Το μήλο της Έριδος

Στις συνέχειες του σήριαλ της μονής Βατοπαιδίου ο φερόμενος ως μπλεγμένος, Ζορό, μεταμφιεσμένος σε Νομάρχη, δήλωσε "ψάξτε το παρακράτος στην παράγκα των Αθηνών", αναζωπυρώνοντας το ζήτημα της κόντρας Αθήνας- Θεσσαλονίκης.

Ο Ζορό όμως ξέρει τι κάνει. Τίποτα δε λέγεται στην τύχη. Δεν προβοκάρει απλά με λαχαναγορίτικες ατάκες για να στείλει τη μπάλα στην κερκίδα, συσπειρώνοντας το λαό του, που τον εκλέγει φύλαρχο από την πρώτη Κυριακή, τρελαίνοντας τους Αθηναίους για τις επιλογές των συμπαθών ιθαγενών της συμπρωτεύουσας. Όλους αυτούς δηλαδή που τον θεωρούν στην καλύτερη περίπτωση ένα γραφικό ηγετίσκο της κομπλεξικής, βορειοελλαδίτικης, επαρχιώτικης, μίζερης αφασίας.

Ο Ζορό όμως είναι αυτός που τους αποτελειώνει, όταν στέλνει, την Δευτέρα των εκλογών, πακετάκι με σιροπιαστά (με προτίμηση στα φαλόσχημα τουλουμπάκια) από το συζυγικό ζαχαροπλαστείο, στα αθηναϊκά δημοσιογραφικά γραφεία που τον λοιδορούσαν κατά την προεκλογική περίοδο. Ο Ζορό είναι άπαιχτος. Δεν του κουνιέται κανείς. Το λέει και το εννοεί. Και όποιος δεν τον έχει παρακολουθήσει, να δείχνει σε φάση παροξυσμού, κρατώντας τ'αχαμνά του, που τους έχει όλους γραμμένους, δε ξέρει που πατά και τι τον περιμένει.

Αυτά όμως είναι για φθηνή εσωτερική κατανάλωση, για τους αφελείς. Σήμερα αυτό το μπλόγκ θα παρουσιάσει την πραγματική αιτία της κόντρας Αθήνας - Θεσσαλονίκης και θα αποδείξει την εξέχουσα σημασία της υπόθεσης του Βατοπαιδίου, σ' αυτήν την αντιπαλότητα. Οι εξελίξεις στο Βατοπαίδι αποτελούν τη ρεβάνς της Θεσσαλονίκης απέναντι στο ψευδοκράτος των Αθηνών. Σημειώστε παρακαλώ ότι όλα τα γεγονότα που αναφέρονται στο ποστ είναι αληθινά. Γιατί όσοι νομίζουν ότι Θεσσαλονίκη - Άγιο Όρος - κρατικοί ραδιούργοι - μηχανισμοί της εξουσίας, αποτελούν διαχρονικό πακέτο πλανώνται πλάνην οικτρά. Αυτά είναι κληρονομικά προνόμια της αθηναϊκής παράγκας και τώρα που ήρθε η ώρα του Ζορό θα γυρίσουν όλα στη θέση τους.

Η ιστορία μας ξεκινά πολλά χρόνια πριν, το 1929 στην Θεσσαλονίκη του μεσοπολέμου, -μόλις δέκα επτά χρόνια από την ενσωμάτωση της Μακεδονίας στο ελληνικό κράτος- όταν, μετά από συστάσεις του Τύπου, ο δήμαρχος εγκαινίασε τον πρώτο διαγωνισμό για τη Μις Θεσσαλονίκη στο ξενοδοχείο Mediteranee. Οι περιγραφές από τις πηγές της εποχής αναφέρουν ότι οι διαγωνιζόμενες χόρεψαν ένα ταγκό και μετά ένα βαλς με τους καβαλιέρους τους. Φυσικά δεν υπήρχαν μαγιώ, ούτε πασαρέλες.

Ωστόσο, ο Mark Mazower στο βιβλίο του Salonica city of ghosts μαζί με τα παραπάνω, γράφει ότι ο διαγωνισμός είχε μεγάλη απήχηση στην πόλη και οι ομοφυλόφιλοι στην ταβέρνα του "Κουφού" διοργάνωσαν την "Mις της Βραδιάς" τιμώντας το γεγονός!

Την επόμενη χρονιά, το 1930, νικήτρια του διαγωνισμού ήταν η προσφυγοπούλα καλλονή από την Προύσα, Ρωξάνη Στεργίου, 21 ετών. Η πανέμορφη Ρωξάνη μετά την εκλογή της ως Μις Θεσσαλονίκη, κατέβηκε στην Αθήνα για να διεκδικήσει τον τίτλο της Μις Ελλάς, όπου εμφανίστηκε ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Ο διαγωνισμός γινόταν στο θέατρο "Ολύμπια" των Αθηνών, τον Ιανουάριο του 1930 και η ευθύνη της διοργάνωσης ανήκε, από το 1925, στην Ένωση Συντακτών. Και επειδή καθώς φαίνεται από την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους, εάν βγει καράβι στο βουνό, μουνί θα το 'χει σύρει, δώστε σας παρακαλώ τη δέουσα προσοχή και θα σας αποκαλυφθεί η αιτία της ελληνικής εχθρότητας βορρά - νότου. Οι παλιοελλαδίτες λοιπόν που δε μπορούσαν να χωνέψουν το γεγονός ότι θα κέρδιζε το διαγωνισμό μία προσφυγοπούλα τουρκοσπορίτισσα από τη Θεσσαλονίκη, ακούστε τι έστησαν.

Μεταξύ των θεατών σε ένα από τα θεωρεία του θεάτρου, βρισκόταν η νεαρή Αλίκη Διπλαράκου, κόρη του μανιάτη μεγαλοδικηγόρου Γεωργίου Διπλαράκου, που παρακολουθούσε τα καλλιστεία με την οικογένειά της, μετά από πρόσκληση του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα. Ξαφνικά η κριτική επιτροπή φωνάζει το όνομα της δεκαοκτάχρονης Αλίκης και την καλεί να διαγωνισθεί. Κάποιος είχε δηλώσει το όνομά της χωρίς να την ρωτήσει(!!!). Η Αλίκη αρνείται, αλλά παρεμβαίνει ο παρευρισκόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αλέξανδρος Ζαΐμης, Πελοποννήσιος στην καταγωγή, εκ Καλαβρύτων Αχαΐας, όπου της ανακοινώνει ρητά ότι η συμμετοχή της στον διαγωνισμό αποτελεί ...εθνική υπόθεση. Δηλαδή το παρακράτος των Αθηνών επιστράτευσε τη νεαρή γκάγκαρη καταλαυκιώτισσα, Αλίκη Διπλαράκου από το κοινό, όταν διαπίστωσε ότι η Μις Θεσσαλονίκη Ρωξάνη Στεργίου, δεν θα έχανε με τίποτα! Η παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας δήλωνε ξεκάθαρα ότι στην Αθήνα δεν θα άφηναν την ομορφιά της προσφυγομάνας να θριαμβεύσει. Δεν είναι δυνατό, θα σκέφτηκαν, το αθάνατο ελληνικό κάλλος να εκπροσωπηθεί στα πέρατα της οικουμένης από μία πρόσφυγκα τουρκογεννημένη, παραβλέποντας τη σημειολογία ότι η νεαρή Μις Θεσσαλονίκη έφερε το όνομα της περσίδας συζύγου του Μεγαλέξανδρου...

Έτσι με τις μηχανορραφίες του ψευδοκράτους η Ρωξάνη ήρθε σκανδαλωδώς δεύτερη πίσω από την Αλίκη Διπλαράκου, η οποία μάλιστα λίγες ημέρες αργότερα στις 6 Φεβρουαρίου 1930, κέρδισε και τον τίτλο της Μις Ευρώπη στο Παρίσι(!!!), δημιουργώντας ένα προσωπικό μύθο που παρέμεινε αναλλοίωτος μέχρι το θάνατό της τον Οκτώβριο του 2002, όταν έφυγε πλήρης ημερών ως Βρετανή λαίδη Ράσσελ μετά το δεύτερο γάμο της με τον άγγλο αριστοκράτη σερ Τζων Ράσσελ, απόγονο του 6ου δούκα του Μπέντφορντ.

Ορίστε πως παρουσιάζει την νικήτρια του διαγωνισμού Μις Ελλάς (φωτογραφία του ποστ) η Βραδυνή της 14ης Ιανουαρίου 1930 «...φοράει ένα γαλάζιο πενουάρ με μια γουνίτσα λευκή στο λαιμό που κυματίζει αρμονικά, σύμφωνα με τις κινήσεις του φειδίσιου κορμού, που όλο μαζί είναι ένα ποίημα. Ηγεμονικό παράστημα, χάρις και αρμονία κινήσεων, βάδισμα μεγαλοπρεπές, ελαφρότης νεράιδας. Τα δυο υπογάλανα μάτια της σπινθηροβολούν ασυνήθιστα, δείχνουν ένα πάθος ακαθόριστο, μια μελαγχολική διάθεση, που είναι αποτέλεσμα υπερβολικής αισθηματικότητας.(...) Κι έπειτα τα λεπτότατα χείλη που υπομειδιούν διαρκώς, με μια ανείπωτη γλυκύτητα.(...) Λαιμός χυτός, χέρια λεπτά, μπράτσα τορνευτά, που λεπταίνουν όσο ανεβαίνουν και απολήγουν σε λεπτότατα δάκτυλα, όπως μια μελωδία που σβήνει. Και το φινάλε, τα μακριά υπόξανθα μαλλιά, που κυματίζουν πάνω στους ώμους».

Την παρέμβαση του Αλέξανδρου Ζαίμη, επιβεβαίωσε η ίδια η Αλίκη Διπλαράκου με συνέντευξή της στο περιοδικό Time. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Η γοητευτική μανιάτισα επιστρέφοντας από τη διεθνή θριαμβευτική της πορεία μπήκε μυστικά στο Άγιο Όρος ντυμένη με ανδρικά ρούχα με τη βοήθεια ενός καλόγερου που είχε μούρλα με τις διασημότητες, σκανδαλίζοντας το πανελλήνιο και προκαλώντας αισθήματα οργής στην Ελλαδική Εκκλησία(!!!).

Αντιλαμβάνεστε τώρα αγαπητοί φίλοι τι παίζεται πίσω από το φερόμενο ως σκάνδαλο της μονής Βατοπαιδίου. Η Θεσσαλονίκη με τον Ζορό επικεφαλής της προσφυγιάς, τραγουδώντας τα θούρια του Πόντου και τους καημούς του Καζαντζίδη, του Χρύσανθου και του Νίκου Ξανθόπουλου παίρνει το αίμα της πίσω, μετά από εβδομήντα οκτώ ολόκληρα χρόνια γκρεμίζοντας την παράγκα των Αθηνών, που αδίκησε κατάφωρα την προσφυγοπούλα θυγατέρα Ρωξάνη Στεργίου, ξεμπροστιάζοντας τη διαφθορά των αφορεσμένων χαμουτζίδων, που μας πίνουν το αίμα με το μπουρί της σόμπας, που μας πήραν τον Κούδα και τον Τσιτσάνη, που έριξαν τον Απόλλωνα Καλαμαριάς πέρσι στη Β Εθνική. Ο Βορράς είναι εδώ, δηλώνοντας στο σύμπαν περήφανα, ότι η Μακεδονία μας είναι προσφυγική, το κουλούρι είναι στρόγγυλο, το Άγιο Όρος θα το ορίζουν στο εξής μόνο οι βορειοελλαδίτες δικηγόροι και εργολάβοι μακριά από τους ιερόσυλους σφετεριστές της Αθήνας , η διεθνής έκθεση δε θα φύγει ποτέ από την Θεσσαλονίκη, ο ΠΑΟΚ ανήκει ελεύθερος στο λαό του και κάτω οι προδότες του ψευδοκράτους των Αθηνών και οι λοιπές χαμούρες.