No Passaran

Η συναυλία της Μαντόνα στο Ολυμπιακό Στάδιο έκρυβε μία έκπληξη. Με σαφή πολιτικό λόγο στήριξε ανοικτά τον Μπάρακ Ομπάμα και παρομοίασε τον Μακ Κέιν με τον Χίτλερ και τους Αφγανούς μουλάδες. Η διάσημη σταρ τις παραμονές της περιοδείας που ξεκινά στην Αμερική στις 4 Οκτωβρίου, μέσα στην φορτισμένη προεκλογική περίοδο, εκφράζει δημόσια την ανεπιφύλακτη υποστήριξή της στον δημοκρατικό υποψήφιο. Μία τολμηρή στάση από την ποπ καλλιτέχνη που δεν την είχαμε συνηθίσει σε τέτοιες πολιτικές παρεμβάσεις. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η γοητεία της Μαντόνα και το μοναδικό της σόου προσφέρονται απλόχερα και ανιδιοτελώς στην υπηρεσία του change που οραματίζεται ο Ομπάμα για την Αμερική.

Την ίδια στιγμή ο εγχώριος σοσιαλισμός, προβάροντας πανευτυχής το κοστούμι της εξουσίας που του έλειψε τα τελευταία χρόνια, σε ένα ιδιόμορφο σόου δημοσκοπήσεων, παρακολουθεί κατά πόδας το κρυφτούλι που παίζεται στο κυβερνών κόμμα περιμένοντας τον Γατούλη που κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια να λακίσει από τη φιλόξενη στέγη. Ταυτόχρονα, στα βήματα της επαναστατικής πρακτικής και του διεθνισμού, ακολουθεί το παράδειγμα της αμερικανικής αριστεράς του Μπάρακ, επιστρατεύοντας τα αποθέματα της επαναστατικής αριστερής ομορφιάς που διαθέτει, στην υπηρεσία της νέας αλλαγής σε ένα αναθεωρημένο συμβόλαιο με το λαό. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα ντόπια συμφέροντα και η μαύρη αντίδραση προσπαθούν λυσσασμένα να ανακόψουν την πορεία του ελληνικού σοσιαλισμού προς την εξουσία, υπονομεύοντας με όλα τα μέσα την αγωνιστική του δυναμική. Στη φωτογραφία - ντοκουμέντο αποτυπώνεται ξεκάθαρα, η προσπάθεια του παρασιτισμού να συνθλίψει στις συμπληγάδες του την προσωποποίηση του σοσιαλισμού, την ελληνίδα Πασιονάρια, στο γύρισμα της πρώτης δεκαετίας του αιώνα. Όμως, τα ύπουλα πισώπλατα χτυπήματα που σάρωσαν τον σοσιαλιστικό σημιτικό εκσυγχρονισμό παλιότερα, αντιμετωπίζονται πλέον αποτελεσματικά από τον ανθιστάμενο ανανεωμένο σοσιαλισμό που δηλώνει με παρρησία και ακαταμάχητο αγωνιστικό πνεύμα στην μπουρζουαζία "No passaran" στέλνοντας επαναστατικούς χαιρετισμούς στα περήφανα νιάτα, στα τιμημένα γηρατειά και στη γενιά των 700 ευρώ που δοκιμάζονται σκληρά από τη λαίλαπα της κρίσης του καταρρέοντος καπιταλισμού...