταση" δεν μπορώ να μην πω ότι δεν μαθαίνουμε από τις αναρτήσεις σας.
Είναι πιο προσιτές και με μαζεμένα τα γεγονότα, χωρίς "φιοριτούρες".
Καλό απόγευμα
:-)

 
Τη 26 Μαρτίου 2008 στις 10:21 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger mtryfo είπε...

Κάθε φορά καταφέρνεις να με προβληματίζεις.
Αν κανείς αρκεστεί στην ιστορία που διδαχτήκαμε στα σχολειά μας είναι σίγουρο ότι περπατάει στα σκοτεινά.

Ανατροπές!
Σ ευχαριστούμε για τα "μαθήματα ελληνικής ιστορίας"

 
Τη 26 Μαρτίου 2008 στις 10:31 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ mtryfo

Εγώ ευχαριστώ για την παρέα και την αποδοχή. Μόνο μαθήματα δεν νοιώθω ότι κάνω. Καταθέτω σκέψεις, βιώματα και απόψεις και χαίρομαι ειλικρινά που βρίσκουν ανταπόκριση από ενδιαφέροντες και ανήσυχους ανθρώπους.

 
Τη 29 Μαρτίου 2008 στις 1:18 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσκες είπε...

λοιπόν αυτά τα ιστορικά σου είναι μαγικά.

Συνέχισε όπως πάς.

 
Τη 13 Μαρτίου 2010 στις 7:42 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Focal Point είπε...

Αγαπητέ βασικέ μέτοχε,
Η έκδηλη αντιπάθεια έναντι των Γάλλων είναι ακατανόητη. Μήπως θα έπρεπε να θυμηθείς ότι ο Ιμπραήμ είχε καταπνίξει την επανάσταση; Μήπως θα έπρεπε να θυμήσεις στους αναγνώστες σου ότι χωρίς τις αποφάσεις των μεγάλων δυνάμεων, η επανάσταση θα είχε τελειώσει; Έχεις δίκιο ότι οι Γάλλοι στρατιώτες δεν πολέμησαν παρά μόνο σε λίγες περιπτώσεις. Ξέρεις γιατί; Γιατί ο Ιμπραήμ ήξερε ότι αν τους έφερνε αντίσταση, θα ήταν χαμένος. Ξέρεις όμως τι θα γινόταν χωρίς τους Γάλλους; Δε θα έφευγε ποτέ και η επανάσταση των ραγιάδων θα έμενε ένα μικρό κεφάλαιο στο βιβλίο της Ιστορίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ας τιμήσουμε λοιπόν τους γνωστούς αλλά και τους άγνωστους Έλληνες αγωνιστές, ας μην ξεχνάμε όμως με ποιόν τρόπο επέζησε η Ελλάδα: Με τη βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων της εποχής.

 
Τη 13 Μαρτίου 2010 στις 10:21 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

Μετά από δύο χρόνια το κείμενο φαίνεται ότι προκαλεί την σημερινή πολιτική συγκυρία. Ας είναι.

Θα θυμήσω απλά ότι ο στρατηγός Μακρυγιάννης με σαφή τρόπο αναφέρει τον συνεχή εφοδιασμό των τουρκικών πολιουρκούμενων από τους επαναστάτες φρουρίων, από τους στόλους των "μεγάλων" της Ευρώπης.

Βεβαίως και η επανάσταση είχε σχεδόν σβήσει. Αλλά οι μεγάλες δυνάμεις το εμπόριό τους θέλησαν να προστατεύσουν, που το ρήμαζε η πειρατεία των ηττημένων Ελλήνων στην Μεσόγειο. Έτσι αποφάσισαν να επιτρέψουν τη δημιουργία του προτεκτοράτου στην ΝΑ Ευρώπη για να ελευθερωθούν οι εμπορικοί τους δρόμοι και να ισχυροποιήσουν τα συμφέροντά τους.

Σιγά μη μας λυπήθηκαν και αποφάσισαν να μας σώσουν!

Προτείνω προς ανάγνωση για το θέμα:

Βασίλης Ραφαηλίδης "Ιστορία (κωμικοτραγική) της νεώτερης Ελλάδας", Κυριάκος Σιμόπουλος "Μισελληνισμός και Υποτέλεια", Β. Λάσκαρης "Πολιτική Ιστορία της Πάτρας (δύο τόμοι)".

 
Τη 14 Μαρτίου 2010 στις 11:02 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Focal Point είπε...

Όπως και εσύ δε διαφωνείς στο ότι η επανάσταση είχε σβήσει, έτσι κι εγώ δε διαφωνώ για τα κίνητρα των μεγάλων δυνάμεων.

Δε διαφωνώ λοιπόν στα δεδομένα.

Ενοχλήθηκα με τον τρόπο έκφρασης προς την Γαλλική αποστολή η οποία σε τελική ανάλυση έδιωξε τον Ιμπραήμ, ένα τέλος αποτελεσματικό, ένα τέλος που μας βόλεψε απίστευτα, ένα τέλος που δε θα το χαρακτήριζα κωμικοτραγικό.

Βεβαίως, υπηρετώντας τα γαλλικά συμφέροντα, αλλά αφού μας έκαναν καλό, θεωρώ σωστό να τους το αναγνωρίσουμε, ότι σε αυτούς (δηλαδή τις μεγάλες δυνάμεις, τις συμφωνίες στο Λονδίνο, το Γαλλικό εκστρατευτικό σώμα και τα συμφέροντά τους) οφείλουμε την ύπαρξη του ελληνικού κράτους και να μην παρουσιάζουμε μόνο την πλευρά των όποιων προβλημάτων δημιούργησαν.

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα