Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Ο Κανένας

Η παράδοση είναι η ταυτότητα ενός λαού. Το πολιτιστικό DNA του. Η συνέχεια της φυλής των Ελλήνων έχει απασχολήσει πολλούς επιστήμονες στο παρελθόν και έχει προκαλέσει περισσότερες αντιπαραθέσεις ακόμη και συγκρούσεις. Η διασημότερη είναι αυτή του Γερμανού Φαλλμεράιρερ ο οποίος διατύπωσε την πεποίθηση ότι οι νεοέλληνες δεν έχουν καμία φυλετική συγγένεια με τους σπουδαίους αρχαίους Έλληνες αλλά είναι απόγονοι σλαβικών και αρβανίτικων αποικήσεων που εγκαταστάθηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα μετά από τον 6ο αιώνα. Βέβαια το πόνημά του με τίτλο "Ιστορία της χερσονήσου της Πελοποννήσου κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους", που εξεδόθη το 1830, κλείνει αναφέροντας ότι τελικά οι σύγχρονοι του Έλληνες μπορούν βεβαίως να λέγονται Έλληνες αφού ο ίδιος ήλιος φωτίζει πάνω από τα κεφάλια τους και ο ίδιος αέρας φυσά τα πρόσωπά τους όπως και τους αρχαίους κατοίκους αυτής της χώρας. Πρέπει να πούμε βέβαια ότι όταν ο Φαλλμεράιερ έγραφε τα παραπάνω, τα σύνορα του νεοσύστατου ελληνικού βασιλείου ήταν στην Αλαμάνα. Δηλαδή αναφερόταν στους "αφορισμένους παλιοελλαδίτες" που έλεγε η Σμυρνιά γιαγιά μου. Με τον όρο αυτό συνήθιζε να αναφέρεται η γιαγιά στους κάτοικους της "παλαιάς" Ελλάδας, αυτούς που υποδέχτηκαν την γιαγιά και τον παππού από την Ιωνία το 1922 αποκαλώντας τους "τουρκόσπορους". Αλλά είπαμε. Περασμένα ξεχασμένα. Η συνέχεια του έθνους. Η παράδοση. Μπροστά σ' αυτά όλα τα άλλα πρέπει να ξεπερνιόνται. Η ιστορική ενότητα του έθνους των Ελλήνων είναι πλέον αδιαμφισβήτητη. Από τον Όμηρο μέχρι τους Πατέρες της Ορθοδοξίας υπάρχει μία ενότητα. Με το σημερινό ποστ θα σας μεταφέρω τρεις διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες που συνδέονται με την συνέχεια της ελληνικής φυλής στους αιώνες.

Ο Οδυσσέας - ο πιο διάσημος κουρσάρος της παγκόσμιας λογοτεχνίας - κατά το ταξίδι της επιστροφής του στην Ιθάκη μπαίνει με τους συντρόφους του στη σπηλιά του Κύκλωπα Πολύφημου για να κλέψουν. Ο παππούς Όμηρος στο Ι της Οδύσσειας, σε μετάφραση του παντοτινού έφηβου στη μνήμη μου Γιώργη Ψυχουντάκη,θέλει τον πολυμήχανο να μας περιγράφει την τεράστια σπηλιά: "κι είδαμε σ' άκρην εκειδά σπήλιο ψηλό , ζωσμένο, παράδιπλα στη θάλασσα, με δάφνες σκεπασμένο που ξενυχτούσανε σ' αυτό και μένανε τα βράδυα αρνιά και ρίφια και σφαχτά σ' αλάλητα κουράδια". Και παρακάτω περιγράφει τι είχε μέσα : "Κι είχε τυριά τυρόκουπες μεγάλες γεμισμένες κι είχε με ρίφια και αρνιά τις μάντρες στοιβιασμένες"
Όταν λοιπόν τους στριμώχνει ο Κύκλωπας ο Οδυσσέας του συστήνεται ως "ο Κανένας" λέγοντάς του "Κανένας ονομάζομαι κι ετσά με λένε εμένα κι οι σύντροφοι κι η μάνα μου κι ο κύρης μου: Κανένα". Στη συνέχεια ο Οδυσσέας κατά τα γνωστά τον τυφλώνει και ο Πολύφημος ουρλιάζοντας καλεί τους άλλους Κύκλωπες για βοήθεια. Όταν αναφέρει ότι τον τύφλωσε ο "Κανένας" οι γείτονές του τον αγνοούν. Ο Όμηρος θέλει τον Κύκλωπα να φωνάζει "Είναι ο Κανένας φίλοι μου, κείνος που μ' αφανίζει, κι όχι με βία, πονηρά με θανατώνει εμένα". Οι Κύκλωπες έμειναν ασυγκίνητοι και έτσι κατάφερε να διαφύγει ο πολυμήχανος με το τσούρμο που του είχε απομείνει...

Στα φημισμένα πλέον Ζωνιανά, στην είσοδο του χωριού στον δρόμο από την Αξό, την αρχαία κυρίαρχη πόλη του Ψηλορείτη που όριζε τον τόπο γέννησης του υπέρτατου των θεών Δία, την Βηθλεέμ του αρχαίου κόσμου, βρίσκεται η σπηλιά που η ντόπιοι αποκαλούν "του Σφεντόνη η Τρύπα". Ο Σφεντόνης ήταν σφακιανός αντάρτης (χαίνης) που κρύφτηκε για ένα μεγάλο διάστημα στην σπηλιά. Σύμφωνα με έναν θρύλο που μας μετέφερε ο συχωρεμένος πλέον Γάλλος καθηγητής της ελληνικής γλώσσας Paul Faure, ένας ζωοκλέφτης βρίσκει καταφύγιο στη σπηλιά, μαζί με ένα κλεμμένο πρόβατο. Ανάβει φωτιά και ετοιμάζεται να ψήσει το λάφυρό του. Από τα βάθη της σπηλιάς ένα νεαρό αγόρι προβάλει ολόγυμνο, νιώθοντας τη μυρωδιά του κρέατος που αρχίζει να ψήνεται και γυρεύει ένα κομμάτι. Ο κλέφτης του λέει "περίμενε να ψηθεί". Ο νεαρός επιμένει και καταβροχθίζει το κρέας μισοψημένο μαζί με τα εντόσθια και το κεφάλι. Ο κλέφτης καταλαβαίνει ότι έχει να κάνει με δαίμονα. "Πως λέγεσαι" ρωτά τον κλέφτη. "Κυρεαυτόσμου" απάντα ο κλέφτης και αμέσως τον χτυπά με το ψημένο και καυτό δέρμα του προβάτου, που ήταν τυλιγμένο γύρω από τη σούβλα. Στη συνέχεια βγαίνει από το σπήλαιο και τρέχει προς την Αξό. Από πίσω ο δαίμονας φωνάζει "με χτύπησαν, με λάβωσαν". Τα άλλα δαιμόνια ακούν τις κραυγές του , στο γειτονικό φαράγγι του Γαβρίλη και στης Λάμιας τον Σπήλιο και τον ρωτούν "ποιος σου έκανε το κακό?". "Ο Κυρεαυτόσμου" απαντά ο λαίμαργος δαίμονας. "Και τι θες να σου κάνουμε?" του απαντούν. Και έτσι ο κλέφτης της ιστορίας μας έφτασε γρήγορα και σώος στην Αξό...

Ο άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης είναι ο ιδρυτής της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος και ταυτόχρονα θεμελιωτής του κοινοβιακού μοναχισμού στον Άθωνα, το 961 μχ. Ο Αθανάσιος, καλεσµένος στην Κρήτη, από τον ανδρείο στρατηγό και µετέπειτα αυτοκράτορα (963) Νικηφόρο τον Φωκά, συντελεί στην ανακατάληψη της Νήσου από τους Σαρακηνούς που την κατείχαν. Η εκστρατεία εκείνη, µεγάλης σηµασίας για τη Μεσόγειο, στέφεται από επιτυχία. Οι πειρατικοί θησαυροί στα 1.500 σπήλαια της Κρήτης περνούν στην κατοχή των νικητών. Ο Νικηφόρος παραχωρεί µε ευγνωµοσύνη στον δάσκαλό του, που συντέλεσε στην κατάληψη,µέρος εκείνου του θησαυρού, για να ιδρυθεί η Λαύρα. Η μονή Μεγίστης Λαύρας είναι το μοναστήρι με την μεγαλύτερη έκταση κτημάτων στο Άγιο Όρος. Αντίθετα το γειτονικό μοναστήρι του Αγίου Παύλου είναι πολύ φτωχό. Πριν από χρόνια ένας αγιορείτης μοναχός μου εξήγησε πως έγινε αυτό σύμφωνα με μία παράδοση. Κάποτε ο Άγιος Αθανάσιος συνεννοήθηκε με τον ηγούμενο της μονής του Αγίου Παύλου να ορίσουν τα σύνορα των μοναστηριών. Συμφώνησαν λοιπόν την επόμενη μέρα το πρωί να ξεκινήσουν ο καθένας από το μοναστήρι του και το σημείο που θα συναντηθούν να αποτελεί στο εξής το σύνορο των δύο μονών. Ο ηγούμενος του Αγίου Παύλου ξύπνησε το επόμενο πρωί και ξεκίνησε την ημέρα του, σύμφωνα με το τυπικό του Αγίου Όρους, με την Θεία Λειτουργία. Όταν θα τελείωνε η λειτουργία θα ξεκινούσε τον δρόμο του προς την Μεγίστη Λαύρα για μα συναντηθεί με τον Άγιο Αθανάσιο. Ο Άγιος Αθανάσιος όμως έκανε τη λειτουργία με το κομποσχοίνι του στο δρόμο περπατώντας. Όταν ο ηγούμενος του Αγίου Παύλου ξεκίνησε, βρήκε τον Άγιο Αθανάσιο έξω από την πόρτα του μοναστηριού του.Κανείς ποτέ δεν αμφισβήτησε την τεράστια κτηματική, εντός του Όρους, περιουσία της Μεγίστης Λαύρας που απέκτησε χάρη στην "ευλογημένη" πονηρία του Αγίου Αθανασίου....

Οι παραπάνω ιστορίες ανακατεύουν παρά τη διαφορετική πλοκή, τις περιπέτειες της φυλής μας. Αναδεικνύεται ο κυρίαρχος τύπος του Έλληνα. Ο πολυμήχανος, ευρηματικός, καπάτσος, καταφερτζής Έλληνας. Οι αποτελεσματικές ιδιότητες του κλέφτη και του κουρσάρου συνήθως δεν προβάλλονται ποτέ.
Όταν λοιπόν στις μέρες μας βλέπετε παρκαρισμένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, οδηγούς να κορνάρουν μανιασμένα βρίζοντας, όταν ο προηγούμενος από εσάς σας χτυπά την πόρτα στα μούτρα στην τράπεζα ή σε κάποια δημόσια υπηρεσία, όταν βλέπετε να φτύνουν στον δρόμο, να χτίζουν αυθαίρετα, να πετάνε σκουπίδια όπου βρούνε, να κόβουν νεαρά έλατα από το δάσος για να τα στολίσουν τα Χριστούγεννα, να μην ενοχλείστε. Όταν ακούτε ότι έκλεψαν δημόσιο χρήμα, καταπάτησαν δημόσια περιουσία, κάνουν κλοπές ΑΤΜ με μπουλντόζες, φυτεύουνε φούντες στους εθνικούς δρυμούς,καίνε τα δάση, μην δίνεται σημασία. Όταν βλέπετε να προπηλακίζουν φτωχούς οικονομικούς μετανάστες, να τους συμπαθάτε. Γιατί όλοι αυτοί είναι οι σύγχρονοι απόγονοι του "Κανένα" και του "Κυρεαυτούμου". Ο Κανένας και ο Κυρεαυτόςμου είναι τα πρότυπα του έθνους. Οι απόγονοί τους είναι οι ελληνορθόδοξοι συνεχιστές της φυλής.Η συνέχεια του έθνους. Οι θεματοφύλακες των ιερών και των οσίων του λαού. Οι "άλλοι",οι κουλτουριάρηδες, οι κομπλεξικοί που συνεχώς διαφωνούν, αντιδρούν και διαμαρτύρονται είναι ξενόδουλοι, απάτριδες, υποταγμένοι στην παγκοσμιοποίηση. Ξεπουλημένοι. Έχουν συμμαχήσει με τους εχθρούς της πατρίδας για την καταστροφή της παράδοσης, της ορθοδοξίας και της εθνικής ταυτότητας. Είναι ιερό καθήκον μας να υπερασπίσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Επαγρύπνηση συνέλληνες, επαγρύπνηση. Ο εχθρός με τη μορφή σύγχρονων Κυκλώπων και δαιμόνων, καραδοκεί.

38 σχόλια:

Τη 9 Ιανουαρίου 2008 στις 12:24 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Univers είπε...

Το τέχνασμα, η πονηριά, ο πλάγιος δρόμος κυριαρχεί σε όλη την Μεσόγειο, νομίζω!

Πάντως, ίσως χάρις στον ένδοξο ήλιο και ο μεσογειακό φως, κυριαρχεί επίσης η αγάπη για τη ζωή και η αποστροφή του θανάτου. Εδώ ειπώθηκε το "γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα". Ίσως να 'ναι αυτός ένας από τους λόγους που η Μεσόγειος είναι και λίκνο φιλοσοφίας και θρησκειών.

 
Τη 9 Ιανουαρίου 2008 στις 1:04 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Univers είπε...

Το σκυλάκι το κανίς
ποιος το έκλεψε; Κανείς!
Το ρολόι, τη γραβάτα
και της Άγκυρας τη γάτα...


Παλιό τραγούδι

 
Τη 9 Ιανουαρίου 2008 στις 2:17 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Λωτοφάγος είπε...

Πολύ νόστιμες ιστορίες, φίλε Βασικέ. Και πικρά αληθινές! Να προσθέσω επίσης ότι, όπως οι αρχαίοι, έτσι κι εμείς φθονούμε όποιον ξεχωρίζει από το χύμα και θέλουμε να τον ξεσκίσουμε αντί να προσπαθήσουμε να τον φτάσουμε!
Κατά σύμπτωση κι εγώ έγραψα στο δικό μου μπλογκ πριν από λίγα λεπτά τη λέξη επαγρύπνηση!

@ Διάβασα στην Ελευθεροτυπία της Παρασκευής, univers, πως η περίφημη θρησκευτικότητα των Ελλήνων είναι μύθος, σύμφωνα με μια πλανητική έρευνα, κι ότι οι Έλληνες εμπιστευόμαστε περισσότερο την επιστήμη από τη θρησκεία. Δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, λοιπόν.

 
Τη 9 Ιανουαρίου 2008 στις 5:58 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ Univers

Ο "κανένας" μαζί με το γνωστό του νεοέλληνα "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε?". Φανατηφόρο κοκτέηλ. Οι τρεις ιστοριούλες του ποστ αναδεικνύουν την διαχρονικότητα της πονηριάς στη ράτσα μας. Η Μεσόγειος είναι πράγματι όπως λες. Αγκαλιάζει τρεις Ηπείρους και τόσους διαφορετικούς και ιστορικούς λαούς με αποτέλεσμα η αναζήτηση να είναι γοητευτική.

@ λωτοφάγος

Το ξέρεις το ανέκδοτο με την "μεγαλύτερη αρετή" και την "επαγρύπνηση"?

 
Τη 9 Ιανουαρίου 2008 στις 5:12 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Βασικέ, ξανά, μας τροφοδοτείς γνώση - πικρή βέβαια σε κάποιες στιγμές- αλλά γνώση.
:-)
Προσωπικά πιστεύω ότι κάθε λαός που μένει ή εμμένει σε ένα ένδοξο παρελθόν έχοντάς το ως πανάκεια, το τραυματίζει και αποκτά ένα ανάξιο μέλλον.

 
Τη 9 Ιανουαρίου 2008 στις 6:19 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ vassia

Περί ανάξιου παρόντος ο λόγος λοιπόν. Νομίζω Vassia ότι ο τίτλος του ποστ θα έπρεπε να είναι "το δημοσιογραφικό απόρρητο" που σημαίνει την σήμερον "ο κανένας". Τι λες?

 
Τη 9 Ιανουαρίου 2008 στις 6:56 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Απολαυστικές οι ιστορίες σου βασικέ και δέιχνουν τη ¨συνέχεια¨ και το μεγαλείο της φυλής.
Σε αυτή τη συνέχεια και το πως περάσαμε αλώβητοι από τουκοκρατία,φραγκοκρατία κλπ,μπερδεύομαι λίγο,αλλά έχω εμπιστοσύνη στο λόγο του Ψωμιάδη του Άνθιμου και λοιπών ομοφρόνων,που μας βεβαιώνουν ότι είμαστε οι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.
Δεν κατάλαβα,το ¨ΚΥΡΕΥΑΤΟΥΜΟΥ¨ τι ακριβώς σημαίνει;

 
Τη 9 Ιανουαρίου 2008 στις 8:50 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

:-)
Το δημοσιογραφικό απόρρητο φίλε Βασικέ, προϋποθέτει κι έναν τουλάχιστον δημοσιογράφο.
Τον έχουμε; Τι λες;
Τον κανέναν πάντως τον έχουμε!
Και Κύκλωψ έχουμε , επίσης.
;-)

 
Τη 9 Ιανουαρίου 2008 στις 10:11 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Βασικέ, δεν πιστεύω να θεωρείς πως οι κυβερνώντες ανήκουν στην κατηγορία των καπάτσων. Σίγουρα όχι. Ο Εκπροσωπος ακόμη δεν πρότεινε να αποζημιωθούν με τριχίλιαρα όσοι νιώθουν να προσβάλεται η αισθητική ή (και) η νοημοσύνη τους απο το σήριαλ του δημοσιογραφικού απορρήτου για να ξεφουσκώσει την υπόθεση.
Μάλλον θα αντιδρά ο υπουργός οικονομικών.

Δεν γίνεται πιο κάτω απο δω....

 
Τη 10 Ιανουαρίου 2008 στις 12:06 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Locus Publicus είπε...

Πολύ επιμορφωτικές οι ιστορίες Βασικέ, ωραία και η τελική σύνθεση σκέψης. Προσωπικά δεν με αποσχολεί πολύ η φυλετική συνέχεια της φυλής μας απο αρχαιότητα μέχρι σήμερα(ο,τι κι' αν σημαίνει αυτό), καθώς στην προσωπική μου οικογένεια το 50% του αίματος των παιδιών μου είναι σίγουρα ιρλανδικό. Αλλά θα συμφωνήσω με το σχόλιο ότι η Μεσόγειος είναι ένας περίεργος τόπος γεμάτος ζωή και έμπνευση. Έμπνευση για μύθους με κύκλωπες και ληστές, μινώταυρους και άγιους μοναχούς. Η πονηριά της ράτσας μας εχει και την πικάντικη διάστασή της. Μόνο που τα τελευταία χρόνια νομίζω πως βραχυκυκλωθήκαμε με το θέμα της ηθικής, και καλά θα ήταν να το επανεξετάσουμε.

 
Τη 10 Ιανουαρίου 2008 στις 1:14 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

@ syneas

Χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ. Ο "κυρεαυτόσμου" της δεύτερης ιστορίας βγαίνει από το "κύρ(ιος) εαυτός μου". Η αλήθεια είναι ότι το "μετέφρασα" λίγο. Η ιστορία στην κρητική λαλιά αναφέρει ο "κυραπατόσμου". Όπου "απατός" σημαίνει "εαυτός". "Αυτός κάνει τ' απατού του" λένε στην Κρήτη, εννοώντας ότι κάνει ότι του κατέβει.
Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο πιστεύω στην ιστορική συνέχεια της ράτσας μας. Σ' αυτή τη συνέχεια που αντιμετωπίζει τους Έλληνες σαν μία πνευματική, πολιστική ενότητα που συνεχίζεται εξελισσόμενη με φορέα τη γλώσσα. Η γλώσσα. Το υπέρτατο αγαθό της ρωμιοσύνης.

@ vassia

Κύκλωψ, με ένα μάτι! Για "δημοσιογράφο" δεν ξέρω. τώρα συνειδητοποιώ ότι ξέχασα τον Μαγγίνα από το ποστ. Μπορεί να ετοιμάζουν επενδύσεις σε αναψυκτήρια.

@ tristan

Η εξουσία tristan σηκώνει πολλούς επιθετικούς προσδιορισμούς. Μερικούς όμως δεν τους μπορεί με τίποτα, όπως "ηθικός", "αξιοκρατικός", "πωλυφωνικός", και ενίοτε "δημοκρατικός".
Πιο κάτω δεν έχει φίλε. Έχεις δίκιο. Μην ξεχνάς όμως ότι η λογική του κατήφορου είναι ο πάτος. Άρα υπάρχει συνέχεια και διαχρονικότητα.

@ locuspublicus

Σχετικά με την "φυλετική συνέχεια", την "ιστορική συγγένεια αίματος" και την "φυλετική καθαρότητα" θυμάμαι πάντα τον καθηγητή Σβορώνο που έλεγε "εγώ ασχολούμαι με την ιστορία και όχι με την Ζωολογία".
Οι έλληνες μέχρι την δεκαετία του 1950 έφτιαχναν μέσα στην φτώχεια τους όμορφα πράγματα. Σήμερα που υποτίθεται έχουν περισσότερα, καταστρέφουν τον τόπο τους χωρίς ίχνος τύψης.

 
Τη 10 Ιανουαρίου 2008 στις 1:21 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Μετεωρίτης είπε...

Μαζί με την καλημέρα μου,
έχω να πω; συγχαρητήρια!!

Έξοχες οι αναφορές.

Το γεγονός επίσης ότι έχουμε ίδια καταγωγή (και εμένα οι πιο αγαπημένοι μου άνθρωποι στον κόσμο, παππούς και γιαγιά, μικρασιάτες ήταν...) με κάνει να σε αγαπήσω ακόμα περισσότερο.

Θα επανέρθω,
φιλιά!

 
Τη 10 Ιανουαρίου 2008 στις 7:29 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Αδερφέ, οι έλληνες είναι ένας λαός με τεράστια προϊστορία, ιστορία και νεότερη ιστορία, έχει στους ώμους του «ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία…». Πιστεύω πως είναι μεγάλο το φορτίο για όσους θέλουμε να νιώθουμε άξιοι συνεχιστές αυτού του γενναίου αλλά και πολύπαθου λαού. Δεν υπάρχει κανείς λαός με τόση μεγάλη (χρονολογικά) ιστορία και ταυτόχρονα να έχει περάσει τόσα πολλά. Σε όλους τους λαούς της γης θα βρεις και καλούς πατριώτες αλλά θα βρεις και τους «εφιάλτες» που χωρίς ουσιαστικό λόγο μπορούν να προδώσουν τα πάντα.

Δε θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα είναι άσπρο ή μαύρο σ’ αυτή τη ζωή υπάρχουν και άλλα υπέροχα χρώματα. Δεν υπάρχουν μόνο έλληνες κλέφτες και λωποδύτες ή έλληνες της ψευτοκουλτούρας που εύκολα θα συμφωνούσαν στην ισοπεδωτική και απρόσωπη παγκοσμιοποίηση των πάντων. Αυτό που ξεχνάμε είναι το «πάν μέτρον άριστον». Υπάρχουν και έλληνες που ξέρουν να αγαπούν τον τόπο τους και να σέβονται, ταυτόχρονα, και την αξία της διαφορετικότητας των άλλων λαών. Οι έλληνες κατακτούσαν εδάφη και όχι λαούς, έφερναν τον πολιτισμό τους και δέχονταν των άλλων. Δεν ξέρω να έκαναν γενοκτονίες, ολοκαυτώματα, διωγμούς και θηριωδίες. Από τα παλαιότερα χρόνια μέχρι και σήμερα. Μπορεί να κάνω και λάθος συμπαθάτε με!!!

Το ότι πάντα οι έλληνες τρώγονταν μεταξύ τους αυτό είναι μια πικρή αλήθεια. Αλλά και αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Πάντα υπάρχουν αυτοί που θέλουν το κάτι παραπάνω. Οι κουτοπόνηροι έλληνες (ή καλύτερα «κωλοέλληνες», που έλεγε και ο γνωστός τραγουδοποιός) είναι σαν τους φελλούς που επιπλέουν και δυστυχώς φαίνονται. Κανείς δε θεωρεί, τους γελοίους αυτούς «τύπους» σύγχρονους ήρωες. Πολύ απλά οι εποχές έχουν αγριέψει πάρα πολύ και κανείς δεν θέλει να βάλει το χέρι του στην φωτιά και να τους πετάξει σαν τη μύγα από το στάρι. Ο καθένας δυστυχώς σκέφτεται το τομάρι του και όχι το γενικό καλό, εκτός και αν το κακό του χτυπήσει την πόρτα.
Έχω την άποψη πως η γενιά των πατεράδων μας, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περίοδο της φασιστικής κατοχής, είχε στόχο την επιβίωση και μόνο και όχι την καλλιέργεια του μυαλού και της ψυχής. Δεν μπορώ να τους καταλογίσω ευθύνες για αυτό, δεν έχω νιώσει τα δικά τους συναισθήματα, το να βλέπω τους ανθρώπους να πεθαίνουν στους δρόμους ή να τρωνε από τα σκουπίδια, όπως έλεγε ο πατέρας μου. Το μόνο που θέλω να πιστεύω είναι πως εμείς, η νέα γενιά, θα έχουμε το σθένος να αναπληρώσουμε το χαμένο χρόνο και να «ποτίσουμε» τα δικά μας παιδιά με αξίες και ιδανικά αντάξια των προγόνων μας.
Έχω πάψει να βλέπω παντού φαντάσματα και ερινύες να με καταδιώκουν και κοιτάω μπροστά με αξιοπρέπεια, χαράζω δικό μου δρόμο σ’ αυτή τη ζωή και θέλω να βλέπω «ποτήρια γεμάτα» γύρω μου, ούτε καν μισογεμάτα.
Θετική σκέψη και πολύ προσπάθεια χρειάζεται αυτή η ζωή. Να ξέρεις αδερφέ, πως οι δρόμοι, πολλών από μας, είναι παράλληλοι και ίσως συναντούνται!!!

 
Τη 10 Ιανουαρίου 2008 στις 9:39 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger xasodikis είπε...

Από χτες ψάχνω να βρω πέντε λεπτά να γράψω κάτι...

Εξαιρετική η επιλογή των ιστοριών, εξαιρετική η σύνδεση, εξαιρετικό ποστ για άλλη μια φορά!

Για τα ουσιώδη θέματα που ανοίγει, μπορούμε να κάνουμε πολλή κουβέντα... Επιφυλάσσομαι...

 
Τη 10 Ιανουαρίου 2008 στις 10:15 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

χμ, τελικά έχει αξίες ο Οδυσσέας και ο Καραγκιόζης;

 
Τη 11 Ιανουαρίου 2008 στις 12:23 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Συνέχισε , η ευαισθησία που βγάζεις μας χρειάζεται.(γενικό σχόλιο μια και ειμαι καινούργιος).
Για τους νεοέλληνες (Εμας δηλαδή) εκτός απο τους "κάφρους"
που ετσι και αλλιώς δεν μας αφορούν, το πρόβλημα ειναι οτι δεν υπάρχει μια ιδεολόγια πίσω απο αυτά που λέμε και κάνουμε και εχουν η κυριαρχήσει οι Αμερικανιές για να μην πω ο Αμερικάνικος τρόπος ζωής και θεωρηθώ παλαιοκουμμουνιστής(αυτη τη λεξη δεν την αναγνωρίζει το word). Την τελευταία σοβαρή πολιτική κουβέντα την εκανα με Αμερικάνο καθηγητή που μου εξηγουσε με την γνωστη απλότητα σκεψης που διακρινει αυτον τον λαο στη απορία μου γιατι ο πολεμος στο Ιρακ , οτι η Αμερική κανει εναν πολεμο τα τελευταία 50 και βάλε χρόνια και αρχισε να μου αναφερει χρνολογιες και πολέμους επεμβασεις κλπ ανα ετος!
Που να πιασουμε και τους Νεορώσους.
Ετσι ειναι ο καθε λαός οτι μπορει κανει. Φαίνεται οτι οι Νεοέλληνες αυτα που γράφεις μπορούν να κάνουν.
Εδώ ισχύει βέβαια οτι "όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει"....

 
Τη 11 Ιανουαρίου 2008 στις 12:36 π.μ. , Ο χρήστης Blogger αθεόφοβος είπε...

Πολύ ενδιαφέρον ποστ μόνο που τα χαρακτηριστικά που αναφέρεις τα έχουν και οι λαοί που αναφέρει και ο Φαλλμεράιρερ !
Η μεγαλύτερη απόδειξη για μένα της συνέχειας του Ελληνισμού είναι η γλώσσα, που πλήθος λέξεων έχουν παραμέινει αναλοίωτες στους αιώνες.

 
Τη 11 Ιανουαρίου 2008 στις 2:52 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger mtryfo είπε...

Βασικέ συγχαρητήρια για το ποστ!

πόσους "κυρεαυτούμου" και "κανένα" συναντάμε καθημερινά στη ζωή μας. Το κακό είναι ότι θεωρούν τους εαυτούς τους εξυπνότερους επειδή μπορούν να "αρπάξουν", να "λαδώσουν", να "ξεγελάσουν", να "κλέψουν" να να να να, πολλά, (είμαι σίγουρη ότι μπορείτε να σημειώσετε πολυ περισσότερα)και πάνω απ όλα καυχώνται γι αυτό χωρίς να ντρέπονται...
Φυσικά αν τους δείξεις την περιφρόνησή σου, γίνονται και επιθετικοί, γιατί "ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε?"

 
Τη 11 Ιανουαρίου 2008 στις 7:02 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger ο δείμος του πολίτη είπε...

Στο αρχαίο ομηρικό κείμενο υπάρχει το "Ούτις" (=εκείνος, αυτός) που το μεταφράζουμε με το "κανένας". Ωστόσο, με εντυπωσίασες, γιατί παρά τη φιλολογική μου ιδιότητα τις άλλες ιστορίες δεν τις είχα συνδυάσει με την Οδύσσεια (αν και ήξερα πολλές λεπτομέρειες). Και σωστό το συμπέρασμα ότι εκφράζουν -αν όχι την καπατσοσύνη- τουλάχιστον τον έπαινο στην πονηριά των ληστών και ανταρτών.

 
Τη 11 Ιανουαρίου 2008 στις 9:04 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Βασικέ ευχαριστώ για τη ¨μετάφραση¨ αλλα επίτρεψέ μου να έχω τις απορίες μου στο κατά πόσο μπορεί ένας λαός να θεωρείται συνέχεια ενός άλλου,όταν έχει υποστεί τοσες επιμίξεις...
Αυτό που εγώ νομίζω είναι πως Έλληνας,Τούρκος,Αλβανός ή ότι άλλο, είσαι όταν εσύ το επιλέξεις, μετέχοντας σε όποια πολιτισμική ομάδα.
Ο Σκορτσιανίτης λέγεται Σοφοκλής, μιλάει άπταιστα Ελληνικά και μην μπορώντας να του αρνηθώ την Ελληνικότητα,αδυνατώ να πιστέψω ότι είναι η συνέχεια των αρχαίων ¨προγόνων¨μας...

 
Τη 11 Ιανουαρίου 2008 στις 10:47 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Πρίν λίγα χρόνια σ' ένα σεμινάριο, κάποιος ανώτατος υπηρεσιακός παράγοντας του Υπουργείου Οικονομικών,μας έλεγε χαριτολογώντας, ότι θα πρέπει στην ελληνική σημαία στο πάνω αριστερό μέρος να αντικατασταθεί ο σταυρός με την κεφαλή του πολυμήχανου Οδυσσέα!!! Ετσι λέει,θα εκφράζονται καλύτερα οι διαχρονικές ιδιότητες του ΄Ελληνα στο εθνικό μας σύμβολο...Κάτι περισσότερο ήξερε φαίνεται απ'την μακρόχρονη εμπειρία του τόσο για τους κυβερνώντες όσο και για τους υπηκόους τους. Αν τώρα, ο αγιος Αθανάσιος της Μεγίστης Λαύρας,που αναφέρεις στην ιστορία,φέρθηκε έτσι για υλικά πράγματα,τι να σου κάνουν κι οι σημερινοί ιεράρχες? Με αγώνες κατάφεραν-μεταξύ των άλλων- να εξασφαλίσουν απ' τον Κανέναν (κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή),σταδιακά τα τελευταία χρόνια,την μηδενική,πλέον,φορολόγηση των εσόδων της Εκκλησίας απο τα ακίνητά της. Είμαστε μάλλον καταδικασμένοι, ως σύγχρονοι Κύκλωπες, να αναζητούμε τον Κανέναν των ημερών μας και να μην τον βρίσκουμε,παρότι όλοι έχουν διευθύνσεις κι ονόματα!

 
Τη 12 Ιανουαρίου 2008 στις 1:15 π.μ. , Ο χρήστης Blogger ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Οι υπόλοιποι είναι και "ευρωλιγούρηδες", όπως λέει και ένας γνωστός, γαλλοανατραφής μας ...
Πολύ καλό (όπως πάντα), το σπουδαιότερο είναι η "γνώση" που προσφέρεις.
Δεν παίζεις το παιχνίδι της κριτικής των αρνητικών φαινομένων. Περιγράφεις και αναφέρεις χρήσιμες πληροφορίες, σε αντιπαράθεση με το παρόν.
Αναδεικνύεις και καταγγέλεις, ταυτόχρονα

 
Τη 13 Ιανουαρίου 2008 στις 1:37 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Τουλάχιστον παίρνει θέση πέρα από τις ανέξοδες γενικολογίες.

 
Τη 13 Ιανουαρίου 2008 στις 8:56 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Τdi είπε...

Ότι είναι "μεγάλο και τρανό" μένει..Τα υπόλοιπα σαν το χρώμα μιας Fanta πεταμένης σε μια παραλία ξεφτίζουν (και μετα δεν καταλαβαίνεις αν ήταν λεμονάδα ή πορτοκαλάδα,μαλιστα πολύ καιρό μετά δεν καταλαβαίνεις αν ήταν Fanta, ή Sprite). Την ιστορία την γράφουν οι επικρατώντες.

Και ο Αριστοτέλης έγραψε 2 τόμους για κωμωδία και τραγωδία(Ποιητική Ι κ ΙΙ), αλλά πως έμεινε μονάχα αυτός της τραγωδίας, αυτοί που ξέρουν , ξέρουν.

Ο Δημόκριτος από την άλλη επισκιάστηκε τόσο πολύ από τo personality του Αριστοτέλη, όπου χρειάστηκε να περάσουν κάτι εκατοντάδες χρόνια για να επιβεβαιωθεί.

Η αντίληψη για την πολιτισμική συνεισφορά της κάθε γενιάς είναι ένα δυναμικό μέγεθος. Και επειδή κάποιοι το είχανε καταλάβει πολύ πιο πριν, έχουμε την Ιστορία την οποία έχουμε. Αλλιώς θα υπήρχανε ένα κάρο πηγές για το κάθε γεγονός, και όχι κάποιοι "αυλικοί" εξιστορούντες την τότε πραγματικότητα...

Την Ιστορία (επίτηδες με κεφαλαίο Ι) δεν την αφορά το καθημερινό, το μεμπτό, το ανθρώπινο. Είναι κάτι σαν τα media. Έχει πολύ λίγο χρόνο να ασχοληθεί με γεγονότα που δεν πουλάνε και κυρίως ΔΕΝ ΑΡΕΣΟΥΝ!!

@vasikos metoxos
Θα ήθελα να σε συγχαρώ ιδιαίτερα για το πόστ σου. Η λογική αλληλουχία κυριολεκτικά με εντυπωσίασε!!

 
Τη 13 Ιανουαρίου 2008 στις 11:05 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ μετεωρίτης

Ωχ! Με κάτι τέτοια σχόλια με βλέπω να τρέχω στους δικηγόρους...

@ Μικρός αδελφός

Οι βίοι παράλληλοι η προσέγγιση πολλές φορές διαφέρει. Σε κάθε περίπτωση η περιπέτεια της φυλής προσεγγίζεται από διαφορετικούς δρόμους.

@ χασοδίκης

Σε περιμένω φίλε. Η συνδρομή σου είναι πάντα πολύτιμη.

@ Καπιταλιστικό Κουμούνι

Κατά την γνώμη μου ασφαλώς ναι!!!

@ matsakoni

καλώς ήλθες!!! Η κυριαρχία όσων αναφέρεις δεν σημαίνει απαραίτητα την ήττα της σκέψης. Το αντίθετο θα έλεγα. Το καλλίτερο πρωινό έρχεται μετά από μια βαθιά νύχτα.

@ αθεόφοβος

Οι λαοί που λες δεν έχουν ομηρικά έπη ούτε γραπτές μαρτυρίες από την μυκηναική εποχή όπως απέδειξε η αποκρυπτογράφηση της γραμμικής Β από τον Μ. Βέντρις. Όσο για τη γλώσσα το έγραψα πιο πάνω σε απάντηση στον syneas το επαναλαμβάνω και εδώ. Η γλώσσα. Το υπέρτατο αγαθό της ρωμιοσύνης.

 
Τη 13 Ιανουαρίου 2008 στις 11:39 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ mtryfo

Η ταλαιπωρία της φυλής συνεχίζεται σήμερα μέσα από τους τύπους που περιγράφεις. Το ταξίδι θα είναι όπως φαίνεται μακρύ.

δείμο,

η ιστορία γράφεται μέσα από τις περιπέτειες των ανταρτών, των ληστών και των κουρσάρων. Η Οδύσσεια είναι ύμνος στον μεγαλύτερο κουρσάρο όλων των εποχών.

Το λέει καθαρά ο Όμηρος στους δύο πρώτους στίχους (πάντα σε μετάφραση του αξέχαστου Γιώργη Ψυχουντάκη)

Άρχισε μούσα να μιλείς να βγάνεις μελωδία/ Ψάλε τον άντρα που ριξε την ιερή την Τροία.

@ syneas

O Σοφο αποδυκνείει περίτρανα ότι οι Έλληνες είναι πολιτισμική ενότητα. Οι "της ελληνικής παιδείας μετέχοντες" φίλε syneas

@ Oculus

Θα είχε οπωσδήποτε ενδιαφέρον μία τέτοια σημαία φίλε oculus. Ο κανένας παίρνει τ' όνομά του κάποια στιγμή. Στην Οδύσσεια ο Οδυσσέας ασφαλής πια στο καράβι του φανερώνει την ταυτότητά του στον Πολύφημο. Κι ο Κύκλωπας αμέσως θυμήθηκε τον μάντη Τήλεμο που του χε μαντέψει
" κι αυτός μου τα 'πεν τούτα δα πως θελα ρθουν μια μέρα/και πως το φως μου θα χανα από του Οδυσσιά τη χέρα".
Όλοι ξέρουν το μέλλον τους φίλε αλλά δεν παίρνουν τα μέτρα τους γιατί ο "κανένας" είναι απρόβλεπτος.

@ σπίθας

Σωστά οι "ευρωλιγούρηδες", οι ξεπουλημένοι των Βρυξελλών ενάντια στην καθ ημάς ανατολή. Καλά σαράντα φίλε σπίθα με τους μισότρελλους...

@ evangelos

Θέση καθαρή? Η ιστορία περιλαμβάνει ότι συμφέρει τους συγγραφείς της.
Καλώς ξανάρθες!!!

@ τdi

Σ' ευχαριστώ για τις αναφορές. Είτε ιστορία είτε μύθος χρησιμοποιείται πάντα όπως βολεύει αυτούς που τη λένε ή την γράφουν.

 
Τη 14 Ιανουαρίου 2008 στις 1:33 π.μ. , Ο χρήστης Blogger γ.κ. είπε...

νομίζω οτι στον Αιαντα ο Σοφοκλής συλλάμβάνει το DNA του (λαμόγιου) Οδυσσέα και το "μαγνητο-τομογραφεί" οταν

τα οπλα του αχιλλέα καταλήγουν στον Οδυσσέα και οχι στον Αίαντα που τα δικαιούται σαν ανδρειώτερος.
Εχουν μεσολαβήσει ακόμη και προσπαθειες της θεας Αθηνας(Σοφία)
για να πεισθεί οτι βολεύει να πάρει τα οπλα ο εις εκ των δυο Πελοπονησίων αδελφων και αρχιστράτηγος της εκστρατείας- καθισταται σαφές οτι η Τροια δεν θα πέσει με μαχη στην πεδιάδα αλλά με Δόλο αλλα ο Αίας αρνείται να συμμορφωθεί Αρνείται να αντικαταστήσει το υπάρχον μεχρι τότε συστημα αξιών.
"τα δικαιούμε θα τα πάρω" αυτο στριφογυρίζει στο μυαλό του και η Θεα τον στέλνει στην τρέλα και την αυτοκτονία!
τιμωρόντας τον για την
Μη Προσαρμοστικότητα του απέναντι στις ανάγκες της καινούργιας εποχής που ανατέλλει και που σηματοδοτεί το Τέλος του Ηρωα με τον παραδοσιακό μεχρι τότε εξοπλισμό.
Αυτος ο καινούριος "εξοπλισμός" είναι που κινεί την σκέψη και υπάρχει στις αποσκευές του (λαμόγιου) Αθανάσιου του αθωνίτη και του καραγκιόζη -λαμόγιου (δεν έβαλα παρενθεση γιατί νομίζω πως είναι συνώνυμο).

ωραίο ποστ

 
Τη 14 Ιανουαρίου 2008 στις 4:42 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my site, it is about the CresceNet, I hope you enjoy. The address is http://www.provedorcrescenet.com . A hug.

 
Τη 14 Ιανουαρίου 2008 στις 11:12 π.μ. , Ο χρήστης Blogger giant13 είπε...

Bασικε,

Μικρασιάτης τυχαίνω να μαι και γω.

Τώρα το τι έγραψε και γράφει ο κάθε
Φαλλμεράιρερ, δικό του θέμα είναι.
Μήπως ο εν λόγω κύριος, έκανε ανάλυση το DNA όλων των ελλήνων της εποχής του;
Πολλοί μας συμπαθούσαν-θούν αλλά και περισσότεροι μας φθονούσαν-νούν.
Μπορεί τα ελλατώματα μας να ναι περισσότερα απ τα προτερήματα μας, αλλά εξακολουθούμε να υπάρχουμε.
Πιστευω, πως χάριν αυτών, καταφέραμε ότι καταφέραμε.
Θα μπορούσαμε περισσότερα;
Σίγουρα ναι.
Εξ άλλου προχθές άκουσα την Γλυκατζή-Αρβελέρ να λέει πως η λέξη φιλέλλην μόνο στο δικό μας λεξικό υπάρχει. Οι ξένοι δεν έχουν κάποια αντίστοιχη γιά τους ίδιους, π.χ. φιλογάλλος, φιλογερμανός.

Γιά Τουρκόσπορους, το χω ακούσει, αλλά αυτό που γνωρίζω απ την οικογένεια και τους συγγενείς είναι, το "φάγε το φαί σου, γιατί θα στο φάει και σένα και αυτό ο πρόσφυγας".
Ήταν το σλόγκαν των "Θεσσαλονικεων", στην τότε πλατεία Αριστοτέλους.
Όπως έχω ξαναγράψει και στον χώρο μου αλλά και αλλού, ένα μεγάλο μέρος προσφύγων, στεγάζονταν τότε προσωρινά, στο σημερινό Ηλέκτρα Παλλάς, που πρέπει να λειτουργούσε κάτι σαν γαλλικό σχολείο. Η γιαγιά μου το ανέφερε σαν "Αλλεάνς σχολείο".

 
Τη 14 Ιανουαρίου 2008 στις 11:07 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ Ψουξ

Ωραίο σχόλιο Ψουξ. Και στα ομηρικά έπη περιγράφονται οι συναντήσεις Αίαντα και Οδυσσέα:

Στο Λ της Οδύσσειας ο Οδυσσέας συναντά τον Αίαντα στον Άδη και του απευθύνει τον λόγο προσκαλώντας τον Ήρωα "Αντρειωμένε Αίαντα". Η ψυχή του Αίαντα προσπερνά και δεν απαντά στον πολυμήχανο....

Στο Ψ της Ιλιάδας ο Αίαντας και ο Οδυσσέας συναγωνίζονται σε αγώνα πάλης. Ο αγώνας τελειώνει με παρέμβαση του Αχιλλέα ισόπαλος γιατί ο Οδυσσέας με πονηριές ("ο Δυσσέας δεν ξεχνά τους δόλους" Ιλιάδα Ψ στίχος 724 σε μετάφραση Γ. Ψυχουντάκη) καταφέρνει να αντιμετωπίσει την υπεροχή του Αίαντα...

 
Τη 14 Ιανουαρίου 2008 στις 11:10 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ giant13

Οι παπούδες μου βγήκαν στην "παλιά Ελλάδα". Εκεί τους υποδέχτηκαν οι Μωραίτες κατά τον τρόπο που περιγράφω στο ποστ, γίγαντα...

 
Τη 15 Ιανουαρίου 2008 στις 12:32 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Ανασα του Βορρα είπε...

Βασικέ Μέτοχε,
Πολύ ενδιαφέρον το "δέσιμο" των τριών ιστοριών σου.
Καλό σου βράδυ!

 
Τη 15 Ιανουαρίου 2008 στις 8:55 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Όταν είχα δει την ταινία "Πολίτικη Κουζίνα" μου έκανε εντύπωση μια έκφραση του πατέρας της οικογένειας που εκδιώχτηκε από τους τούρκους. Είπε: «οι τούρκοι μας έδιωξαν σαν έλληνες και οι έλληνες μας υποδέχτηκαν σαν τούρκους». Πολύ πικρό, για ανθρώπους που ήταν νοικοκυραίοι και άρχοντες στον τόπο τους, να τους υποδέχεται η «μητέρα Ελλάδα» με αυτόν τον τρόπο. Στο τέλος όμως ο χρόνος δικαίωσε τους αδικημένους αυτούς Έλληνες και τους έδωσε πίσω η ζωή αυτά που τους στέρησε. Η Ιστορία είναι αυτή που βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Αλίμονο στους ανιστόρητους.

 
Τη 16 Ιανουαρίου 2008 στις 11:03 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Λωτοφάγος είπε...

Καλημέρα, Βασικέ. Συγχώρεσέ με για την καθυστέρηση, είχα κάτι δουλειές. Όχι, δεν το ξέρω το ανέκδοτο. Απόψε έρχομαι στην πόλη σου. Δυστυχώς δεν θα προλάβω την πρωινή ομίχλη στο λιμάνι!

 
Τη 16 Ιανουαρίου 2008 στις 3:01 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Μετεωρίτης είπε...

καλησπέρα,πολύ καλά κάνεις και αφήνεις το post-κάθε μέρα δικαιολογεί την ύπαρξή του όλο και περισσότερο... τι άλλο να πω!!

http://www.thess.gr/blog/

Αυτή η διεύθυνση που σου στέλνω είναι ένα blog καθαρά για τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης - τα παιδιά - γιατί είναι ομαδικό blog ζήτησνα να διαδοθεί - πιστεύω πως αν ρίξεις μία ματιά εκεί, θα σε ενδιαφέρει...

Δεν συνηθίζω να στέλνω διευθύνσεις, αλλά τα παιδιά την ψάχνουν πολύ και ο πάνωςκ. που γράφει εκεί-τα λέει έξω από τα δόντια!!

Πολλές καλησπέρες!!

Οχι άλλα mail ρε παιδιά με σάρκα! Έλεος! Άμα θέλω να δω τσόντες έχω το internet...

 
Τη 16 Ιανουαρίου 2008 στις 3:02 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Μετεωρίτης είπε...

(ξέχασα! γιατί έγραψες "με τέτοια σχόλια θα τρέχω στους δικηγόρους;!!)

 
Τη 17 Ιανουαρίου 2008 στις 12:15 π.μ. , Ο χρήστης Blogger squarelogic είπε...

ΠΟλυ ωραίο το δεσιμο των ιστοριών με το Σημερα Βασικέ!
Οι σκοτούρες σε συνδυασμό με το...μεγεθος του ποστ ολο με εκαναν να αναβάλλω για ευθετότερο χρόνο την αναγνωση του.Κακώς!
Ηρθε κι ολος αυτός ο χαμός με τους μιζαδόρους-δημοσιογράφους-παπαγαλάκια και προσπαθούσα να βγαλω λογική ακρη,μην πιαστώ ανενημερωτος!
(εννοείται οχι απο
εφημερίδες και ειδικα απ'αυτεςπου πουλησαν 600.000φυλλα)

 
Τη 18 Ιανουαρίου 2008 στις 4:21 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ ανάσα του βορρά

Καλά να σαι ανάσα. Σ'ευχαριστώ.

@ μικρός

Αλίμονο σε όσους δεν καταλαβαίνουν σήμερα και δεν κατάλαβαν μετά από τόσες περιπέτειες.

@ λωτοφάγος

Να περάσεις καλά λωτοφάγε. Μην ανησυχείς. Η μούχλα τελευταία είναι μαζί μας όλη μέρα. Ομίχλη το πρωί και μαυρίλα το βράδυ στα κανάλια...

@ μετεωρίτης

Δεν το αφήνω εγώ. Οι δουλειές δεν με αφήνουν να ποστάρω. Οι δικηγόροι κάνουν πολλές δουλειές. Μία από αυτές είανι να βγάζουν διαζύγια :))

@ squarelogic

Σε καταλαβαίνω. Πολύ φοβάμαι ότι οι 600.000 της κλειδαρότρυπας θα γίνουν ένα εκατομμύριο με την τσόντα. Η πλήρης επικράτηση των ρουφιάνων, φίλε.

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα