Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

Στο Ντάτσουν μιας Φυλής που Ζει Φευγάτη


Ξενύχτησα παρακολουθώντας την εκπομπή του Νίκου Αλιάγα "γκρο πλαν" στον άλφα που είχε καλεσμένο τον Διονύση Σαββόπουλο. Τα γυρίσματα έγιναν στις 29 του Σεπτέμβρη στην Θεσσαλονίκη. Μου τη δίνει το στυλάκι του σκηνοθέτη της εκπομπής που τραβάει τρικάμερο και κάνει κοντινό στον Αλιάγα την ώρα που μιλά ο προσκεκλημένος του, τόσο πολύ, που λίγο θέλω τώρα ν' αρχίσω να τα χώνω για τον Αλιάγα και την εγωπάθεια του και να χαλάσω το ποστ, αλλά ας είναι, συγκρατούμαι. Οφείλω να ομολογήσω ότι την πήγαν πολύ καλά την εκπομπή και ήρθαν διαβασμένοι. Συγκινητική η επίσκεψη στο 5ο γυμνάσιο που φοίτησε ο Διονύσης, συγκινητικός και καίριος ο παιδικός του φίλος Μπάμπης Καλλιπολίτης. Είμαι φαν του Διονύση από πολλά χρόνια. Από το γυμνάσιο. Αγαπώ τα τραγούδια του και κυρίως τους στίχους του. Μ' αυτούς τους στίχους μεγάλωσα. Έχουν στοιχειώσει μέσα μου. Νανουρίζω συχνά την κόρη μου τα βράδια με τον "κυρ Σταύρο". Πέρυσι το καλοκαίρι σε μία πολύ μικρή συναυλία του "Πυρήνα" στην Κρήτη η κόρη μου -τεσσάρων τότε- που καθόταν πίσω από την υπαίθρια "σκηνή" άρχισε να λέει τους στίχους του "κυρ Σταύρου" μαζί με τον Διονύση. Αυτός σταμάτησε και την άφησε έκπληκτος να ολοκληρώσει την απαγγελία μαζί με τους μουσικούς. Ήταν απόλαυση. "Αυτό το παραμύθι είναι του μπαμπά μου!!!!" είπε η μικρή σαν τελείωσε....Βέβαια η σχέση πέρασε από δοκιμασία τον καιρό με τα κουρέματα, τα στρατόπεδα ,τις σημαίες και τις άλλες υπερβολές του Διονύση. Αλλά έτσι είναι. Όπως και σε μία ερωτική σχέση τα πρώτα, το δυνατό ξεκίνημα δηλαδή που γίνονται όλες οι αναφορές, στηρίζουν την πορεία. Παρότι μου στραβόκατσε και δεν το κατάπια, δεν έσπασα τα βινύλια και όταν τον άκουσα ξανά το 1992 στην Θεσσαλονίκη ήταν σαν να μην άλλαξε τίποτα. Ομολογώ ότι εάν είχα σπάσει τα βινύλια τότε θα είχα διαπράξει ακρωτηριασμό. Ο Διονύσης εκείνη την περίοδο άκουσε πολλά από τους φίλους του. Το εκμυστηρεύτηκε στην εκπομπή και ο Μπάμπης Καλλιπολίτης. Τσακώθηκαν είπε. Βρίστηκαν. Ο Διονύσης έχει ζητήσει επανειλημμένα συγνώμη για εκείνη την περίοδο από τους "δικούς του" από το κοινό του.
Το πρωί που ήμουν στο κέντρο της πόλης για δουλειές, συμπτωματικά αγόρασα από ένα πωλητήριο μεταχειρισμένων δίσκων στο Ναυαρίνο το μοναδικό βινύλιο του Διονύση που αρνιόμουν πεισματικά να αποκτήσω όλα αυτά τα χρόνια, "το κούρεμα". Όταν λοιπόν ανακάλυψα αργά το απόγευμα ότι υπάρχει αυτή η εκπομπή το βράδυ, αποφάσισα να την δω. Ωραία σύμπτωση σκέφτηκα. Αφού άκουσα το "κούρεμα", κανά δυό τρείς φορές πριν την εκπομπή, σκέφτηκα πόσο μπροστά ήταν ο Διονύσης με το "κωλοέλληνες":

"Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτη
που φτάνει στο γνωστό αγριορωμηό
στο ντάτσουν μιας φυλής που ζει φευγάτη
απ' ότι ελληνικό στον κόσμο αυτό"

Ο πιο επίκαιρος στίχος, γραμμένος πριν από είκοσι χρόνια από έναν από τους σπουδαιότερους νεοέλληνες ποιητές κατά τον Οδυσσέα Ελύτη....Κι ας του λέγαμε τότε τόσα, γι αυτό ακριβώς το τραγούδι. Όσο θυμάμαι τώρα τι του είχε σούρει ο συχωρεμένος ο Βασίλης Ραφαηλίδης ...

5 σχόλια:

Τη 24 Οκτωβρίου 2007 στις 5:59 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Locus Publicus είπε...

Κάνω σεφτέ λόγω διαφοράς ώρας!
Συμπαθέστατος ο κύριος Σαββόπουλος. Εμείς που γεννηθήκαμε τη δεκαετία του'60, τον νοιώσαμε πιό κοντυνό, πιό οικείο. Προσωπικά του χρεώνω μερικά αριστουργήματα "Μπάλλος", "Το περιβόλι του τρελλού", "Η ρεζέρβα". Σε πολλά δεν συμφωνώ μαζί του. Σε άλλα είχε το θάρρος να δηλώσει πως έκανε λάθος. Αυτό μετράει. Σήμερα διατηρεί μια καλή αίσθηση του χιούμορ. Και μην ξεχνάμε το σημαντικότερο - ουδείς τέλειος. Νάναι καλά ο Διονύσης

 
Τη 24 Οκτωβρίου 2007 στις 3:13 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

Καλή σου μέρα υπερατλαντικέ συνοδοιπόρε της μπλογκόσφαιρας. Είμαι βέβαιος ότι θα σου άρεσε η εκπομπή. Ο Διονύσης γλυκύτατος διαβαίνοντας τις γειτονιές της φθινοπωρινής Θεσσαλονίκης, μετά την έκθεση, τις εκλογές και τα νταβαντούρια. Όμορφα, με σαββοπούλιες ατάκες του στυλ : "Ο Ομηρος ήταν ο πρώτος ράππερ" και "το ραπ βγαίνει από το ράπσοντι", ήταν ο μοναδικός πληθωρικός Διονύσης. Είναι αλήθεια ότι για πολλούς ο Σαββόπουλος έκλεισε με την "Ρεζέρβα" το 1979 και ότι μετά πήγε σπρώχνοντας για άλλα είκοσι χρόνια μέχρι το 1999 που έβγαλε τον "Χρονοποιό" , με τη φόρα και την έμπνευση του '60 και του '70. Πλέον έχει σταματήσει να γράφει τραγούδια και τα τελευταία χρόνια κάνει εμφανίσεις με τον "πυρήνα", με τους εξαίρετους μουσικούς Κουρτσόγλου και Λάμψα. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς, αδιαμφισβήτητο είναι ότι τα αριστουργήματα όπως λες, μας φτερούγησαν το νου σε ατραπούς μοναδικούς, με οδηγό την έμπνευση του Διονύση.

 
Τη 24 Οκτωβρίου 2007 στις 3:17 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Λωτοφάγος είπε...

Έτσι είναι:δεν τον καταλάβαμε τότε. Μας έτσουξε το "κωλοέλληνες"! Πόσο δίκιο είχε τότε ο Νιόνιος! Γιατί πάντα αναγνωρίζουμε τις αξίες με καθυστέρηση; Θέλουμε να μας χαϊδεύουν τα αφτιά, να μας λένε παραμύθια... Μισούμε αυτόν που κρατάει τον καθρέφτη. Με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε ούτε τα ελαττώματα αλλά ούτε και τα χαρίσματα μας! ΄Αβυσσος!

 
Τη 24 Οκτωβρίου 2007 στις 3:39 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

Λωτοφάγε, μου θύμισες το εξής περιστατικό : Το 1990 σε μία μαραθώνια ραδιοφωνική εκπομπή που είχαμε σε ραδιόφωνο με θέμα το πανεπιστήμιο, είχαμε καλεσμένο το Ζουράρι όπου είχε πει απίθανα πράγματα. Σε κάποιο μουσικό "ιντερμέδιο" της τρίωρης εκπομπής μου ζήτησε να παίξουμε το "κωλοέλληνες". "Αυτό είναι απαγορευμένο εδώ, Κώστα" του απάντησα αυστηρά. "Καλά ρε μη θυμώνεις, τότε βάλε μου Πάριο....".

 
Τη 29 Οκτωβρίου 2007 στις 7:33 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger fpboy είπε...

Όλη η Ελλάδα σε μια εκπομπή!
Αν και νεότερης γενιάς βλέποντας την εκπομπή προσπαθούσα να καταλάβω ''τι έγινε τότε , που όλα ήταν πιο δύσκολα '' .

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα