Αποθανέτω

Το μακελειό που ξεκίνησε το Ισραήλ χρονιάρες μέρες στη λωρίδα της Γάζας αποτελεί ντροπή για την ανθρωπότητα που ανέχεται μία νέα σφαγή των νηπίων στην ανατολή του νέου έτους. Πάει να γίνει έθιμο να μας ξεκινάνε τον καινούργιο χρόνο με ωραίες ειδήσεις. Η εκτέλεση του Σαντάμ πριν δύο χρόνια, η εισβολή στη Γάζα φέτος και θα έχουμε προφανώς συνέχεια στη λογική του "όποιος μου κουνηθεί τον έφαγα", ανεξάρτητα εάν πρόκειται για καταπιεστές ηγέτες μίας εξουσίας που ανέχθηκαν και χρησιμοποίησαν οι ισχυροί της γης ή για αθώα παιδιά σε μία προσπάθεια για ολοκλήρωση της δουλειάς που άφησε στη μέση ο Ηρώδης.

Σήμερα σε μία αντίστροφη επανάληψη της εβραϊκής μυθιστορίας, οι Ισραηλινοί επαναφέρουν τον μύθο του Δαυίδ με τον Γολιάθ με ανεστραμμένους τους ρόλους. Γιατί ο νεαρός Δαυίδ πριν γίνει βασιλιάς του Ισραήλ με το γνωστό άστρο του, που κυματίζει σήμερα πάνω από τα ματωμένα χώματα της Γάζας, με την ανοχή της παγκόσμιας κοινότητας, εξόντωσε τον Φιλισταίο γίγαντα Γολιάθ σύμφωνα με τον "ιδρυτικό" μύθο του βασιλικού οίκου του βασιλέα των βασιλέων, ο γιος του οποίου, Σολόμωντας, θα ιδρύσει τον Ναό - σύμβολο του Ιουδαϊσμού.

Η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, αποτελεί την επιστροφή των Εβραίων στην Γη της Επαγγελίας που τους χάρισε ο Θεός του Αβραάμ, μετά την βίαιη απομάκρυνσή τους το 135 μ.χ, όταν οι Ρωμαϊκές λεγεώνες του Αδριανού κατατρόπωσαν τους εξεγερμένους Εβραίους, ισοπέδωσαν την Ιερουσαλήμ, εξόρισαν τους εναπομείναντες Εβραίους από την Ιουδαία, ολοκληρώνοντας την εβραική Διασπορά, όργωσαν τη γη της Ιουδαίας και την μετονόμασαν σε Παλαιστίνη. Νωρίτερα, σε μία άλλη επανάσταση το 70 μ.χ, ο στρατηγός και μετέπειτα αυτοκράτορας Τίτος είχε κατατροπώσει τους επαναστάτες, καταστρέφοντας τον Ναό και πνίγοντας την Ιουδαία στο αίμα.

Μία απίστευτη επιστροφή μετά από χίλια οκτακόσια δεκατρία χρόνια - ελέω Εγγλέζων αρχικά και Αμερικανών αργότερα - που όμοια δεν υπάρχει στην ιστορία των εθνών. Μία εθνική ολοκλήρωση στη γη που υποσχέθηκε ο Θεός στον Μωυσή, ο Μπάλφουρ στους Σιωνιστές και τους έδωσε οριστικά ο Τρούμαν το 1948... Και είναι τόσο εντυπωσιακή αυτή η επιστροφή που προφανώς κάνει τους Ισραηλινούς να πιστεύουν ότι ήταν θέλημα θεού και ότι δεν θα αργήσει η ημέρα που ο Μεσσίας θα ανοικοδομήσει τον τρίτο Ναό. Άλλωστε στην εβραϊκή Βίβλο, όπως παρατήρησε ο Βρετανός καθηγητής θρησκειολογίας John Bowker: "ο Θεός χαρακτηρίζεται βασιλιάς του Ισραήλ. Επομένως όπως όλοι οι βασιλιάδες στην αρχαία Εγγύς Ανατολή, ο Θεός είναι ένας πολέμαρχος. Η Βίβλος ερμηνεύει τους πολέμους των Εβραίων βασιλιάδων ως πράξεις σωτηρίας και δικαιοσύνης". Είναι προφανές ότι μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα τίποτα δεν έχει αλλάξει, γεγονός που επιτρέπει στους Ισραηλινούς να γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι τον ΟΗΕ και τις αποφάσεις του, αφού θεωρούν ότι επιτελούν θεϊκό έργο...

Και επειδή όπως γράφει ο Μανώλης Ρασούλης όλο με Εβραίους ασχολούμαι. Ο Χριστός, ο Μάρξ, ο Τρότσκι, η Λούξεμπουργκ, ο Αινστάιν, ο Φρόιντ, ο Μπομπ Ντίλαν, ο Λέοναρντ Κοέν. Δηλώνοντας το Ρασούλειο καλύτερα Αλαντίν παρά Μουτζαχεντίν, καθώς επίσης και ότι άλλο Εβραίος και άλλο Ισραηλινός, ας δούμε πως τα γεγονότα στην περιοχή της Γάζας απλώς επαναλαμβάνονται, αλλάζοντας ρόλους οι πρωταγωνιστές από τις απαρχές της ιστορίας.

Η Γάζα, στη λωρίδα του σημερινού χωρίς όρια μακελειού, είναι μία πανάρχαια πόλη που την εποχή του χαλκού εποικίστηκε από τους Φιλισταίους, έναν λαό με καταγωγή από το Αιγαίο. Όταν διδαχτήκαμε την εβραϊκή μυθολογία στο δημοτικό σχολείο ως θρησκευτικά, μάθαμε ότι ο κακός Φιλισταίος Γολιάθ, νικήθηκε από τον καλό Δαυίδ και έτσι υλοποιήθηκε η προφητεία για την εγκατάσταση των Εβραίων στην γη της Επαγγελίας, μετά την Έξοδο από την Αίγυπτο, που ξεκάθαρα ήταν θέμα που σχετιζόταν με την εκδίωξη των Φιλισταίων από την Παλαιστίνη και τον ολοκληρωτικό αφανισμό τους. Ποτέ όμως δεν μάθαμε από τους δασκάλους μας, τι ήταν οι Φιλισταίοι.

Η Βίβλος αναφέρει, (Γένεσις Ι 13) ότι η πατρίδα τους είναι η νήσος Καφθώρ, που ταυτίζεται με βεβαιότητα από τους αρχαιολόγους, τους ιστορικούς και τους μελετητές της Βίβλου με την Κρήτη. Οι Φιλισταίοι εποίκισαν τα νότια παράλια της Παλαιστίνης (δηλαδή και τη λωρίδα της Γάζας), αφού απωθήθηκαν από την Αίγυπτο. Τα αιγυπτιακά κείμενα - ιερογλυφικές επιγραφές του 13ου και 12ου αιώνα από το Κάρνακ και το Λούξορ - αναφέρουν τους λεγόμενους εισβολείς Λαούς της Θάλασσας που εισέβαλαν στην Αίγυπτο στα χρόνια της βασιλείας του Ραμσή του Γ.

Οι Φιλισταίοι, Πελεστήμ στα εβραϊκά, Πελεσέτ στα αιγυπτιακά κείμενα, από τους οποίους προέρχεται η ονομασία της Παλαιστίνης, αποτελούν τον μοναδικό από τους εισβολείς λαούς στην Αίγυπτο, που αναφέρονται στην Βίβλο με πολλές μάλιστα αναφορές στα βιβλία των προφητών (Αμώς 9:7, Σοφονίας 1:15, 2:5, Ιερεμίας 47:2,4, Ησαΐας 9:11,12, Ζαχαρίας 9:3,5,6, Ιεζεκιήλ 25:15-17). Κατά το Δευτερονόμιο (Β 23), είχαν εγκατασταθεί στη Γάζα την εποχή που ο Μωυσής και τα στρατεύματα της δεύτερης γενεάς της Εξόδου, έφθαναν βορειοανατολικά της Νεκρής Θάλασσας.

Σύμφωνα με τον ανασκαφέα του ανακτόρου της Ζάκρου στην ανατολική Κρήτη, καθηγητή Νικόλαο Πλάτωνα, η συστηματική μετεγκατάσταση των Κρητών στην Παλαιστίνη σχετίζεται με την καταστροφή των μινωικών ανακτόρων τον 14ο αιώνα, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας που κατέστρεψε και το ανάκτορο της Ζάκρου. Εκείνη την εποχή το νησί καταλαμβάνεται από τους Αχαιούς της ηπειρωτικής Ελλάδας (Νικόλαος Πλάτων, Ζάκρος, έκδοση της αρχαιολογικής εταιρείας, 1974).

Όμως εάν πάρουμε την Βίβλο τοις μετρητοίς (πράγμα που δεν είναι και τελείως απαραίτητο), στη Γένεση (21.32-34, 26.1-8) αναφέρεται ότι στην περιοχή Γέραρα της γης Χαναάν ο Φιλισταίος Αβιμέλεχ και ο αρχιστράτηγος Φιχόλ έκαναν συμφωνία με τον Αβραάμ (εκτιμάται τον 19ο π.Χ.), ώστε να παραμείνει ο Πατριάρχης των Εβραίων ως ξένος στη χώρα των Φιλισταίων, τη γη Χαναάν, για πολύ καιρό...

Οι Φιλισταίοι - Κρητικοί ίδρυσαν πέντε πόλεις (Ιησούς του Ναυή 13:3, Α' Σαμουήλ 6:17,18) με κυριότερη τη Γάζα την οποία σύμφωνα με τον Γάλλο καθηγητή Paul Faure, ονόμασαν Μινώα (Paul Faure, Ulysse le Cretois, έκδοση στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαζήση σε μετάφραση Σταύρου Βλοντάκη). Είναι αλήθεια ότι οι Μινωίτες είχαν ιδρύσει αρκετά λιμάνια στη Μεσόγειο με αυτό το όνομα που τα χρησιμοποιούσαν ως εμπορευματικούς σταθμούς.

Η Γάζα ήταν ένας ενδιάμεσος σταθμός για το ταξίδι στην μινωική Κρήτη από την Αίγυπτο, που γινόταν σε μία διαδρομή τεσσάρων εβδομάδων περίπου, διαγράφοντας ένα τόξο, με φορά αντίθετη των δεικτών του ρολογιού, που ξεκινούσε από το δέλτα του Νείλου, διένυε τις συροπαλαιστινιακές ακτές, την Κύπρο, την Λυκία και την Ρόδο και κατέληγε στην Κρήτη μέσω Κάσου και Καρπάθου από τα βορειανατολικά. Η Ζάκρος αποτελούσε ίσως, τον πρώτο κρητικό σταθμό για τα πλοία που έρχονταν από την ανατολή, με προορισμό την Κνωσό. Είναι λοιπόν λογικό - με βάση τα προερχόμενα από την Αίγυπτο αρχαιολογικά ευρήματα στην Κρήτη - η πρώτη μινωική εγκατάσταση στη Γάζα να έγινε τον 20ο αιώνα π.Χ., επιβεβαιώνοντας την Βίβλο.

Πρόσφατα, το 2007, ανακοινώθηκαν τα ευρήματα των ανασκαφών της τελευταίας δεκαετίας, που βρέθηκαν στον Ασκάλωνα, μία από τις πέντε πόλεις των Κρητών στην Παλαιστίνη, που βρίσκεται στο σημερινό Ισραήλ, νότια του Τελ Αβίβ. Τα ενεπίγραφα κεραμικά με χρώμα κόκκινο που βρέθηκαν ήταν αποτέλεσμα μιας καταστροφής της πόλης κατά τον 15ο π.Χ. αιώνα. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως ότι οι Φιλισταίοι είχαν αναπτύξει αξιόλογη αγγειοπλαστική τέχνη στην παραγωγή των φημισμένων αγγείων τους, και αξιόλογη αρχιτεκτονική κατασκευών. Από τα ευρήματα διαφαίνεται η ανωτερότητα του πολιτισμού των Φιλισταίων από αυτόν των γειτονικών σημιτικών φυλών του Ισραήλ, οι οποίες είχαν εγκατασταθεί στους γύρω λόφους και ήταν κατ' εξοχήν βοσκοί.

Τα ενεπίγραφα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο τεύχος του Μαρτίου του 2007 (Volume 56/2) του αρχαιολογικού περιοδικού The Israel Exploration Journal από δύο καθηγητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, τον Frank Moore Cross και τον Lawrence Ε. Stage. Ο Dr. Cross, ως ειδικός στις γλώσσες και τις διαλέκτους της Μέσης Ανατολής, αναφέρει ότι η γραφή στα ευρήματα είναι αιγαιακής προέλευσης και τη χαρακτήρισε κράμα Κυπρο-Μινωικής και Γραμμικής Α γραφής, δηλαδή πρόκειται για ελληνική γραφή. Στη θέση αυτή συμφωνεί και ο επικεφαλής της ανασκαφής αρχαιολόγος Dr. Stage.

Οι αγώνες για την κατάκτηση της Παλαιστίνης από τους Ισραηλίτες εναντίον των Φιλισταίων κράτησαν μέχρι τον καιρό του Δαυίδ, για διακόσια χρόνια, γιατί σύμφωνα με την Βίβλο οι Εβραίοι αλλαξοπίστησαν και προσκύνησαν τα είδωλα. Έτσι ο Θεός έστειλε τους Κριτές για να τους επαναφέρουν στον ορθό δρόμο. O Κριτής Σαμψών, που είχε προτίμηση στις Φιλισταίες κατά παράβαση του Ιουδαικού νόμου, γοητεύτηκε σύμφωνα με τη γνωστή αφήγηση από τη μοιραία Δαλιδά που τον κούρεψε, με αποτέλεσμα να χάσει τη δύναμή του και να συλληφθεί. Όταν οι Φιλισταίοι τον έβγαλαν ως περιφερόμενο λάφυρο χλεύης στη μεγάλη θρησκευτική τους γιορτή, τυφλό και αλυσοδεμένο στον Ναό, ο Σαμψών, που στο μεταξύ είχαν μεγαλώσει τα μαλλιά του, γκρέμισε το Ναό στη Γάζα, παίρνοντας μαζί του ως ένας πρώιμος κομάντο αυτοκτονίας, τρεις χιλιάδες Φιλισταίων φωνάζοντας (Κριταί 16:30)"αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων"...

Ο ηγέτης της Αλ Φατάχ, Γιάσερ Αραφάτ, θεωρούσε τον εαυτό του απόγονο των Φιλισταίων και με υπερηφάνεια δήλωνε την ...κρητική καταγωγή των Παλαιστινίων σε μία αγωνία διαμόρφωσης μίας ιδιαίτερης εθνικής ταυτότητας για τον λαό της Παλαιστίνης. Όπως πάντα, κάθε παρόμοια προσπάθεια περιπλανιέται στα όρια του μύθου, της φαντασίωσης αλλά και της ασυναρτησίας. Η ιστορία συνεχώς επαναλαμβάνεται με τους πρωταγωνιστές απλά να αλλάζουν ρόλους. Τώρα είναι οι Παλαιστίνιοι που διεκδικώντας το δικαίωμά τους για απόκτηση κρατικής οντότητας πρέπει να "απωθήσουν" τους Ισραηλινούς που επέστρεψαν πάνοπλοι με τις πλάτες των ισχυρών του πλανήτη, στη γη της Χαναάν.

Αφού στις μέρες μας, οι Ισραηλινοί υβρίζουν την παγκόσμια ιστορία, προσφέροντας αθώα νήπια ως θυσία στο όνομα του πολέμαρχου Θεού της εβραϊκής Βίβλου, που βοήθησε το λαό του Ισραήλ να διώξει τους Φιλισταίους από τη Γη της Γάζας, καλό είναι να θυμηθούν ότι τα πράγματα άλλαξαν ελαφρώς και δεν έχουν πλέον την αποκλειστικότητα επικοινωνίας με τον Θεό, γιατί πριν δύο χιλιάδες χρόνια σε μία προσπάθεια εκσυγχρονισμού της θρησκείας τους από μία σέχτα Εβραίων μεταρρυθμιστών, προέκυψε ο Χριστιανισμός που κάνει κουμάντο στο Βατικανό, όπως αργότερα σε μία άλλη ιστορική συγκυρία, δημιουργήθηκε ο Μουσουλμανισμός ως αναγκαία εξέλιξη, και επικαλείται και αυτός τον ίδιο πολέμαρχο Θεό, αυτόν τον Θεό του Αβραάμ, η πίστη στον οποίο επιβάλει σήμερα στην Χαμάς να αγωνισθεί μέχρι τελικής πτώσεως, σε έναν ιερό Τζιχάντ για την δικαίωση του λαού της Παλαιστίνης.

Γιατί μπορεί κατά την Βίβλο τα τείχη της Ιεριχούς να έπεσαν, με την επιθυμία του Θεού, από τις σάλπιγγες του Ιησού του Ναυή, αλλά η ιστορία σήμερα φέρνει στο προσκήνιο τους εκκολαπτόμενους, στη σημερινή φρίκη της Γάζας, Μουτζαχεντίν, που παρακινούμενοι από τον ίδιο Θεό, θα φωνάξουν σε λίγο, με τον δικό τους τρόπο, γεμάτοι μίσος για τους φονιάδες των παιδιών (Al Jazeera, live) αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων....