Άξιος ο μισθός τους

Στο καφενείο της γειτονιάς η τηλεόραση σε απ' ευθείας σύνδεση με τον "Ερυθρό Σταυρό", μεταδίδει τις αποδοκιμασίες των συγκεντρωμένων αστυνομικών προς τον Αρχιεπίσκοπο. Ταυτόχρονα φθάνουν πληροφορίες ότι προσάγεται σε δίκη στο αυτόφωρο, άτομο με την πλημμεληματική κατηγορία της παράνομης οπλοκατοχής, επειδή είχε στο σπίτι του, κρεμασμένο στον τοίχο στο σαλόνι, ένα γιαπωνέζικο σπαθί, παλιό οικογενειακό κειμήλιο.
Οι δύο φίλοι σχολιάζουν τα γεγονότα.
- Σου το είπα, ο καλός μπάτσος είναι ο νεκρός.
- Τι λες ρε? Τι φταίει ο μικρός? Δε καταλαβαίνεις ότι αυτό θέλουν. Εναγωνίως προσπαθούσαν ένα μήνα τώρα, να έχουν ένα θύμα από την πλευρά της αστυνομίας, για να ισοσκελίσουν την κατάσταση. Η δολοφονική απόπειρα είναι βάλσαμο σε μία πληγή που άνοιξαν, όπου για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, ο κόσμος αντιμετωπίζει την αστυνομία ως αντίπαλο. Προσπαθώντας να διαχειριστούν τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου, κατάφεραν το αδύνατο, διχάζοντας την κοινωνία και προσπαθούν να το μαζέψουν με αφορμή αυτή την περίεργη απόπειρα. Μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Απορώ μαζί σου. Μα τι είσαι τελικά. Μαλάκας?
- Όχι ρε, απάντησε ο άλλος χαμογελώντας. Δεν είμαι μαλάκας. Προβοκάτορας είμαι. Με τα ρουφιανόσημα στο ΙΚΑ, συμπληρωμένα από χρόνια...