Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008

Πίσω από τις Συμπληγάδες

"Μαύρη Θάλασσα Κλειστή, Μακρινές μου Πεδιάδες. Πίσω από τις Συμπληγάδες". Οι Αργοναύτες πέρασαν ανάμεσα από τις Συμπληγάδες κι αυτές ρίζωσαν ακίνητες. Η απόφαση των θεών έλεγε πως θα έμεναν για πάντα ανοιχτές αν κάποιο καράβι κατόρθωνε να περάσει ανάμεσά τους. Με το συμβολικό πέρασμα της Αργούς ένας νέος κόσμος άνοιγε διάπλατα στους επιδέξιους εμπόρους και ναυτικούς της αρχαιότητας. Για τους αρχαίους Έλληνες το ταξίδι πέρα από το Στόμιο του Βοσπόρου φάνταζε σχεδόν αδύνατο. Στην αρχή ο Ελλήσποντος, μετά η Προποντίδα, η θάλασσα του Μαρμαρά και τέλος τα ορμητικά νερά στα στενά του Βοσπόρου. Στην άκρη του τριάντα ενός χιλιομέτρων καναλιού του Βοσπόρου οι Συμπληγάδες Πέτρες. Ο μύθος του Φρίξου και της Έλλης περιγράφει το ταξίδι των παιδιών της Ωκεανίδας Νεφέλης πάνω στο ιπτάμενο χρυσό Κριάρι. Είχαν φύγει από την Θεσσαλία με παρέμβαση της μητέρας τους, για να ξεφύγουν από τον χρησμό του μαντείου των Δελφών που όριζε την θυσία τους, προκειμένου να καρπίσουν πάλι τα χώματα του Θεσσαλικού κάμπου. Όμως η Έλλη δεν θα τα καταφέρει. Θα μείνει για πάντα στην αγκαλιά του Ποσειδώνα, στα νερά του Ελλήσποντου. Ο Φρίξος ολοκλήρωσε το ταξίδι και έφτασε στην Κολχίδα, στις όχθες του ποταμού Φάσι, στα πόδια του Καυκάσου εκεί όπου οι Θεοί τιμώρησαν τον θρασύ Προμηθέα. Ο Φρίξος θυσίασε τον χρυσό κριό στην νέα του πατρίδα και δώρησε το δέρμα του στον βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη, τον γιο του Ήλιου. Το χρυσόμαλλο δέρας τοποθετήθηκε στην ιερή βελανιδιά, στο ιερό άλσος του Άρη, που το φρουρούσε ένας δράκος. Από εκεί θα το αρπάξει αργότερα ο Ιάσονας κατά την Αργοναυτική εκστρατεία. Την πανελλήνια εκστρατεία που οργάνωσε με τη συμμετοχή των σημαντικότερων μορφών της ελληνικής μυθολογίας, γιων Θεών και ανθρώπων. Μεταξύ τους ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Ορφέας, οι Διόσκουροι. Μετά από μεγάλες περιπέτειες καταφέρνουν τον στόχο τους. Πριν από τους Αργοναύτες, οι μύθοι του Ορέστη, του Προμηθέα και του Ηρακλή αναφέρονται στην Μαύρη Θάλασσα και στον Καύκασο. Στο περιθώριο του μύθου η αλήθεια. Όλοι οι μύθοι που έθρεψαν και γοήτευσαν τον αρχαίο κόσμο αντιπροσωπεύουν τις δυσκολίες, τα υπεράνθρωπα εμπόδια που έπρεπε να υπερνικήσουν όσοι ποντοπορούσαν στην άγνωστη Μαύρη Θάλασσα. Στόχος τους να βάλουν πόδι στις πλουτοφόρες παραλίες και εσωτερικές γαίες που όμοιες τους δεν είχαν ξανασυναντήσει οι Έλληνες. Από το Στόμιο του Βοσπόρου, τις Συμπληγάδες Πέτρες που μαρμάρωσαν οι Αργοναύτες, μέχρι και την Κολχίδα δεν υπάρχει παρά μόνο απέραντη θάλασσα. Μία αφιλόξενη κλειστή θάλασσα χωρίς νησιά. Μία εσωτερική θάλασσα με μικρή περιεκτικότητα σε αλάτι και γι αυτό είναι δύσκολη στην πλεύση της.Οι Ίωνες ναυτικοί ονόμασαν την θάλασσα αυτή, Άξενο,για να εξευμενίσουν έπειτα την τύχη τους την ονόμασαν Εύξεινο Πόντο.


Μία ματιά στον χάρτη που απεικονίζει τις ελληνικές αποικίες στον Πόντο από τον 7ο πχ αιώνα προκαλεί δέος. Οι Αργοναύτες κάλυψαν το μεγαλύτερο πλάτος του Πόντου ταξιδεύοντας μέσα στη μαύρη ερημιά. Ο Ηρόδοτος μας μεταφέρει την πληροφορία ότι ένα καράβι χρειαζόταν εννέα ημέρες και οκτώ νύχτες για να διανύσει την απόσταση από το Στόμιο του Πόντου μέχρι τον ποταμό Φάσι. Ένα ταξίδι που μόνο τυχοδιώκτες που γνώριζαν ότι στις όχθες του ποταμού βρισκόταν το χρυσάφι της Κολχίδας, μπορούσαν να κάνουν. Αυτοί οι αρχαίοι κουρσάροι που δεν καταλάβαιναν από δυσκολίες, από δράκοντες και αμαζόνες. Οι Έλληνες είχαν πληροφορηθεί από πολύ νωρίς ότι στο άνω λεκανοπέδιο του Φάσι, οι Κόλχοι στερέωναν με μεγάλες πέτρες προβιές στα νερά των ποταμών και ότι αμέτρητα ψήγματα ήλεκτρου, που περιείχαν πάνω από πενήντα τοις εκατό καθαρό χρυσάφι κατακάθονταν πάνω τους.
Εάν είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος την Μαύρη Θάλασσα χωρίς να την δει, ακόμα δυσκολότερο είναι να συλλάβει την εικόνα των σαράντα ποταμών που χύνονται σ' αυτήν. Οι μεγάλοι ναυσίποροι ποταμοί της Ευρώπης καταλήγουν εκεί. Ο Δούναβης, ο Ντον, ο Δνείπερος, ο Προύθος, ο Μπαγκ, ο Δνείστερος. Πλωτοί δρόμοι που επέτρεψαν στους αρχαίους Έλληνες να φθάσουν στην άκρη της Βόρειας Ευρώπης. Ο υδάτινος δρόμος του Δνείπερου, "ο δρόμος του κεχριμπαριού", μέσω ενός δικτύου πλωτών ποταμών οδηγεί στη Βαλτική. Από εκεί κατέβαινε το κεχριμπάρι που χρησιμοποιούσαν οι μυκηναίοι κοσμηματοτεχνίτες. Ο μύθος των Αργοναυτών διηγείται ότι η επιστροφή τους έγινε μέσα από τον Δούναβη και τους παραπόταμούς του, βγήκαν στην Αδριατική όπου και κατέληξαν στο νησί των Φαιάκων για ανεφοδιασμό. Έψαχναν τον χρυσό στην Μαύρη Θάλασσα οι αρχαίοι Έλληνες. Τον χρυσό από τους δρόμους του εμπορίου. Γι αυτό εποίκισαν τον Εύξεινο Πόντο με τόσες πολιτείες.

Οι ντόπιοι κάτοικοι Σκύθες, Θράκες, Κιμμέριοι και Καυκάσιοι δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με την μεγάλη και αφιλόξενη Μαύρη Θάλασσα. Έτσι άφησαν το πεδίο στους Έλληνες εμπόρους που διαχειρίζονταν μέσω των λιμανιών-αποικιών τα γεννήματα της πλούσιας γης. Το πυκνό δίκτυο των ελληνικών πόλεων είχε σαν αποτέλεσμα την μετατροπή της Μαύρης Θάλασσας σε ελληνική λίμνη από τον 6ο αιώνα μέχρι και τον μεσαίωνα. Τα ίχνη της παρουσίας των Ελλήνων τα ανακαλύπτουν οι Ρώσοι αρχαιολόγοι στα υψηλής αισθητικής χρυσά κτερίσματα και κεραμικά των τύμβων των Σκυθών βαθιά στην Ρωσική επικράτεια.
Η παρουσία του Ελληνισμού στον Εύξεινο Πόντο παρέμεινε ισχυρή για αιώνες. Η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, η γη των Κομνηνών, ήταν το τελευταίο χριστιανικό οχυρό της Μικράς Ασίας που έπεσε στους Οθωμανούς το 1461, όταν την παρέδωσε ο Δαυίδ Κομνηνός. Η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, το παλαιό βυζαντινό θέμα Χαλδείας, αποτέλεσμα του διαμελισμού του βυζαντινού κράτους από τους Λατίνους της Δ' Σταυροφορίας και των ενδοβυζαντινών έριδων λίγο πριν από το 1204, επέζησε για πάνω από διακόσια πενήντα χρόνια.
Η τελευταία μεγάλη εγκατάσταση Ελλήνων στη Μαύρη Θάλασσα έγινε στα τέλη του 18ου αιώνα. Η Μεγάλη Αικατερίνη μετά την ανακατάληψη των περιοχών του βόρειου Πόντου που βρίσκονταν για αιώνες κάτω από την οθωμανική κυριαρχία ίδρυσε την Χερσώνα, την Οδησσό και την Σεβαστούπολη. Η Τσαρίνα οραματιζόταν την επανασύσταση της βυζαντινής θαλασσοκρατίας. Στηριζόμενη στον μαυροθαλασσίτικο στόλο που ναυπήγησε ο ναύαρχος της Ποτέμκιν, έχτισε μια σειρά από μοντέρνες πόλεις δίνοντάς τους ονόματα αρχαιοελληνικών και βυζαντινών πόλεων του Εύξεινου Πόντου. Με τα προνόμια της Τσαρίνας οι καινούργιες αυτές πόλεις έγιναν κέντρα του νεώτερου παροικιακού Ελληνισμού.

Το ελεύθερο ελληνικό κράτος οφείλει την ύπαρξή του στον ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 στην Οδησσό οι ευπατρίδες Εμμανουήλ Ξάνθος 42 χρόνων, από τη Σάμο, Νικόλαος Σκουφάς 35 χρόνων, από την Άρτα και Αθανάσιος Τσακάλωφ 26 χρόνων, από τα Γιάννενα αποφάσισαν την Ελληνική Επανάσταση και ίδρυσαν εκεί την ελληνική μυστική εταιρεία. Την εταιρεία που λίγο αργότερα στη Μόσχα ονομάστηκε Εταιρεία των Φιλικών ή Φιλική Εταιρεία. Οι τρεις τους δεν διέθεταν ιδιαίτερο κύρος μεταξύ των Ελλήνων ούτε οικονομικά μέσα είχαν. Ήταν όμως φλογεροί πατριώτες που ήδη το 1814 σαν συνειδητοποιημένοι συνωμότες πέτυχαν παρά τις διαφορετικές τους αφετηρίες να συνενώσουν τον ενθουσιασμό τους και τις γνώσεις τους γύρω από τα μυστικά σύμβολα και τους συνωμοτικούς κανόνες και διαμόρφωσαν την επαναστατική οργάνωση των Φιλικών. Οι πρώτοι πυρήνες στήθηκαν στην Ρωσία και την Μολδοβλαχία. Αργότερα το 1819 και αφού είχε πεθάνει ο Σκουφάς στην Πόλη στάλθηκαν οι περίφημοι "δώδεκα απόστολοι", όπου υπήρχαν κοινότητες Ελλήνων. Τότε στρατολογήθηκαν οι κυριότεροι πρόκριτοι, αρχιερείς και οπλαρχηγοί. Άφηναν να εννοηθεί ότι είχαν την έγκριση του Ρώσου αυτοκράτορα. Η όλη δομή ήταν πυραμιδοειδής και στην κορυφή δέσποζε η «Αόρατος Αρχή». Κανείς δε γνώριζε ούτε είχε δικαίωμα να ρωτήσει ποιοι την αποτελούσαν. Οι εντολές της εκτελούνταν χωρίς αντιρρήσεις, ενώ τα μέλη δεν είχαν δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις. Η όλη δομή των Φιλικών στηρίχθηκε στα οργανωτικά πρότυπα των Καρμπονάρων και των Ελευθεροτεκτόνων.
Με σκληρή συνωμοτική δράση, πολύπλοκους κανόνες, κώδικες επικοινωνίας, κρυπτογραφική χρήση του αλφαβήτου, υιοθετήθηκαν σύμβολά, πολύπλοκη ιεραρχία, συστηματικά μέτρα ασφαλείας, τελετουργική διαδικασία μύησης με σκοπό να υποβάλλεται το υποψήφιο μέλος, ορκωμοσία πάνω στο Ευαγγέλιο. Οι συνωμοτικοί κανόνες ήταν σκληροί για όλους. Έτσι όταν το επίλεκτο μέλος Νικόλαος Γαλάτης διαφοροποιήθηκε, η οργάνωση αποφάσισε την δολοφονία του.
Σκοπός της Φιλικής Εταιρείας είναι η γενική επανάσταση των Ελλήνων για την "ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδoς μας", όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Ξάνθος. Οι Φιλικοί είχαν βαθιά συνείδηση ότι δεν είχαν να περιμένουν τίποτα από τους ξένους, όπως παλαιότερα. Ο Ξάνθος σημειώνει στα απομνημονεύματά του: "δια να ενεργήσωσι μόνοι των ό,τι ματαίως από πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων".
Ο Ξάνθος ανέλαβε και εκβιαστικά πέτυχε την μουδιασμένη έγκριση του δύσπιστου υπουργού των Εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννη Καποδίστρια το 1820. Αρχηγός ορίζεται ο υπασπιστής του Τσάρου, πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης. Τον Φεβρουάριο 1821 ο αρχηγός της Εταιρείας φορώντας τη στολή του Ρώσου Στρατηγού πέρασε τον Προύθο και έφτασε στο Ιάσιο όπου και κήρυξε την έναρξη της Επανάστασης στις 24 Φεβρουαρίου 1821 που οδήγησε στο ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος. Η δράση των οραματιστών συνωμοτών και ριψοκίνδυνων πρώτων Φιλικών που πίστευαν στους Έλληνες, δικαιώθηκε με την ελευθερία της πατρίδας και την ανάδειξη του Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη της.
Όμως ο ρόλος των Φιλικών στον αγώνα δεν προβλήθηκε όπως θα έπρεπε μετά την απελευθέρωση. Αιτία οι πολιτικές σκοπιμότητες. Ιδιαίτερα ο αγγλόφιλος πολιτικός Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, έκανε ότι μπορούσε από την αρχή της Επανάστασης να υποβαθμίσει τον Υψηλάντη, την Φιλική εταιρεία και το έργο της και αργότερα να υπονομεύσει τον ρωσόφιλο Κυβερνήτη Καποδίστρια. Αυτή η συστηματική υπονόμευση ήταν που όπλισε το χέρι των ξενοκίνητων δολοφόνων του Κυβερνήτη και οδήγησε τη χώρα στην βασιλεία του Όθωνα και στην συνεχιζόμενη έκτοτε εξάρτηση από την Δύση.

Η Συνθήκη των Σεβρών του 1920 προέβλεπε τη δημιουργία ενός μεγάλου αρμενικού κράτους. Στα πλαίσια αυτού του κράτους είχε συμφωνηθεί από Έλληνες και Αρμένιους η λειτουργία Ελληνικής Ποντιακής αυτόνομης περιοχής. Νωρίτερα, πάνω από διακόσιες χιλιάδες Ελλήνων ποντίων είχαν θανατωθεί στα οθωμανικά τάγματα εργασίας από το 1914. Η κυριαρχία του Κεμάλ και η ήττα των Αρμενίων στο Ερζερούμ το 1920 ακύρωσαν την συνθήκη. Οι λαμπρές Ελληνίδες πόλεις του μικρασιατικού Πόντου χάθηκαν οριστικά με την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου και την καταστροφή. Η παρουσία του ελληνισμού μειώθηκε αισθητά στις ακτές της μεγάλης κλειστής θάλασσας μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου την δεκαετία του '40, σαν αποτέλεσμα της κυριαρχίας του κόκκινου στρατού στην περιοχή των Βαλκανίων. Οι ελληνικές κοινότητες στην Ρουμανία άδειασαν. Τα ελληνικά φορτηγά πλοία που πήγαιναν να φορτώσουν εμπορεύματα είχαν εντολές από την Ελλάδα και έπαιρναν πρόσφυγες. Το λιμάνι της Κωνστάντζα ήταν γεμάτο από χιλιάδες ανθρώπους που περίμεναν στον προβλήτα να φανεί κάποιο πλοίο να τους πάρει. Τελευταία, η κατάρρευση και ο διαμελισμός της Σοβιετικής Ένωσης και η εμφύλια διαμάχη στη Γεωργία προκάλεσε το μεγάλο κύμα μετανάστευσης προς την Ελλάδα την δεκαετία του '90, την νέα προσφυγιά των Ελλήνων του Πόντου.


Στις μέρες μας, η Μαύρη Θάλασσα παρουσιάζεται σαν το ελντοράντο του νέου ελληνισμού στον 21ο αιώνα. Η συμμετοχή της Ελλάδας στα ενεργειακά δίκτυα των αγωγών, αποτέλεσμα των προνομίων στους νεοέλληνες, του σύγχρονου Τσάρου και επίδοξου διαδόχου της Μεγάλης Αικατερίνης Βλαντημίρ Πούτιν δείχνει να αποτελεί την ευκαιρία για την ονειρεμένη επιστροφή των Ρωμιών στα νερά του Εύξεινου Πόντου. Επιστροφή σε ένα χώρο που οι Έλληνες υπάρχουν από αιώνες, στην αρχή σαν περιπλανώμενοι ήρωες, ημίθεοι Προμηθείς και ιπτάμενοι φυγάδες, αργότερα σαν κουρσάροι επιδρομείς, θαλασσοπόροι, άποικοι, οικιστές, έμποροι, επαναστάτες, πρόσφυγες και εσχάτως σαν ενεργειακοί εταίροι. Το εάν η επιστροφή με την νέα ιδιότητα θα είναι επιτυχής αφορά κυρίως στην ικανότητα των σύγχρονων διαχειριστών του ελληνισμού να ισορροπήσουν με επιδεξιότητα στα δύσκολα ζητήματα που προκύπτουν μέσα από επιχειρηματικά σχέδια, εθνικά συμφέροντα, πιέσεις και εκβιασμούς. Διαφορετικά, η ιστορία της Έλλης που γλίστρησε από το ολόχρυσο κριάρι θα επαναληφθεί, με τις ελπίδες αυτή τη φορά να βουλιάζουν για πάντα στα παγωμένα νερά της Μαύρης Θάλασσας, για να επαληθεύσουν τους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου "Κωμικού ξυπόλυτου θιάσου, έργο τρομερό τα όρη του Καυκάσου. Α-ρι-ό χρυσόμαλλο κριάρι, βάφτισε κι εμένα στη Θάλασσα την Μαύρη".

42 σχόλια:

Τη 28 Ιανουαρίου 2008 στις 2:32 π.μ. , Ο χρήστης Blogger αθεόφοβος είπε...

Πολύ ωραίο ποστ.
Είχα πάει πρίν ενα χρόνο περίπου στην Οδησσό και είδα την μεγάλη προσπάθεια που κάνει το μουσείο της Φιλικής εταιρείας για να προωθήσει τον Ελληνικό πολιτισμό σε μία πόλη που παλιά το Ελληνικό στοιχείο ήταν σημαντικό.
Δυστυχώς το Ελληνικό κράτος το αντιμετωπίζει σαν κακιά μητριά.

 
Τη 28 Ιανουαρίου 2008 στις 6:44 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Locus Publicus είπε...

Βασικέ, προκαταβολικά τα συγχαρητήριά μου. Το κείμενό σου είναι προιόν αγάπης, η πρώτη ανάγνωση με καθήλωσε. Θα το ξαναδιαβάσω να το "χωνέψω", και θα επανέλθω. Το θέμα των "χαμένων πατρίδων" έχει για μένα μεγάλη σημασία.

 
Τη 28 Ιανουαρίου 2008 στις 2:16 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Roadartist είπε...

Ωραίο ποστ βασικέ μέτοχε! .. Έκανες το νού μου να ταξιδέψει..
Πόσο πολύ θα ήθελα να επισκεφτώ κάποτε όλα αυτά τα μέρη..

 
Τη 28 Ιανουαρίου 2008 στις 4:32 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Βασικέ, :-)
Πολλά στοιχεία, ιστορικά, γεωγραφικά και πολιτιστικά.
Νοσταλγία έντονη, ιδαίτερα τις μέρες που διανύουμε ως Ελλάδα,για τις πατρίδες που γεννήθηκαν από τους ίδιους ανθρώπους; .....
Στα μέρη μου έχουμε πολλούς Πόντιους, πρόσφυγες πολλών διαφορετικών περιόδων.

Η εξιστόρηση των περιπετειών τους είναι πραγματικά ....... δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω.
Από το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, τον Καύκασο, την Γεωργία, τη Ρωσία....

 
Τη 28 Ιανουαρίου 2008 στις 8:47 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

"Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα
φέρνουμε μηνύματα για μιαν αγάπη που 'χα
και στις φλέβες μου βαθιά, Μαύρη Θάλασσα σαν αίμα
λέει λόγια πικραμένα

Στα μάγια και στα όνειρα, καμπάνα και καντήλα
Πόλη, Βάρνα,Οδησσός, Κωνστάντζα και Βραίλα
και σε χρόνο μυστικό σαν ηφαίστειο του Αίμου
λεγεώνες του πολέμου".

Να 'σαι καλά Βασικέ Μέτοχε!!!

 
Τη 28 Ιανουαρίου 2008 στις 9:11 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ glanmorgan

Ωραίοι στίχοι. Μου δίνει την ευκαιρία να παραθέσω τις ελληνίδες πόλεις που αποίκησαν οι αρχαίοι Έλληνες και μετέτρεψαν την Μαύρη Θάλασσα σε ελληνική λίμνη .Τις πόλεις δείχνει και ο χάρτης του ποστ.

Στον δυτικό Πόντο (σημερινή Ρουμανία, Βουλγαρία) ήταν η Ιστρια, η Τόμις, η σημερινή Κωνστάντζα, η Διονυσιούπολις, σημερινό Μπάλτσικ, η Οδυσσός σημερινή Βάρνα, η Μεσήμβρια, η Αγχίαλος, η Απολλωνία, η βυζαντινή Σωζόπολις, σημερινή Σωζοπόλ, η Αγαθούπολις, σήμερα Αχτοπόλ, η Μήδεια σήμερα Μίντε. Στον βόρειο Πόντο (σημερινή Ουκρανία) η Όλβια, αποικία των Μιλησίων,η Τύρα και η Νικόνια. Στην Μαιωτίδα λίμνη (Αζοφική Θάλασσα) το Ποντικάπειον (σημερινό Κέρτς) και στις εκβολές του Ντον την Τάναι (σημερινό Ροστόβ). Στον ανατολικό Πόντο (σημερινή Γεωργία) η Διοσκουριάς (σημερινό Σοκούμι) που ιδρύθηκε από τους Διόσκουρους Κάστορα και Πολυδεύκη, η Πιτυούς και η Φάσις. Στον νότιο Πόντο, η Σινώπη, η Τραπεζούς και η Κερασούς που αποικήσθηκαν τον 7ο πχ αιώνα ενώ η Ηράκλεια και η Αμισσός τον 6ο αιώνα.

Να σε κεράσω και εγώ μερικούς στίχους του Διονύση

Αργοναύτες μέσα στα σκοτάδια
με όπλα ηλεκτρικά και ιπτάμενα καράβια
α-ου-όα προς τ'άστρα της αβύσσου
προς τους ουρανούς φωταγωγήσου.

 
Τη 28 Ιανουαρίου 2008 στις 9:45 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ αθεόφοβος

Η μητέρα πατρίδα κέρασε πίκρες τον ελληνισμό της Βόρειας Μαύρης Θάλασσας άπειρες φορές. Η μεγαλύτερη τρέλα ήταν η αποστολή από τον Βενιζέλο του εκστρατευτικού σώματος των 23.000 στρατιωτών για συμμετοχή στην γαλλικής έμπνευσης εκστρατεία στην Ουκρανία. Η συμμαχική δύναμη κινήθηκε εναντίον των μπολσεβίκων το 1918 με 70.000 άνδρες συνολικά. Ο κόκκινος στρατός διέθεσε 217.000 άνδρες και αφού διέλυσε το αυτονομιστικό κίνημα των Ουκρανών στη συνέχεια πέταξε τους αγγλογάλλους στη θάλασσα. Η συμμετοχή του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος κατέστρεψε τον ελληνισμό της νότιας Σοβιετικής Ένωσης. Οδήγησε αφενός τον Λένιν στο να στηρίξει ανοιχτά και να εξοπλίσει τον Κεμάλ εναντίον των "Ελλήνων ιμπεριαλιστών" και αφετέρου στο να αντιμετωπίζονται οι ομοεθνείς από το σοβιετικό καθεστώς με επιφυλακτικότητα και δυσπιστία ως "αμφίβολης νομιμοφροσύνης". Οι ελληνικές κοινότητες άδεισαν από τις διώξεις και κατέφυγαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ήταν οι "Ρώσοι" των προσφυγικών συνοικιών...
Η αποχώρηση του εκστρατευτικού σώματος από την Οδησσό τον Μάρτιο του 1919 άφησε 398 νεκρούς αξιωματικούς και στρατιώτες. Το ελληνικό σώμα αποδείχτηκε το πλέον αξιόμαχο της συμμαχικής αποστολής γιατί σημαντικός αριθμός Γάλλων στρατιωτών αποδοκίμαζε την επέμβαση στη Ρωσία και έβλεπε με συμπάθεια τους μπολσεβίκους!!!

@ locuspublicus

Σε περιμένω εναγωνίως. Σημείωσε ότι κατά τη γνώμη μου οι πύλες της Ανατολής για τους Έλληνες ήταν πάντα στην Μαύρη Θάλασσα.

@ roadartist

Τα ταξίδια της καρδιάς είναι τα καλλίτερα.

@ vassia

Το Λαύριο ήταν από παλιά χώρος υποδοχής προσφύγων. Εκεί φιλοξενήθηκαν και οι Ρουμανοπρόσφυγες μετά το 1947. Εάν έχεις στοιχεία για τότε θα είχε ενδιαφέρον να τα μοιραστείς μαζί μας!

 
Τη 28 Ιανουαρίου 2008 στις 11:36 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ, ΕΓΩ ΕΜΑΘΑ ΠΟΛΛΑ..

 
Τη 29 Ιανουαρίου 2008 στις 12:22 π.μ. , Ο χρήστης Blogger squarelogic είπε...

Βασικε μου βρηκες το στοιχειο σου με αυτά τα μακροσκελή,αλλά γεματα πληροφοριες μυθολογικες,ιστορικες,πολιτιστικες,εξαιρετικα ενδιαφεροντα ποστ!Ειναι το αντικειμενο και της εργασιας σου ή απλως μεράκι?
Οπως και ναχει συγχαρητηρια για ενα κειμενο που παει για 50+ σχολια!
Θα επανελθω...

 
Τη 29 Ιανουαρίου 2008 στις 9:48 π.μ. , Ο χρήστης Blogger mtryfo είπε...

vasikos
η διήγησή σου εξαιρετική, μακάρι να διάβαζαν έτσι την ιστορία τα παιδιά μας στα σχολειά τους, θα τα θυμόνταν για πολλά χρόνια μετά!

 
Τη 29 Ιανουαρίου 2008 στις 11:54 π.μ. , Ο χρήστης Blogger xasodikis είπε...

Εκτός από τα όσα μαθαίνουμε ή ξαναθυμόμαστε μέσα από τις δημοσιεύσεις σου, μου αρέσει πολύ και ο τρόπος που συνδέεις το παρελθόν με το παρόν...
Εύγε φίλτατε!

 
Τη 29 Ιανουαρίου 2008 στις 2:52 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Μετεωρίτης είπε...

Βασικέ Μέτοχε,
συγχαρητήρια για μία ακόμη φορά.
Αν η Ιστορία γραφόταν με την πένα σου, θα ήταν πιο ελκυστική, τόσο στα σχολεία-όσο και οπουδήποτε αλλού...

Σου έχω πει για την μεγάλη μου αγάπη-την ιστορία της Μυθολογίας.
όμως, το δικό σου ταξίδι, έχει πάντα αρχή, μέση και τέλος, αφετηρία και προορισμό, μαζί σου μαθαίνω, θυμάμαι, απαναπροσδιορίζω... κοινώς, απολαμβάνω πολύ τα posts σου και σε εκτυπώνω για μία ακόμη φορά!!

Να είσαι καλά, ίσως στο ξαναείπα.
Όλοι γράφουμε, σημασία έχει όμως και το ΤΙ γράφουμε..

Σου βγάζω το καπέλο :)

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ/ΦΑΙΗ

 
Τη 29 Ιανουαρίου 2008 στις 6:23 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Vasike, ήταν βλακεία μου που δεν κράτησα΄, έστω κάπου σημειώσεις, για όσα έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια.
Τώρα θα είχα τη δυνατότητα να γράφω για μέρες. :-(
Πολλούς τους έχω χάσει, πρώην συνάδελφοι που μεγαλύτεροι σε ηλικία, έχουν βγει στη σύνταξη.
Πάντως, τώρα, όποιον πετύχω :-) θα γράψω τις αναμνήσεις του.
Κι έχουμε ακόμα πρόσφυγες, Κούρδους, πλέον ως επί το πλείστον.
:-)

 
Τη 29 Ιανουαρίου 2008 στις 7:44 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger fpboy είπε...

Βάσικε Μέτοχε μας έλειψες !
Έγραψες για μια περιοχή που ονειρεύομαι κάποια στιγμή να κάνω φωτογραφικό οδοιπορικό !
Σε βρίσκω σε μεγάλη φόρμα....

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 1:31 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Λωτοφάγος είπε...

Φίλτατε Βασικέ, δεν ξέρω τι να πω! Σου βγάζω το καπέλο για τις γνώσεις και την τέχνη να συνδέεις την Αρχαιότητα με το Βυζάντιο, την Τουρκοκρατία με την Επανάσταση και τελικά να φτάνεις στο σήμερα με νηφάλια σχόλια! Εξαιρετικό! Μακάρι να έγραφες τα βιβλία Ιστορίας για τα παιδιά! Ίσως να κέρδιζαν πολύτιμο χρόνο!
Πολύ φοβάμαι ότι το δράμα της Έλλης θα επαναληφθεί, γιατί οι Έλληνες σήμερα έμαθαν αλλιώς: φαταούλικα, φτηνιάρικα, χυδαία και ημιπαράνομα. Ακόμα κι αν στην αρχή κάτι καταφέρουν, σύντομα θα παραμεριστούν επειδή δεν έχουν μάθει να παίζουν με τους κανόνες του παιχνιδιού.

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 4:30 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ mtryfo

Ενδιαφέρουσα πρόταση. Θα είναι στα υπόψη. Πότε δεν ξέρεις.

@ xasodikis

Για το σήμερα ξεκινώ να γράψω πάντα. Η στεγνή αναφορά στο παρελθόν ενδιαφέρει την ακαδημαική ίσως προσέγγιση των θεμάτων. Το κυρίως θέμα του ποστ είναι οι ενεργειακοί αγωγοί και η στάση της χώρας στο πλέγμα των εκβιασμών. Η μπόχα των ημερών που βιώνουμε είναι κατά τη γνώμη μου απολύτως ενταγμένη σε αυτό το πλέγμα. Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τη στήριξη!

@ μετεωρίτης

Η συμμετοχή σου στα σχόλια όπως και των υπολοίπων φίλων είναι η κυριότερη αιτία για την δημιουργία αυτών των ποστς. Να είσαι καλά Φαίη.

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 5:28 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ vassia

Το Λάυριο τροφοδοτείται με πολλών λογιών "προσωρινούς" κατοίκους. Διαχρονικά με πρόσφυγες και παλαιότερα με μακρονησιώτες.

@ fp boy

Η Πόλη από το Βόσπορο είναι καταπληκτικό κάδρο. Οι πολιτείες της Μαύρης Θάλασσας το ίδιο. Δεν συμπεριέλαβα τυχαία τη φωτογραφία του Κουντέλκα από το "Βλέμμα του Οδυσσέα" στο ποστ.

@ Λωτοφάγος

Το κατά πόσο το κοντινό μέλλον μας επιφυλάσσει ένα τραγικό φούντο στα νερά του Εύξηνου Πόντου θα το διαπιστώσουμε. Εκείνο που με τρομάζει είναι μην τύχει και ζήσουμε την "Ιφιγένεια εν Ταύροις" φίλε Λωτοφάγε και τότε θα είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε σοκαρισμένοι και να αποκαλύψουμε τα αδέλφια μας που τα "αγνοούμε" υποστηρίζοντας φανφάρες περί ανάδελφου έθνους.

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 5:30 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Το Μακρονήσι...... που στέκει γυμνό, σιωπηλό και βασανισμένο.
Παρατημένο, σαν να μην συνέβη ποτέ τίποτα εκεί.
:-(

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 8:40 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Ανασα του Βορρα είπε...

Αφήνω την καλησπέρα μου μετά από την ανάγνωση.Πόσα μαθαίνω όταν σε επισκέπτομαι.Να είσαι καλά!

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 9:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ καπιταλιστικό κουμμούνι

Η Μαύρη Θάλασσα περιέχει στοιχεία και αναφορές της βαθιάς Ελλάδας. Για είκοσι έξι αιώνες φιλοξενούσε αδιάληπτα τους Έλληνες στα παράλια της. Από το 1922 και μετά τροφοδοτεί την μητέρα πατρίδα συνεχώς με πρόσφυγες.

@ squarelogic

Δυστυχώς, η δουλειά μου δεν σχετίζεται με τα θέματα που ποστάρω. Ούτε καν ευνοεί την συγγραφή τους ή ακόμα και τη διατήρηση του μπλογκ. Αυτό το ποστ προέκυψε μετά από την παρότρυνση του αγαπητού μου φίλου Γιώργου Κ. μετά το προηγούμενο ποστ.
Δεν θα ξεκινούσα να ανεβάσω τέτοια ποστ εάν δεν είχα τα ενθαρρυντικά σχόλια όλων των συνμπλόγκερς όπως και τα δικά σου φυσικά, squarelogic.
Μέσα στα ποστ αυτά ξεδιπλώνω την προσωπική μου προσέγγιση για τα θέματα που γράφω. Το ότι τα βρίσκεις ενδιαφέροντα με κάνει να λυπάμαι που δεν μπορούμε να τα συζητήσουμε από κοντά.
Σε περιμένω για περισσότερα.

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 9:31 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ vassia

Το Μακρονήσι είναι πληγή που δεν κλείνει επειδή το αγνοούν. Κάθε φορά που βλέπω το Happy Day του Βούλγαρη μου ρχονται στο νου όλα όσα διάβασα και άκουσα για τον "παρθενώνα".

@ ανάσα του βορρά

Συμπολίτισσα σ' ευχαριστώ για τη συμπαράσταση και τα καλά σου λόγια.

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 9:48 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Πέρα από το ποστ, πολύ χρήσιμο (για να μαθαίνουν και οι νέοι) το σχόλιο σου για το Βενιζέλο και την αποστολή στην Ρωσία.
Πέραν αυτών και όσοι απέμειναν (ενώ υπήρχαν και ελληνικά σχολεία) δεν υποστηρίχτηκαν καθόλου από τις ελληνικές κυβερνήσεις..
"Οάσεις", τα ποστ σου..

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 9:54 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

Και μέσα στον γενικό χαμό ο Πέτρος Μάρκαρης πρόεδρος στο κέντρο βιβλίου!!!
Μέσα από το μπλογκ ο Βασικός Μέτοχος αλλά και ο αστυνόμος Χαρίτος εκφράζουν την ικανοποίησή τους για την απόφαση του Μισέλ Λιαπίς.
Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Μάλλον επειδή η επικαιρότητα θυμίζει μυθιστορήματα του Μάρκαρη η κυβέρνηση του προσέφερε καμουφλαρισμένη θέση συμβούλου για να ανταποκρίνεται η ίδια στις απαιτήσεις του σεναρίου που η πραγματικότητα στήνει αντιγράφοντας τον Μάρκαρη. Μύλος!!!

Βασικός Μέτοχος

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 10:21 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ Σπίθας

Η εκστρατεία στην Ουκρανία και η μάχη του Σκρα είναι η ουσιαστική συμμετοχή της Ελλάδας ως πρωταγωνίστριας στον Α παγκόσμιο πόλεμο, στον οποίο "βγήκε" καθυστερημένα λόγω του διχασμού. Ο Βενιζέλος ήθελε απεγνωσμένα να κατοχυρωθεί η συμμετοχή της Ελλάδας με ελληνικό αίμα γι αυτό και στήθηκε η πραγματικά ανώφελη για την εξέλιξη του πολέμου μάχη του Σκρα με φοβερές απώλειες για τον ελληνικό στρατό. Στην ίδια λογική ήταν και η απόφαση για τη συμμετοχή στην εκστρατεία στην Ουκρανία.
Πράγματι οι κυβερνήσεις μετά το τέλος του Β' παγκοσμίου πολέμου άφησαν την ομογένεια στην τύχη της. Ήταν βλέπεις πολίτες της μητέρας του "υπαρκτού" και δεν χωρούσαν παρεμβάσεις από το δηλωμένο πλέον προτεκτοράτο εκείνης της εποχής.

 
Τη 30 Ιανουαρίου 2008 στις 11:34 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Τι να πώ! Πέρα απ΄το υπέροχο ταξείδι στο χώρο και το χρόνο,θαύμασα,κι εγώ,γιά άλλη μιά φορά την ξεχωριστή σου δεινότητα στη σύνδεση του χθές με το σήμερα και το αύριο. Με συγκίνησε η φωτογραφία απ΄ το "Βλέμμα του Οδυσσέα". Μου θύμισε οτι στο πέρασμα του,ο κόσμος στις όχθες σταυροκοπιόταν... Αριστες οι αναφορές σου στην εκστρατεία του Βενιζέλου και τα αποτελέσματά της,αλλά και στον,για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας,κατά τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο,"Παρθενώνα"(Μακρόνησος). Τελικά εκτός από γνώσεις και μεράκι απαιτείται και πολύς κόπος γιά όσα μας δίνεις σε κείμενα και εικόνες. Κι είναι ελπιδοφόρο στούς χαλεπούς καιρούς μας να υπάρχουν άνθρωποι,σαν κι εσένα,που δίνουν κομμάτι απ την ψυχή τους για πράγματα που ούτε δόξα(λόγω της ανωνυμίας),αλλά κυρίως ούτε υλικό κέρδος δεν σου αποφέρουν. Τα θετικά μας σχόλια ας είναι η καλύτερη ανταμοιβή σου!

 
Τη 31 Ιανουαρίου 2008 στις 12:46 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ oculus

Αγαπητέ φίλε, το ποστ πράγματι περιέχει αυτά που εντοπίζεις στο σχόλιό σου. Θα σταθώ όμως στα "υλικά" που χρησιμοποίησα. Αφορμή βέβαια ήταν η παρότρυνση του Γιώργου Κ. αλλά τα υλικά ήταν οι μουσικές του Διονύση Σαββόπουλου από το Βρώμικο Ψωμί που κυκλοφόρησε το 1972, η ταινία του Θ. Αγγελόπουλου "το βλέμμα του Οδυσσέα" που για πολλούς λόγους την βλέπω ξανά και ξανά σταματώντας πάντα στην ατάκα του ταξιτζή Θ. Βέγγου : "Η Ελλάδα πεθαίνει. Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα ας πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο", και φυσικά τα αναγνώσματα και οι αφηγήσεις για τη Μαύρη Θάλασσα.
Κυρίαρχο στοιχείο είναι ο ρόλος του ελληνισμού της Μαύρης Θάλασσας στον αγώνα για ανεξαρτησία του 1821. Η υποβάθμιση του ρόλου των Φιλικών και της αποστολής του Ι. Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη, από την επίσημη εξουσία.
Μετά την απελευθέρωση τρία πολιτικά κόμματα δραστηριοποιούνται. Το αγγλικό υπό τον Α. Μαυροκορδάτο, το γαλλικό υπό τον Κωλέττη και το Ρωσικό υπό τον Μεταξά. Το ζήτημα λοιπόν ήταν η επιλογή προστάτη (τελευταία τους λέμε και νταβατζήδες. Είναι πιο "πιασάρικο").
Η δολοφονία του Καποδίστρια είναι πλέον γνωστό ότι έγινε με υπόδειξη των αγγλογάλλων που είχαν συμφέρον να βάλουν πόδι στο νεαρό κράτος. Ταυτόχρονα η εξαρτημένη διανόηση (ιστορικοί κλπ) έκαναν ότι ήταν δυνατό για να εξαφανίσουν την Φιλική Εταιρεία. Το "ρωσικό" κόμμα ήταν καταδικασμένο να σβήσει. Μαζί του και οι ελπίδες των Ρωμιών για να διαφεντεύουν τις τύχες τους.

 
Τη 31 Ιανουαρίου 2008 στις 9:19 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Univers είπε...

Ένα εξαιρετικό πέρασμα από την μυθολογία στην ιστορία, όμορφα διατυπωμένο. Είσαι φτιαγμένος να διηγείσαι ιστορίες!

 
Τη 31 Ιανουαρίου 2008 στις 1:57 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger xasodikis είπε...

Ως φανατικός αναγνώστης αστυνομικών μυθιστορημάτων, χαιρετίζω την επιλογή Μάρκαρη (αν και δεν έχω διαβάσει τα βιβλία του...:( ) -για τα δε κριτήρια που οδήγησαν σε αυτήν, μάλλον έχεις δίκιο :))

 
Τη 31 Ιανουαρίου 2008 στις 4:28 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Νάσαι καλά βασικε,που με όμορφο τρόπο μας μαθαίνεις την ιστορία μας.
Μου πήρε λίγο χρόνο να διαβάσω κείμενο και σχόλια,αλλά άξιζε τον κόπο.
Δεν σου λέω μπράβο επειδή είσαι σεμνός και με τόσους επαίνους,θα κοκκινίσεις.
Χαιρετώ.

 
Τη 31 Ιανουαρίου 2008 στις 6:49 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Το διάβασα με ευχαρίστηση βασικέ μέτοχε. Απλά δεν έχω κάτι να σχολιάσω αυτή τη φορά. Εν αναμονή λοιπόν του καινούριου σου post!

 
Τη 1 Φεβρουαρίου 2008 στις 2:27 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Λωτοφάγος είπε...

Ήρθα από δω για να σου ευχηθώ καλό μήνα και να σε ευχαριστήσω για την είδηση περί Μάρκαρη. Ο Λιάπης δείχνει αξιοσημείωτη αίσθηση του χιούμορ που δεν συνάδει με το φιζίκ του. Υποψιάζομαι δηλαδή ότι, δεδομένου πως θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, αυτός ο διορισμός είναι μήνυμα προς το ξαδελφάκι του!
Χασοδίκη, απολύεσαι! Δεν δικαιούσαι να δηλώνεις φανατικός των αστυνομικών και να μην έχεις διαβάσει Μάρκαρη! Μιλάμε για τον ανατόμο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας! Άσε που είναι και φιλαράκι του Γιασμίνα Χάντρα (ελπίζω αυτόν να τον ξέρεις!)

 
Τη 1 Φεβρουαρίου 2008 στις 3:53 π.μ. , Ο χρήστης Blogger ILIAS είπε...

Καλό μήνα βασικέ μέτοχε. Πολύ καλό το post. Αν και ήμουν καλός στην Ιστορία, πολλά δεν τα ήξερα. Μήπως μας μαθαίνουνε και τίποτα έτσι και αλλιώς; Εδώ την καταστροφή της Σμύρνης εγώ τουλάχιστον 20 χρόνια πριν έτσι μου την διδάξανε, τώρα θέλανε να το περάσουν σαν συνωστισμο!
Για το Βενιζέλο δεν ξέρω τί να πώ, ίσως διαφωνήσβω λιγάκι μαζί σου. Γεγονός είναι οτι διπλασίασε την Ελλάδα. Η απόφασή του εκείνη μπορεί να εμπεριείχε ρίσκο, αλλά μάλλον δεν υπολόγιζε σε ήττα. Φαντάσου να νικούσαν, πόσα καλά θα γίνονταν για τους Ποντίους. Θα μου πείς έχασαν, το δέχομαι. Αλλά έτσι και αλλιώς με τον αιμοσταγή Στάλιν και τον εθνικισμό του οι Πόντιοι Έλληνες θα ξεριζωνόντουσαν όπως και έγινε. Τελικά όμως αναρωτιέμαι..
Τόσοι ξεριζωμοί και τελικά πάλι ποντιακά μιλάνε, ποντιακά χορεύουν και γλεντάνε και παντρεύονυται εκεί πάνω. Θα ξέρεις για τους Rumca.
Απλά έχουν χάσει κάθε είδους Εθνική συνείδηση και θεωρούν εαυτούς Τούρκους, τη στιγμή που οι Τούρκοι της Θράκης (για να λέμε τα πράγματα μευ'όνομά τους) απολαμβάνουν άκρας ελευθερίας.
Αυτό είναι το Ελληνικό κράτος. Τόσα αιτήματα θα μπορούσε να εγήρει, αλλά οι δουλόφρονες δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να ξέρουν (δηλ. τα παίρνουν) οτι είμαστε full στο Πετρέλαιο στο Αιγαίο.
Οτι υπάρχει τρόπος να αφυπνιστεί η συνείδηση των Rumca-Ποντίων και να αξιώσουμε και εμείς επιτέλους, όχι να κάνουμε συνεχώς πίσω. Οτι η Ιμβρος και η Τένεδος έιναι ουδέτερες και όχι Τουρκικές ζώνες
Ότι μόνο οι μισοί Τούρκοι είναι Τούρκοι (Μονγκόλοι). Οι υπόλοιποι είναι εκτουρκισθέντες Έλληνες Αρμένιοι Κούρδοι Εβραίοι και δε ξέρω γω τι άλλο.
Πότε θα ξυπνήσουν να δουν επιτέλους οτι ο ΘΑΜΝΟΣ (bush) άνετα μπορεί να πιεστεί;
Η καλύτερα να πάμε με τη Ρώσικη αρκούδα (Πούτιν) που έχει αφυπνιστεί μιας και τα συμφέροντά μας ταυτίζονται;
Αλλά δυστυχώς όπως προείπα, δεν κυβερνάνε Έλληνες την Ελλάδα, δυστυχώς!
Α ρε Αντρέα πού είσαι στα καλά σου, έστω ένας Γεννηματάς
Πιστεύεις μήπως οτι πεθάνανε έτσι ενώ ο δρακουμέλ ο δοσίλογος Γερμαναροαμερικάνος είναι 21000 ετών;
Γιατί όσοι προσπαθούν να κάνουν κάτι για το Έθνος μας πεθαίνουν πρόωρα ρε γμτ;
Να βάλω και το Χριστόδουλο;
Ξέρω γω; Τέλος Πάντων, Χάρηκα για τη γνωριμία και πάλι καλό μήνα

 
Τη 1 Φεβρουαρίου 2008 στις 4:00 π.μ. , Ο χρήστης Blogger ILIAS είπε...

Και γιατί να μην αξιώσουμε την επιστροφή των 300 000 πίσω στην Πόλη;
Αυτό το ξέχασα, όπως είμαι σίγουρος και πολλά άλλα.
Μόνο να στήνουν να μην πω τί ξέρουν.

 
Τη 1 Φεβρουαρίου 2008 στις 8:30 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Univers είπε...

Και ενώ στην Τουρκία εφαρμόζεται κοσμικό δίκαιο, στην μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ανεχόμαστε ακόμα την εφαρμογή του θρησκευτικού δικαίου (μουσουλμανική σαρία) από αγράμματους μουφτήδες (ιεροδίκες)! Ούτε αυτό δεν είμαστε ικανοί να επιβάλλουμε στα εδάφη μας, μήπως και απελευθερωθούν οι δύστυχοι από τα σκότη και τα ερέβη στα οποία βρίσκονται...

Δείτε εδώ και εκεί.

 
Τη 1 Φεβρουαρίου 2008 στις 12:58 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger xasodikis είπε...

@λωτοφάγος

Υπόσχομαι να μελετήσω σκληρά το επόμενο εξάμηνο και να έρθω διαβασμένος στις εξετάσεις!

 
Τη 1 Φεβρουαρίου 2008 στις 3:50 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Locus Publicus είπε...

Εξοχο κείμενο φίλε μου, και πάλι συγχαρητήρια. Συνδυάζει για ακόμα μια φορά πολλά ιστορικά στοιχεία και τη πορεία του Ελληνισμού στη περιοχή.

Δυστυχώς ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε παντού. Στη Μαύρη Θάλασσα, στην Αίγυπτο, στην Τουρκία. Απο το κέιμενο πήρα πολλές γνώσεις. Αγγιξα για πρώτη φορά το θέμα του Ελληνισμού της Μαύρης Θάλασσας,πέρσι, με ενα όμορφο βιβλίο της Ρούλας Κορομηλά που ανέφερε την ιστορία ενός έλληνα που ξεριζώθηκε πέντε φορές σε διαφορετικά μέρη της περιοχής, μέχρι να καταλήξει στην Ελλάδα.

Νομίζω πως η επίσημη ελληνική ιστοριογραφία, καθώς και η τέχνη μας έχει αφήσει πολλά κενά στην καταγραφή του θέματος των Ελλήνων της περιοχής. Σωστά αναφέρεις πως απο εκεί ξεκίνησε και η ελευθερία της Ελλάδας. Σέβομαι αυτό το πόστ, γιατί δείχνει πως η ιστορική λήθη δεν είναι ακόμα ολική. Θα επιθυμούσα να δώ βιβλία να γράφονται για την περιοχή, να μάθουμε όλοι μας για τη ζωή του Ελληνισμού πέρα απο τα σημερινά εθνικά μας σύνορα.

Με αφορμή το όμορφο κείμενό σου, βασικέ, εμπνεύστηκα και ανάρτησα και εγώ ένα πόστ. Αναφέρεται στην ανάγκη καταγραφής των βιωμάτων του ελληνισμού που ακόμα εκκρεμεί.

Νάσαι καλά, και να γράφεις πάντα τέτοια.

 
Τη 2 Φεβρουαρίου 2008 στις 11:10 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Τdi είπε...

Πρώτα απ'όλα, μένω ακόμα με το στόμα ανοιχτό και εντυπωσιασμένος, από την πανέμορφη παράθεση των ιστορικών γεγονότων, σε συνδυασμό με το "βάθος" της κάθε πρότασης. Αν κάποιος έπρεπε να γράψει μια περίληψη του κειμένου σου, θα έγραφε περισσότερα απ΄'ότι το κείμενο!

Στη συνέχεια θα σου παραθέσω μια φράση που με γοήτευσε όταν πρωτοδιάβασα για την Μαύρη Θάλασσα:
"Αυτά τα χώματα, ανήκουν σε όλους τους λαούς αλλά και σε κανέναν."

Σαν το λιθώνα των παγετώνων,η ακτή της Μαυρης Θάλασσας είναι ένας τόπος όπου τα απομεινάρια των ανθρώπινων μετακινήσεων και εισβολών αποτίθενται συνεχώς εδώ και 4000 χρόνια!

Σκύθες, Έλληνες, Σαρμάτες, Γότθοι, Ούννοι, Χαζάροι, Κίπτσακ, Κουμάν, Τάταροι, Κοζάκοι, Αρμένιοι, Αμπχάζιοι, Σλάβοι, Τούρκοι, Μολδαβοί, Λιθουανο-Πολωνοί και πόσοι άλλοι λαοί... ποτέ άλλοτε στην Ιστορία τόσοι πολλοί λαοί δεν μετοίκησαν, συγκατοίκησαν, αποίκησαν μια τόσο συγκεκριμένη περιοχή..

Μπράβο και ξανά μπράβο Βασικέ! Γίνομαι πολύ χαρούμενος όταν Σαββάτο πρωί μαζί με τον ζεστό και ήρεμο καφέ μου βρίσκω κάτι τόσο ενδιαφέρον να διαβάσω.. Ειλικρινά από κάτι τέτοια ποστ ξεκίνησα να αγαπάω τα blogs.

Τις θερμότατες καλημέρες μου!

ΥΓ Αν έχεις καθόλου "περίσσιες" πληροφορίες για τους Σαρμάτες και τους Σκύθες, θα σου ήμουν πολύ ευγνώμων..

 
Τη 2 Φεβρουαρίου 2008 στις 1:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ xasodikis, λωτοφάγος

Όταν επέλεξα το μπλογκόνομα μου ποτέ δεν πίστευα ότι θα βρισκόταν ο Μάρκαρης σε θέση ν' απολογείται για τις "προφητείες" των μυθιστορημάτων του. Χασοδίκη πρέπει να ξεκινήσεις το διάβασμα με τον "Βασικό Μέτοχο".

 
Τη 2 Φεβρουαρίου 2008 στις 1:39 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ syneas , evangelos

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια για μία ακόμα φορά. Η στήριξή σας είναι προυπόθεση για το ανέβασμα τέτοιων πόστ.

@ univers

Η τήρηση του μουσουλμανικού δικαίου για την μειονότητα στην Θράκη γίνεται για τον λόγο ότι η μειονότητα σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης είναι θρησκευτική και όχι εθνική. Συνεπώς θεωρείται δεδομένο ότι θα διατηρηθούν όλα τα μουσουλμανικά στοιχεία προκειμένου να παραμείνει ανέπαφος ο θρησκευτικός προσδιορισμός της μειονότητας. Τα στοιχεία του δικαίου που διατηρούνται στην Θράκη έχουν καταργηθεί στην Τουρκία από δεκαετίες.

 
Τη 2 Φεβρουαρίου 2008 στις 2:07 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ Εκτορας

Δεν θα διαφωνήσω για την τεράστια αξία της συμμετοχής του Βενιζέλου στην νεοελληνική ιστορία. Όμως η εκστρατεία στην Ουκρανία ήταν μέγιστο σφάλμα που το πλήρωσε ακριβά ο ελληνισμός. Υπενθυμίζω ότι ο κόκκινος στρατός ήταν στην Τραπεζούντα μέχρι το 1918. Ο μητροπολίτης Χρύσανθος, ηγετική μορφή του ποντιακού ελληνισμού συμμετείχε στα σοβιέτ! Ο Χρύσανθος μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Αθηνών πιστός στις αρχές του αρνήθηκε να ορκίσει το 1941 την κυβέρνηση των δοσιλόγων υπό τον Τσολάκογλου.
Για τις διώξεις της σταλινικής περιόδου που αναφέρεις υπενθυμίζω ότι ο πατέρας του Ρώσικου εθνισμού Στάλιν ήταν γεωργιανός!
Για τους Rumca έχω διαβάσει αρκετά. Είναι σφάλμα της εξωτερικής πολιτικής που δεν "σηκώνει" τέτοια ζητήματα.

@ locus publicus

Το βιβλίο της Μαριάννας Κορομηλά "τυχερός που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα" είναι συγκλονιστικό. Το ποστ περιέχει πληροφορίες και επιρροές από το βιβλίο αυτό.
Για την Φιλική Εταιρεία το ζήτημα είναι τεράστιο. Όποιος ασχοληθεί με το θέμα χρειάζεται γερά κότσια. Οι πληροφορίες είναι τόσο αντιφατικές που θα χρειαστεί τρομερή δουλειά και οργάνωση. Δολοφονίες, συνωμοσίες, αντιθέσεις, έριδες, σκοπιμότητες, μπλέκονται με εκπληκτικό τρόπο. Σύμφωνα με μία προσέγγιση ακόμα και ο ξαφνικός θάνατος του Σκουφά στην Πόλη οφείλεται σε δολοφονία.

 
Τη 2 Φεβρουαρίου 2008 στις 6:16 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ τdi

Σ' ευχαριστώ για τη θερμή προσέγγιση του κειμένου.

"Μαλλιαροί τοξότες της Σκυθίας με κοιτάζουν μέσα από εικόνες Παναγίας"

Για τους Σκύθες δεν γνωρίζω πολλά, τdi. Καταθέτω πιο κάτω τα πιο ενδιαφέροντα.

Ο Σκύθης πρίγκηπας Ανάχαρσις έλεγε ότι υπήρχαν τριών λογιών άνθρωποι: οι ζωντανοί, οι νεκροί και αυτοί που ταξιδεύουν στην θάλασσα, εννοώντας τους Έλληνες θαλασσοπόρους. Οι Έλληνες τον θεωρούσαν ισότιμο με τους επτά σοφούς του αρχαίου κόσμου.

Κατεξοχήν κτηνοτρόφοι και γεωργοί αλογοτρόφοι και κυνηγοί δεν είχαν καν την απορία του ταξιδιού στη μεγάλη Άξενη Θάλασσα. Το φυσικό όριο με τους γειτονικούς τους Θράκες ήταν ο βόρειος Δούναβης κατά τον Ηρόδοτο. Το σύνορο αυτό κατά τον Στράβωνα πρέπει να μεταφερθεί λίγο βορειότερα στον ποταμό Δνείστερο, τον αρχαιοελληνικό Τύρα.

Ο συγχρωτισμός των Ελλήνων με τους Σκύθες οδήγησε στην πρώτη εφαρμογή στην πορεία του ελληνικού αποικισμού στον εξελληνισμό των βαρβάρων και ταυτόχρονα στην εξομοίωση των Ελλήνων. Έτσι γενήθηκαν οι Καλλιπίδες, οι Αλλαζώνες, οι Ελληνοσκύθες, οι Μιξέλληνες.

"Να μεθύσεις σαν Σκύθης" έλεγε μία παροιμία στην αρχαία Ελλάδα. Οι Έλληνες άποικοι προμήθευαν τους Σκύθες με κρασί από τα αμπέλια που καλλιεργούσαν. Οι Σκύθες δεν νέρωναν το κρασί, έτσι οι Έλληνες εισήγαγαν στην ζωή τους το μεθύσι.

ΟΙ Έλληνες τεχνίτες πιο επιδέξιοι από τους Σκύθες ήξεραν να δουλεύουν την μικρολεπτομέρεια στον χρυσό καλλίτερα. Έφτιαχναν κοσμήματα με θέματα που άρεσαν στους Σκύθες, κυρίως εμβλήματα ζώων. Σιγά σιγά όμως επέβαλαν στους βαρβάρους την απεικόνιση του ανθρώπου, δημιουργώντας μία μεικτή τεχνοτροπία που ανακαλύπτουν ακόμα και σήμερα οι Ουκρανοί και Ρώσοι αρχαιολόγοι, στις Σκυθικές νεκροπόλεις.

Κυριότερο ελληνικό κέντρο για τις συναλλαγές με τους Σκύθες υπήρξε η πόλη Ολβία, χτισμένη στις εκβολές του Μπαγκ και του Δνείπερου, που σημαίνει Ευτυχής.

Ελπίζω να σου φάνηκαν χρήσιμα τα παραπάνω.

 
Τη 3 Φεβρουαρίου 2008 στις 3:46 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Τdi είπε...

Ανεκτίμητα!
Σ'ευχαριστώ πολύ φίλε μου...

Την καληνύχτα μου..

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα