Το εθνικό καθήκον
Οι τελευταίες ημέρες το απέδειξαν περίτρανα. Η συμμορία με τους εντός των τειχών υπηρέτες της, παρακολουθεί με δέος ένα παθιασμένο πλήθος Ελλήνων σαν έτοιμο από καιρό.
Στο λεκανοπέδιο των έξι εκατομμυρίων κατοίκων, τα τρία εκατομμύρια από αυτούς, είναι υποχρεωτικό πλέον με την ένταση που επιβάλει το εθνικό καθήκον, μία φορά το μήνα, να αφιερώνουν ένα βράδυ στην Ελλάδα, με σκοπό, η Πλατεία που τον Σεπτέμβρη του 1843 συνομίλησε για πρώτη φορά με την ιστορία, τότε που οι Έλληνες απαίτησαν από τους πρόγονους του Σόιμπλε το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, να μετρά εκατό χιλιάδες παρόντες.
Για να περισωθούν τα ελάχιστα, από τους καταπατητές της ζωής μας. Από τους ληστές της Πατρίδας. Γιατί οι Έλληνες είναι εδώ, διαδηλώνοντας την άρνηση θανάτου, ενσωματώνοντας τον σύγχρονο Καραισκάκειο λόγο: Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλες νεκροθάφτες. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο.
9 σχόλια:
!!!
Aλίμονο σε κείνους που τις εποχές του ένδοξου Αντρέα προειδοποιούσαν για την επερχομενη λαική Κλεπτοκρατία και την κουλτούρα της αλητείας που σιγά σιγά σκέπαζε τη χώρα. Πολιτικά μιλώντας, η φωνή αυτή ζήτημα να ξεπέρασε το 2%.
Απολύτως προβλέψιμο το τραγικό τέλος του ελληνικού "σοσιαλισμού", απο την εποχή που ο ίδιος ακριβώς αριθμός αποτελούσαν τους "ενθουσιασμένους". Η στάση του αγανακτισμένου λαού είναι σαφής. Να φύγουν όλοι οι πολιτικοί, και να γίνει στάση πληρωμών. Κανείς δεν χρωστάει τίποτα. Δεν είναι και άσχημη θέση. Είτε με Μνημόνιο 2 είτε με χρεωκοπεία η κόλαση ειναι εξασφαλισμένη, πολλάκις δε και καθαρτική.
Και η φουκαριάρα η σημαία άγεται και φέρεται ανάλογα με τις περιστάσεις, άλλοτε σαν κουρελόχαρτο που καίγεται τελετουργικά, και αλλοτε φορτωμένη με ένδοξους συμβολισμούς που θυμίζουν τους ήρωες του 21.
Ολα αυτά συνυπάρχουν υπέροχα. Ηρθε η σειρά μας να βιώσουμε με Επανάσταση. Με το καλό να ορίσει. Μόνον απο τις στάχτες αναγεννούνται οι κοινωνίες.
Εχοντας πλήρη συναίσθηση του λόγου μου, και ως έλληνας ομογενής, πιστεύω πως η Χρεωκοπία είναι πράγματι μια εναλλακτική λύση. Θα βγάλει πάθη που θα συγκρουστούν, εμφύλιο αίμα που θα τρέξει, θα "καθαρίσει" το τοπίο για τις επερχόμενες γενιές.
Ας το παραδεχτούμε ανοιχτά. Μας σώζουν για λίγο ακόμα μέχρι να βρεθεί λύση για το ευρώ. Οσα λεφτά χάσουν απο "μπροστά" θα τα πάρουν απο "πίσω" με τις νέες αποικιακές συμβάσεις. Το σημερινό σύστημα (δημοσιονομικά, κοινωνικά, πολιτικά και ηθικά) δεν είναι βιώσιμο.
Στην αρχή λεφτά υπήρχαν. Μετά μάθαμε ότι "δεν υπάρχει σάλιο". Αργότερα βιώσαμε τον εκβιασμό "μνημόνιο ή χρεοκοπία", και λίγομετά στις αυτοδιοικητικές εκλογές το "Σγουρός ή θάνατος". Το ίδιο βιολί συνεχίζει στην καταβολή κάθε δόσης. Με επιστροφή στη δραχμή, μας απείλησε η φωνή του "Εδώ Τοκογλυφείο", για την καταστροφή της 15ης Ιουλίου μας προειδοποίησε ο δούλος υπουργός, "δεν παίρνετε την 5η δόση" μας δήλωσε ο αναπληρωτής του γάλλου αλυσοδεμένου επιβήτορα, ενώ ένας θλιβερός πρωθυπουργός για πρώτη φορά στην παγκόσμια πολιτική ιστορία παρακαλούσε τους ηττημένους πολιτικούς του αντιπάλους να τον στηρίξουν, για να αλωθεί συναινετικά η χώρα επαρκώς, χωρίς πισωγυρίσματα.
Και όταν ο λαός γέμισε τις πλατείες, όλα αλλάξαν σε ένα βράδυ.
Και να που η δόση γίνεται σίγουρη, και νέα δάνεια άμα γουστάρουμε, και ότι πάμε καλά διαλαλεί ο Τόμσεν.
Αφού λοιπόν Λόκους το έχουμε εμπεδώσει το δούλεμα, ας κάνουμε και κάτι παραπάνω πιστοί στα διλήματα που γράψανε την ιστορία αυτού του τόπου. Γιατί το Κούγκι, το Αρκάδι, το Μεσσολόγγι και το Ζάλογγο νωρίτερα και η Αλβανία αργότερα γίνανε κόντρα στην Moody's της κάθε εποχής. Είναι η υπέρβαση που νικά τον ορθολογισμό.
Ο χαμένος τα παίρνει όλα. Και το ευρώ τους κσι τις αγορές τους. Και το ξέρουν καλά. Γι αυτό μας στηρίζουν. Γιατί απλά πλέον δεν είναι μόνο οι Έλληνες.
Όσο για τη γνώμη μου την έγραψα εδώ πριν από ένα χρόνο: Προτιμώ τη σωστή καταστροφή από τη λάθος σωτηρία.
Mια αληθινά ΕΛΛΗΝΙΚΗ Κυβέρνηση θα αξιοποιούσε τη χθεσινή τεράστια συγκέντρωση,αλλά και τη 10μερη παρουσία εκεί,για να πει στους άτεγκτους δανειστές να ρθούν εκείνοι να πείσουν τον ελλην.λαό γιατί είναι αναπόφευκτα για αυτόν τα μέτρα θανάτου που του ετοίμασαν...
Διότι άσχετα απ την $&*\# 5η δόση,και ο τελευτα'ιος Ελληνας κατανόησε πια,πως για λίγα ακόμα δανεικά,που θα πληρώσουν τα πανωτόκια των "επενδυτών",θα ξεπουληθούν οι πόροι της χώρας,τα εθνικά της θέματα,αλλά και οι 2 επόμενες γενιές της...Και δεν πείθεται πια...Ήταν ήσυχος όσο είχε ακόμα να χάσει...τώρα που ε΄γινε φανερό οτι σκοπεύουν να του τα πάρουν όλα το Κούγκι δεν φαντάζει ξαφνικά τόσο μακρινό...
Στη διαχρονία της νεοελληνικής ιστορίας αυτός ο τόπος κυβερνήθηκε από κάθε λονής ξεπουλημένους. Ένας πρωθυπουργός (Δ.Γούναρης) εκτελέστηκε για εσχάτη προδοσία, το 1922.
Ο ανηψιός του, Π. Κανελλόπουλος κατέβηκε στον πολιτικό στίβο για να "καθαρίσει" το όνομα του θείου από την ντροπή. Και τα κατάφερε. Έτσι σήμερα, έχουμε δρόμους και πλατείες στο όνομα του πρωθυπουργού του μεσοπολέμου, ενώ η λεγόμενη κοινή γνώμη, χωρίς να ξέρει και πολλά, θεωρεί την εκτέλεση των έξι, πράξη υπερβολική ή και άδικη. Μπροστά σε τούτα τα καθάρματα, ο Δημήτριος Γούναρης ήταν μέγιστος πατριώτης.
Έτσι για να αρχίσουμε σιγά σιγά να σκεφτόμαστε φίλε Squarelogic την τιμωρία των σύγχρονων δοσιλόγων, των πρόθυμων συνεργατών, με το τέταρτο ράιχ, που θα έχει την τύχη των προηγούμενων...
Πριν από το Σύνταγμα, άκουγα νέους ανθρώπους να μου λένε απελπισμένοι: "Ας χρεοκοπήσουμε επιτέλους! Δεν αντέχω αυτόν τον αργό θάνατο! Έτσι κι αλλιώς, μέλλον δεν έχω."
Μια βόλτα στο Σύνταγμα σού φτιάχνει τη διάθεση. Είναι οι μούντζες; Τα λέιζερ; Ο ανοιχτός δημόσιος χώρος που τόσο μας λείπει;
Όχι, είναι το Μαζί! Αυτή η μικρή λέξη που τόσο μας έλειψε. Είμαστε ΜΑΖΙ και ακούμε ο ένας τον άλλο!
Ακόμη κι αν οι συγκεντρώσεις σταματήσουν, το μήνυμα της Πλατείας το επιδώσαμε!
Κάνοντας ομαδική ψυχανάλυση Λωτοφάγε μου. Ο δρόμος είναι μακρύς και οι συνθήκες ιστορικές. Το αίσθημα αλληλεγγύης ενός ετερόκλητου και ΙΣΩΣ πολιτικά ανώριμου πλήθους, θα γίνει αφετηρία για την ελπίδα, που όταν πάρει εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνιστούν την κινηματική λειτουργία, αναγνωρίζοντας την πολιτική αιτία της ληστείας, τότε θα τρέμουν οι τραπαζίτες και οι ντήλερ του τέταρτου ράιχ, στο οποίο ξεπουλιέται η χώρα για να μεταβληθεί σε επαρχία του Χερ Σόιμπλε.
Σε αυτό ελπίζουμε όλοι, Βασικέ μου.
Χαιρετισμούς στην όμορφη Θεσσαλονίκη.
Όπου βιώνουμε ένα απίστευτο ματς Θεοδωράκη-Μπουτάρη. Όταν η ασυναρτησία γίνεται πολιτική...
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα