Οι Έλληνες Κουίσλινγκ

Το δημοσίευμα από τα σημερινά "Νέα". Η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα που έδωσε τη συγκατάθεσή της για το άνοιγμα των 30 εκατομμυρίων φακέλλων που φυλάσσονται στη γερμανική πόλη Μπάντ Άρολσεν. Τρεις μόλις ημέρες μετά τον εορτασμό της εθνικής επετείου και μετά όλα όσα ακούστηκαν περί "εθνικής ομοψυχίας" και "ενότητας των Ελλήνων το '40" από επίσημους και μη όπως κάθε χρόνο, έρχεται η είδηση να ταράξει τα βαθιά αμίλητα νερά της λήθης για "αυτούς" που δεν ομοψυχούσαν μεν, λειτουργούσαν "εθνικώς" δε μετά την απελευθέρωση παρά το γεγονός ότι υπήρξαν συνεργάτες του κατακτητή.
Και είναι πολλοί. Τρανταχτά ονόματα και ισχυρές οικογένειες της πολιτικής και των γραμμάτων. Χαρακτηριστικά αναφέρω την εικόνα της υποδοχής των γερμανικών στρατευμάτων από γνωστούς καθηγητές του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης στις 9 Απριλίου 1941. Οι ταγοί του έθνους ανέλαβαν τότε δράση με το καλημέρα.
Μετά τη συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου η χώρα μοιράστηκε σε τρεις ζώνες κατοχής. Οι Γερμανοί και οι Ιταλοί διόρισαν την πρώτη κυβέρνηση των δωσίλογων με "πρωθυπουργό" τον στρατηγό Τσολάκογλου. Την "κυβέρνηση" πλαισίωσαν κυρίως υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί και μερικοί γερμανόφιλοι πολίτες. Δηλαδή την κυβέρνηση πλαισίωσε μέρος των στρατιωτικών ηγετών του ελληνικού στρατού που έγραψε το έπος της Αλβανίας!!! Ακριβώς έτσι. Ο "πρωθυπουργός" Τσολάκογλου ήταν διοικητής του τμήματος στρατιάς δυτικής Μακεδονίας, της μεγαλύτερης μονάδας του στρατού της Αλβανίας, "υπουργός" εσωτερικών έγινε ο στρατηγός Γ. Δεμέστιχας διοικητής του Α Σώματος Στρατού, "υπουργός" Εθνικής Άμυνας (!!!) ο υποστράτηγος Γ. Μπάκος διοικητής του Β Σώματος Στρατού, "υπουργός" Εργασίας και Γεωργίας ο υποστράτηγος Κατσιμήτρος διοικητής της 8ης μεραρχίας, της μεραρχίας δηλαδή που υπεράσπισε την Ήπειρο. Θα είδατε την αναπαράσταση της μάχης στο Καλπάκι στην τηλεόραση. Η 8η μεραρχία πολέμησε... Καλλίτερα να μη συνεχίσω τον κατάλογο. Με λίγα λόγια η πρώτη "κυβέρνηση" των συνεργατών έμοιαζε με Γενικό Επιτελείο ένα πράμα. Και όλα αυτά τη στιγμή που η Κρήτη ήταν ακόμη ελεύθερη φιλοξενώντας τον βασιλιά και την νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Την ώρα που ο ελληνικός στρατός επέστρεφε σκυφτός και κουρελιασμένος και η Αθήνα είχε γεμίσει από σακάτηδες του μετώπου. Για να επιβεβαιωθεί ο άγγλος στρατάρχης Γουίλσον " εσχημάτισα τότε την εντύπωσιν ότι ο πόλεμος που διεξήγετο εις την Αλβανίαν ήτο πόλεμος του Λαού". Πολλές φορές οι Άγγλοι μίλησαν για προδοσία κατά τη γερμανική επίθεση...
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, παλαιός μητροπολίτης Τραπεζούντας αρνήθηκε να ορκίσει την "κυβέρνηση". Το πρόβλημα λύθηκε. Τους όρκισε ο Δαμασκηνός. Μάλιστα. Αυτός που επέτρεψε ως Αντιβασιλέας να ματώσει η Αθήνα στα Δεκεμβριανά το'44.
Και είναι απορίας άξιο πως έγινε αυτό. Πως όλοι αυτοί συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Το εξηγεί καταπληκτικά ο Κρις Γουντχάουζ στο βιβλίο του "το μήλο της έριδος" εκδόσεις Εξάντας στη σελίδα 51, που αναφέρει ότι μπορεί μεν ο Μεταξάς να συγκρούστηκε με τον άξονα "είχε προετοιμάσει ωστόσο τον δρόμο για την κατοχή προσαρμόζοντας ανάλογα την κρατική μηχανή και συνηθίζοντας το λαό σε αυταρχική διακυβέρνηση. Οι Γερμανοί επομένως, δεν είχαν ανάγκη να επινοήσουν ένα νέο είδος διοικήσεως για να γεμίσουν το κενό, χρειάστηκε μόνο να βρουν μερικά πρόσωπα, για τις κενές θέσεις των υπουργείων". Ο ίδιος ο Ι. Μεταξάς στο Ημερολόγιό του ενόψει του επερχόμενου πολέμου δεν είχε αμφιβολία για την τύχη της χώρας "Αν υπερισχύσουν οι Γερμανοί θα γίνομεν δούλοι των. Αν υπερισχύσουν οι Άγγλοι θα γίνομεν δούλοι αυτωνών"
Συνολικά τρεις κατοχικές "κυβερνήσεις" υπηρέτησαν τον κατακτητή. Η τρίτη, υπό τον Ι. Ράλλη έφτιαξε τα περιβόητα "τάγματα ασφαλείας" όπου τα επάνδρωσαν πολλοί αξιωματικοί μεταξύ αυτών και ο μετέπειτα δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος. Εμπνευστής των ταγμάτων ασφαλείας ήταν ο πρώην δικτάτορας Θ. Πάγκαλος. Έτσι δεν πρέπει να παραξενεύει η επίσημη αναγνώριση των ταγμάτων ασφαλείας από την χούντα της επταετίας που μεταμόρφωσε την συνεργασία με τους Ναζί σε εθνική προσφορά. Τα τάγματα ασφαλείας επιστρατεύτηκαν από τους Εγγλέζους για το στήσιμο του μεταπολεμικού κράτους μετά την απελευθέρωση.... Την ίδια ώρα εκείνοι που συμμετείχαν στον μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό της ελληνικής ιστορίας, στην εθνική αντίσταση, ήταν ανεπιθύμητοι και εθνικώς ύποπτοι...
Στο "πολιτικό πεδίο" για να καλυφθεί η έννοια της θεσμικής νομιμότητος αυτών των κυβερνήσεων ιδρύθηκε η "Ελληνική Πολιτεία" ένα μόρφωμα όπου το υπουργικό συμβούλιο μπορούσε να νομοθετεί και να ασκεί εκτελεστική εξουσία ταυτόχρονα. Στα τρεισήμισι χρόνια της κατοχής εκδόθηκαν πάμπολλα διατάγματα και νόμοι. Το κορυφαίο είναι ότι μερικά από αυτά διατηρήθηκαν σχεδόν ως τις μέρες μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον περίφημο νόμο για την αφισοκόλληση. Επίσης διατηρήθηκαν όλες οι πράξεις που αφορούσαν στις απαλλοτριώσεις για την κατασκευή μεγάλων έργων. Η κατασκευή του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό ανήκει σ' αυτήν την κατηγορία. Γενικά η κατοχική διακυβέρνηση θεωρήθηκε συνέχεια το ελληνικού κράτους! Γι αυτό το λόγο σέρνονταν μετά την απελευθέρωση στα δικαστήρια, στα έκτακτα στρατοδικεία, στις εξορίες και στα εκτελεστικά αποσπάσματα εκείνοι που αντιστάθηκαν ένοπλα στον κατακτητή με την κατηγορία ότι στασίασαν απέναντι στο ελληνικό κράτος. Τέτοια ξεφτίλα...
Αυτά για να μην έχουμε αυταπάτες για το ποιος μεγαλούργησε στην Αλβανία και στην Εθνική Αντίσταση. Η τετραετία από τον Οκτώβριο του '40 μέχρι τον Οκτώβριο του '44 που έφυγαν οι Γερμανοί αποτελεί μία από τις λαμπρότερες περιόδους του ελληνικού έθνους. Ο Ελληνικός στρατός στην Αλβανία και οι Σταυραετοί της Εθνικής Αντίστασης έγραψαν τις ενδοξότερες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Δυστυχώς την ιστορία την έγραψαν οι "άλλοι". Αυτοί που τα ονόματά τους θα βγουν επιτέλους στη φόρα σύμφωνα με το δημοσίευμα. Και είναι ώρα να ασχοληθεί η ιστορία μαζί τους καταδικάζοντας τα εγκλήματα που έμειναν ατιμώρητα και ξεπλύθηκαν στην "εθνική κολυμβήθρα". Γιατί όπως γράφει ο Eric Hobsbawm είναι "ζωτική η ανάγκη της κοινωνίας για ιστορικούς που κατ' επάγγελμα πρέπει να θυμίζουν στους συμπολίτες τους αυτά που λησμονούν".