Το μακιγιάζ

Αφού η τεκνατζού Hanna Schmitz στο The reader του Stephen Daldry που διασκεύασε τη νουβέλα του Bernhard Schlink, παραδέχτηκε ότι εντάχθηκε στα Ες Ες το 1943, αφήνοντας μία δουλειά καριέρας, όταν μάλιστα είχε πάρει προαγωγή στην Ζήμενς, για να υπηρετήσει ως ανθρωποφύλακας των κρατούμενων γυναικών στη φρίκη του Άουσβιτς, κρύβοντας έτσι το μυστικό του αναλφαβητισμού της, τι περιμένατε να κάνουν οι καλογυαλισμένοι, πολυμορφωμένοι, λαδωμένοι ποντικοί της Ψωροκώσταινας, με τα δέκα δύο μάστερ και τα δακτυλίδια από τα αμερικάνικα πανεπιστήμια, που παπαρολογούν με θράσος στα παράθυρα της τηλεαπάτης, με μάτια ζαργάνας, πιστοποιημένοι κλεφτοκοτάδες, κρατώντας στα χέρια τα τιμολόγια για τα τηλεφωνικά κέντρα και τους απορροφητήρες. Να μην τα πάρουν τα φράγκα του θείου Ζήμενς και να καταντήσουν σαν την Hanna του απόλυτου καθήκοντος ή και ακόμα χειρότερα, σαν τον εφιάλτη που μετέτρεψαν την Kate Winslet οι μακιγιέρ της παραγωγής?

Άλλωστε η ιστορία αποδεικνύει ότι στην ελλαδίτσα η τύχη της Hanna είναι μόνο για το σινεμά. Διότι αμέσως μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα τον Μάιο του 1941, ο αντιπρόσωπος της εταιρείας και γαμπρός του Ζήμενς, Ιωάννης Βουλπιώτης, ανέλαβε ως γενικός διευθυντής, την αποκλειστική εκμετάλλευση των ραδιοφωνικών εκπομπών όταν ιδρύθηκε η Α.Ε. Ραδιοφωνικών Εκπομπών (ΑΕΡΕ). Λέγεται μάλιστα ότι ο Βουλπιώτης παρακολουθούσε στενά την δραστηριότητα και των τριών δοσίλογων κυβερνήσεων, έχοντας κύριο λόγο στις αποφάσεις τους.

Μετά την κατοχή, ο Ιωάννης Βουλπιώτης συνέχισε να είναι αντιπρόσωπος της Ζήμενς. Τον Αύγουστο του 1955 με την εμπλοκή του σε ένα κορυφαίο σκάνδαλο, αναφορικά με τις προγραμματικές συμβάσεις του ΟΤΕ, προκάλεσε κυβερνητική κρίση, γεγονός που ανάγκασε τον υπουργό συγκοινωνιών και δημοσίων έργων, Κωνσταντίνο Καραμανλή, που αντιδρούσε στις απαιτήσεις της γερμανικής εταιρείας, να θέσει την παραίτησή του στη διάθεση του ετοιμοθάνατου στρατάρχη Παπάγου.

Τα σχόλια στον τύπο, που πρωτοστατούσε η εφημερίδα Ελευθερία, μιλούσαν για στημένη και σκηνοθετημένη υπόθεση. Βλέπετε, οι εγχώριοι σκηνοθέτες των υπερπαραγωγών του πολιτικού χρήματος τα καταφέρνουν καλλίτερα, επιβλέποντας οι ίδιοι το μακιγιάζ του κουκουλώματος, υλοποιώντας τα πρωτόκολλα υψηλής αισθητικής: Μετά τη θύελλα του 1955, η σύμβαση θα κυρωθεί τελικά από την Βουλή των Ελλήνων το 1957, όταν στην εξουσία θα είναι πια η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή...