Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Η Οσία και ο Φάραγγας την Πρωταπριλιά

Από τα ωραιότερα μέρη στην Ελλάδα είναι το φαράγγι της Σαμαριάς, στην Κρήτη. Ένας τόπος θρύλων και μυστηρίου, σμιλεμένος από το χρόνο, που ερωτοτροπεί με τη μυσταγωγία του άπειρου. Οι τριακόσιες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο, διασχίζουν οδοιπορώντας το δέκα οκτώ χιλιομέτρων φαράγγι, προσπερνώντας μάλλον αδιάφορα, τα σημεία του θρύλου που συνοδεύουν αυτό το μνημείο της φύσης, στην ανόθευτη πορεία του στο χρόνο. Τόπος ιερός, μυσταγωγίας, διαχρονικό καταφύγιο ανταρτών, μνημείο ελευθερίας, το φαράγγι της Σαμαριάς στέκεται σήμερα νησίδα αντίστασης της φύσης στη λαίλαπα του σύγχρονου πολιτισμού και της "ανάπτυξης".
Οι κάτοικοι της περιοχής το αποκαλούν μονολεκτικά "Φάραγγα" γιατί μόνο έτσι του πρέπει. Όλα τα άλλα είναι φαράγγια. Και πράγματι ο νομός Χανίων έχει συνολικά τριάντα επτά φαράγγια. Κανένα όμως δεν έχει την μεγαλοπρέπεια και την αγριάδα του Φάραγγα.
Η ονομασία της Σαμαριάς προέρχεται από το όνομα της βυζαντινής εκκλησίας της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας που βρίσκεται μέσα στο φαράγγι, κοντά στον οικισμό Σαμαριά, στο μέσον της διαδρομής για το Λυβικό Πέλαγος. Είναι η παραφθορά του Οσία Μαρία σε Σιά-Μαρία και τέλος σε Σαμαριά.
Σύμφωνα με το συναξάρι της, η Μαρία γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 345 μΧ. Ήταν πολύ όμορφη και αγαπούσε τις σαρκικές απολαύσεις και την έκλυτη ζωή. Όταν όμως επισκέφθηκε τα Ιεροσόλυμα ένιωσε την ανάγκη να μετανοήσει και αφιερώθηκε στην ασκητική ζωή. Η μνήμη της γιορτάζεται από την ορθόδοξη εκκλησία, την Πρωταπριλιά.
Ο εθνικός δρυμός της Σαμαριάς ιδρύθηκε το 1962 με νόμο του κράτους για να διαφυλαχτεί η μοναδική ενδημική πανίδα, τα σπάνια αρπακτικά και ο κρητικός αίγαγρος, το αγρίμι των κρητικών. Τότε αποχώρησαν οι τελευταίοι τριάντα κάτοικοι του χωριού Σαμαριά. Σήμερα το χωριό παραμένει ακατοίκητο. Ο οικισμός ιδρύθηκε την εποχή των Κομνηνών. Η διαχρονική δραστηριότητα των κατοίκων ήταν η υλοτομία. Το κρητικό κυπαρίσσι που υπήρχε άφθονο στο φαράγγι ήταν φημισμένο υλικό ναυπηγικής ξυλείας από τη μινωική εποχή.
Η ξακουστή ναυτοσύνη των Σφακιανών καραβοκύρηδων που ταξίδευαν συχνά στην Αίγυπτο, στο Μισσίρι των Κρητικών, εξηγεί την παρουσία της Αιγυπτίας Οσίας στο χώρο του φαραγγιού.
Η Σαμαριά είναι ένας παράξενος και δύσκολος τόπος. Και ήταν ακόμα δυσκολότερος για μόνιμη κατοίκηση. Το φυσικό περιβάλλον προκαλεί δέος. Η σκέψη της μόνιμης εγκατάστασης εξάπτει την φαντασία. Το χειμώνα το φαράγγι είναι απροσπέλαστο λόγω του ύψους των νερών. Ο μινωικός Ταρραίος ποταμός που το διασχίζει, πλημμυρίζει. Για το λόγο αυτό ανοίγει για το κοινό από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο.
Στο φαράγγι υπήρχε ιερό της Αρτέμιδος στην θέση που σήμερα βρίσκεται η μικρή εκκλησία του Αγίου Νικολάου, πριν από τον οικισμό της Σαμαριάς, καθώς τον προσεγγίζουμε από το οροπέδιο του Ομαλού, την θρυλική στράτα των Μουσούρων.
Όταν ο Άγγλος περιηγητής Ρόμπερτ Πάσλευ επισκέφθηκε το φαράγγι, τον Μάιο του 1834, οι Σφακιανοί οδηγοί του έδειξαν την "Χώρα των Ελλήνων, εκεί που τελείωσαν οι Έλληνες" εννοώντας ίσως τη θέση κάποιου αρχαίου ιερού από αυτά που έμειναν όρθια μέχρι και τον δέκατο αιώνα και διατηρήθηκαν στην μνήμη για ακόμα περισσότερα χρόνια.
Βορειότερα στον Γκίγκιλο, την κορφή των Λευκών Ορέων είναι ο "θρόνος του Δία" και η "στράτα των Ελλήνων", στο Ληνοσέλι. Στην νότια άκρη του Φάραγγα στο Λυβικό πέλαγος ήταν η αρχαία πόλη Τάρρα, στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο οικισμός Αγία Ρουμέλη. Η Τάρρα στα Ρωμαικά χρόνια ήταν σπουδαίο κέντρο υαλουργίας. Υπήρχε ιερό του Ταρραίου Απόλλωνα και θαυμαστό θεραπευτικό κέντρο. Ο μύθος λέει ότι ο ίδιος ο θεός Απόλλων ήρθε στη Σαμαριά για να εξαγνισθεί από τον μεγάλο ιερέα και θεραπευτή Καρμάνορα για το φόνο του Πύθωνα στους Δελφούς. Εκεί ερωτεύτηκε ο Απόλλωνας την μινωίτισσα Ακκακαλίδα. Μαγεμένος ο θεός του Φωτός από την ομορφιά της, δεν ξημέρωσε την μέρα στην ώρα της αλλά παρέμεινε στην αγκαλιά της. Ήταν η μεγαλύτερη νύχτα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.
Οι μύθοι είναι άπειροι. Το υπόβαθρο τους χάνεται στα βάθη του χρόνου και δηλώνει την διαχρονική κατοίκηση του φαραγγιού.
Μία όμως ιστορία είναι ξεχωριστή. Ο θρύλος της Χρυσομαλλούσας. Στα χρόνια της Βενετοκρατίας, το 1319, η όμορφη κόρη Χρυσή Σκορδίλη από τα Σφακιά έγινε αιτία για μεγάλο μακελειό όταν ο Βενετός Καπουλέτος της φρουράς των Σφακίων, της έκοψε μία πλεξούδα από τα μαλλιά της, για να την τιμωρήσει που αρνήθηκε να ενδώσει στις ερωτικές του διαθέσεις. Η οικογένεια των Σκορδίλων είχε βυζαντινή καταγωγή. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός τους είχε παραχωρήσει τα Σφακιά με αυτοκρατορικό χρυσόβουλο. Το επεισόδιο αυτό ήταν η αφορμή για την έναρξη του κινήματος των Σκορδίλων. Επί ενάμιση χρόνο οι Βενετοί προσπαθούσαν να πατήσουν την Σαμαριά όπου κατέφυγαν οι Σφακιανοί χωρίς αποτέλεσμα. Οι απώλειες των Βενετών ήταν τόσο μεγάλες που αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν. Η Χρυσομαλλούσα κατά το θρύλο έγινε μοναχή και έμεινε στην εκκλησία της Οσίας Μαρίας στο φαράγγι.
Όταν στη δεκαετία του '70 γίνονταν εργασίες για την αναστήλωση της εκκλησίας ανακαλύφθηκε ένας τάφος ο οποίος περιείχε τα οστά μίας γυναίκας με άλιωτα μαλλιά και ένα περίεργο κόσμημα. Το εύρημα ταυτίστηκε από τους Κρητικούς με την Χρυσομαλλούσα.
Κάθε χρόνο οι Σφακιανοί οργανώνουν πανηγύρι στην βυζαντινή εκκλησία της Οσίας Μαρίας. Είναι η μοναδική νύχτα που επιτρέπεται η διανυκτέρευση στον Φάραγγα. Η ψυχή και διοργανωτής του πανηγυριού είναι ο θρύλος των Σφακιών, ένας ξεχωριστός ιερέας, ο παπά-Χιωτάκης, γνήσιος απόγονος των κρητικότατων Ανταρτών-Χαίνηδων, που παραμένει απόλυτα ταυτισμένος με τα νότια Σφακιά και την αρμύρα του Λιβυκού Πελάγους.
Απόλλωνας, Άγιος Νικόλαος, Άρτεμις και Οσία Μαρία μπερδεμένοι στην μαγεία της Φύσης, στον παρθένο τόπο του Φάραγγα. Οι θρύλοι, οι μύθοι, οι βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχαιολογικά ευρήματα σταματούν τον χρόνο και προκαλούν την φαντασία. Όλα είναι τόσο όμορφα δεμένα μεταξύ τους που μοιάζουν με ψέμα, σαν σε παραμύθι. Αυτός ο τόπος ο ξεχωριστός, μόνο την Πρωταπριλιά μπορούσε να γιορτάζει...

28 σχόλια:

Τη 1 Απριλίου 2008 στις 12:09 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

ΥΓ Το ποστ αφιερώνεται στον αγαπητό Παναγιώτη Γ. που με παρότρυνε να το ανεβάσω. Του χρόνου θα πορευτούμε μαζί στο πανηγύρι.

 
Τη 1 Απριλίου 2008 στις 1:30 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Suspect είπε...

ωραιο, για μια ακομα φορα, αφιερωμα.

 
Τη 1 Απριλίου 2008 στις 4:38 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Βασικέ :-)
καλό μήνα

Μέρη πανέμορφα - Φαράγγι, Πρέβελη!!!

Μου έβαλες ιδέα.... αν μείνει χρόνος μπορεί και να εφορμήσω το Πάσχα που θα μαι στο νησί.

:-)

 
Τη 1 Απριλίου 2008 στις 7:37 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Φαίδρα Φις είπε...

"μια ώρα κάθε νύχτα κοιμάται το νερό στα ποτάμια,στη θάλασσα,στις λίμνες,στις πηγές...ρέει ήσυχο και σιγανό,
όποιος θέλει να πιει αυτή την ώρα,πρέπει πρώτα να το ταράξει με το χέρι για να το ξυπνήσει,γιατί αλλιώς το νερό αγανακτεί και του παίρνει το νου του..."

χαιρετισμούς
και καλό Απρίλιο

 
Τη 1 Απριλίου 2008 στις 8:37 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσκες είπε...

Προτείνω και τηνπαραλία του Αγ. Παύλου ακριβώς δίπλα στην έξοδο του Φάραγγα. Ότι πρέπει για κατασκήνωση το καλοκαίρι.

Που τα βρίσκεις όμως ρε Βασικέ.

Άριστος.

 
Τη 1 Απριλίου 2008 στις 11:18 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger γ.κ. είπε...

Και η ιστορία της Σια-Μαρία
δεν θα μπορούσε να γιορτάζεται άλλη μέρα...

Εχω λοιπόν να διαλέξω η σε βρίσκω του χρόνου εκεί η μια και ενας φίλος έγινε μπαμπάς στο Ηράκλειο βρίσκω την vassia το πάσχα :-))

@φαιδρα
προσπαθώντας να καταλάβω που κολλάει αυτό που γράφεις ξανακοίταξα το κείμενο και Σεβάστηκα άλλη μια φορά την μυθολογία των αρχαίων ελλήνων

"Εκεί ερωτεύτηκε ο Απόλλωνας την μινωίτισσα Ακκακαλίδα. Μαγεμένος ο θεός του Φωτός από την ομορφιά της, δεν ξημέρωσε την μέρα στην ώρα της αλλά παρέμεινε στην αγκαλιά της. Ήταν η μεγαλύτερη νύχτα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος."

βασικέ... πόσο λες να καθυστέρησε ο Θεός να ξημερώσει;

Καλό βράδυ

σε όλους

 
Τη 1 Απριλίου 2008 στις 11:46 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Φαίδρα Φις είπε...

@ψουξ,
το ήξερα ότι δε θα με απογοήτευες...

καλό βράδυ σε όλους

 
Τη 1 Απριλίου 2008 στις 11:59 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Ο άλλος είπε...

Εξαιρετικό για μια ακόμη φορά το ποστ. Έχω μόνο έναν μικρό ενδοιασμό για την προέλευση του ονόματος Σαμαριά.

 
Τη 2 Απριλίου 2008 στις 1:26 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger fpboy είπε...

Αστείρευτη η Κρήτη μας σε όλα της.
Σε ιστορίες και σε παραδόσεις,σε αγαθά και σε ανθρώπους.

 
Τη 2 Απριλίου 2008 στις 5:10 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Ψουξ :-)
Κοντά θα είμαστε, Ρέθυμνο εγώ.

 
Τη 2 Απριλίου 2008 στις 5:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger mtryfo είπε...

Τι υπέροχη εμπειρία το περπάτημα του φαραγγιού, το τάισμα των αγριμιών και οι εναλλαγές του τοπίου!!
Μετά βουτιά και ξεκούραση στην Αγ. Ρουμέλη...

Δεν ήξερα ότι εκτός απ την "μακρά" νύχτα του Απόλλωνα, έκρυβε και τόσα αλλα μυστικά ο φάραγγας,
σ ευχαριστώ vasike, ειναι τόσο ωραίες οι ιστορίες σου, αλλά και ο τρόπος που τις διηγείσαι!!!

 
Τη 2 Απριλίου 2008 στις 6:46 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Καταρχήν βασικέ σβήσε από τα σχόλια αυτό του ¨ Ditaur¨ επειδή πρόκειται για ιο.
Στη συνέχεια θέλω να σου πω πως πέρασα όμορφα διαβάζοντας και μαθαίνοντας.
Μια απορία (όχι που δεν θάχα...) μόνο: αυτή η αγία που λες πως έμενε στο φαράγγι, το έκανε για να κρατάει παρέα στους Σφακιανούς ναυτικούς;
Και άλλη μια απορία: γιατί οι περισσότερες; πουτάνες (με το συμπάθιο) όταν γεράσουν το ρίχνουν στη θρησκεία σε βαθμό που μερικές να ανακηρύσσονται και αγίες;
Καλό μήνα.

 
Τη 3 Απριλίου 2008 στις 6:38 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

Αγαπητοί φίλοι σας γράφω κάτω από την μαγική εικόνα των Λευκών Ορέων που στραφταλίζονται χιονισμένα στον απριλιάτικο πεισματάρη ήλιο.

@ Suspect

Αφιέρωμα για τους ρέκτες της περιπέτειας, όπως σε έχω κόψει.

@ Vassia

Άντε λοιπόν! Ρέθυμνο? Ποιός σπουδάζει εκεί? Καλή εξόρμηση εύχομαι και που ξέρεις μπορεί και να σταυρώσουν οι δρόμοι μας. Εάν πράγματι αναζητήσεις τους τόπους του "Αθώοι και Φταίχτες" και διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές του ποστ "οικειοθελώς" θα με βρεις!! Βάζω δύσκολα?

@ φαίδρα φις

πολύ πετυχημένο. και μάλιστα αφού έκανες τον εραστή της ξεπέτας, Ψουξ να καλοδιαβάσει το ποστ, εύγε!!!

@ βάσκες

Όλο το Ε4 της νότιας ακτής είναι μαγικό. Ο άγιος Παύλος είναι Τόπος.

@ Ψουξ

Γνωρίζω ότι μου επιτρέπεις την αμεσότητα.

Μάλλον από αυτόν τον μύθο προέκυψαν οι ατελείωτες πολικές νύχτες. Είναι οι αιώνιοι εραστές της Σαμαριάς που μεταφέρθηκαν σε άλλον τόπο για να χαρούν τις αγκαλιές τους.

@ άλλος

Αυτό κυριαρχεί. Ιδέες βεβαίως δεκτές.

@ fp boy

Η Κρήτη είναι μάγισσα φίλε. Και το ξέρεις καλά.

@ mtryfo

Χαίρομαι που έχεις μνήμες. Ευκαιρία λοιπόν να τις φρεσκάρεις με τις νέες πληροφορίες, οδοιπορώντας ξανά προς το Λυβικό Πέλαγος. Τι λες?

@ Syneas

Η Χρυσομαλλούσα δεν ήταν αγία. Ήταν η αφορμή του κινήματος των Σκορδίλων. Πάλι καράβι έσειρε syneas.

Όσο για την Οσία Μαρία, το συναξάρι της λέει ότι πλήρωσε τα ναύλα της από την Αλεξάνδρεια στα Ιεροσόλυμα, όπου και άγιασε, σε ....είδος. Εάν δεν πιστεύεις δες εδώ.

 
Τη 3 Απριλίου 2008 στις 7:45 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger αθεόφοβος είπε...

Εξαιρετικό ποστ.
Μου θύμισες τό πέρασμα του φαραγγιού όταν ήμουνα 24 χρονών καλοκαίρι, με κάτι άβολα παπούτσια σε 3 1/2 ώρες σχεδόν τρέχοντας με μια μόνο επιθυμία.
Να φτάσω στην θάλασσα και να βουτήξω μέσα!

 
Τη 3 Απριλίου 2008 στις 9:10 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ αθεόφοβος

Αυτήν την επιθυμία πρέπει να τιθασεύσει κανείς στο φαράγγι. Χρειάζεται πολύ χρόνος για να απολαύσει ο οδοιπόρος τα δώρα της φύσης και του χρόνου. Μοιάζει με παιχνίδι των αισθήσεων και της φαντασίας. Προβληματισμός και ανησυχία που εναλλάσσονται με τον θαυμασμό και την έκπληξη. Ο φάραγγας είναι ανεξάντλητος. Κάθε χρόνο και διαφορετικός.

 
Τη 3 Απριλίου 2008 στις 9:21 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Locus Publicus είπε...

Διακαή πόθο έχω φίλε Βασικέ να επισκεφτώ την Κρήτη, και τον Φάραγγα. Με τέτοια ιστορική αναφορά, ο πόθος μου μεγάλωσε. Οταν μια μέρα πάω, θα σε θυμηθώ.

 
Τη 3 Απριλίου 2008 στις 9:30 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ locus publicus

Γιατί Κρήτη δεν είναι τα κάθε λογής Ζωνιανά και οι "αξίες" τους...

 
Τη 3 Απριλίου 2008 στις 9:39 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Locus Publicus είπε...

Γι' αυτό δεν είχα ποτέ μου την παραμικρή αμφιβολία..

 
Τη 3 Απριλίου 2008 στις 10:15 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vassper είπε...

Αξιο υιοθετημένο παιδί της Κρήτης, εύγε.Οι χαρές σου επαέ, ν'άναι όσες τα πετρουλάκια του Φάραγγα.
Με συγκίνησες!

 
Τη 3 Απριλίου 2008 στις 11:21 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ vassper
Χαίρομαι που σου άρεσε!
Αυτό που με έκανε να χαρώ ιδιαίτερα από τα γραπτά και προφορικά σχόλια είναι ότι ο καθένας επικεντρώνεται σε διαφορετικό σημείο του κειμένου. Στη φύση και στα αγρίμια, στις αναμνήσεις που δεν ξεθωριάζουν, στην αγία πρώην ακόλαστη, στην Χρυσομαλλούσα πέτρα του σκανδάλου του 14ου αιώνα, στον έρωτα του Απόλλωνα και στην Ακκακαλίδα, στα Σφακιά, στον παπά Γιώργη Χιωτάκη. Όταν ο Παναγιώτης Γ. με παρακίνησε να ανεβάσω αυτό το ποστ για την Πρωταπριλιά δεν σκεφτόμουνα ότι θα προκαλούσε τόσο ετερόκλητα σχόλια. Αγίες, πόρνες, θεοί, δαίμονες και αντάρτες, αγρίμια και ξωτικά.
Όταν θα πέφτει ένα χαλίκι από τα πρανή του φάραγγα θα αναρωτιέμαι στο εξής ποιός από όλους το ρίχνει...

 
Τη 4 Απριλίου 2008 στις 1:12 π.μ. , Ο χρήστης Blogger squarelogic είπε...

Βασικε Μετοχε
δε σταματας να μας καταπλησσεις με τις αστειρευτες γνωσεις σου αλλά και τον μοναδικο τρόπο που τις μετουσιώνεις σε ιστοριες.Τυχερες οι κορες σου!
Περιττο να πω ποσο ου αναψες την περιεργεια αν και 4ωρο περπάτημα υπό την αφορητη καλοκαιρνη ζεστη δεν είναι το φόρτε μου.Αντε μετά να μην βλέπεις με τα ματια του μυαλού μπροστα σου μονο θαλασσα σαν τον Αθεοφοβο και φυσικα ετσι να χανεις την απολαυση της διελευσης...Και δεν ειμαστε πια και 24...

Μια απορια...τελικα Θεσ/νικη είσαι ή Κρήτη?

 
Τη 4 Απριλίου 2008 στις 6:29 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ squarelogic

Η καλλίτερη εποχή για να διασχίσει κανείς το φαράγγι είναι η αρχή και το τέλος της περιόδου δηλαδή τον Μάιο και μέχρι 15 Ιουνίου ή το τέλος Σεπτεμβρίου. Τέσσερις ώρες για δεκατέσσερα χιλιόμετρα? Πρέπει να τρέχεις για να το κάνεις. Υπολόγιζε ένα γεμάτο εξάωρο για να το απολαύσεις.
Ζω στην Θεσσαλονίκη. Όμως τύχη αγαθή και επαγγελματικοί λόγοι με φέρνουν πολύ συχνά στην Κρήτη, όπου τα τελευταία δώδεκα χρόνια βιώνω την αστείρευτη γλυκιά κουζουλάδα των κρητικών φίλων μου, τη μαγεία του φυσικού τοπίου μαζί με απίστευτες ιστορίες.
Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

 
Τη 4 Απριλίου 2008 στις 2:30 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Βασικέ διάβασα το βίο της ¨ οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας¨, στην οποία με παρέπεμψες, και κατασυγκινήθηκα!
Άλλο ένα τέτοιο ¨βίο¨να διαβάσω και με βλέπω να τρέχω στην έρημο…

 
Τη 4 Απριλίου 2008 στις 2:56 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger xasodikis είπε...

Αααχ, να δούμε πότε θα την κάνουμε αυτή τη διάσχιση...

 
Τη 4 Απριλίου 2008 στις 4:58 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ syneas

Βλέπεις πόσο εύκολο είναι να γίνει κανείς θρήσκος?

@ xasodikis

Έχει και η Κρήτη ψηλά βουνά χασοδίκη μου. Ο Ψηλορείτης με 2456 μέτρα είναι ένατη κορφή σε ύψος στην Ελλάδα. Ακολουθούν οι Πάχνες στα Λευκά Όρη (ο αρχαίος Βερέκυνθος) με 2453 μέτρα ύψος.

 
Τη 4 Απριλίου 2008 στις 10:27 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger doctor είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για έναν πανέμορφο τόπο αν κι εγώ ψηφίζω Σαντορίνη.

 
Τη 30 Απριλίου 2008 στις 5:11 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

TIPOTA DEN EINAI TYXAIO PROSFATA TO EPIKEFUHKAN KAI MONAXOI APO UIBET SOLIN
ETYXE NAME EKOI!

 
Τη 30 Απριλίου 2008 στις 5:11 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

TIPOTA DEN EINAI TYXAIO PROSFATA TO EPIKEFUHKAN KAI MONAXOI APO UIBET SOLIN
ETYXE NAME EKOI!

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα