Ο χαμένος τα παίρνει όλα

Οι μεγάλοι άνδρες μένουν στην ιστορία με τα παρατσούκλια τους. Έτσι στα χρόνια του σχολείου μάθαμε για ένα Φράγκο βασιλιά που βασίλεψε τα έτη 751-768 και ονομάστηκε από τους ιστορικούς Πιπίνος ο Βραχύς καθότι του έλειπε το μπόι. Γιος του Πιπίνου ήταν ο Κάρολος ο Μέγας γνωστός σαν Καρλομάγνος, που τα Χριστούγεννα του έτους 800 εστέφθη από τον Πάπα στην Ρώμη αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γεγονός που σηματοδοτεί την αρχή του ανταγωνισμού της Δύσης προς την αυτοκρατορία της Ανατολής. Εγγονός του Καρλομάγνου και βασιλιάς της Γαλλίας μετά το μοίρασμα του βασιλείου των Φράγκων ήταν ο Κάρολος ο Β' ο Φαλακρός (840 - 877).

Την ίδια περίοδο που τους Φράγκους κουμαντάρει ένας Φαλακρός στο Βυζάντιο βασιλεύει ο Μιχαήλ Γ' (842-867) που κατά τους βυζαντινούς ιστορικούς φερόταν ως επιδιδόμενος με τους φίλους του σε όργια και χλεύαζε τακτικά δημοσίως τα δόγματα και τους τύπους της εκκλησίας, και έτσι του χάρισαν το προσωνύμιο Μέθυσος. Ο Μιχαήλ Γ΄ο Μέθυσος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της δυναστείας των Φρυγών βασιλέων που ίδρυσε το 820 ο Μιχαήλ ο Β' που έμεινε γνωστός ως Τραυλός, επειδή τραύλιζε. Η ιστορική έρευνα απέδειξε σύμφωνα με την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ότι το περίφημο χρονικό του Πορφυρογέννητου αναφέρει τον Μιχαήλ τον Γ' ως Μέθυσο για να δικαιολογήσει τη δολοφονία του Μιχαήλ, από τον παππού του Πορφυρογέννητου, Βασίλειο τον Α' τον Μακεδόνα Βασιλέα.

Εκατό χρόνια νωρίτερα, το 743, είχε ανέβει στον βυζαντινό θρόνο ο Κωνσταντίνος ο Ε΄ο επονομαζόμενος Κοπρώνυμος που άφησε το δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας να χαθεί οριστικά, οδηγώντας τον παπικό θρόνο να αναζητήσει την προστασία των Φράγκων του Πιπίνου, αδύναμος να αντιληφθεί τις μελλοντικές συνέπειες για την αυτοκρατορία από αυτή την πολιτική. Ο Κωνσταντίνος ήταν ένας σπουδαίος στρατηλάτης βασιλιάς αλλά και μεγάλος εικονομάχος. Όμως οι εικονολάτρες ήταν αυτοί που κέρδισαν τη μεγάλη θρησκευτική διένεξη και ο Κωνσταντίνος τσίμπησε τα υβριστικά προσωνύμια Κοπρώνυμος και Καβαλλίνος που του απέδωσαν οι νικητές με την εξήγηση ότι κατά το βάπτισμα του χέστηκε στην κολυμβήθρα. Η εμπάθεια των εικονολατρών ήταν τέτοια που αργότερα, με την αποκατάσταση των εικόνων, ο νεκρός του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Ε' απομακρύνθηκε από τον ναό των Αγίων Αποστόλων όπου βρίσκονταν οι τάφοι των βασιλέων.

Τέλος, την μοιραία χρονιά του 1204 που οι Φράγκοι απόγονοι των Βραχέων και των Φαλακρών πάτησαν την Πόλη καταλύοντας την αυτοκρατορία, υλοποιώντας το όνειρο αιώνων ζήλιας και φθόνου προς την Ανατολή, εκμεταλλευόμενοι το τραγικό αποτέλεσμα των πολιτικών των Τραυλών, των Μέθυσων και των Κοπρώνυμων, στον Βυζαντινό Θρόνο βρισκόταν ο κινηματίας Αλέξιος ο Ε΄, που επονομαζόταν Μούρτζουφλος επειδή είχε σμιχτά φρύδια.

Άξιοι συνεχιστές της παράδοσης των μεγάλων ηγεμόνων του μεσαιωνικού ελληνισμού, η σημερινή ηγεσία των νεοελλήνων αντιστέκεται στη λαίλαπα των Φράγκων που τους κυβερνά κατά σύμπτωση, ένας Νικολά που είναι Βραχύς και τους επιτροπεύει οικονομικά ένας μαμούνιας Φαλακρός. Η εφοδεύουσα Φραγκιά με επιτηρήσεις, ευρωδικαστήρια, απειλές, πιέσεις και εκβιασμούς έχει στριμώξει τον ημέτερο Κωνσταντίνο τον Κουρασμένο, ανιψιό του Κωνσταντίνου του Μούρτζουφλου του νεώτερου.

Ωστόσο ο κυρίαρχος λαός στις αλλεπάλληλες κυριακάτικες δημοσκοπήσεις δείχνει την προτίμηση του, για να οδηγηθεί ξανά στις ατραπούς του μεγαλείου, στο κόμμα του Πορφυρογέννητου Τρίτου του Μακρύτερου της δυναστείας των Αχαιών, εγγονό του ιδρυτή της δυναστείας, που εάν τον Δεκέμβρη του '44 κέρδιζαν οι κομμουνιστές, το "Κοπρώνυμος" θα ήταν το συμπαθέστερο που θα τον συνόδευε, αλλά επικράτησαν βλέπετε οι αγγλοσάξωνες προαιώνιοι εθνικοί πάτρονες και έτσι οι ηττημένοι Ελασίτες βαφτίστηκαν ληστοσυμμορίτες και ο Γέρος έγινε της Δημοκρατίας. Στην ιστορία ο χαμένος τα παίρνει όλα.