Φωτιά και τσεκούρι

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ασφαλές σε αυτό τον τόπο, από να κολλάει κάποιος ένσημα προοδευτικότητας κριτικάροντας την Εκκλησία. Με αφορμή τη λογοκρισία από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης στο φιλμ του Κώστα Γαβρά, οι κομμένες σκηνές του οποίου εμφανίζουν ρασοφόρους να καθαιρούν τμήματα του ναού της Παλλάδας Αθηνάς, ακούστηκαν πολλά, εναντίον κυρίως της Εκκλησίας, που επιβάλλει στη Διοίκηση πράξεις, που δεν ταιριάζουν στο προφίλ μίας ευρωπαικής χώρας.

Όμως, στη χώρα που η μνήμη είναι επιλεκτική, η Εκκλησία είναι κράτος, η γνώμη της είναι νόμος και ο αχταρμάς της ασυναρτησίας που όλα τα χωρά, από μινωική προϊστορία μέχρι κλασσική Ελλάδα, Μέγα Αλέξανδρο και ορθόδοξο Βυζάντιο, αποτελεί την ελληνοχριστιανική θολοκουλτούρα του νεοέλληνα απογόνου τόσο του Περικλή και της Ασπασίας, όσο του Ιουστινιανού και της Θεοδώρας, είναι επόμενο να συμβαίνουν τέτοιου είδους επεισόδια.

Όταν η Πολιτεία λειτουργεί τρομοκρατημένη απέναντι στην πολιτική υπερδύναμη της Εκκλησίας της Ελλάδας και τους εκπροσώπους της, που τελούν χριστιανορθόδοξα μνημόσυνα στον τάφο του Φίλιππου στην Βεργίνα την δεκαετία του ενενήντα, και εορτάζουν τα γενέθλια του Μεγαλέξανδρου στην παραλία της Θεσσαλονίκης κάθε Ιούνη, σε ανάμνηση των αλησμόνητων τελετών της χούντας για την πολεμική αρετή των Ελλήνων, υπό την αιγίδα του Ζορό, που φέτος τόνισε με νόημα ότι "ο Μεγαλέξανδρος έχει ελληνικό αίμα το ίδιο, όσο και ο Αχιλλέας και ο Ηρακλής".

Απέναντι σε μία Εκκλησία, που ο ορθόδοξος λόγος κόβει βόλτες έξω από το μαντρί της, ενώ οι λίγες, οι ελάχιστες ορθόδοξες φωνές που τυγχάνει να βρίσκονται εντός της ιεραρχίας, αποτελούν ισχνή μειοψηφία. Η εκλογή του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου αποτέλεσε αναμφίβολα ένα αισιόδοξο γεγονός, στην κατεύθυνση της αλλαγής πορείας στην ιεραρχία. Ωστόσο αγκυλώσεις αιώνων και συναλλαγές δεκαετιών με την εξουσία, δεν ξεπερνιώνται με την εκλογή ενός μετριοπαθούς και τίμιου κληρικού, στην κορυφή της Ιεραρχίας της Ελλάδας. Με την εκλογή του Ιερώνυμου τερματίστηκαν οι επεμβάσεις στα πολιτικά πράγματα της χώρας, από την "δεξιά του Κυρίου", αλλά και οι διενέξεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που ο μακαριστός προηγούμενος είχε θέσει ως θέματα πρώτης γραμμής, υιοθετώντας ένα ύφος σύγχρονου Παπαφλέσσα απέναντι στο Φανάρι.

Χρόνια τώρα, η ιστορική αλήθεια και η όποια επιστημονική θέση, που δεν είναι του γούστου όσων θέλουν να τα έχουν καλά με τους ταλιμπάν παπάδες, κονιορτοποιείται στις μυλόπετρες της θρησκευτικής λογοκρισίας. Την επομένη των λαμπρών εγκαινίων του νέου Μουσείου, ο δεσπότης της βυζαντινής συμβασυλεύουσας Άνθιμος, στο κυριακάτικο κήρυγμα του, καυτηρίασε την απουσία της εκκλησίας της Ελλάδας από την τελετή - ο Αρχιεπίσκοπος απουσίαζε στην Αλεξάνδρεια για επίσκεψη στο εκεί Πατριαρχείο - και τη μη τέλεση κατά το ορθόδοξο τυπικό, των εγκαινίων του νέου Μουσείου.

Στη συνέχεια, ο πρόεδρος του Μουσείου καθηγητής Παντερμαλής, πετσόκοψε το φιλμάκι του Γαβρά, ακυρώνοντας τον εαυτό του ως ακαδημαϊκό δάσκαλο. Αλλά δεν είναι μόνο το σκληρό παπαδαριό, που επιβάλει τον καιάδα της επιστημονικής γνώμης στην Ελλάδα. Είναι και ο όχλος. Την ίδια στιγμή που ο Παντερμαλής λογόκρινε τον Γαβρά, οι αρχαιολόγοι Μεταξία Τσιποπούλου και Κωστής Χρηστάκης προκαλούσαν την οργή "των τοπικών φορέων" της Κρήτης γιατί σε πρόσφατη επιστημονική εργασία τους, τόλμησαν να υποστηρίξουν ότι οι Μινωίτες είχαν σημιτική καταγωγή.

Δυστυχώς οι δύο αρχαιολόγοι - παρά το γεγονός ότι δυσκολεύομαι να δεχτώ τις απόψεις τους με τα στοιχεία που παρουσίασαν, και ιδιαίτερα την απόλυτη, σε ενοχλητικό βαθμό, θέση του Χρηστάκη "είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε κάποιους, οι Μινωίτες ήταν σημιτικό φύλο" - δεν φρόντισαν να εξασφαλίσουν την σύμφωνη γνώμη των μαυριδερών κτηνοτρόφων του νησιού και της ομοσπονδίας της ένωσης γεωργικών συλλόγων των θερμοκηπίων που θίχτηκαν με τις θέσεις των δύο επιστημόνων για το ζήτημα της καταγωγής των μινωιτών, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της παγκόσμιας αρχαιολογίας, κατακεραυνώνοντας την άποψη τους, με επιχειρήματα του επιπέδου του επίσης κρητικού Στυλιανού Παττακού, περί Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών, Μινωιτών, Πελασγών και λοιπών ενδόξων προγόνων, αλλά και με την καταγγελία των εβραίων εχθρών της πατρίδας που επιβουλεύονται την ακεραιότητα της χώρας και απεργάζονται σχέδια συνωμοσίας.

Έχει γούστο στ' αλήθεια το γεγονός ότι αυτοί οι περίεργοι ελληναράδες, που προασπίζονται με πάθος τα δίκαια του ελληνισμού απέναντι στην εβραική λαίλαπα, δεν αντέδρασαν ποτέ για την εβραική μυθολογία που διδάσκονται τα ελληνόπουλα ως θρησκευτικά στα σχολεία, και ότι ενδεχομένως οι ίδιοι φέρουν ονόματα με εβραική ρίζα. Αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο οι γνωστοί αρλουμπολόγοι της φασιστικής ελληνοκαθαρότητας που ξεσηκώθηκαν. Ήταν οι πολιτικοί και τα τοπικά ΜΜΕ που σήκωσαν το θέμα, με απίστευτα επιχειρήματα, μνημεία ασχετοσύνης, που ανάγκασαν τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων να παρέμβει και να πάρει θέση, προστατεύοντας στην ουσία το δικαίωμα της διατύπωσης της επιστημονικής άποψης.

Με την ευκαιρία ας θυμηθούμε ότι ο διάσημος ελληνικός ιδρυτικός μύθος της Κρήτης, περιγράφει την απαγωγή της φοινικοπούλας πριγκίπισσας Ευρώπης από τον Δία, τη μεταφορά της στην Κρήτη πάνω στον λευκό Ταύρο - Δία, τους ιερούς γάμους του Πατέρα των Θεών με την νεαρή Ευρώπη κάτω από τον αειθαλή ιερό πλάτανο στην Γόρτυνα, και την γέννηση του Μίνωα, του Ροδάμανθυ και του Σαρπηδώνα. Η σημιτική καταγωγή των Φοινίκων, δεν φαίνεται να ενοχλεί σε αυτή την περίπτωση.

Σε αναζήτηση της Ευρώπης, ο αδελφός της πρίγκιπας Κάδμος έφτασε στην Θήβα, όπου ίδρυσε την πολιτεία που λατρεύτηκε ο Διόνυσος όπως περιγράφεται στις "Βάκχες" του Ευριπίδη, το θεολογικότερο των σωζόμενων έργων του μεγάλου τραγωδού, ένας πραγματικός ύμνος στην διονυσιακή λατρεία, γεγονός που ωστόσο δεν πτόησε τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο, που παρακολούθησε με την ρασοφόρα συνοδεία του τον Αύγουστο του 2001, στο Ηρώδειο, την παράσταση του Θεσσαλικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Νικολαίδη με τον Μάριο Φραγκούλη στον ρόλο του Διονύσου.

Σε κάθε περίπτωση, οι σύγχρονοι διάδοχοι του Φαλμεράιρερ οφείλουν να οδηγηθούν στην πυρά προς παραδειγματισμό. Η επιστημονική αλήθεια που επιβάλλεται, εδώ και τώρα, από τους άρρενες με φουστάνια εκπροσώπους του Θεού, αλλά και από τους ένδοξους απογόνους του Μίνωα, που εγκαταβιούν στα θερμοκήπια της Μεσαράς και στις χασισοκαλλιέργειες του Ψηλορείτη, θα νικήσει.

Βεβαίως όπως στην περίπτωση του καθηγητή Παντερμαλή, που ποτέ δεν άκουσε ότι οι πρωτοχριστιανοί κατέστρεψαν τους αρχαίους ναούς, και ότι η έλευση του Χριστιανισμού σήμανε το βάρβαρο τέλος του πολιτικού ανθρώπου του αρχαίου κόσμου και την απαρχή του σκοτεινού μεσαίωνα, όμοια και οι κρητικοί βοσκοί δεν έτυχε ποτέ να μάθουν ότι οι προιστορικοί κάτοικοι της Κρήτης πριν την κάθοδο των Ελλήνων Μυκηναίων τον 14ο πχ αιώνα δεν ήταν ελληνικό φύλο. Λεπτομέρειες...