Στα γουναράδικα

Έχουν περάσει κιόλας οι πρώτοι έξι μήνες της παγκόσμιας κρίσης και τα σημάδια της αδυναμίας ελέγχου της κατάστασης είναι πλέον ορατά. Τα χρηματιστήρια καταρρέουν, οι αγορές ξετινάζονται, οικονομικοί κολοσσοί πνέουν τα λοίσθια μετατρεπόμενοι σε σαπάκια της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Κατά πως φαίνεται, τα δισεκατομμύρια που έριξαν οι ηγεσίες της δύσης στα τραπεζικά συστήματα των κρατών τους ακολουθώντας τη συνταγή του Γκόρντον Μπράουν, αποδείχτηκαν ανίκανα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αλλά και η αλλαγή ηγεσίας στον Λευκό Οίκο, παρά την πρόσκαιρη ευφορία που δημιούργησε, δεν εμφανίζεται αρκετή από μόνη της για να διορθώσει την πορεία των πραγμάτων.

Και επειδή ο καπιταλισμός δεν θα παραδώσει τα όπλα εύκολα, πετώντας την πετσέτα στο καναβάτσο, είναι πλέον κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι για να μην καταρρεύσει το σύστημα, θα οδηγήσει την υπόθεση κυνικά και χωρίς συναισθηματισμούς στο μονοπάτι που γνωρίζει καλά, για να ξεπλένει όλες τις κρίσεις του όπως πάντα, κι ας κάνουμε όλοι ξορκίζοντας το κακό, ότι δεν καταλαβαίνουμε που πάει η δουλειά. Για τότε, αγαπητοί φίλοι σας εύχομαι προκαταβολικά, όπως συνήθιζε να λέει ο αρχικαπετάνιος της φωτογραφίας καλή αντάμωση στα γουναράδικα, εξήντα τέσσερα χρόνια ακριβώς από την επέτειο της Βάρκιζας που τιμά τον πάτο αυτού του ποστ.

Βεβαίως οι μέντορες της ημεδαπής αφασίας περί άλλων τυρβάζουν. Οι διαχειριστές της εξουσίας μας διαβεβαίωσαν τον Σεπτέμβριο ότι η χώρα δεν κινδυνεύει από τα τοξικά ομόλογα, αφού προηγουμένως έκαναν την απογραφή το 2005 καρφώνοντας την πατρίδα τους στον μπάρμπα Αλμούνια, που τώρα τους στριμώχνει, γιατί η Ελλάδα είναι κατά ομολογία της κυβέρνησής της, πρώτη στα μπαλαμούτια όπως και στα ελλείμματα, αφού διόρισαν μερικές χιλιάδες αγροφύλακες για τη σωτηρία του έθνους, τώρα αλληλοκατηγορούνται εκ των έσω για ανικανότητα, στο βαθμό που δε σκάνε ακόμα οι βόμβες των μαθητευόμενων τρομοκρατών πρακτόρων, σκορπώντας τον όλεθρο στη δυνατή Ελλάδα των μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμού γωνία.

Παράλληλα το έθνος ξεχαρμανιάζει τις καθημερινές με την Πετρούλα και τα σαββατοκύριακα με τις δημοσκοπήσεις. Πρώτο το Πασόκ και αυτό το σαββατοκύριακο με καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Καραμανλή, ο οποίος εκλιπαρεί πλέον την αντιπολίτευση για εθνική συνεννόηση, προκειμένου να βγει η πατρίδα από την κρίση και να γλυτώσει ο ίδιος από τις πέτρες, που θα αρχίσουν σε λίγο να σκάνε στην αυλή της Νατάσας. Η ρουφιάνα η ιστορία όμως πως επαναλαμβάνεται: Το 1932 όταν έφτασαν τα απόνερα της κρίσης του ΄29 στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός Βενιζέλος κάλεσε ανεπιτυχώς τον Τσαλδάρη για συνεργασία στα πλαίσια μίας κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Στην παραπάνω πρόταση η μείζονα αντιπολίτευση του Λαϊκού Κόμματος, σφύριζε αδιάφορα αφήνοντας τον Βενιζέλο να καεί κατά την τελευταία πρωθυπουργία του, διαχειριζόμενος την κρίση.

Οι εναλλακτικές επιλογές σε αυτή την ατμόσφαιρα είναι προφανώς περιορισμένες. Με την ναυτιλία βουλιαγμένη στο τέλμα και την κατασκευή τελειωμένη, απομένει πλέον ο τουρισμός να δώσει το καλοκαίρι τη χαριστική βολή για να καταλάβουμε που βρισκόμαστε. Γιατί αυτή η κρίση, ακόμα και εάν υπάρξει ανάκαμψη στην παγκόσμια αγορά σύντομα, στην Ελλάδα θα έχει χρονικό βάθος που θα είναι μακρύ και αβέβαιο. Στην άκρη του πλάνου η αντιπολίτευση μαραμένη ψελλίζει προτάσεις τραυλίζοντας...

Εκτός από τις πρόωρες εκλογές - που ζητούνται με στυλ να 'χαμε να λέγαμε - να πάμε μόνοι μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο λέει ο ένας, να απαιτήσουμε να ενεργοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση της αλληλεγγύης επιμένει ο άλλος, να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο και η πλουτοκρατία προτείνει η διαρκής επανάσταση στο 18ο συνέδριό της, που θα αποκαταστήσει τον σταλινισμό σαν την πεμπτουσία του σοσιαλισμού, οικουμενική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον ευρωτραπεζίτη Παπαδήμο εισηγείται ο λιμασμένος για εξουσία του 3% με το ζόρι. Και πάλι καλά να λέτε που ο τελευταίος δεν πρότεινε τον Παττακό, αφού κατά τους νεοέλληνες του Σκάι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, της γνωστής γυψοποιίας, συγκαταλέγεται μεταξύ των εκατό μεγαλύτερων Ελλήνων, αντάμα με τον Περικλή, τον Μεγαλέξανδρο και τον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο! Ο Στέλιος περιλαμβάνεται στις Αλαφούζειους δέλτους με τον γενικό όρο Άγνωστος Στρατιώτης δίπλα στον Γεώργιο Καραΐσκάκη και στον Άρη Βελουχιώτη(...). Στην ανάγνωση της λίστας διαπιστώνει κανείς πολύ εύκολα ότι εκτός του Χουάν Ραμόν Ρότσα, Έλληνες και μάλιστα σπουδαίοι, ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Ιουστινιανός και ο Βασιλεύς Όττο Βίτελσμπαχ. Εκεί που το μηδέν της ελλαδικής αφασίας συναντά εκστατικό το άπειρο της ασχετοσύνης.

Η ελληνική οικονομία στενάζει εξαιτίας της στάσης των τραπεζών που τράβηξαν τα λουριά και στέγνωσαν την αγορά από ρευστό, παραδίδοντας τους επαγγελματίες στους τοκογλύφους και στα τσακάλια για να εφαρμόσουν τις διατάξεις του νέου πτωχευτικού νόμου. Η νέα πιπίλα στο στόμα του παντοτινά ανώριμου βρέφους, του νεοέλληνα επιχειρηματία, που ενώ κολυμπά στα σκατά ονειρεύεται μεγαλεία, γράφει άρθρο 99. Οι Έλληνες τραπεζίτες εφαρμόζοντας τη ρήση του Μαρκ Τουαίην ο τραπεζίτης είναι κάποιος που σου δίνει μία ομπρέλα όταν έχει λιακάδα και σου την παίρνει πίσω όταν αρχίσει να βρέχει , και χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος - τουλάχιστον προφανής λόγος εφόσον η χρηματοπιστωτική κρίση δεν θα πρεπε να τους επηρεάζει - διέκοψαν τις χρηματοδοτήσεις βραχυκυκλώνοντας την αγορά από τη μία μέρα στην άλλη. Εκεί που σε παρακάλαγαν πριν από οκτώ μήνες να σου δώσουν λεφτά, τώρα δε δίνουν φράγκο οδηγώντας τις επιχειρήσεις στην χρεωκοπία. Και μάλιστα τη στιγμή που έχουν κατοχυρώσει τα είκοσι οκτώ δις του σχεδίου ενίσχυσης και έχουν ήδη τσεπώσει αρκετά από αυτά, ενώ ως δείγμα ευρωστίας έριξαν τα επιτόκια καταθέσεων, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν πλέον ανάγκη τα λεφτά των καταθετών. Βεβαίως και υπάρχουν σημαντικές στρεβλώσεις στην ελληνική αγορά, που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της δίχως προηγούμενο χρηματοδότησης των τραπεζών σε κάθε αεριτζή - παπατρέχα, αλλά η φυματίωση δεν γιατρεύεται με ηλεκτροσόκ και ευθανασία...

Και όλα αυτά, ενώ ο Θρύλος κερδίζει πέναλτι λίγο κάτω από το κέντρο ΚΑΙ στην Ευρώπη, μαζεύοντας ταυτόχρονα τρία στο πλεκτό του κηπουρού Νικοπολίδη, έτσι και η εξουσία της ελλαδίτσας, καμώνοντας την ισχυρή, παρακαλά να σφυρίξει κάποιος τη λήξη του ματς, μπας και προλάβουν να γυρίσουν σπίτι οι μεγάλοι διαπραγματευτές, τουλάχιστον με τα σώβρακα, αφού θα έχουν προλάβει να ξεπουλήσουν πρώτα, τα πάντα όλα...