Της πατρίδας μου η σημαία...

Ο αιρετικός μπλόγκερ δεν θα συνεχίσει το γνωστό στίχο που τιτλοφορεί το ποστ αλλά θα αντιτείνει ότι της πατρίδας του η σημαία έχει χρώμα ...βαυαρικό. Γιατί η ιστορία της πώλησης του ΟΤΕ δεν αποτελεί την πρώτη γερμανική οικονομική εμφάνιση στην Ελλάδα. Είναι η ιστορική συνέχεια μίας σειράς γεγονότων που χαρακτηρίζουν την νεοελληνική αφασία. Υπάρχει παρελθόν. Σπουδαίο και διδακτικό. Αυτό το ποστ θα περπατήσει στις διαδρομές της γερμανικής εμπλοκής στη χώρα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Τον Ιανουάριο του 1833, μετά την δολοφονία του Καποδίστρια που οργανώθηκε από τους Άγγλους, το ελεύθερο ελληνικό κράτος υποδέχεται στο Ναύπλιο, τον μονάρχη Όθων (Όττο Βιττελσμπαχ), γιο του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου του Α', που φθάνει με την αγγλική φρεγάτα Μαγαδασκάρη. Ο νεαρός, μόλις 17 ετών βασιλιάς των Ελλήνων κουβαλά μαζί του τους Γερμανούς αντιβασιλείς Άρμανμπεργκ, Μάουερ και Χάιντεκ , που του έδωσε προίκα ο μπαμπάς του για να κυβερνήσουν -ανεξέλεγκτα- την Ελλάδα μέχρι την ενηλικίωση του Όθωνα και να στήσουν τους μηχανισμούς της ελληνικής διοίκησης. Μαζί τους έρχονται περίπου τέσσερις χιλιάδες Βαυαροί στρατιώτες οι απόγονοι των οποίων, ως Έλληνες πολίτες πλέον, διακρίνονται στην νεοελληνική κοινωνία με ονόματα όπως Έβερτ, Βόζενμπεργκ, Χόιπελ, Βασενχόφεν κλπ. Επίσης Γερμανοί αρχιτέκτονες και επιχειρηματίες (πχ ο οινοποιός Γούσταβ Κλάους) θα ακολουθήσουν τον νεαρό Βασιλιά αργότερα στο μικρό πλην πανέμορφο Γκρίχελαντ...
Ο βασιλιάς Όθων απευθύνθηκε πρώτη φορά στους Έλληνες υπηκόους του στις 30 Ιανουαρίου 1833, φυσικά στα Γερμανικά. Μίλησε εμφατικά για την ανάγκη καταπολέμησης της αναρχίας! Ήταν δηλαδή ξεκάθαρος με το καλημέρα.
Η βασιλεία του Όθωνα άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της στην Ελλάδα. Η μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα, το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 με αίτημα το Σύνταγμα, η εφαρμογή του γερμανικού δικαίου, η καθιέρωση του αυτοκεφάλου για την ελλαδική ορθόδοξη εκκλησία είναι μερικά από τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα που συνεχίζουν να αποτελούν σημεία αναφοράς για το σημερινό νεοελληνικό κράτος. Παράλληλα το σύστημα εκπαίδευσης, η δημόσια διοίκηση, η δικαιοσύνη, ο στρατός και η χωροφυλακή ιδρύθηκαν από τους Βαυαρούς.

Την περίοδο της βαυαροκρατίας έγινε ο επανασχεδιασμός της ελληνικής σημαίας, με σκοπό το κυανό χρώμα να ταιριάζει με αυτό της εικονιζόμενης σημαίας της Βαυαρίας, δηλαδή της γενέτειρας του βασιλιά Όθωνα.

Φανταστείτε τι έγινε όταν ήρθαν οι Γερμανοί και προσπάθησαν να επιβάλλουν τους θεσμούς του νέου κράτους. Κοτζαμπάσηδες-φεουδάρχες, πολέμαρχοι, καπεταναίοι πρώην, αλλά και νυν κατσαπλιάδες έγινε προσπάθεια να μετατραπούν σε φορείς ενός δυτικοφανούς κράτους γερμανικής κατασκευής. Ωστόσο η βαυαρική διοίκηση της Αντιβασιλείας ήταν πολύ σκληρή. Ο αντιβασιλιάς Μάουερ θα μείνει στην ιστορία ως ο θεμελιωτής του ελληνικού νομικού συστήματος. Ήταν αυτός που δεν δίστασε να καθίσει στο σκαμνί τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη σαν προδότη και κόντεψε να τον στείλει στη λαιμητόμο. Ο γέρος του Μωριά ξεσήκωνε τους Ρωσόφιλους Μωραίτες (Ναπαίους)ενάντια στην αυταρχικότητα της Αντιβασιλείας και ζητούσε την εμπλοκή του εγγυητή Τσάρου στα ελληνικά πράγματα.
Οι Γερμανοί ξέροντας προφανώς με τι είχαν να κάνουν λειτούργησαν πατερναλιστικά και αυταρχικά τοποθετώντας στην κρατική μηχανή αποκλειστικά Βαυαρούς. Διέλυσαν τα ένοπλα σώματα και κυνήγησαν ανελέητα όσους από τους αγωνιστές του '21 αντιδρούσαν. Έτσι στο τέλος του 1834 υπηρετούσαν στον ελληνικό στρατό 5.000 Βαυαροί και ελάχιστοι Έλληνες. Ο αντιβασιλιάς Άρμανμπεργκ έστησε τον τακτικό στρατό ως γνήσιος πρόγονος των στρατηγών της Βέρμαχτ και απεδείχθη διοικητικός φορέας μνημειώδους αυταρχισμού.

Οι Βαυαροί είχαν επιβάλει μέχρι και την αρχιτεκτονική τους επιλογή για το νεαρό ελληνικό βασίλειο. Τυπικό δείγμα αποτελεί το σημερινό κτίριο της Βουλής που ολοκληρώθηκε ως βασιλικό ανάκτορο το 1847, σε σχέδια του Φρίντιχ φον Γκέντερ, διευθυντή της ακαδημίας καλών τεχνών του Μονάχου. Νωρίτερα είχε προταθεί από τον μπαμπά του Όθωνα, Λουδοβίκο, ως θέση του ανακτόρου η ... Ακρόπολη, πρόταση η οποία ευτυχώς απερρίφθη.

"Γκρεμίστε τα ξενόφερτα νεοκλασικά" φώναζε ο Άρης Κωνσταντινίδης προκαλώντας την απορία των νεοελλήνων που πάντα θεωρούσαν τα κτίρια με τους φοίνικες ως σήμα κατατεθέν της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι αντικατέστησαν τον οθωμανικό τύπο αστικής κατοικίας με τα σαχνισιά και τα καφασωτά, με τις χουρμαδιές στην αυλή και τις καμήλες που συμπλήρωναν το ντεκόρ της Αθήνας της απελευθέρωσης.

Το 1853 ξέσπασε ο Κριμαικός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Ο Όθων έχοντας πάρει αέρα πια μετά από διακυβέρνηση είκοσι χρόνων, σχεδιάζει την κατάληψη της Ηπείρου και της Θεσσαλίας. Ο αξιωματικός Δημήτριος Καραισκάκης, γιος του στρατηγού του '21 Γεωργίου, μπουκάρει στην Ήπειρο και την ελευθερώνει! Η μάχη στα Πέντε Πηγάδια έμεινε στην ιστορία. Οι Άγγλοι που δεν πολυγουστάρουν τέτοια, αποφασίζουν να στριμώξουν τον Βαυαρό βασιλιά που κάνει του κεφαλιού του. Την άνοιξη του 1854, σε ένα γεγονός που θυμίζει τα Δεκεμβριανά, αγγλογαλλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τον Πειραιά. Θα μείνουν στην Αθήνα τρία χρόνια μέχρι το τέλος του Κριμαικού πολέμου το 1857 για να αποτρέψουν τις αποκοτιές του Όθωνα και τον ενθουσιασμό των Ελλήνων. Ήταν η πρώτη κατοχή της Ελλάδας όπως σοφά παρατήρησε ο Βασίλης Ραφαηλίδης...

Τελικά με την εμπλοκή των αιώνιων νταβατζήδων της νεοελληνικής μιζέριας Άγγλων, ο Όθων κηρύσσεται έκπτωτος το 1862 μετά από κίνημα που εκδηλώθηκε από τον συνταγματάρχη του πυροβολικού (συμπτώσεις που σοκάρουν) Δημήτριο Παπαδιαμαντόπουλο την 10η Οκτωβρίου και πήρε το δρόμο της επιστροφής στην Βαυαρία. Το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του τελειώνει γραφικά με την φράση "Παρακαλώ τον εύσπλαχνον Θεόν να απονέμει πάντοτε την χάριν του εις τας τύχας της Ελλάδας". Ο ίδιος δεν παραιτήθηκε ποτέ από τον Θρόνο. Πέθανε το 1867 και ετάφη στο Μόναχο φορώντας την ελληνική φουστανέλα!

Η εμπειρία της γερμανικής κατοχής 1941 - 1944 δεν αντέχει κριτικής. Ο ελληνικός λαός τον χειμώνα του λιμού του 1942 αντιμετώπισε τον κίνδυνο της γενοκτονίας. Εκτιμάται ότι 300.000 Έλληνες πέθαναν από ασιτία. Περίπου 1.000 θάνατοι την ημέρα. Ταυτόχρονα με την μέθοδο του δανείου και των "εξόδων κατοχής" η χιτλερική Γερμανία λήστεψε τον χρυσό του ελληνικού κράτους. Το Γερμανικό κράτος, ενιαίο από το 1992, δεν επέστρεψε ποτέ τον ελληνικό χρυσό των κατοχικών δανείων, όπως αρνείται να δώσει τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές και εκτελέσεις του άμαχου πληθυσμού παρά τις αποφάσεις των δικαστηρίων.

Το 1993 εγκαθίσταται ως ανάδοχος για την κατασκευή του αεροδρομίου στα Σπάτα η Γερμανική εταιρεία Χόχτιφ. Με μία αποικιοκρατική σύμβαση διαχειρίζεται την κατασκευή του "Ελ Βενιζέλος" χρησιμοποιώντας ως υπεργολάβους ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες που δουλεύουν με τιμές εξευτελιστικές σε συνθήκες αραπιάς για το μεγαλείο του Γερμανού αναδόχου. Πλήθος αγωγών των Ελλήνων υπεργολάβων- χορηγών της Χόχτιφ -υποβλήθηκαν στα ευρωπαικά διαιτητικά δικαστήρια εναντίον των Γερμανών. Βλέπετε, σύμφωνα με το ελληνικό δημόσιο οι ελληνικές τεχνικές εταιρείες δεν ήταν ικανές να κατασκευάσουν το έργο και έπρεπε να έρθουν οι Γερμανοί. Ωστόσο, οι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες μερικά χρόνια αργότερα θα ολοκληρώσουν στην ώρα τους, πολλές φορές με ίδια χρηματοδότηση τα ολυμπιακά έργα, το ελληνικό τεχνικό θαύμα, βγάζοντας ασπροπρόσωπη τη χώρα και αναγκάζοντας τον πρόεδρο της ΔΟΕ Ζαγκ Ρογκ, που έτρωγε και έπινε τζάμπα για ένα μήνα το 2004, να ομολογήσει τον θαυμασμό του και να δηλώσει πριν την τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας ότι "το 1997 που ήρθαμε πρώτη φορά είδαμε μία μπουλντόζα που την πήγαιναν από εργοτάξιο σε εργοτάξιο". Και δεν βρέθηκε ένας να του απαντήσει "Φαντάσου να είχαν και δεύτερη μπουλντόζα, τι θα έκαναν".
Το αεροδρόμιο στα Σπάτα άνοιξε τον Μάρτιο του 2001. Θα το εκμεταλλεύεται η Χόχτιφ για 30 χρόνια, μέχρι το 2031. Αξίζει να υπενθυμίσω ότι πριν από λίγους μήνες η Χόχτιφ ως "έμπειρος" διαχειριστής του αεροδρομίου, στον φετινό χιονιά της 19ης Φεβρουαρίου, άφησε το αεροδρόμιο απροστάτευτο με αποτέλεσμα να ανασταλεί η λειτουργία του από το χιόνι, γιατί δεν διέθετε τον ανάλογο εκχιονιστικό εξοπλισμό! Πλήρης ελληνοποίηση του Γερμανού διαχειριστή, δεν βρίσκετε? Πιστεύω ότι η Χόχτιφ δεν θα άφηνε ποτέ να κλείσει οποιοδήποτε γερμανικό αεροδρόμιο από το χιόνι. Στην Ελλάδα όμως...

Σε μία άλλη, πιο πρόσφατη περίπτωση οι μίζες της Ζίμενς ταλανίζουν την ελληνική πολιτική σκηνή. Η γερμανική εταιρεία φέρεται ότι τα "έχωνε" κανονικότατα σε πολιτικούς και διοικητικούς παράγοντες για την εξασφάλιση αστρονομικών συμβάσεων με το ελληνικό δημόσιο, τον ΟΤΕ και την ασφάλεια των ολυμπιακών αγώνων. Πλήρης κατάργηση των αξιών. Οι Γερμανοί ως γνήσιοι ανατολίτες, λαδώνουν πλέον ανοιχτά για να πάρουν τις δουλειές στο κράτος που σχεδίασαν και έστησαν οι πρόγονοί τους πριν από 175 χρόνια! Κατάντια...

Φυσικά, όλα τα παραπάνω τα σαρώνει η επιτυχία του Όθωνα του νεώτερου. Του Όττο Ρεχάγκελ. Ο Γερμανός προπονητής κατάφερε να οδηγήσει την εθνική ποδοσφαιρική ομάδα στο ψηλότερο σκαλί του ευρωπαικού ποδοσφαιρικού βάθρου στο Euro του 2004 γεμίζοντας τους νεοέλληνες με εθνική περηφάνια και ενθουσιασμό. Το ευρωπαικό κύπελλο αξίζει όσο η βαυαροκρατία του Όθωνα, η γερμανική κατοχή, οι συμβάσεις της Χόχτιφ και της Ζίμενς, η πώληση του ΟΤΕ.

Της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα βαυαρικό λοιπόν. Γι αυτό ας μην καίνε τις βελγικές (!!!) σημαίες με αγκυλωτούς σταυρούς, θεωρώντας ότι είναι γερμανικές, οι άσχετοι διαμαρτυρόμενοι μπροστά στα παλαιά ανάκτορα των επτά χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, που έκτισε ο Βαυαρός βασιλιάς, στην πλατεία συντάγματος που αιματοκύλισαν στα Δεκεμβριανά το 1944, οι ταγματασφαλίτες συνεργάτες των Γερμανών ναζιστών. Απλώς ας είμαστε έτοιμοι. Γιατί εάν γίνει κανένα θαύμα το καλοκαίρι στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ελβετίας και η ελληνική ομάδα του Όττο Ρεχάγκελ ξαναπάρει το ευρωπαικό κύπελλο, ετοιμαστείτε σε στάση βαθιάς επίκυψης και σε κλίμα ευφορίας να υποδεχτούμε τους Γερμανούς στρατηγικούς επενδυτές. Και τώρα που έχουν πάρει φόρα και έχουν μάθει τα κόλπα, θα μας πάρουν όχι μόνο τον ΟΤΕ αλλά και τα σώβρακα...