Μάσα Χάρμα

Τετρακόσια σαράντα δύο εκατομμύρια θα πληρώσουν στο ελληνικό δημόσιο για το 3% του ΟΤΕ οι Γερμανοί της DT. Πάνω από δέκα δις ευρώ αποτιμάται η χρηματιστηριακή αξία του οργανισμού. Και με το μειοψηφικό ποσοστό του 23% οι Γερμανοί παίρνουν το μάνατζμεντ. Και αυτό παρουσιάζεται ως επιτυχία και μάλιστα ευρωπαικού επιπέδου.

Η διαδικασία για την πώληση του ΟΤΕ ξεκίνησε αρχικά από το ΠΑΣΟΚ σαν μία προσπάθεια "λαικού καπιταλισμού" ανάλογη με αυτή του Βritish Telecom που έγινε στην Βρετανία: "Οι μετοχές στον λαό και το χρήμα στον οργανισμό". Το βαρύ χαρτί του ΟΤΕ όμως άλλαξε χέρια και ο πολύς Ανδρέας Βγενόπουλος με την MIG μάζεψε τα χαρτιά στο χρηματιστήριο. Τότε κατάλαβαν οι σημερινοί κυβερνώντες ότι θα χάσουν τ' αυγά και τα καλάθια και προχώρησαν στην ψήφιση του αντίθετου με τις επιταγές της Ευρωπαικής Ένωσης νόμου για το πλαφόν του 20%. Η MIG ως άξιος παίχτης της αγοράς αφού διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε προοπτική για την ίδια, κουβάλησε τους Γερμανούς πουλώντας τις μετοχές της σε απίστευτα νούμερα (2,55 δις ευρώ), προξενεύοντας τους ταυτόχρονα στο δημόσιο για το συνολικό πακέτο του ΟΤΕ. Η κυβέρνηση πλέον βρέθηκε να συνομιλεί με έναν εύρωστο ευρωπαικό κολοσσό και βρήκε ευκαιρία να πουλήσει ότι είχε απομείνει για καθαρά ταμειακούς λόγους, που δεν απέχουν πολύ από την ιδεολογική φιλελεύθερη πλατφόρμα των "ιδιωτικοποιήσεων". Το θέμα όμως δεν είναι ιδεολογικό ούτε αποτελεί καμία απόφαση στρατηγικής. Βαφτίστηκε ως τέτοιο για να τηρηθούν τα προσχήματα, να συγκαλυφθεί η ανικανότητα για την "άλωση" του ΟΤΕ από την MIG και να υποβαθμιστεί η επερχόμενη καταδίκη στο Ευρωπαικό Δικαστήριο για το νόμο του πλαφόν 20%.

Με όρους ελεύθερης αγοράς η MIG οικονόμησε γύρω στα διακόσια εκατομμύρια ευρώ ενώ τα κυβερνητικά ορθολογικά ξεφτέρια έκοψαν τις μαγκιές μπροστά στην DT, κατέβασαν τα βρακιά τους και παραχώρησαν το μανατζμεντ του οργανισμού. Οι Γερμανοί αγοράζουν και ελέγχουν ένα καλοστημένο δυνατό μαγαζί που τους βάζει γερά στην αγορά της νοτιοανατολικής Ευρώπης και όχι μόνο.

Αφού με την πώληση του ΟΤΕ δεν έγινε και τίποτα το τρομερό κατά τους κυβερνώντες, γιατί δεν φτιάχνουμε άλλον ένα ΟΤΕ να τον σουτάρουμε κι αυτόν στους Ολλανδούς ας πούμε? Αμ τη ΔΕΗ? Τον ΟΣΕ? Τα Λιμάνια? Τι τα θέλουμε. Μόνο την Ολυμπιακή δεν την παίρνει κανένας. Γιατί άραγε? Λέτε οι στρατηγικοί επενδυτές να φοβούνται τα συμπαντικά κύματα που εκπέμπονται από τις ιερές θέσεις της μυστικής Ελλάδας όπως αποκαλυπτικά παρουσιάζει ο Παπαρόπουλος και αναμασά αποκλειστικά ο Χαρδαβδέλας μαζί με κάποια φασιστοειδή που η φιλοπατρία τους αρχίζει και τελειώνει στα σενάρια συνωμοσίας ενός αθέατου κόσμου?

Η αγάπη για την πατρίδα εκφράζεται με πράξεις. Το επιχείρημα ότι ξεφορτωνόμαστε τον ΟΤΕ για να μην γίνει "Ολυμπιακή" περιέχει υπονοούμενα ότι τελικά ο Αλογοσκούφης έπιασε τους Γερμανούς κορόιδα και τους πάσαρε τον ΟΤΕ. Κανένας όμως δεν αγοράζει για να χάσει λεφτά. Ο ΟΤΕ είναι μαγαζί γωνία, επένδυση με πολύ μεγάλη ανταποδοτικότητα και μικρό κόστος παραγωγής ενώ οι αεροπορικές εταιρείες έχουν διεθνώς μαύρα χάλια. Αναμφίβολα η εγκληματική κακοδιαχείριση στην Ολυμπιακή από τους κάθε λογής τυχοδιώκτες ήταν αρκετή για να βουλιάξει την εταιρεία.

Η θέση να θεωρεί κάποιος τον εαυτό σου ανίκανο να διαχειριστεί μία χρυσοτόκο επιχείρηση και για το λόγο αυτό την πουλάει και τα αρπάζει, περιέχει την σπάνια αρετή της αυτογνωσίας. Μόνο που αντίστοιχες θέσεις δεν ταιριάζουν σε ευπατρίδες κρατικούς λειτουργούς που διαχειρίζονται την δημόσια περιουσία. Η πατρίδα δεν δημιουργήθηκε με τις θέσεις των κάθε λογής ορθολογιστών, αλλά με αίμα, θυσίες, ολοκαυτώματα και υπερβάσεις από αυτούς που είχαν την πίστη και την ελπίδα για κάτι παραπάνω από το μπόι τους, ενάντια στις συμβουλές και παραινέσεις των κατά καιρούς νταβατζήδων.

Σύμφωνα με τα νεοφιλεύθερα μοντέλα, ανοησίες πίστευε ο παππούς Καραμανλής που με τον αγροίκο τρόπο του τα ήθελε όλα κρατικά. Δεν τα ήξερε καλά. Ο Σημίτης και ο Αλογοσκούφης ξέρουν καλλίτερα. Οι καιροί άλλαξαν και επιβάλλουν άλλη προσέγγιση: Κομψοί άνθρωποι, σε κομψά μέρη.
Πιστεύω ότι εάν κάθε Έλληνας είχε την ευκαιρία να αναθέσει τα οικονομικά του σπιτιού του στον Αλογοσκούφη και στον Χριστοδουλάκη θα οικονόμαγε πολλά φράγκα από τις πωλήσεις της πατρογονικής περιουσίας που θα του πρότειναν. Αρκετά για να πληρώνει τους δικηγόρους να του εξασφαλίζουν αναβολές στα δικαστήρια, αργότερα. Διότι οι κύριοι είναι μοναδικής αποτελεσματικότητας στο να σε βάλουν φυλακή. Πρώτα ξεπουλάνε και μετά κάνουν ταμείο. Είναι βλέπετε το οικονομικό μοντέλο του "Εκάλη κλαμπ", των κομψών αεριτζήδων. Σε ξεπουλάνε, σε φεσώνουν και σου γεμίζουν το κεφάλι με αρλούμπες περί "ισχυρής Ελλάδας".

Ξεπουλώντας τις ΔΕΚΟ στους ξένους και τους μισούς Έλληνες στα σκλαβοπάζαρα της ανατολής ίσως να λυθούν όλα τα προβλήματα του κράτους. Το δημοσιονομικό, το ασφαλιστικό, η αστυφιλία, το κυπριακό, το σκοπιανό και η αναθεώρηση του συντάγματος. Όσοι όμως απομείνουν θα πληρώνουν ενοίκιο στην ίδια τους την πατρίδα.

Ένας ελαφροίσκιωτος σε ένα ορεινό χωριό στην Κρήτη μου έλεγε κάποτε, κλαίγοντας, στο καφενείο του χωριού του ότι όταν σκέφτηκε να πουλήσει το σπίτι του μακαρίτη του πατέρα του, σε πολύ καλή τιμή σε κάτι Γερμανούς, ο αντάρτης γέρος ήρθε το βράδυ στον ύπνο του και τον άρχισε στις φάπες! Εδώ τόσοι ένδοξοι και ηρωικοί πρόγονοι, δεν βρέθηκε ένας να βρυκολακιάσει και να τους αρχίσει στις γρήγορες, για το εγχείρημα που ξεκίνησε ως ένα φιλόδοξο deal από ένα fund και αναδεικνύεται σε "Μάσα Χάρμα Ταβερνάκι" για τα λιγούρια - "υπερασπιστές" του δημοσίου συμφέροντος...
Όμως δυστυχώς, η τιμή της πατρίδας επαφίεται πλέον στην αντιηρωική ψήφο του Τατούλη, του Σουφλιά και του Μανώλη, κατά την ψηφοφορία για την κύρωση της σύμβασης από την Βουλή των Ελλήνων.