Το ξωτικό

Παραμονή Χριστουγέννων. Ένα μικρό ξωτικό έρχεται από τη μακρινή νεραιδοχώρα για να γιορτάσει τα Χριστούγεννα μαζί με τους ανθρώπους. Κάθε χρόνο τα ξωτικά διαλέγουν μία πόλη για να μεταφέρουν την ομορφιά στις ψυχές των ανθρώπων που όλο το χρόνο ζουν σκυφτοί. Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο. Το ξωτικό του παραμυθιού μας έχει από χρόνια επιλέξει να επισκέπτεται την πόλη του αέρα. Την πόλη που αγαπά. Του αρέσει να διαβαίνει στις γειτονιές της, στα κάστρα, στο λιμάνι, στις κεραμιδοσκέπαστες εκκλησίες, στο Καπάνι, στο Μπεζεστένι, στο ανάκτορο του Γαλέριου, στο Μπιτ Παζάρ, στο Επταπύργιο, στο Καραβάν Σεράι, στην Μοδιάνο, στον Λευκό Πύργο. Του αρέσει να ακούει τις ανάσες των κατοίκων. Να νιώθει τον ισχυρό άνεμο, τον Βαρδάρη, να φυσά τις νύχτες του χειμώνα. Να σαρώνει τα σοκάκια της άνω πόλης, να θεριεύει τα κύματα στον Θερμαικό της κόλπο. Πρωτοήρθε στην πόλη τα Χριστούγεννα του 1917. Στα χρόνια του χαλασμού. Η πολιτεία του αέρα ήταν κατεστραμμένη από την μεγάλη πυρκαγιά του Αυγούστου. Σχεδόν όλη η εντός των τειχών πόλη μέχρι και τον Άγιο Δημήτριο έγινε στάχτη. Ένα εκατομμύριο τετραγωνικά μέτρα καμένα και εβδομήντα χιλιάδες άστεγοι πυρόπληκτοι. Οι άνθρωποι την περιοχή της καταστροφής την ονόμασαν "πυρίκαυστο ζώνη". Στη μνήμη των κατοίκων έμειναν τα "καμένα". Το μόνο κτίριο που σώθηκε τότε ήταν το μέγαρο Στάιν στην σημερινή πλατεία Ελευθερίας, που στέγασε το ταχυδρομείο. Θυμάται τον τότε δήμαρχο της πόλης Κωνσταντίνο Αγγελάκη. Ένας δήμαρχος με συμμετοχή στο όραμα για την ανοικοδόμιση της πόλης. Το μικρό ξωτικό υποσχέθηκε στην πολιτεία του αέρα μετά από τη μεγάλη φωτιά, να την βοηθήσει να γίνει μία όμορφη πόλη. Τι το ήθελε! Ενενήντα χρόνια πέρασαν, ακόμα προσπαθεί. Κάθε χρόνο εμφανίζεται το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων σε έναν άνθρωπο της πόλης. Τον τριγυρνά στην πόλη και του δείχνει πόσο άσχημη είναι η πολιτεία που ζει. Ελπίζει ότι ο άνθρωπος που διάλεξε τυχαία θα προσπαθήσει μαζί με άλλους πολλούς ανθρώπους να κάνουν την πολιτεία τους καλλίτερη την νέα χρονιά. Από το 1918 που ο Γάλλος αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Ερνέστος Εμπράρ (Ernest Hebrard) σχεδίασε μία όμορφη πόλη, κοπιάζει, προσπαθεί. Ο Εμπράρ επιστρατευμένος με το γαλλικό στρατό στον Α παγκόσμιο πόλεμο, βρισκόταν το 1917 στην Θεσσαλονίκη επικεφαλής της αρχαιολογικής υπηρεσίας της στρατιάς της ανατολής. Τον Νοέμβριο του 1917 συστήθηκε η Διεθνής Επιτροπή Σχεδίου στην οποία μετείχαν τόσο ο Ε. Εμπράρ ως πρόεδρος όσο και ο δήμαρχος Κ. Αγγελάκης μαζί με Έλληνες και ξένους μηχανικούς. Η επιτροπή ολοκλήρωσε την εργασία της μετά από εννέα μήνες. Τα σχέδια του Εμπράρ εφαρμόστηκαν εν μέρει, μόνο στην πλατεία Αριστοτέλους. Από τότε η πολιτεία μεγάλωσε, έγινε μεγαλούπολη με κοντά ένα εκατομμύριο ψυχές αλλά όμορφη δεν έγινε ποτέ. Η θέα προς την άνω πόλη που προέβλεπε το σχέδιο του Εμπράρ έκλεισε με οκταόροφες πολυκατοικίες. Το σχέδιο υπέκυψε στα συμφέροντα και στους εργολάβους. Η πολιτεία του αέρα έχασε την ευκαιρία να αναδειχτεί σε μία ευρωπαική πόλη, αντάξια της ιστορίας της.
Το ξωτικό του παραμυθιού μας φέτος ψάχνει να βρει τον σύγχρονο Αγγελάκη. Πιστεύει ότι μόνο ένας Αγγελάκης θα βοηθήσει την πόλη να γίνει όμορφη ξανά. Απόψε, παραμονή Χριστουγέννων πετά επί πτερύγων ανέμων πάνω από την γιορτινά φωτισμένη πόλη με τον Αγγελάκη του 2007. Η πόλη γιορτάζει γεμάτη υπαίθριες ψησταριές. Θυμίζει μία τεράστια ταβέρνα. Οι ήχοι από τα χάλκινα, μακρινή κληρονομιά της στρατιάς της ανατολής, αντηχούν στον αέρα. Μικρές βακχείες στην γιορτινή πόλη του αέρα. Το ξωτικό του δείχνει τα εργοτάξια του μετρό, το κτηνώδες γιαπί του νέου δημαρχείου που κρύβει το βυζαντινό μουσείο, τα σχέδια για την υποθαλάσσια,το Καλοχώρι,τα εργοστάσια δίπλα στα σπίτια, τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια, τα αυθαίρετα, τα κλεισμένα μπαλκόνια, τις χτισμένες πυλωτές,τα τραπεζοκαθίσματα που καταλαμβάνουν πεζοδρόμια και πλατείες, το δάσος που υποχωρεί σιγά σιγά από την απληστία των ανθρώπων. Είναι η ίδια απληστία που ακύρωσε το σχέδιο του Εμπράρ. Του δείχνει, του δείχνει, του δείχνει. Το ξωτικό είναι φέτος πολύ αισιόδοξο γιατί ο Αγγελάκης του 2007 είναι μηχανικός, ομότεχνος του Εμπράρ. Του δείχνει την καταστροφή της πολιτείας του αέρα από τα συμφέροντα. Πιστεύει ότι ο Αγγελάκης του 2007 θα βοηθήσει να αλλάξει η πολιτεία του αέρα, να γίνει πιο όμορφη την νέα χρονιά....
Το ξυπνητήρι ξεχασμένο χτυπά στις έξι και μισή. Ξυπνά ιδρωμένος. Ανήσυχος. Η γυναίκα του το αντιλαμβάνεται και τον ρωτά τι συμβαίνει. "Είδα ένα πολύ περίεργο όνειρο. Πρέπει να διορθώσω το τηλεφωνικό κέντρο στο γραφείο. Στις συσκευές η αναγνώριση γράφει "Αγγελάκης" όταν παίρνω εσωτερική γραμμή. Δεν φτάνει η πλάκα που μου κάνουν ο Κώστας και ο Βασίλης στο γραφείο, αυτό το σφάλμα με κυνηγά και στον ύπνο μου Χριστουγεννιάτικα. Σιγά σιγά θα πιστέψω ότι με λένε Αγγελάκη".