Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Άρχισε Μούσα να Μιλείς...

Συμπληρώθηκαν 67 χρόνια από το ξημέρωμα της 20ης Μαίου 1941 όταν ξεκίνησε η Μάχη της Κρήτης. Το σημερινό ποστ είναι αφιερωμένο στην μνήμη ενός γενναίου ανυπότακτου άντρα, του Γιώργη Ψυχουντάκη, του αντάρτη, του ποιητή των Κρητικών Λευκών Ορέων. Γεννήθηκε στην Ασή Γωνιά, ένα ορεινό κτηνοτροφικό χωριό της Κρήτης, το 1920. Τον Μάιο του 1941 ήταν 21 ετών, όταν η γερμανική από αέρος επίθεση τον βρήκε στο χωριό του.

Η ατυχώς σχεδιασμένη από τους συμμάχους, άμυνα, στηρίχτηκε κυρίως στο συμμαχικό εκστρατευτικό σώμα και στην συμμετοχή των κατοίκων. Η 5η Μεραρχία Κρητών είχε εγκλωβιστεί σκοπίμως στην ηπειρωτική χώρα με την συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, ενώ τα όπλα των κατοίκων είχαν κατασχεθεί από το καθεστώς του Μεταξά, γιατί οι Κρητικοί είχαν εξεγερθεί στην δεύτερη επέτειο του πραξικοπήματος το 1938. Τα γεγονότα έχουν αποδείξει ότι το μεταξικό καθεστώς αρχικά και η δωσίλογη κυβέρνηση στη συνέχεια απεχθάνονταν την ιδέα να παραμείνει η Κρήτη ως απόρθητο ελληνικό οχυρό στην Μεσόγειο.

Οι Γερμανοί πάτησαν το νησί μετά από την δεκαήμερη ηρωική αντίσταση των αμυνομένων, αφού δημιούργησαν προγεφύρωμα στο αεροδρόμιο του Μάλεμε, στην Δυτική Κρήτη, όπως έκαναν οι περισσότεροι κατακτητές στην πολυτάραχη ιστορία του νησιού. Οι συμμαχικές δυνάμεις εκκένωσαν το νησί με μία δραματική επιχείρηση. Οι απώλειες όπως καταγράφηκαν ήταν τεράστιες.

Η κατακτημένη Κρήτη διαιρέθηκε σε δύο ζώνες κατοχής. Η διοίκηση του Γερμανικού τομέα ανατέθηκε στον στρατηγό Μπράουερ με έδρα τα Χανιά, που το 1944 θα αντικατασταθεί από τον αιμοσταγή στρατηγό Μίλερ. Η διοίκηση του νομού Λασιθίου ανατέθηκε στην Ιταλική Μεραρχία Σιένα του στρατηγού Αντζελο Κάρτα, που πολέμησε ανεπιτυχώς εναντίον της Μεραρχίας των Κρητών στην Αλβανία...

Μετά την κατάληψη του νησιού ο Γιώργης Ψυχουντάκης συνδέθηκε με μία ομάδα κρητικών που βοηθούσε τους εγκλωβισμένους συμμάχους, για την ασφαλή αποχώρησή τους από τα παράλια της νότιας Κρήτης για την Μέση Ανατολή.

Η Κρήτη πριν τον πόλεμο ήταν γεμάτη Άγγλους και Γερμανούς κατασκόπους. Ο πλέον διάσημος ήταν ο διάδοχος του αρχαιολόγου σερ Άρθουρ Έβανς, ο έφορος αρχαιοτήτων στην ανασκαφή της Κνωσού, Τζων Πεντελμπούρυ, ο οποίος επέστρεψε στην Κρήτη ως αξιωματικός του βρετανικού στρατού με το εκστρατευτικό σώμα, υπεύθυνος για την άμυνα τομέα του Ηρακλείου. Συνελήφθη τραυματισμένος από τους Γερμανούς στη μάχη της Κρήτης και εκτελέστηκε στις 22 Μαίου 1941.

Όμως, ο θρύλος της βρετανικής ομάδας στο νησί κατά την κατοχή, θα είναι ο Πάτρικ Λη Φέρμορ - ο Μιχάλης ή Φιλεντέμ της αντίστασης - στην ομάδα του οποίου συμμετείχε από τον Ιούλιο του 1942 ως μαντατοφόρος ο Γιώργης Ψυχουντάκης που άρχισε να οργώνει το νησί από άκρη σε άκρη, με καταπληκτική ταχύτητα, μεταφέροντας τα μηνύματα των διαφόρων αντιστασιακών ομάδων, εκθέτοντας τον εαυτό του σε συνεχή κίνδυνο. Οι Γερμανοί τον αναζητούν και τον επικηρύσσουν.

Η ομάδα του Λη Φέρμορ θα κατορθώσει να συλλάβει δύο στρατηγούς των κατακτητών. Τον Σεπτέμβριο του 1943 με την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, ο Λη Φέρμορ θα πείσει τον Ιταλό στρατηγό Κάρτα διοικητή του Λασιθίου να παραδοθεί στους Άγγλους στην Μέση Ανατολή, ενώ τον Απρίλιο του 1944, δωδεκαμελής ομάδα Ελλήνων και Βρετανών θα απαγάγει στο Ηράκλειο κάτω από τη μύτη των Γερμανών, τον διοικητή Ηρακλείου στρατηγό Κράιπε, τον οποίο μετέφεραν μετά από φοβερές περιπέτειες στο συμμαχικό στρατηγείο στην Μέση Ανατολή. Μία εντυπωσιακή επιτυχία που θα χαρακτηρίσει τη δράση των ανταρτών της Κρήτης και θα γυριστεί κινηματογραφική ταινία, το 1957.

Με το τέλος του πολέμου ο Γιώργης Ψυχουντάκης βρέθηκε να έχει χάσει όλα του τα ζώα στο χωριό, στην ουσία το μόνο μέσο που είχε για να ζήσει. Και σαν να μην έφτανε αυτό, βρέθηκε κρατούμενος στις φυλακές του Πειραιά γιατί κρίθηκε ανυπότακτος από ένα γραφειοκρατικό λάθος! Απελευθερώθηκε και στρατεύτηκε για άλλα δύο χρόνια στον καιρό του εμφυλίου. Από τη στενοχώρια του για τον αδελφοκτόνο πόλεμο έχασε τα μαλλιά του μέσα σε τρεις ημέρες. Αποστρατεύεται και γυρίζει στην Κρήτη όπου απασχολείται πάλι σαν βοσκός. Ένιωθε πάντα πολύ περήφανος για αυτό : "Κανένα πανεπιστήμιο του κόσμου δεν μπορεί να παραβγεί τη φύση. Ο πατέρας μου είχε εγκυκλοπαιδική γνώση από τη φύση και τον Ερωτόκριτο. Αυτή τη μόρφωση πήρα και εγώ. Άμα ζήσεις τη φύση, θα δεις τα πάντα που θα σου 'ρθουνε στη ζωή. Τις δουλειές, τις αρρώστιες, τον έρωτα, τα καλά και τα κακά. Άμα δεις τα ζώα, τον αέρα ,τ' άστρα του ουρανού, τότε τα ξέρεις όλα", λέει σε συνέντευξή του τον Οκτώβριο του 2003 στην Μαρία Πολυράκη.

Το 1959 παντρεύτηκε την κυρία Σοφία Πετράκη και έκαναν τρία παιδιά. Ένα γιο, τον Νίκο και δυό κόρες, την Αγγελική και την Χρυσούλα. Το 1965 έφυγε εργάτης στην... Γερμανία. Εκεί έμεινε μόνο λίγους μήνες γιατί δεν άντεχε να δουλεύει για αυτούς που πολέμησε. "Από την πρώτη μέρα που πάτησα στην Γερμανία με το τραίνο, καθώς φτάσαμε στο Μόναχο, όταν είδα τις κάμερες στον σιδηροδρομικό σταθμό, έμεινα με την εντύπωση πως βρισκόμασταν στα χρόνια του πολέμου και μας έπιασαν οι Γερμανοί και πήγαινα στα κάτεργα τους. Φεβρουάριο πήγα, Μάιο έφυγα".

Στη συνέχεια ασχολήθηκε με πολλές δουλειές μέχρι το 1971 που διορίστηκε φύλακας στο γερμανικό νεκροταφείο στο Μάλεμε Χανίων, μαζί με τον απαγωγέα του Κράιπε, Μανώλη Πατεράκη! Φύλακας των νεκρών των κατακτητών. Τι παιχνίδια παίζει η ζωή! Του "κύκλου τα γυρίσματα" που λέει ο Κορνάρος στον Ερωτόκριτο...

Οι δύο Γερμανοί κατοχικοί διοικητές Κρήτης ο στρατηγός Μπράουερ και ο στρατηγός Μίλερ δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν ως εγκληματίες πολέμου στην Αθήνα στις 20 Μαίου 1947, στην έκτη επέτειο της Μάχης της Κρήτης, σε μία ημερομηνία που επιλέχτηκε σκοπίμως, με έναν μάλλον κακόγουστο συμβολισμό.
Ο τελευταίος Γερμανός που ετάφη στο Μάλεμε, ήταν ο στρατηγός Μπράουερ όταν την δεκαετία του '70 μετά από παράκληση του συνδέσμου των Γερμανών βετεράνων του πολέμου, τα οστά του μεταφέρθηκαν στο γερμανικό κοιμητήριο. Εκεί τα έθαψε ο Γιώργης Ψυχουντάκης.

Σε επιστολή του στον Πάτρικ Λη Φέρμορ, που ζει πλέον μόνιμα στην Καρδαμύλη, στην Μάνη, γράφει για την δουλειά του στο Μάλεμε : "Αν στην περίοδο του πολέμου θα μου το έλεγε κανένας, θα το θεωρούσα την πιο μεγάλη ύβρη και προσβολή και θα μπορούσα να τον σκότωνα". Ταυτόχρονα σχολιάζει σε φίλους: "είμαι περιτριγυρισμένος από Γερμανούς αλλά κανείς δε μπορεί να κάνει τίποτα".

Ο Ψυχουντάκης τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Είχε όμως ένα σπάνιο συγγραφικό ταλέντο. Το 1951 παρουσίασε στον Πάτρικ Λη Φέρμορ το ιδιόχειρο ημερολόγιο του από τον καιρό της κατοχής και της αντίστασης. Ο Λη Φέρμορ ενθουσιάστηκε από τον χειμαρρώδη λόγο του Γιώργη. Με την άδεια του συγγραφέα και ευθύνη του Λη Φέρμορ, οι αναμνήσεις του εκδόθηκαν σε βιβλίο το 1955 στα αγγλικά, από τις εκδόσεις John Murray, London, με τίτλο "Τhe Cretan Runner" και έγινε μπεστ σέλερ. Το πλήρες ημερολόγιό του από την Μάχη της Κρήτης και την αντίσταση κυκλοφόρησε στα ελληνικά, με τίτλο "Ο Κρητικός Μαντατοφόρος" το 1983 και επανεκδόθηκε το 2001. Ο Ψυχουντάκης ως νέος Μακρυγιάννης περιγράφει μοναδικά τα γεγονότα όπως τα έζησε. Χωρίς στρογγυλέματα και διορθώσεις που παραποιούν την ιστορία.

Όμως δεν έμεινε εκεί. Έγραψε ένα δεύτερο βιβλίο λαογραφικού περιεχομένου με τίτλο "Οι αετοφωλιές της Κρήτης" που κυκλοφόρησε ως έκδοση του δήμου Χανίων. Το 1968 με παρότρυνση του κουμπάρου του Μανούσου Μανουσάκη, ξεκίνησε να μεταφράζει στη λαλιά της Κρήτης, στην γλώσσα του Ερωτόκριτου, την ομηρική Οδύσσεια έχοντας ως βοηθήματα τις παλαιότερες μεταφράσεις του Πολυλά και των Κακριδή-Καζαντζάκη.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1970, ο Πάτρικ Λη Φέρμορ στέλνει την πρώτη μεταφρασμένη, από τον φίλο του Γιώργη, ραψωδία της Οδύσσειας, στον Γιώργο Σεφέρη. Ο νομπελίστας ποιητής απαντά στις 11 Ιουνίου 1970, με αυστηρές παρατηρήσεις πάνω στην πρώτη γραφή της μετάφρασης της Οδύσσειας:"Τέτοια ψεγάδια δε βλέπει κανείς στον Ρωτόκριτο".

Ο Ψυχουντάκης θα σημειώσει στον "Κρητικό Μαντατοφόρο" του : "Ετούτο το γράμμα όχι μόνο δεν με αποθάρρυνε να συνεχίσω, αλλά ήταν από το πιο σημαντικό γράμμα που έλαβα ποτέ, γιατί μου επεσήμανε τα λάθη μου". Υπόσχεται στον εαυτό του να διορθώσει τη γραφή του ώστε να μοιάζει με τον Ερωτόκριτο και το πρώτο ολοκληρωμένο αντίτυπο της μετάφρασης να το στείλει στον Σεφέρη. Δεν θα προλάβει όμως. Ο Σεφέρης είχε στο μεταξύ πεθάνει και έτσι το έστειλε στην αδελφή του, Ιωάννα Τσάτσου.

Η ολοκλήρωση της Οδύσσειας του πήρε έντεκα χρόνια. Εκδόθηκε το 1980 και την επόμενη χρονιά τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Ο καθηγητής Στυλιανός Αλεξίου στο προλογικό σημείωμα της έκδοσης γράφει "Το δέσιμο του κρητικού λόγου με τον ομηρικό , η χρησιμοποίηση για πρώτη φορά της ρίμας στην απόδοση του ανομοιοκατάληκτου πρωτοτύπου, ξεχώρισαν την μετάφραση από τις προηγούμενες. Η κύρια διαφορά ήταν ότι δεν μιλούσε ένας λόγιος μεταφραστής, αλλά ένας απλός άνθρωπος που ξαναδημιουργούσε τον Όμηρο, αφού πρώτα τον είχε νιώσει και είχε αφομοιώσει. Ο Όμηρος και ο Κορνάρος ξαναζούσαν στον σύγχρονο κρητικό βάρδο".

Στη συνέχεια, το 1983, έπιασε την Ιλιάδα. Την ολοκλήρωσε σε δώδεκα χρόνια. Το 1995 εκδόθηκε όπως η Οδύσσεια, από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Νιώθω τυχερός και ευτυχής που γνώρισα τον Γιώργη Ψυχουντάκη. Ακόμα θυμάμαι με συγκίνηση τις φορές που τον συναντούσα τυχαία, νωρίς το πρωί στην Μόντε Βάρδια στα Χανιά και πηγαίναμε με το αυτοκίνητό μου, στην πόλη. Απενεργοποιούσα το κινητό μου τηλέφωνο και παραδινόμουν στην μαγεία της απαγγελίας του. Έκανα την πιο μακρινή διαδρομή που μπορούσα, οδηγώντας το αυτοκίνητο με είκοσι χιλιόμετρα. Απήγγειλε κομμάτια ολόκληρα από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια σαν γνήσιος ραψωδός βγαλμένος από κάποια ρωγμή του χρόνου. Μία άλλη φορά στο σπίτι του με την καταπληκτική θέα, την ώρα που μας έλεγε ιστορίες από την αντίσταση και την απαγωγή του Κράιπε, χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο κύριος Μιχάλης - Πάτρικ Λη Φέρμορ - από τη Μάνη, σαν κάποια δύναμη να τον προσκαλούσε στην παρέα μας όπως είπε χαριτολογώντας ο Γιώργης....

Ο Γιώργης Ψυχουντάκης, ο εγγονός του Ομήρου, πέρασε στην αιωνιότητα στις 29 Ιανουαρίου 2006. Ο Guardian , η Daily Telegraph, οι Times και άλλες αγγλικές εφημερίδες δημοσίευσαν την νεκρολογία του που κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο.

Άρχισε, Μούσα να μιλείς να βγάνεις μελωδία.
Ψάλε τον άντρα που ΄ριξε την ιερή την Τροία.
Ψάλε τον πολυμήχανο, που κι ύστερα πλανήθη
σε θάλασσες και σε στεριές, πολλά ταλαιπωρήθη
κι ανθρώπων έμαθε πολλών τις χώρες και τη γνώμη.

31 σχόλια:

Τη 21 Μαΐου 2008 στις 1:07 π.μ. , Ο χρήστης Blogger squarelogic είπε...

Φίλε Βασικέ,
να που αποζημιώνομαι για το μπλογκοξενύχτι,αφού εχω την τομη ν'αφήνω το πρωτο σχόλιο σ'αλλο ενα καταπληκτικο κείμενο.
Τυχερος που γνωρισες τον Κρητικο Μαντατοφόρο,τυχεροι και μεις που μαθαίνουμε απο σενα.
Κυκλοφορουν τα βιβλία του Ψυχουντάκη?
θα σπεύσω να ζητήσω το πρωτο...

 
Τη 21 Μαΐου 2008 στις 6:36 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ squarelogic

Οι μεταφράσεις της Ιλιάδας και της Oδύσσειας κυκλοφορούν κάποια αντίτυπα στα βιβλιοπωλεία. Είναι έκδοση των πανεπιστημιακών εκδόσεων Κρήτης. Κεντρικά νομίζω ότι έχουν εξαντληθεί. Ο "κρητικός μαντατοφόρος" επανακυκλοφόρησε το 2001 από τις χανιώτικες εκδόσεις "Γεωρβασάκη". Δεν ξέρω εάν μπορείς να να βρεις στην Αθήνα. Ο "Cretan Runner" όμως κυκλοφορεί στα αγγλικά από τις εκδόσεις Penguin.

 
Τη 21 Μαΐου 2008 στις 9:30 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Ο άλλος είπε...

Σ ευχαριστώ για μια ακόμη φορά Βασικέ μου. Έχω ασχοληθεί με την υπόθεση Κράιπε. Ήταν μια από τις μεγάλες ιστορίες του Β παγκοσμίου πολέμου. Αλλά αυτή την τόσο ανθρώπινη διαλεκτική διάσταση της ιστορίας του γέροντα δεν την γνώριζα. Είναι τελικά αυτό που λείπει από τα βιβλία της ιστορίας για να είμαστε όχι απλώς γνώστες αλλά πιο σοφοί

 
Τη 21 Μαΐου 2008 στις 10:10 π.μ. , Ο χρήστης Blogger xasodikis είπε...

Καταπληκτικό ποστ!

 
Τη 21 Μαΐου 2008 στις 7:59 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger giant13 είπε...

Φοβερό ποστ. Πολύ συγκινητικό.

Να λοιπόν που η πραγματικότητα ξεπερνά πολλές φορές και την πιό ξέφρενη φαντασία.

Ενας σχεδόν αγράμματος μαχητής της λευτεριάς, μέσα από τα σκαμπανεβάσματα της ζωής του, χάρη στην άσβεστη φλόγα της ζωής του και των ιδανικών του να φθάσει να τιμηθεί απ την ελίτ του πνεύματος της χώρας.

Βασικέ συγχαρητήρια και σε σένα γιά το όμορφο άρθρο.

 
Τη 21 Μαΐου 2008 στις 10:57 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger mtryfo είπε...

Εγραψες vasike
δεν έχω τίποτε άλλο να πω, ειμαι πολυ συγκινημένη!

 
Τη 22 Μαΐου 2008 στις 1:50 π.μ. , Ο χρήστης Blogger manosnikol, Manos Nikoloudakis, Μάνος Νικολουδάκης είπε...

Εξαιρετικό ποστ. Μου θύμισε ιστορίες που μου έλεγε η μάνα μου από τη Γερμανική κατοχή. Ένας μπάρμπας μου από το Γενί Γκαβέ (νυν Δροσιά)είχε βοηθήσει στην απαγωγή του Κράιπε για να περάσουν στα Ανώγεια κι από εκεί στη Νότια Κρήτη...
Κάποιες μορφές σαν τον Ψυχουντάκη -τηρουμένων των αναλογιών- γνώρισα και εγω στα μέρη μου ή έχω ακούσει τόσα γι΄ αυτούς στην παιδική μου ηλικία που τους λογάριαζα για τους παππούδες μου και έχουν γίνει ένα με τα σπλάχνα μου και μου μιλούν -όπως λέει κι ο Καζαντζάκης-.
Σ' ευχαριστώ που μ' έκανες και τους θυμήθηκα

 
Τη 22 Μαΐου 2008 στις 6:59 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ ο άλλος

Εγώ σε ευχαριστώ για τα σχόλια και την επικοινωνία, αγαπητέ. Ο Γιώργης Ψυχουντάκης ήταν μία μορφή που πράγματι με βοήθησε να δω την ιστορία με άλλο τρόπο. Ουσιαστικά και ανεπιτήδευτα, μέσα από την γνήσια λαική του σοφία.

@ χασοδίκης

Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα για το θερμό σχόλιο.

@ giant 13

Είναι πράγματι μία εκπληκτική ιστορία η ζωή του Γιώργη Ψυχουντάκη, συμπολίτη Γίγαντα. Ο ίδιος επέλεξε για πρόλογο στην Οδύσσεια, τους παρακάτω στίχους

"Με θέληση κι υπομονή,
κι αγάπη άλλη τόση
άνθρωπος ίντα θα σκεφτεί
να μην το κατορθώσει"

@ mtryfo

Είναι αλήθεια ότι έγραψα το ποστ με μεγάλη δυσκολία από την συγκίνηση, Μαρία. Χαίρομαι ειλικρινά για το σχόλιό σου.

@ manosnikol

Καλώς ήρθες!

Στο Γενί Γκαβέ γκρέμισαν το αυτοκίνητο του Κράιπε μετά την απαγωγή και ανηφόρισαν για τον Ψηλορείτη όπου παρέμειναν κρυμμένοι στα μέρη που η Ρέα έκρυψε τον Δία, για να τον γλυτώσει από τον Κρόνο...

 
Τη 22 Μαΐου 2008 στις 7:11 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Locus Publicus είπε...

Με τη σειρά μου να συγχαρώ τον οικοδεσπότη για το υπέροχο του λόγο. Συγκινητικό πόστ. Και φαντάζομαι την τιμή να γνωριστείς με τον κ. Ψυχουντάκη. Θα αναζητήσω το πρώτο του βιβλίο που προλογίζει ο "Μιχάλης". Απο τις ιστορίες που αξίζουν, τυχεροί αυτοί που συνομίλησαν με τους τελευταίους του μεγάλου πολέμου.

 
Τη 22 Μαΐου 2008 στις 8:22 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Τύχη αγαθή σε έπεψε
Στου λιόντα τα λημέρια
Για να τρυγούμ’ αχόρταγα
Τση τύχης σου τα έργα

 
Τη 22 Μαΐου 2008 στις 8:44 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ tristan

Τύχη αγαθή στα πέτρινα
του Δία τα παλάτια
μου έγνεψε για να θωρώ
με τση ψυχής τα μάτια

 
Τη 22 Μαΐου 2008 στις 9:08 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ locus publicus

Η συνάντηση με τον "κρητικό μαντατοφόρο" είναι από τα πιο σπουδαία πράγματα που θα έχω να θυμάμαι. Ιδιαίτερα θα παραμείνει ανεξίτηλα στην μνήμα μου, η ανάλυσή του για το Ι της Οδύσσειας και τον Κύκλωπα.

Για τον Γιώργη Ψυχουντάκη είχα κάνει έμμεσες αναφορές στα παλαιότερα πόστ μου ο Κανένας και Ζω και αμφιβάλλω μοναχός μου.

Σε ευχαριστώ για μία ακόμα φορά για τον θερμό σου λόγο, φίλτατε.

 
Τη 22 Μαΐου 2008 στις 12:00 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger fpboy είπε...

πολύ ενδιαφέρον!

 
Τη 22 Μαΐου 2008 στις 1:31 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Τέτοιοι Κρητικοί δικαιώνουν τη φήμη...των Κρητικών Βασικέ και όχι οι τύποι σαν εκείνο το Βενζινά που φόρεσε την παραδοσιακή ενδυμασία, νομίζοντας πως εκεί βρίσκεται όλη η παλικαριά της Κρήτης-για να μην επεκταθώ και σε άλλες περιπτώσεις…
Θα έλεγα πως και ο Καζαντζάκης εμπνεύστηκε από αυτόν για τη συγγραφή του καπετάν Μιχάλη, αν δεν είχε προϋπάρξει του Ψυχουντάκη.
Τυχερός που τον γνώρισες και που τον άκουσες να απαγγέλει.

 
Τη 22 Μαΐου 2008 στις 5:00 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσσια είπε...

Συνταξιδιώτη, θα είμαι λακωνική.

!!!!!

 
Τη 23 Μαΐου 2008 στις 12:14 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Καλύτερο "μνημόσυνο" για τον Γιώργη Ψυχουντάκη δε θα μπορούσες να κάνεις,καλέ μου φίλε!
΄Ενας λαικός "αμόρφωτος" άνθρωπος που χάρη στο μεράκι του και την ακατάβλητη επιμονή του,κατέρριψε μύθους που εμείς οι γραμματιζούμενοι και χορτάτοι θεωρούμε δεδομένους...

 
Τη 23 Μαΐου 2008 στις 1:24 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ fp boy

Η ψυχή που έφτιαξε τον Γιώργη Ψυχουντάκη ήταν λεύτερη, τίμια και γενναία φίλε.

@ syneas

Ας μη μιλάμε για τα κτήνη που βρωμίζουν τη γη που πατούνε φίλε, σαν το άθλιο υποκείμενο που αναφέρεις. Ο Καζαντζάκης σίγουρα εμπνεύστηκε από τέτοιες μορφές τους ήρωές του. Ο καπετάν Μιχάλης για παράδειγμα ήταν ο πατέρας του!

@ vassia

Ιστορία βγαλμένη απ' τη ζωή. Σαν παραμύθι.

 
Τη 23 Μαΐου 2008 στις 1:28 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ oculus

Θεωρώ ότι το χρωστούσα ως οφειλή στη μνήμη του. Ένας ξεχωριστός, ωραίος άνθρωπος που σίγουρα συνεχίζει εκεί που είναι να γεμίζει το μέγεθος του άναρχου σύμπαντος με τις απαγγελίες του.

 
Τη 23 Μαΐου 2008 στις 1:59 π.μ. , Ο χρήστης Blogger αθεόφοβος είπε...

Διαβάζοντας το κείμενο σου ήταν σαν να άκουγα τον ίδιο τον μαντατοφόρο να μιλάει.
Και μίλαγε μέσα στην ψυχή μου με τον ίδιο τρόπο που μου μίλαγαν τα βιβλία του Καζαντζάκη.
Καλύτερο μνημόσυνο δεν θα μπορούσε να του γίνει.Εύγε.

 
Τη 23 Μαΐου 2008 στις 10:37 π.μ. , Ο χρήστης Blogger Φαίδρα Φις είπε...

δυναμική η συγκίνηση που προσφέρετε τόσο γενναιόδωρα,
προσωπικά,σας ευχαριστώ πολύ

συγχαρητήρια

καλημέρα
να είστε καλά

 
Τη 23 Μαΐου 2008 στις 2:35 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Ταχυδρόμος! είπε...

Εμείς στη Θεσσαλονίκη αγαπάμε Κρητή. ΓΙατί ξέρουμε και από καλό λάδι.. ;)

 
Τη 24 Μαΐου 2008 στις 6:56 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Suspect είπε...

σε ευχαριστω Μετοχε.
σε ευχαριστω....

 
Τη 25 Μαΐου 2008 στις 8:41 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger elias είπε...

Συγχαρητήρια για το άρθρο σου.

Πρέπει όμως να παρατηρήσω ότι από τους δύο καταδικασθέντες σε θάνατο γερμανούς στρατηγούς, Μίλερ και Μπράουερ, εξίσου αιμοσταγής και οι δύο, τελικά μόνο ο Μίλερ εκτελέστηκε στην Αθήνα. Ο Μπράουερ, του οποίου προσωρινά ανεστάλη η εκτέλεση, πέτυχε στη συνέχεια και μεταφέρθηκε στην πατρίδα του, χωρίς ποτέ να εκτελεστεί η θανατική ποινή που του επιβλήθηκε από το δικαστήριο της Αθήνας.

Συνέχισε το έργο σου.

 
Τη 25 Μαΐου 2008 στις 9:32 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ elias

Μάλλον αναφέρεσαι στον πρώτο φρούραρχο Κρήτης, τον αιμοσταγή στρατηγό των αλεξιπτωτιστών Waldemar Andrae (Αντρέ) προκάτοχο του Μπράουερ. Ο Αντρέ πράγματι τη γλύτωσε με ποινή φυλάκισης. Ο Μπράουερ μπροστά στον Αντρέ ήταν αθώος και η εκτέλεσή του προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις.

Σχετική πηγή που επιβεβαιώνει τα παραπάνω είναι το βιβλίο "Crete" του Anthony Beevor, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

 
Τη 25 Μαΐου 2008 στις 9:35 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Univers είπε...

Μια ζωή που αξίζει όσο πολλές άλλες!

 
Τη 25 Μαΐου 2008 στις 10:08 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger elias είπε...

Πιθανών να κάνω και λάθος. Απλά μεταφέρω τις παρατηρήσεις του πεθερού μου, δικηγόρου από τη Κρήτη που ξέρω ότι έχει ασχοληθεί με αυτά τα γεγονότα. Το κείμενο σε κάθε περίπτωση του άρεσε πολύ.

 
Τη 25 Μαΐου 2008 στις 10:29 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ αθεόφοβος

Το πλέον τιμητικό σχόλιο που έλαβα ποτέ. Το ότι το γράφει "ο αθεόφοβος" με τιμά διπλά.

 
Τη 25 Μαΐου 2008 στις 10:35 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ φαίδρα φις , suspect

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Χαρά μου να μοιράζομαι τα ποστς μου με ενδιαφέροντες ανθρώπους που θα ήθελα πολύ να τους γνωρίζω.

@ postman

Μάλλον έχεις δίκιο.

@ univers

Μία ζωή πλούσια σε αισθήματα που ακουμπά τελικά την αθανασία.

 
Τη 24 Ιουνίου 2008 στις 7:09 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Βάσκες είπε...

Καταπληκτικό. Τίποτε άλλο δεν του αξίζει.

 
Τη 25 Ιουνίου 2008 στις 9:55 π.μ. , Ο χρήστης Blogger vasikos metoxos είπε...

@ βάσκες

Το ποστ είναι σπονδή στην τύχη που μου γνώρισε τον Κρητικό Μαντατοφόρο, έναν γλυκύτατο άνθρωπο, μία ωραία μορφή της ιστορίας που φλέρταρε με την ομορφιά και τον αγάπησε η αθανασία.

 
Τη 15 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:45 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

ΜΕ ΛΕΝΕ ΓΙΩΡΓΟ ΨΥΧΟΥΝΤΑΚΗ Ο ΜΠΕΡΤΟΔΟΥΛΟΣ ΗΤΑΝ ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΜΟΥ ΗΤΑΝ Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ ΠΕΡΑ ΤΟ ΟΣΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα