Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007

Τα ερπετά

Χρόνια τώρα αποτραβιέται στο Πήλιο για να ηρεμήσει. Η επιλογή του για το μικρό γραφικό και ήσυχο χωριό της Νηλείας τον αποζημιώνει. Η φύση ,η τόσο προικισμένη του μαγικού βουνού των Κενταύρων του αλλάζει την ψυχολογία. Αυτός φτασμένο διευθυντικό χρηματοοικονομικό στέλεχος μεγάλης πολυεθνικής αναζητά την ηρεμία πλέον. Την έχει ανάγκη. Θέλει να ξεφύγει από όλα τα "δήθεν" που τον καταπιέζουν καθημερινά. Έχει αλλεργία στα ρόλεξ, στους πανάκριβους δερμάτινους χαρτοφύλακες, στους τραπεζίτες, στους γιάπηδες, στους αρουραίους της οικονομικής ζωής. Τους ξέρει καλά. Τους σιχαίνεται. Τόσα χρόνια έχει αποφύγει το ντιβάνι του ψυχίατρου και την ψυχανάλυση γιατί τον στηρίζουν οι καλοί του φίλοι και οι αποδράσεις από την πόλη που πάντα ολοκληρώνονται στο τραπέζι με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Ο καταλύτης ελευθερωτής οίνος. Δέκα χρόνια τώρα στο Πήλιο έχει βρει τον εαυτό του. Βρίσκεται εκεί όσο μπορεί συχνότερα. Συνήθως έρχεται από την Παρασκευή το μεσημέρι μέχρι την Δευτέρα το πρωί. Του αρέσει να ξυπνά στο χωριό το πρωί της Δευτέρας. Περπατά ώρες ατελείωτες στο δάσος και τελευταία πάει και στο κυνήγι.Δεν είναι κυνηγός. Πυροβολεί άσκοπα στον αέρα. Με άσφαιρα... Όμως αυτή τη φορά κάτι τον ενοχλεί. Τρώγεται με τα ρούχα του από χτες το βράδυ. Δεν το χωρά το μυαλό του. Ο μεγαλογιατρός που έχτισε κάτω από την αυλή του το μεγάλο σπίτι, ασύμμετρο με πισίνα (!)και προκλητικό για τα δεδομένα του χωριού, εγκαταστάθηκε και ήρθε με τους φίλους του. Δημοσιογράφους, καναλάρχες, μεγαλοδικηγόρους, κολωνακιώτες. Κάνει πάρτυ λένε στο χωριό. Έφεραν και κάμερες!!! Γέμισε η κεντρική πλατεία καγιέν, μερσέντες και μπε εμ βε 4Χ4. Κάτι περίεργοι τύποι με ατσαλάκωτη ενδυμασία βουνού επώνυμων οίκων, γυαλάκια και χαιλίκι ξεπρόβαλαν στα καφενεία. Παρά την αμφίεση και την δήθεν άνεση με δυσκολία ισορροπούν στο καλντερίμι. Είναι κλασική εικόνα "χομο μεγαλοάστικους". Βλέπουν χώμα και νομίζουν ότι είναι κάτι το εξωτικό. Περπατούν με χάρη μόνο πάνω σε μπετόν και άσφαλτο. Το χώμα και η πέτρα είναι εκτός διδακτέας ύλης που λένε. Από το στενό παράθυρο με τη σιδεριά του μικρού πέτρινου σπιτιού, τους κοιτά με τα πολύχρωμα κασκώλ τους, τα ακριβά μπουφάν, τα αρμάνι παντελόνια και τα μποτάκια τίμπερλαντ να κατηφορίζουν το σοκάκι για τη μικρή πλατεία και το καφενείο του Μιχάλη και αρχίζει να τρελαίνεται. Οι δύο από τις κυρίες της παρέας με το μεζ μαλλί και τα τακουνάκια λικνίζονται σαν λατέρνες όχι τόσο από στυλ όσο από το φόβο μην κουτρουβαλιαστούν στην κατηφόρα. Χωρίς να το πολυσκεφτεί σηκώνεται, κατεβαίνει στην αυλή, βάζει το αυτοκίνητο μπροστά και ετοιμάζεται να φύγει. Ο Μιχάλης από το καφενείο του φωνάζει. "Κώστα φεύγεις?". Ο Κώστας φορώντας τα μαύρα του γυαλιά κατεβάζει το τζάμι του δεξιού παραθύρου και λέει στον Μιχάλη με φωνή σταθερή και αυστηρή ταυτόχρονα. "Δεν μπορώ να βλέπω το χωριό με τα ερπετά που σου έρχονται να τα σερβίρεις. Φεύγω...."

22 σχόλια:

Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 10:46 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Είπες να αφήσεις τα βαριά και να μας χαλαρώσεις? Ωραίο. Πως μου τη δίνουν και μένα όλα αυτά τα ερπετά. Πολύ πετυχημένο.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 10:53 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Elias είπε...

Σοβαρά, έτσι έχει γίνει σήμερα ο Άη Γιώργης; Σπίτια με πισίνες;
Πάνω από 10 χρόνια έχω να πάω, μου φαίνεται αδιανόητο. Κάποτε δεν τον ήξεραν σχεδόν ούτε οι Βολιώτες.
Η Κονιόρδου μάλλον θα φταίει, αυτή θα τον έκανε μόδα.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 10:58 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

Και όχι μόνο κουνούπι. Και όχι μόνο. Έχει πολλά φρούτα ο μπαξές πλέον. Καλώς ήρθες!!!

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 3:49 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Το τριήμερο της προηγούμενης εβδομάδας λες και είχαν μάζωξη οι σαύρες ρε παιδί μου

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 5:15 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Elias είπε...

Η στάση του κειμένου, όμως, είναι η μία μόνο πλευρά του νομίσματος.
Έχω ζήσει τους Πηλιορείτες ως αφιλόξενους και μίζερους αιμομίκτες, το πλέον απεχθές τμήμα της ελληνικής επαρχίας. Λες και δεν τους αξίζει τόσο όμορφο μέρος.

Εδώ και δεκαετίες το βουνό κατηφορίζει προς το Βόλο, οι νέοι μετακομίζουν στην πόλη για να φτιάξουν τη ζωή τους. Παράλληλα, υπάρχει ένα δεύτερο ρεύμα νεόπλουτων, αυτοί που ανεβαίνουν στο βουνό για να χτίσουν βίλες και εξοχικά. Η πληθυσμιακή σύσταση αλλοιώνεται, το Πήλιο γίνεται το πιο βόρειο προάστιο της Αθήνας.
Ίσως είναι καλύτερα έτσι, ίσως είναι μία βελτίωση.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 5:28 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Locus Publicus είπε...

Βασικέ, ζωγράφισες!! Υπέροχο κείμενο.

Η μετατροπή της επαρχίας σε "Theme Park" εγώ πιστεύω πως θα επιδεινωθεί.

Φαντάζομαι τους γιάπηδες της ιστορίας σου, με ξεχαγό. "Και απο δώ, κυρίες και κύριοι, βλέπουμε ενα περίεργο ζώο που λεγεται κότα. Είναι κοντό, φτερωτό, και γεννάει κάτι που λέγεται 'αυγό'. Θα σταματήσουμε λίγα λεπτά για φωτογράφηση."

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 5:51 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger doctor είπε...

Αυτά για τα οποία έφευγε ο πρωταγωνιστής του κειμένου, ήρθαν εκεί που πήγε να τα αποφύγει.

Ίσως να πρέπει να μάθει να ζει με δαύτους, όπως ο πρωταγωνιστής της παρακάτω εκπληκτικής ιστορίας του Νίκου Δήμου:

O τρελός με τα πουλιά

doctor

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 7:07 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Univers είπε...

Εγώ πάλι ελπίζω στο σπρέυ. Υπάρχει, λέει, ένα "σπρέυ λάσπης" με το οποίο ψεκάζεις το SUV και φαίνεται σαν να έχει βουτηχθεί στη λάσπη.

Ίσως έτσι να λυθεί το πρόβλημα όσων θέλουν τη Δευτέρα να καμαρώνουν για τις εκτός ασφάλτου περιπέτειες του Σαββατοκύριακου.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 7:09 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Univers είπε...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 7:16 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Univers είπε...

Την εποχή του επιδεικτικού καταναλωτισμού η φύση είναι και αυτή ένα καταναλωτικό προϊόν προς επίδειξη. "Must" και "lifestyle".

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 7:29 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Ευτυχία Μεντζελοπούλου είπε...

το πηλιο σιγουρα ειναι υπεροχο,αν κι η Ελλαδα εχει απειρες ονειρικες τοποθεσίες ειτε παραθαλασσιες ,ειτε βουνισιες.
Γι αυτο και ολοι βριζουμε που ζουμε εδω μα δε φευγουμε.Γι αυτες τις μικρες αποδρασεις.
Εισαι πολυ τυχερος που εχεις τη δυνατοτητα να τις κανεις.Καλησπέρα.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 8:49 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ κουνούπι

προφανώς και έχεις δίκιο. Όποιος σέβεται τον τόπο του δεν επιτρέπει ξεφτίλες σαν κι αυτές του κειμένου. Το κείμενο ωστόσο δεν αφορά προσωπική ταλαιπωρία. Μου αρέσει το Πήλιο και πηγαίνω όποτε μπορώ. Θα μου μείνει αξέχαστη η πρώτη εμπειρία στον Αη Γιώργη πριν 15 χρόνια όταν φιλοξενήθηκα εκεί από τον αξέχαστο φίλο μου Γ.Κ. που μας "άφησε" τον προηγούμενο χειμώνα. Ξαναπήγα πρόπερσι και έμεινα άναυδος από τη διαφορά. Ο Κώστας της ιστορίας είναι υπαρκτό πρόσωπο και αγαπημένος φίλος. Ο τίτλος του ποστ του ανήκει.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 8:54 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ locuspublicus

Μην το γελάς καθόλου. Πριν λίγα χρόνια είδα ως αυτόπτης μάρτυρας σε ένα χωριό της ορεινής Χαλκιδικής το εξής καταπληκτικό. Ο γιος περίπου στα 6 ρωτά τον μπαμπά του δείχνοντας ένα μουλάρι : "Μπαμπά τι είναι αυτό εκεί που μοιάζει με μεγάλη κατσίκα?" και ο μπαμπάς ατάραχος "Μεγάλη κατσίκα"...

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 8:59 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ Doctor

Καλώς ήλθες. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα να σχολιάσεις το προηγούμενο ποστ που είναι της "περιοχής" σου. Ο Κώστας της ιστορίας αποκλείεται να τα βρει μ' αυτούς τους τύπους. Θα έχουμε θύματα...
Ωραίο το ποστ που μου έκανες λινκ. Σ' ευχαριστώ.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 9:08 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ univers

Καλώς ήρθες κύριε Univers. Τα έχουμε πει πολλές φορές σε άλλα μπλογκ αλλά πρώτη φορά σε φιλοξενώ εντός έδρας.
Η ζωή μας περιτριγυρίζεται από "δήθεν" και λαιφσταιλ. Είναι θέμα πολιτισμού και αξιοπρέπειας η διαφοροποίηση μας από αυτόν τον οχετό. Μέγιστη συμμετοχή σ' αυτό έχει η χαβούζα της τηλεόρασης. Για αυτό μου αρέσει το μπλογκινγκ. Μπορεί να μας χωρίζει άβυσσος σε πολλά πράγματα κάποιους από εμάς αλλά οι ποιότητες ΄και οι ευαισθησίες υπερισχύουν. Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Να σαι καλά Univers. Θα τα λέμε.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 9:14 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ Ευτυχία Μεντζελοπούλου

Καλώς ήλθες Ευτυχία. Οι μικρές αποδράσεις όπως λες λειτουργούν αντιστρόφως ανάλογα με την δύναμη των επιθυμιών για αυτές.

 
Τη 4 Νοεμβρίου 2007 στις 9:15 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Ευτυχία Μεντζελοπούλου είπε...

ηταν πολυ ευγενικο το καλοσωρισμα που μου εκανες στο μπλογκ σου,σ'ευχαριστω!

 
Τη 5 Νοεμβρίου 2007 στις 9:39 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vassper είπε...

Εκπληκτικό.Με ενέπνευσε να γράψω την δική μου εκδοχή για την ιστορία.Περιμένω το σχόλιο σου.

 
Τη 5 Νοεμβρίου 2007 στις 11:33 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger squarelogic είπε...

Οπως εγραψε κι ο univers,η φυση και η υπαιθρος εχει γινει κατι "προς καταναλωση".Πεδιο επιδειξης των τετραλιτρων SUV,των σινιε μπουφαν και μποτών,σε συνδυασμό με την ξεχασμένη ευεξια που προκαλεί στον homo nefoplictus η επαφη με τους ανοιχτους οριζοντες και τον καθαρο,παγωμενο αερα,δεν εχει ελπιδα να γλυτωσει την "Αραχωβοποιηση" ή "Καλαβρυτοποιηση"(συγχωρεστε μου τους νεολογισμους,αλλα μαλλον γινομαι σαφέστερος τοιουτοτρόπως).
Αν δε,γραψει και κανα Νιτρο ή Κλικ για 'το αγνο τσιπουρο του κυρ-Θανάση" ή την σπιτικη μαρμελαδα της κυρα-Μαρίας ετοιμαστειτε για ελαχιστη ταριφα τα 180 ευρω το δωματιο...

Αν προεκτεινει κανεις αυτη την ταση στο μελλον,ισως μπορει να ανιχνευσει τη στιγμη που ολη η Ελλαδα,απο Αθηνα ωε Θεσσ/νικη θα ειναι ενα απεραντο μπετον...

 
Τη 6 Νοεμβρίου 2007 στις 10:22 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ Vassper

Καλώς ήλθες! Θα "περάσω" να τα πούμε...

 
Τη 6 Νοεμβρίου 2007 στις 10:27 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ squarelogic

Η λογική της κατανάλωσης δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο. Το ζήτημα επίσης είναι τι κάνουν οι τοπικές κοινωνίες. Βλέπεις διπλανά χωριά με τελείως διαφορετική αντιμετώπιση στο θέμα. Αναμφίβολα το τουριστικό προιόν θα κρατήσει τους ντόπιους στον τόπο τους. Χωρίς σύνεση όμως το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό. Με ενοχλεί πάντως να συναντώ τα "ερπετά" της ιστορίας στις εξορμήσεις μου.

 
Τη 6 Νοεμβρίου 2007 στις 3:08 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger squarelogic είπε...

και ποιον δεν ενοχλει Β.Μ....

το θεμα ειναι αν οι τοπικες κοινωνιες εχουν ικανο ποσοστό φιλοσοφημένων ανθρωπων ωστε να προσπεράσουν το δελεαρ του (προσωρινού)ευκολου χρηματος και να αποφυγουν την "αξιοποιηση"=καταστροφη.

Ειμαι μαλλον απαισιοδοξος ως προς αυτο...

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα