Στα νύχια του αετού

Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να διηγούνται υπέροχους μύθους προκειμένου να περιγράψουν τα ανθρώπινα πάθη. Ιδιαίτερα συναρπαστικοί είναι οι μύθοι των μεταμορφωμένων ανθρώπων σε ζώα, συνήθως ως ποινή για τα σφάλματά τους και την ασέβεια απέναντι στους Θεούς.

Έτσι η νεαρή Αθηναία Μύρμηξ, που έπιαναν τα χέρια της, διέδιδε με έπαρση ότι είχε εφεύρει το άροτρο. Η Αθηνά που αυτή κατά την ελληνική παράδοση προσέφερε το άροτρο στους θνητούς, τιμώρησε την ύβρι της κόρης μεταμορφώνοντας τη σε μυρμήγκι. Όμως ο νεφελεγέρτης Δίας που είχε βάλει στο μάτι την όμορφη Αθηναία, όπως και τον μικρό Γανυμίδη του πίνακα του Ρέμπραντ που φιλοξενεί αυτό το ποστ, της ξανάδωσε την ανθρώπινη μορφή της.

Σε έναν άλλο αντίστοιχο μύθο, η Αράχνη, κόρη του βαφέα Ίδμονα από την Κολοφώνα, ήταν εξαιρετική υφάντρα. Η υφαντική της τέχνη ήταν ξακουστή στα πέρατα της οικουμένης. Το τάλαντό της το χρωστούσε στην Αθηνά. Όμως η άμυαλη κόρη αρνιόταν να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της στην Θεά, και τόλμησε να την προκαλέσει σε διαγωνισμό υφαντικής.

Η Αθηνά πήρε τότε προσεκτικά κοντά της το υφαντό της Αράχνης, που κέντησε τους έρωτες του Δία, και τυφλωμένη από την ζήλια για το τέλειο εργόχειρο, το έσκισε και χτύπησε με το αδράχτι της την νεαρή υφάντρα στο πρόσωπο. Η Αράχνη ντροπιασμένη, επιχείρησε να κρεμαστεί. Η Θεά όμως την εμπόδισε και την μεταμόρφωσε στο γνωστό έντομο. Από τότε ζει καταραμένη να υφαίνει κρεμασμένη, τιμωρημένη για την αλαζονεία της.

Σήμερα στον τόπο που άνθησαν οι μύθοι των Ελλήνων, βιώνουμε τη σύγχρονη γραφή της μυθολογίας των νεοελλήνων. Από τη μία οι κληρονομικά αιώνιοι αθεράπευτα ψυχοπαθείς του τόπου, αυτοί της ριζοσπαστικής αριστεράς, τρώνε τις σάρκες τους για το διακύβευμα της εκπροσώπησης στις εκλογές, σε μία αποθέωση του εγωισμού, σαν τέλειοι οπορτουνιστές, σαν ιδανικοί μαλάκες.

Και παραπέρα, ο απόλυτα υπερτιμημένος πρωθυπουργός στο πάνελ της συνέντευξης τύπου της ΔΕΘ, οδεύει σε εκλογές με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, σε ένα κρεσέντο αλαζονείας, αγνοώντας τη βάση και τα στελέχη του κόμματός του, ευθύτατα εναρμονισμένος με τη μοίρα της Αράχνης. Και αν η μυθική υφάντρα κατείχε πράγματι την τέχνη της, αλλά στάθηκε αδύναμη να αντιμετωπίσει την Θεά, σε κείνα τα ιδιαίτερα μαρμαρένια αλώνια, ετούτος ο πρώην ηγέτης της λαμπρακοψυχάρειας μακράς πνοής, στέκει θλιβερά μόνος, γυμνός δίχως τα στολίδια των μίντια, έτοιμος να παραδώσει τη σκυτάλη στον φρέσκο καταλληλότερο, πρώην καθυστερημένο, που μέχρι πέρσι δεν ήξερε να αλλάξει την αλυσίδα στο ποδήλατο, αλλά ξαφνικά έγινε Αινστάιν από τα ίδια τα ΜΜΕ, εκείνα που τον λοιδορούσαν σαν ηλίθιο προηγουμένως, καθόσον βλέπετε, απέτυχαν να επιβάλουν τον αγαπημένο τους Χοντρό για αρχηγό στους πασόκους, όσο κι αν προσπάθησε ο Πρετεντέρης, όσο κι αν έκλαψε για το συμφέρον του σοσιαλισμού ο εθνικός εργολάβος - εκδότης.

Το πλάνο κλείνει με τη χαμογελαστή Ντορούλα, που προετοιμάζεται ως νύμφη ταραντούλα, για μελλοντική καταλληλότερη, να παρουσιάσει τα δικά της made in USA, υφαντά στην κριτική επιτροπή του αγόμενου εκλογικού σώματος, στο νέο σόου που μαγειρεύεται χρόνια τώρα από τα συμφέροντα που επέβαλαν τις εκλογές στον Καραμανλή, με τον κεντρικό κωδικοποιημένο τίτλο "συγκυβέρνηση - στα νύχια του αετού".