Χαίρε Τάσο Καρατάσο

Αμήχανα εκστασιασμένοι μπροστά στην έκπληξη που η ζωή μας επιφύλασσε. Ζούμε επιτέλους και τούτη την μοναδική εμπειρία στη φτωχή μας πατρίδα. Σύσσωμη η ελληνική κοινωνία περιμένει και αγωνιά για το πετυχημένο σκάσιμο του γνωστού αυγού. Ζήτω στις διαχρονικές - μεταπολεμικές- κουφάλες για την εξαθλίωση της πατρίδας. Μπράβο τους. Για το μίσος που μας μπόλιασαν. Εύγε. Για το φόβο που μας παροχετεύουν ενδοφλέβια κάθε βράδυ μέσα από τα δελτία των εργολάβων τους. Δύο φόνοι και δύο συμπολίτες που χαροπαλεύουν σημαίνουν απλά την αρχή της απίστευτης τραγωδίας. Ο μαέστρος της καφρίλας, ο ξεπαπούτσωτος σύντροφος Παπουτσής αφού καμάρωσε βλέποντας το Αιγαίο γεμάτο πτώματα σαν υπουργός ναυτιλίας της σημιτικής εκσυγχρονιστικής ληστείας, ας επαίρεται πλέον και για το αίμα που φρόντισε να ξεκινήσει να χύνεται μαζικά στο κέντρο της Αθήνας, και ίσως, εάν του έχει μείνει λίγο τσίπα, να θυμηθεί τότε που ήταν το πρώτο βιολί στην ΕΦΕΕ, μπας και ξεράσει σε καμία γωνία από την αηδία, κατεβαίνοντας - έστω και λίγο - από το βάθρο της ορχήστρας, στο έργο που διευθύνει...