Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008

Τα Επιφάνεια

Με τα Φώτα την Κυριακή τελειώνει και το φετινό Δωδεκαήμερο που ολοκληρώνεται στον κύκλο των χριστιανικών τελετών, με την εμφάνιση της τριαδικής θεότητας. Τα Επιφάνεια. Η γιορτή των Θεοφανείων. Μία πανάρχαια λατρευτική γιορτή. Η φωτογραφία απεικονίζει το ολόχρυσο "δακτυλίδι του Μίνωα" όπως το ονόμασε ο σερ Αρθρουρ Έβανς. Έργο εξαίσιας μινωικής μικρογλυπτικής χρυσοχοΐας του 15ου πχ αιώνα. Αποτελεί το μεγαλύτερο σφραγιστικό δακτυλίδι που βρέθηκε ποτέ. Το θέμα του είναι τα μινωικά Θεοφάνεια. Η εμφάνιση της μινωικής Μητέρας-Θεάς. Ο καλλιτέχνης-δημιουργός με αυτό το κόσμημα της μινωικής απαλότητας, παρέδωσε στην αιωνιότητα την απόδοση των Θεοφανείων της θρησκείας της εποχής του. Διακρίνεται το καράβι που φέρνει την επιφαινόμενη Μεγάλη Θεά από τη θάλασσα. Συμβολισμός της θαλασσοκρατορίας των μινωιτών. Στη σύνθεση ξεχωρίζει το ιερό δένδρο. Στοιχείο της δενδρολατρείας. Εξέλιξη μίας μορφής δενδρολατρείας αποτελεί και το Χριστουγεννιάτικο δένδρο, μακρινό κατάλοιπο των μυστηριακών τελετών των Δρυιδών της κεντρικής Ευρώπης. Στα μινωικά χρόνια η θεότητα εμφανιζόταν μετά από την επίκληση της μέσω του εκστατικού χορού κάτω από το ιερό δέντρο. Στα μεταγενέστερα χρόνια οι εξανθρωπισμένοι θεοί εμφανίζονται στους ήρωες και στους ανθρώπους. Η επιφάνεια του Ερμή στον γέρο Πρίαμο, στο Ω της Ιλιάδας είναι συγκλονιστική. Τον οδηγεί στο στρατόπεδο των Αχαιών, στην σκηνή του Αχιλλέα για να ζητήσει γονυπετής τον νεκρό γιο του, τον Έκτορα. Τη νύχτα εκείνη που κατά τη μετάφραση της Ιλιάδας από τον συχωρεμένο βοσκό-ποιητή των Λευκών Ορέων Γιώργη Ψυχουντάκη: "Αρματομάχοι και θεοί ολονυχτίς πεσμένοι, από τον ύπνο τον γλυκύ κοιμόταν δαμασμένοι".
Ωστόσο ο συμβολισμός δεν λείπει στα Θεοφάνεια. Η επιφάνεια μέσω των θεϊκών συμβόλων είναι κοινός τόπος για όλες τις θρησκείες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η εμφάνιση του Δία στην Δωδώνη ως περιστέρι και η καιόμενη βάτος της Παλαιάς Διαθήκης. Οι γιορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων καθιερώθηκαν πάνω σε ένα μακρινό στο χρόνο υπόστρωμα. Στην ουσία αποτελούν εξέλιξη πανάρχαιων εορτών, σε μία εποχή του χρόνου που αρχίζει αμυδρά να φαίνεται η καιρική αλλαγή με το μεγάλωμα της ημέρας. Σε αυτές τις τελετές προστέθηκε η τελετουργία των υδάτων, το βασικό μέσον κάθαρσης με τους αρχέγονους συμβολισμούς του.
Έτσι και φέτος η αγιαστούρα του παπά θα διώξει τους καλικάντζαρους, τα φοβερά δαιμόνια που επιβουλεύονται το μέλλον του κόσμου και κάθε χρόνο προσπαθούν να πριονίσουν το δένδρο της ζωής. Παλαιότερα στα χωριά η φωτιά στο τζάκι δεν έσβηνε όλο το Δωδεκαήμερο για να κρατά μακριά τους καλικάντζαρους από το σπίτι. Οι καλικάντζαροι είναι κληρονομιά και αυτοί των προϊστορικών δαιμόνων που απεικονίζονται στους μινωικούς και μυκηναϊκούς σφραγιδόλιθους. Μοχθηροί, επίβουλοι, ασχημομούρηδες, βρωμεροί οι καλικάντζαροι επιβίωσαν στη λαϊκή παράδοση ως οι δαίμονες του Δωδεκαημέρου.
Στις μέρες μας, την εποχή του σύγχρονου παγανισμού της θεοποίησης του κέρδους και της αρπαχτής, οι σύγχρονοι καλικάντζαροι φέρουν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά, μαγαρίζουν τον τόπο με τις πράξεις τους και δυστυχώς δεν φεύγουν με τον αγιασμό του παπά, την παραμονή των Φώτων. Επιδεικνύουν εκπληκτική αντοχή στα ευχολόγια και στα ξόρκια. Νιώθουν παντοδύναμοι. Με τα μαγικά τους κόλπα παραπλανούν τους ανθρώπους προσφέροντάς τους επίπλαστη ευτυχία στα πολυκαταστήματα και επιδερμική ευδαιμονία με δάνεια και αντικείμενα. Στόχος τους είναι η παντελής εξαφάνιση κάθε είδους πνευματικότητας.
Όταν οι αρχαιολόγοι του μέλλοντος θα ψάχνουν για ευρήματα των σύγχρονών μας Θεοφανείων, δεν θα ανασκάψουν έργα τέχνης που απεικονίζουν την επιφάνεια των θεών του κέρδους. Θα ανακαλύψουν τα ερείπια των ιερών της κατανάλωσης των Malls, των ναών του κέρδους στα χαλάσματα των χρηματιστηρίων, τα ίχνη από τους εκστατικούς χορούς για την επίκληση των θεών στους ερειπιώνες των σκυλάδικων και τα απομεινάρια από τις λατρευτικές τελετές στις χωματερές όπου οι τόννοι πλαστικού θα επιβεβαιώνουν το πέρασμα ενός ανεπανάληπτου πολιτισμού απληστίας από τούτο τον πλανήτη.

28 σχόλια:

Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 1:16 π.μ. , Ο χρήστης Blogger squarelogic είπε...

εξαιρετικα ενδιαφέροντα αυτά που γραφεις για τους συμβολισμούς των Χριστουγεννων και Θεοφανείων,που εγω τουλαχιστον(μην έχοντας ασχοληθεί μ'αυτότν τον τομέα)δεν ειχα ακουσει ξανά.Μ'ενδιαφερουν περισσοτερα...

...οπως εξαιρετικος κι ο παραλληλισμός με τους συγχρονους καλικαντζαρους!
Καλη χρονια Βασικέ,και πάντα τετοια ωραία!

 
Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 12:43 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ squarelogic

Ο συμβολισμός είναι πανάρχαιος.

Στην αρχαία Αθήνα τελούνταν τα "Πλυντήρια". Γιορτή που συνδέεται με τον καθαρμό μέσω του νερού. Κατά τις ημέρες της γιορτής οι Αθηναίοι πήγαιναν με πομπή στο Φάληρο και έπλεναν το ξόανο και το πέπλο της θεάς Αθηνάς. Με τον τρόπο αυτό καθαρίζονταν από τις μη θεάρεστες πράξεις των ανθρώπων που τα μίαιναν. Με την επανατοποθέτηση του καθαρού πλέον αγάλματος πίστευαν ότι επέστρεφε η ευμένεια της θεάς στην πόλη.

Σύμφωνα με ένα θρύλο της Δύσης ο άγιος Βονιφάτιος τον 8ο αιώνα ξεκίνησε από την πατρίδα του την Αγγλία για να μεταδώσει τον Χριστιανισμό στα γερμανικά φύλα της κεντρικής Ευρώπης. Κατάφερε να αντικαταστήσει την ιερά δρύ των Δρυιδών με το στολισμένο έλατο των Χριστουγέννων.

Μέχρι σχετικά πρόσφατα και πριν την καθολική επικράτηση του στολισμού του χριστουγεννιάτικου δένδρου, στην Κρήτη συνήθιζαν να στολίζουν τα σπίτια με δροσερά κλαδιά δέντρων. Έθιμο που παραπέμπει απευθείας στην πανάρχαιη μινωική δενδρολατρεία.

Η κατανόηση των παραπάνω νομίζει συμβάλει στο να αντιληφθούμε ότι είμαστε περαστικοί από τον κόσμο αυτό. Ο Μπρεχτ έλεγε συνεχίζοντας ότι ύστερα από εμάς τίποτα το αξιόλογοι δε ρθει...

Την αφορμή για την αναφορά στους σύγχρονους καλικάντζαρους μου την έδωσε το σχόλιο της "ανάσας του βορρά" σε προηγούμενο ποστ με τίτλο "το ξωτικό". Την ευχαριστώ πολύ γι αυτό.

Καλή Χρονιά φίλε. Με δύναμη και υγεία. Το "ποδαρικό" που μου έκανες τον προηγούμενο χρόνο ήτανε γούρικο!

 
Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 12:55 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Καλημέρα Βασικέ :-)
Ομολογώ ότι αυτήν την πλευρά των Θεοφανείων δεν την γνώριζα.
Ευτυχώς που όσο γηράσκουμε, μαθαίνουμε.

Τώρα, και τείνω να γίνω, παρελθοντολάτρης :-), ειλικρινά δεν κατάλαβα ποτέ τι προσφέρουν τα Malls, και αναφέρομαι σε αυτά, διόπτι μετά από πρόσφατη μου επίσκεψη, για να συμφιλιωθώ με την πρώτη μου εντύπωση, επέστρεψα ακόμη πιο αδιάφορη από πριν.
Σαν εκθέματα σε κλουβί.
Πολλοί δεν θα συμφωνήσουν, αλλά εμένα δεν μου έκανε καθόλου καλό.
Προτιμώ το "έξω" .

Δηλαδή , φαντάζεστε, σε μια εξωφρενική εκδοχή, να εορτάζουμε τα ΄Θεοφάνεια π.χ., μέσα σε ένα Mall;

 
Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 2:51 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger fpboy είπε...

Συγνώμη , που γιορτάζονται όλες οι αργίες και οι απεργίες , στα mall δεν γιορτάζονται ήδη ?
Ο σύνχρονος άθεος είναι αυτός που δεν περνάει τον ελεύθερο του χρόνο στα πολυκαταστήματα !
Βασικέ Μέτοχε τις καλημέρες μου !

 
Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 2:52 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Μετεωρίτης είπε...

Καλημέρα!!
Γιορτάζω την ημέρα των Θεοφανείων και πάντα έβρισκα "αντιπαθητική" την ημέρα αυτή... για κάποιον ανεξήγητο λόγο...

Καταρχήν, συγχαρητήρια για τις γνώσεις που μας μετέφερες. Έχω ασχοληθεί με Ιστορία της Μυθολογίας αλλά διαβάζοντας μόνη και βρίσκω άκρως γοητευτικό τη σύνδεση του παλιού και του καινούργιου.
Δεν το συζητάμε βέβαια ότι όλα βρίσκονται σήμερα κάτω από θεολογικές κου του λου που ταμπελίτσες είχαν τις ρίζες τους βαθιά στο παρελθόν...

Το καταχάρηκα το κείμενο και για μία ακόμη φορά, μπράβο!
Σκεφτόμουν κι εγώ να βρω κάτι για αυτή τη γιορτή, αλλά η σκέψη έμεινε μόνο στο μυαλό. Πέρα από τις γνώσεις που δεν είχα, πως να το πω...

Από μικρή έβλεπα τους κολυμβητές να βουτάνε στα κρύα νερά και οι μοναδικοί μου προβληματισμοί ήταν:
-μα καλά... δεν κρυώνουν;!
-και ποιος παίρνει τον Σταυρό στο τέλος; (...) (παιδικές απορίες..)

Να είσαι καλά!
Καλησπέρα!

 
Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 3:59 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ vassia

Νομίζω ότι ο fpboy σου έδωσε μία χαριτωμένη απάντηση. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας Vassia.
Τα παλαιότερα χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν σε κοινωνίες αλληλεγγύης και οι γιορτές είχαν νόημα. Σήμερα απλώς η αργία αποτελεί μία ακόμα ευκαιρία για κατανάλωση και για τρελές μάσες.

@ fpboy

Ευχαριστώ για την παρέμβαση φίλε ΦΠ. Εσύ που φωτογραφίζεις την γκλαμουριά καταλαβαίνεις καλά τι γράφω. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το ποστ σου με το γάμο...

@ μετεωρίτης

Ο καθένας με τα δικά του μετεωρίτη. Εσύ μας ταξιδεύεις με τις μουσικές εγώ με τα μικρά ταξίδια στον χωρο-χρόνο. Αφού ασχολείσαι με τη μυθολογία γνωρίζεις ότι το υπόβαθρο των μύθων στηρίζεται σε γεγονότα. Σύμφωνα με τον θρησκειολόγο Μ. Νίλσον η μήτρα της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας είναι η μινωική Κρήτη. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Τα Θεοφάνεια λοιπόν ήταν σπουδαία γιορτή για τους μινωίτες. Με την ευκαιρία της ονομαστικής σου γιορτής σου εύχομαι χρόνια πολλά Φαίη και προσθέτω μία ακόμα φωτογραφία στο ποστ από ένα άλλο μινωικό σφραγιστικό δακτυλίδι του 15ου πχ αιώνα. Απεικονίζει τέσσερις μινωίτισσες ιέρειες που υποδέχονται την επιφαινόμενη θεότητα. Ανακαλύφθηκε στα Ισόπατα στην Κρήτη. Παρατήρησε την χάρη στα σώματα των ιερειών. Τα υπέροχα ενδύματα των μινωίτισσων θηλυκών. Αυτό το υψηλής αισθητικής κόσμημα κατασκευάστηκε πριν τριανταπέντε αιώνες, την εποχή της μινωικής γαλήνης και απαλότητας. Στο αφιερώνω με τις ευχές μου.

 
Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 4:26 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Ευτυχία Μεντζελοπούλου είπε...

Εχω μείνει άφωνη.
Απόλαυσα μοναδικά το κείμενό σου.
Ευχαριστω.
Σε ευχαριστω και για τις ευχες και σου ευχομαι να ζήσεις μια τυχερή χρονιά!

 
Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 4:52 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Ομολογουμένως, έχει δίκιο ο fpboy.
Αν το δούμε από την πλευρά του που αναλώνει το χρόνο του ο κόσμος, the oscar goes to..Malls!
:-)

 
Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 7:55 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Αυτό που εγώ βγάζω σαν συμπέρασμα βασικέ,είναι πως οι θεοί απο αρχαιοτάτων μπλέκονται στα πόδια μας.
Με τους εκπροσώπους τους να αλλάζουν ονόματα και να ελέγχουν κάθε μας βήμα,ορίζοντας τους κανόνες με μορφή τελετουργιών.
Μοιάζει να τους έχουμε ανάγκη τους θεούς φαίνεται,αφού δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τις παγανιστικές τελετές-όπως κι αν ονομάζονται αυτές.
Προσοχή όμως,μη και το μάθει η επίσημη εκκλησία που λες πως τα θεοφάνεια είναι συνέχεια και παραλλαγή αρχαίων τελετουργιών και σε αφορίσει.
Αν και με βάση τα λεγόμενα κάποιου ρασοφόρου τύπου,όλα είναι μάταια, μιάς και το οριστικό τέλος του κόσμου φτάνει το 2018!
Μέχρι τότε όμως,έχουμε καιρό κι ας το χαρούμε-εγώ μάλιστα σκέφτομαι φέτος να πέσω να πιάσω το σταυρό στο λιμάνι του πειραιά.
Αν πάω από μόλυνση,χαλάλι,θα κερδισω μιά θέση στον παράδεισο!

 
Τη 4 Ιανουαρίου 2008 στις 9:02 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ ευτυχία

Καλή Χρονιά και από εδώ.

@ vassia

Αρχιερέας της τελετουργίας προτείνω να οριστεί η ένωση ελληνικών τραπεζών.

@ syneas

Όταν βλέπεις άντρες με φουστάνια και αξιώνουν για τον εαυτό τους τον τίτλο του επί γης εκπροσώπου του θεού να κουμπώνεσαι. Παρατήρησε σε παρακαλώ προσεκτικά τις μινωίτισσες ιέρειες στα σφραγιστικά δακτυλίδια του ποστ και θα συμφωνήσεις μαζί μου. Η ομορφιά, η χάρη και η κομψότητα δηλώνουν μία υψηλή αισθητική.

Η ανάγκη του ανθρώπου για σύνδεση με το θείο είναι πανάρχαια syneas. Οι μινωίτες χρησιμοποιούσαν τα ιερά κορυφής στα ψηλά βουνά για το λόγο αυτό. Για να λατρεύουν το θείο σε μέρη υψηλά. Να μειώσουν την απόσταση. Να βρεθούν κοντύτερα. Στο λεγόμενο "δακτυλίδι του Μίνωα" του ποστ, στο κέντρο της παράστασης κυριαρχεί ένα ιερό κορυφής. Τα ξωκλήσια στις κορφές των βουνών σήμερα είναι εξέλιξη των ιερών κορυφής της αρχαιότητας.
Μάλιστα υπάρχουν πανάρχαιες τελετές που συνεχίζονται για εκατοντάδες χρόνια ενταγμένες σήμερα απολύτως στην χριστιανική λατρεία.

 
Τη 5 Ιανουαρίου 2008 στις 12:10 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Ανασα του Βορρα είπε...

Για άλλη μια φορά,Μέτοχε,θαύμασα το κείμενο σου και μέσα από αυτό τον θεματογράφο.
Εγώ όμως κολλημένη με τους "καλλικατζάρους" που μεταλλαγμένοι πλέον στην σημερινή εποχή, όχι μόνο δεν τους διώχνει η "αγιαστούρα" του παππά,αλλά "τρέφονται" απ'αυτήν για να συνεχίσουν να επιβιώνουν!
'Οσο δε για τα θρησκευτικά έθιμα του τόπου μας και την προέλευσή τους, που βάσει ιστορικών στοιχείων βασίζονται σε έθιμα προχριστιανικής περιόδου,έχω να δηλώσω μια διαπίστωση που έκανα από επισκέψεις μου σε αρχαιολογικούς χώρου.'Οτι ακριβώς πάνω από το σημείο που βρίσκεται το ιερό του εκάστοτε αρχαιολογικού χώρου συνήθως είναι χτισμένη μια χριστιανική εκκλησία.
Και αυτό λέει πάρα πολλά από μόνο του!

 
Τη 5 Ιανουαρίου 2008 στις 3:34 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ ανάσα του βορρά

Το θέμα της παρουσίας χριστιανικών ναών σε προγενέστερους τόπους λατρείας και μάλιστα από τα οικοδομικά υλικά των αρχαιοελληνικών κατασκευών που είχαν προηγουμένως καταστραφεί από τους χριστιανούς δηλώνει κατ' αρχή τη διάθεση των φορέων της νέας θρησκείας να μετατρέψουν όλους τους υφιστάμενους χώρους λατρείας σε χριστιανικούς. Έτσι πχ ο Παρθενώνας έγινε χριστιανικός ναός. Οι αλλαγές αυτές που έλαβαν χώρα τον 4ο μχ αιώνα με κορυφαίο γεγονός την κατάργηση ολυμπιακών αγώνων το 394 μχ ήταν κάτι το τρομακτικό. Ένας ολόκληρος κόσμος και μία θρησκεία χιλιάδων χρόνων εξαφανίστηκε. Επίσημα οι αρχαίοι ναοί έκλεισαν το 393 μχ με διάταγμα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α'. Βέβαια συμπαγείς πληθυσμοί σε απομονωμένα μέρη συνέχισαν να παραμένουν πιστοί στην αρχαία θρησκεία μέχρι και τον 10ο αιώνα όπως χαρακτηριστικά αναφέρει για την Πελοπόννησο το χρονικό του Πορφυρογέννητου.

 
Τη 6 Ιανουαρίου 2008 στις 9:44 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Locus Publicus είπε...

Βασικέ υποκλίνομαι στις γνώσεις σου!
Δίαβασα το κείμενό σου τρείς φορές, μαζί με τα σχόλια. Καινούργιες για μένα όλες οι πληροφορίες που παραθέτεις.
Η σύνδεση με το Θεό, η λατρεία προς τη φύση, τη γονιμότητα, αποτελούν σίγουρα ανθρώπινη ανάγκη.

Ολα όσα λές έρχονται απο περιόδους που το βιός των ανθρώπων έρχονταν αποκλειστικά απο τη γή και την καλλιέργεια. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος ξέφυγε απο αυτή τη διάσταση, τα μυστήρια και οι παραδόσεις άλλάξαν. Και συνεχίζουν να αλλάζουν.

Δεν νομίζω πως ζούμε σε αντιπνευματική εποχή όμως, αντιθέτως η παραγωγή ανθρώπινων γνώσεων σήμερα είναι τόσο μεγάλη, που αυτό απο μόνο του αποτελεί πνευματικότητα. Δεν ζούμε όμως σε ανθρωπιστική εποχή, εποχή με κέντρο τον άνθρωπο. Αυτό σίγουρα. Και ποτέ η ανθρώπινη ιστορία δεν ήταν συνεχώς ανθρωπιστική. Απλά μετά απο περιόδους στασιμότητας, εμφανίζονται και περίοδοι ανθρωπισμού (Κλασσική Ελλάδα, Αναγέννηση, Διαφωτισμός). Σήμερα ζούμε σε περίδο στασιμότητας. Στο μέλλον όμως θα εμφανιστούν και άλλοι περίοδοι ιστορικού ανθρωπισμού.

Δέχομαι όμως την όμορφη συλλογική σου σαν συνειρμό σκέψεων, με συνεπής ιστορικές εξηγήσεις και σύνδεση με το παρόν.

Και ενα καλαμπουράκι - Τουλάχιστον ακόμα γιορτάζουμε τα Θεοφάνεια ρίχνοντας το σταυρό στη θάλασσα. Στο μέλλον προβλέπω θερμαινόμενες πισίνες!

Καλή Χρονιά Βασικέ!! Το πρώτο πόστ της χρονιάς δίνει το τόνο!

 
Τη 6 Ιανουαρίου 2008 στις 1:53 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ locuspublicus

Αναφέρομαι στην "πνευματικότητα" και όχι στη "γνώση". Η γνώση είναι μία πνευματική λειτουργία. Η πνευματικότητα αφορά την πλήρη αναφορά στο πνεύμα. Δηλαδή να ανήκει κάτι στο πνεύμα ολοκληρωτικά. Η έννοια χωρά και μεταφυσικές προσεγγίσεις αν θες. Και αυτό λείπει από την εποχή μας που αποτελεί αποθέωση του υλισμού, του κέρδους. Η τεράστια γνώση που παράγεται σήμερα είναι "στρατευμένη", προσανατολισμένη στο κέρδος. Αυτή η διαδικασία παράγει πνευματικά φτωχούς ανθρώπους, υποταγμένους στις σκοπιμότητες. Φυσικά και θα έρθουν άλλες εποχές. Δεν ζούμε το τέλος ούτε του πολιτισμού ούτε της ιστορίας και ας επιμένουν κάποιοι για το αντίθετο. Βλέπεις όμως ότι οι παλαιότεροι άφησαν τα ίχνη τους. Ανακαλύπτουμε τα απομεινάρια των "λιωμένων" στο χρόνο κατασκευών τους. Αυτός ο κόσμος τι θα αφήσει στο πέρασμά του Locus? Αυτό διερωτάται το ποστ.

Να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια. Σ' ευχαριστώ από καρδιάς.

 
Τη 6 Ιανουαρίου 2008 στις 6:09 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Χαίρομαι να σε διαβάζω.
Την καλησπέρα μου...

 
Τη 7 Ιανουαρίου 2008 στις 12:03 π.μ. , Ο χρήστης Blogger mtryfo είπε...

"Με τα μαγικά τους κόλπα παραπλανούν τους ανθρώπους προσφέροντάς τους επίπλαστη ευτυχία στα πολυκαταστήματα και επιδερμική ευδαιμονία με δάνεια και αντικείμενα. Στόχος τους είναι η παντελής εξαφάνιση κάθε είδους πνευματικότητας."
..........
Πως γίνεται όμως να έχουμε γίνει (χρησιμοποιώ επίτηδες πρώτο πληθυντικό)τόσο εύκολος στόχος? Για ποια πνευματικότητα μιλάμε, κύτταξε γύρω σου με τι ασχολούνται οι άνθρωποι, πόσα βιβλία διαβάζουν,τι ταινίες βλέπουν, τι ενδιαφέροντα έχουν, για να μην αναφερθώ στις τηλεοπτικές εκπομπές-σκουπίδια, που μας ταϊζουν και όλοι παριστάνουμε ότι δεν βλέπουμε

Ακούγομαι πολύ πεσιμίστρια, αλλά φοβούμαι πως δεν πέφτω τόσο έξω!!

Τέλος πάντων, επειδή θέλω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, πάντοτε ελπίζω σε κάτι καλύτερο! Εξ άλλου καλλικάτζαροι υπήρχαν πάντα, διαχρονικά, απλώς τώρα μένουν περισσότερο από 12 μέρες στη γη!!!

 
Τη 7 Ιανουαρίου 2008 στις 12:30 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ Σπίθας

Χαρά μου να τα λέμε.

@ mtryfo

Δεν πέφτεις καθόλου έξω. Πόσταρα ένα θέμα που ξεκινά με αναφορά στον μινωικό πολιτισμό. Έναν πολιτισμό υψηλής αισθητικής που μεγαλούργησε πριν από τριανταπέντε αιώνες. Οι Μινωίτες ζούσαν σε πόλεις ατείχιστες γιατί ένιωθαν σιγουριά ότι δεν κινδύνευαν. Την ίδια εποχή οι πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας προστατεύονταν από ισχυρά τείχη και οχυρώσεις. Οι κρητικοί της εποχής του χαλκού κυριαρχούσαν με το στόλο τους σε όλη την ανατολική μεσόγειο. Είχαν αποκλείσει τον κίνδυνο από το νησί τους. Η λεγόμενη "μινωική ειρήνη" ήταν αφορμή πλούτου και ευημερίας.
Τα μινωικά Θεοφάνεια μας είναι γνωστά από την υψηλής στάθμης μικρογλυπτική των σφραγιστικών δακτυλιδιών. Την τεχνική τους μπορείς να τη θαυμάσεις στα δύο δακτυλίδια του ποστ. Πρόκειται για υψηλού επιπέδου τέχνη. Τα δακτυλίδια αυτά ανήκαν σε πολύ εύπορους Μινωίτες που τα χρησιμοποιούσαν για να σφραγίζουν τις συναλλαγές τους και να κλείνουν εμπορικές συμφωνίες. Ήταν δηλαδή ένα είδος πιστωτικής κάρτας της εποχής. Δηλαδή ακόμα και οι "πιστωτικές κάρτες" των Μινωιτών φυλάσσονται σήμερα στα μουσεία ως θαυμάσια έργα τέχνης. Από τον σύγχρονο κόσμο μας τι θα φυλάσσεται άραγε μετά από τρεισίμιση χιλιάδες χρόνια?

 
Τη 7 Ιανουαρίου 2008 στις 12:48 π.μ. , Ο χρήστης Blogger giant13 είπε...

Ομορφο το ποστ και πολύ γλαφυρό στο τελευταίο κομμάτι του.

Γιά οσους ενδιαφεόμενους γιά κάτι περισσότερο σχετικά με το δακτυλίδι του Μίνωα, παραθέτω δυό φωτό απ την προθήκη του αρχαιολογικού μουσείου Ηρακλείου.
Εδώ και εδώ.

Y.Γ. Η φωτό του ίδιου του δακτυλιδιού βγήκε φλού λόγω αδυναμίας σωστής εστίασης στις λεπτομέρειες του.

 
Τη 7 Ιανουαρίου 2008 στις 11:11 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ giant13

Γίγαντα σε ευχαριστώ για το σχόλιο και μου δίνεις την ευκαιρία να μεταφέρω μερικά στοιχεία για το περίφημο δαχτυλίδι. Το βρήκε το 1928 ένα μικρό αγόρι κοντά στον τάφο ιερού στην Kνωσό και ο πατέρας του, ένας φτωχός χωρικός από τη περιοχή, το έδωσε στον δραστήριο και πολυπράγμονα ιερέα του χωριού Πολάκη ο οποίος πήγε στον Έβανς για να το πουλήσει. Σύμφωνα με αρχαιολόγους, ο Έβανς, δεν θέλησε να το αγοράσει καθώς ο ιερέας ζητούσε πολλά χρήματα, έφτιαξε όμως δύο αντίγραφα από χρυσό και ήλεκτρο που βρίσκονται στο μουσείο της Oξφόρδης.
O παπά-Πολάκης, πήγε μερικά χρόνια μετά, το 1933 ή 1934 στο Mουσείο Hρακλείου, όπου υπηρετούσαν οι διαπρεπείς αρχαιολόγοι Nικόλαος Πλάτωνος (ανασκαφέας της Ζάκρου)και Σπύρος Mαρινάτος (ανασκαφέας του οικισμού στο Ακρωτήρι της Θήρας). O πρώτος το θεώρησε γνήσιο και πρότεινε να το κρατήσουν ενω ο Mαρινάτος το απέρριψε ως κίβδηλο. Λόγω της διαφωνίας, το δαχτυλίδι επιστράφηκε στον ιερέα, όμως ο Πλάτωνος, κράτησε ένα αντίγραφο σε πλαστελίνη, το οποίο βρέθηκε στο προσωπικό του αρχείο. Kατά μία πληροφορία, το αντίγραφο αυτό, βρίσκεται στην κατοχή του γιού του, Λευτέρη Πλάτωνος.
Aρκετά χρόνια αργότερα, όταν ο N. Πλάτωνος ενδιαφέρθηκε ξανά για το δαχτυλίδι, ο ιερέας, είπε ότι το είχε δώσει στη σύζυγο του για να το φυλάξει και εκείνη το έχασε!
Aπό τότε, κανείς δεν ξαναείδε το διασημότερο δαχτυλίδι του κόσμου, κανείς δεν έμαθε ποτέ πού βρισκόταν ενώ πολλοί αρχαιολόγοι έγραψαν μελέτες για αυτό, με βάση τα αντίγραφα που είχαν διασωθεί. Σε άρθρα που έχουν γραφεί και σε παρουσιάσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς, οι ερευνητές του μινωικού πολιτισμού, εκφράζουν τη βεβαιότητα ότι επρόκειτο για βασιλικό δαχτυλίδι λόγω του μεγέθους, του πλούτου των παραστάσεων και του γεγονότος ότι βρέθηκε κοντά σε βασιλικό τάφο.
Το δαχτυλίδι περιγράφει με λεπτομέρειες ο Έβανς στο βιβλίο του «Palace of Minos» αλλά και ο N. Πλάτων σε εργασία για τη Mινωική Θαλασσοκρατορία.
Tελικά το "δαχτυλίδι του Mίνωα" δεν είχε χαθεί και παραδόθηκε το 2002 στο Εθνικό Αρχαιολογικό Mουσείο από κάποιον κληρονόμο του παπα-Πολάκη, που διαμένει στην Aθήνα. Το ελληνικό κράτος σύμφωνα με δημοσιεύματα του 2002 αποζημείωσε τον πρώην "ιδιοκτήτη" με 235.000 Ευρώ.

 
Τη 7 Ιανουαρίου 2008 στις 12:18 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Μετεωρίτης είπε...

Τι να πει κανείς για τον Μινωικό Πολιτισμό;!!!

Καλημέρα!

Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου, διάβασα και τα υπόλοιπα σχόλια, πάρα μα πάρα πολύ ενδιαφέροντα όλα.
Μακάρι να ανεβάσεις και άλλα τέτοια "θέματα".
Καλή η καταγραφή της πραγματικότητας και τα κοινωνικά σχόλια... αλλά κακά τα ψέμματα... η γοητεία που κρύβει το παρελθόν δεν συγκρίνεται με τίποτα.
Εξάλλου, αυτό ευθύνεται για... ΟΛΑ!

ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ

 
Τη 7 Ιανουαρίου 2008 στις 12:48 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger roadartist είπε...

Καταπληκτικό!!! :) Δεν ξερω αν υπαρχει κατι που δεν διαβασα για να το προσθεσω, τα είπες ολα.. Συμφωνώ όμως και με το μετεωριτάκο η 'γοητεία που κρύβει το παρελθόν δεν συγκρίνεται με τίποτα".
Τη καλημερα μου!

 
Τη 7 Ιανουαρίου 2008 στις 11:33 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Λωτοφάγος είπε...

Τι μου θύμισες, φίλε μου! Την πανεπιστημιακή μου εργασία πάνω στα σφραγιστικά δαχτυλίδια της Κρήτης! Ώρες ατελείωτες ξεχνιόμουν παρατηρώντας τα με μεγεθυντικό φακό. Με συνεπαίρνει η κομψότητα, τα χρώματα και το κάλλος αυτού του πολιτισμού που ήξερε να γλεντάει τη ζωή ενώ ταυτόχρονα εμπορευόταν και παρήγε χωρίς να γίνεται υποχείριο και υπόδουλος του πλούτου!

"Όταν βλέπεις άντρες με φουστάνια". Σε πολλές φυλές οι άντρες φορούσαν φουστάνια. Το θέμα είναι ότι τα φουστάνια εδώ είναι μαύρα και οι ιερείς είναι καταδικασμένοι στην αγαμία. Από εκεί ξεκινούν όλα: δύο παρά φύσει καταστάσεις! Οι μινωίτισσες ιέρειες είναι λυγερές, γεμάτες χάρη και προβάλλουν τη θηλυκότητά τους χωρίς γελοίες ντροπές αλλά και χωρίς τη χυδαιότητα των σημερινών ξέκωλων!

Πώς να έχουμε πνευματικότητα όταν έχουμε αποθεώσει τη φτήνεια και το χρήμα; Πάντως, όπως λές κι εσύ, Βασικέ, και καλικάντζαρους έχουμε και "πλυντήρια" (βρόμικου χρήματος, βέβαια)! Γιατί γκρινιάζουμε; Συνεχίζουμε επάξια την παράδοση, τρομάρα μας!

 
Τη 8 Ιανουαρίου 2008 στις 9:26 π.μ. , Ο χρήστης Blogger mtryfo είπε...

χαίρομαι πάντως που στα 3 ταξίδια μου στην Κρήτη, μου δόθηκε η ευκαιρία να θαυμάσω τον μινωϊκό πολιτισμό στο μουσείο του Ηρακλείου και όχι μόνο!

 
Τη 8 Ιανουαρίου 2008 στις 10:49 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Αδερφέ, χαίρομαι πάρα πολύ για τις απόψεις σου. Είναι πραγματικά σημαντικές οι συνδέσεις μεταξύ των παραδόσεων και δοξασιών. Μέσα από όλα αυτά τελικά βλέπω ότι δεν υπάρχει παρά μία πίστη αλλά με διαφορετικές ερμηνείες. Οι άπιστοι , ή καλύτερα αυτοί που δεν μπορούν να αφουγκραστούν τα μηνύματα του πολιτισμού και της θρησκείας, πρέπει να μας αφήνουν παγερά αδιάφορους και έτσι θα πρέπει να αφήνουν και τα παιδιά μας. Τα πολυκαταστήματα και η πλαστική ζωή του χρήματος καλώς ή κακώς υπάρχει. Η αλλοτρίωση όμως είναι πρόβλημα του καθενός από μας. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι για το τι δίνουμε στα παιδιά μας αλλά και στα παιδιά των άλλων!!! Σε όλους με αγάπη.

 
Τη 8 Ιανουαρίου 2008 στις 11:32 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ roadartist

Καλά να σαι και όμορφα καλλιτεχνικά ταξίδια. Είπαμε: Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο.

@ μετεωρίτης

Γοητευτική είναι αυτή η αίσθηση που αφήνει ο χρόνος σ' αυτά που ανακαλύπτονται και εμείς καλούμαστε να την ψηλαφίσουμε με δέος και σεβασμό όπως τους αξίζει.

@ λωτοφάγος

Χαίρομαι που σου θύμισα πράγματα φίλε. Μάλιστα ζηλεύω που δεν είχα την τύχη να έχω φοιτητική εμπειρία σαν την δική σου.

@ mtryfo

Μπορώ αν με αφήσουν να χαθώ μέσα στα εκθέματα στο μουσείο Ηρακλείου, των Αρχανών, της Σητείας, των Χανίων, του Ρεθύμνου, του Αγίου Νικολάου. Στους αρχαιολογικούς χώρους της Κρήτης που αντιλαμβάνεσαι την αίσθηση του μεγαλείου του Πρώτου ευρωπαικού πολιτισμού.

@ μικρός αδελφός

Καλώς ήρθες !!! Η σημασία των σχημάτων δεν αφορά την ουσία. Η αναζήτηση σταματά μαζί με τον βιολογικό κύκλο. Χαίρομαι λοιπόν το ταξίδι κι αυτό έχει πολύ μεγάλη αξία. Άλλωστε όλα είναι δρόμος. Να σαι καλά.

 
Τη 8 Ιανουαρίου 2008 στις 5:15 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger poupoulenghe είπε...

Πάρα πολύ ενδιαφέροντα όσα γράφεις!
Να προσθέσω κάτι δυσάρεστο.Το Mall είναι τα νέα ΄΄αρχαία΄΄ μας, πράγμα που αποδεικνύεται από το ότι έχει γίνει ο προορισμός των μαθητών κατά τις σχολικές εκδρομές.
Φτου μας!!!
Καλή χρονιά εύχομαι με νέες αξίες ουσιαστικές για όσους τις έχουν χάσει κάπου...
p.

 
Τη 8 Ιανουαρίου 2008 στις 11:09 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Βασικέ μέτοχε,κυριολεκτικά μας "φώτισες" μέρες που ήταν,με τον πλούτο των γνώσεών σου που έκανες κτήμα μας! Δυστυχώς δεν μπόρεσα να γράψω νωρίτερα. Σωστά επικεντρώνεις το πρόβλημα στο τι πολιτισμό καταλείπουμε στις επόμενες γενιές. Εκτός από την ευθύνη που έχουμε όλοι μας ως πολίτες,τεράστια ευθύνη έχουν και οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου. Ευτυχώς,υπάρχουν ακόμα αρκετοί που θα μπορούσαν να υψώσουν το ανάστημα τους όμως οι περισσότεροι-πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων- σιωπούν.. Μη χάνοντας την ελπίδα μας,οψόμεθα! Καλή χρονιά,γεμάτη ιστο-ποιήματα!!!

 
Τη 8 Ιανουαρίου 2008 στις 11:58 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ poupoulenghe

Καλώς ήρθες!!! Καλή Χρονιά και από εδώ. Πόσο δίκιο έχεις. Τα παιδιά στο Mall για σχολική εκδρομή. Ήθελα να ήξερα αυτοί οι δάσκαλοι δεν έχουν πάρει χαμπάρι περί τίνος πρόκειται? Τι γράμματα μάθανε? Η πλήρης απαξίωση όλων poupoulenghe...

@ oculus

Καλή Χρονιά και από εδώ καλέ μου φίλε!!! Φυσικά και δεν χάνουμε την ελπίδα φίλε. Άλλωστε ο δρόμος είναι άσωτος...

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα